...en toen was het zover !

Afgelopen zondag was er onze eerste picknick.
Uiteindelijk zouden een twintigtal mensen meegenieten van het schitterende weer, het knusse en schaduwrijke plekje, de rust en het keuvelen, het lekkere eten en drinken.


Op het menu stond een allegaartje van wat de deelnemers hadden meegebracht : taboulé (in verscheidene varianten), pastaslaatjes, groenteslaatjes, mozzarella, feta, broodjes, kersen, cake en cakejes,... Alles kon lekker doorgespoeld worden met cava, rode, witte en rosé wijn, fruitsap en water.

Maar het plezantst was nog hoe we allemaal nieuwe mensen leerden kennen, singles uit het Gentse, die vooral gemeen hebben met elkaar dat ze nieuwsgierig zijn en genieten van het leven en de mogelijkheden die zich aandienen.

We hoorden tips over hoe jong te blijven (met een invitatie voor een vrijblijvende lezing zonder aankoopverplichting), tips om van de ene picknick naar de andere te hoppen, tips voor reizen, hoorden verhalen uit uiteenlopende werksferen (informatici en leraren, wetenschappers en ambtenaren,...). Sommigen bleken bijna buren, anderen herkenden elkaar dan weer van lang geleden feestjes. Er waren lezers van het eerste uur en iemand die de blog 2 uur daarvoor pas voor het eerst gelezen had. De wereld bleek weer eens klein te zijn, en tegelijk bleek Gent een aantrekkingskracht uit te oefenen die iedereen op de één of andere manier had aangesproken.
Sommigen moesten jammer genoeg al snel weer door, anderen maakten er een namiddagvullend programma van (met ijsjes bovenop).
En uiteindelijk nam misschien wel iedereen een leuke anekdote, een tof weerzien, een aangename kennismaking mee naar huis.

Kleine aanvulling : er was zelfs iemand uit Antwerpen bij... (ook niet-Gentenaars zijn welkom hé!)

Post gerust in de commentaren wat jij er van vond...

Single-picknick nu zondag


Als je deze één in het Groenevalleipark ziet staan (ok, ok, bijster origineel is het niet), ben je aan het juiste adres voor de eerste single-picknick van Op Ons Eentje. De weergoden zijn ons goedgezind, het gras heeft nog een extra maaibeurt gekregen, de vogeltjes leren volop nieuwe liedjes, de Cava staat koel, ... kortom, het kan niet stuk.

Alle details vind je in dit bericht. Tot zondagmiddag!

Festivalitis

Studio Brussel en InSites Consulting publiceerden deze week de resultaten van hun grote festivalenquête. Buiten de traditionele onderwerpen zoals eten, sex en hygiëne, onderzocht men ook met hoeveel vrienden de gemiddelde festivalganger op pad gaat. Dat blijken er niet minder dan acht te zijn.

Een festival lijkt een goede plaats te zijn om nieuwe vrienden te maken. Iedereen is er omwille van dezelfde reden, loopt goedgezind en ontspannen rond, en kijkt naar dezelfde concerten. Als je je vrienden kwijtgeraakt, is het niet moeilijk om met andere mensen aan de praat te geraken, en voor je het weet heb je enkele nieuwe vrienden bij.

Eén op de vier ondervraagden leerde zijn lief zelfs kennen op een festival. Of er een verband is met het gegeven dat de gemiddelde festivalbezoeker tien pintjes per dag drinkt, is echter niet geweten.

Alleen op stap: het experiment

Ik mag dan al single zijn, ik ga zelden of nooit alleen op stap. Wanneer ik naar de cinema, op restaurant of op café wil, spreek ik altijd af met vrienden. En dan blijf ik de hele avond bij die vrienden en leer ik nooit eens wat nieuwe mensen kennen.

Toen ik onlangs eens niemand vond om mee af te spreken, besloot ik van de nood een deugd te maken. Ik zou starten met een experiment 'alleen op stap' en er verslag over uitbrengen op onze blog.

Week 1: alleen op café
Ik zie mij nog niet alleen aan de toog hangen. Dus kies ik voor een voorzichtige, eerste stap. Gewoonlijk lees ik de weekendkrant alleen thuis. Nu ga ik die op café lezen.

Bevindingen: na 5 minuten ben ik zo verdiept in mijn krant dat heel de buitenwereld voor mij verdwijnt. Misschien lopen er wel hoogst interessante mensen voorbij, maar ik merk ze niet op.

Conclusie: buitenhuis de krant lezen, is niets voor mensen die helemaal weg zijn van de wereld als ze verdiept zijn in de krant of een boek. Bovendien moet je bijna een dag op café zitten om de weekendkrant helemaal door te kunnen nemen. En je mag geen artikels uitscheuren.

Week 2: alleen op restaurant
Ik besluit koers te zetten naar het wereldrestaurant De Centrale, want daar hadden ze vroeger wel eens aanschuiftafels waar alle 'alleen-eters' konden aanschuiven.

Bevindingen: Vandaag is er geen lange tafel. Er zitten nog wat mensen alleen aan een tafeltje, maar de meesten onder hen krijgen later het gezelschap van hun vrienden. Ik verveel mij stierlijk. Gelukkig komt het eten er snel aan.

Conclusie: Mensen spreken zelden vreemden aan op restaurant. Een restaurant is dus echt niet de plek waar je nieuwe mensen gaat leren kennen.

Week 3: alleen op kookworkshop
Het is bio-week en ik schrijf me in voor 2 kookworkshops. Samen koken vind ik altijd een gezellige bedoening.

Bevindingen: kookworkshops trekken vooral iets oudere dames aan, al zit er sporadisch ook nog wel eens een mama met dochter of een oudere man tussen. Tussen het koken door en aan tafel maak je wel kennis met elkaar.

Conclusie: er is wel degelijk contact, maar daarna scheiden de wegen en kom je elkaar waarschijnlijk nooit meer tegen. De kans is wel erg klein dat je er vrienden aan overhoudt, laat staan dat je er de ware Jacob zou tegenkomen.

Single-picknick


Hoera, het wordt zomer! En dan genieten ook wij, bloggers van Op ons eentje, graag van een picknick in het park.

En nee, in tegenstelling tot wat onze blognaam zou kunnen doen vermoeden, gaan wij niet op ons eentje met onze brooddoos in het park zitten. Wij nodigen wel zomaar even alle singles uit heel Vlaanderen uit! En ook hun kinderen zijn welkom (als ze braaf zijn ;-).

De datum die wij vastprikten, is zondag 27 juni om 12 uur. Je vindt je ons op de picknickweide langs de kant van de nieuwbouwappartementen (Jan Van Hembysebolwerk) in het Groenevalleipark in Gent. Klik eens hier om het allemaal vanuit de lucht te bekijken.

Bang dat je ons niet gaat vinden? Zoek dan gewoon naar de sympathiekst ogende mensen van heel het park en het meest rijkelijk gevuld buffet. Als wij het niet zijn (wat zeer onwaarschijnlijk is), dat heb je toch alvast een leuke namiddag en voldoende te eten bij die anderen.

Voor alle zekerheid gaan we nog voor een heel duidelijk herkenningsteken zorgen. Misschien lichten we hierover binnenkort nog wel een tip van de sluier op.

Neem je favoriete picknickgerecht mee en wat drankjes om te delen met de andere aanwezigheden, en dan loopt het vanzelf wel los.

Om van deze picknick een succes te maken, moeten we natuurlijk met voldoende zijn. Daarom vragen we van een berichtje te plaatsen op je eigen blog, Facebook-, Netlog- of wat-dan-ook-pagina, of een mail te sturen naar al je single vrienden. Twitteren mag natuurlijk ook. Alle publiciteit voor dit initiatief is welkom!

Wat als het toch (rot)slecht weer zou zijn? Neem hier dan zondagmorgen 27 juni vanaf 9 uur een kijkje op deze blog voor verder nieuws.

We hopen echt dat je erbij kan zijn!

Slaapwel !

Ik zweer bij mijn tweepersoonsbed. Al ben ik single, een tweepersoonsbed is echt geen luxe voor mij. En, toegegeven, het heeft voor mij bovendien het voordeel dat als mijn kinderen bij mij zijn, ik één van hen bij mij kan laten slapen (wat ze altijd leuk vinden). Maar ook als ik alleen ben, geniet ik van de ruimte van het tweepersoonsbed.

Ik vraag me zelfs af wie tegenwoordig nog in een éénpersoonsbed wíl slapen. Ja, wie het gevoel nog niet kent van al die ruimte die zo'n groot bed je geeft, weet natuurlijk niet wat hij of zij mist, maar eens je gewend bent geraakt aan het gevoel een oceaan van plaats te hebben, kan je niet meer zonder...
En ik slaap ook veel beter in zo'n groot bed. Echt, écht waar ! Ik beeld het me niet in. De kwaliteit van mijn slaap is veel beter dan toen ik nog in een kleiner bed sliep (toen ik ook single was, mijn intussen ex-vrouw nog moest leren kennen en ik nog in de waan verkeerde dat je toch wel gek moest zijn om een groter bed te willen dan één dat berekend is op de ene persoon die je bent). Ik mag er niet aan denken dat ik ooit terug in een kleiner bed zou moeten slapen.
Het gekke is dat als er toch iemand bij je slaapt, je nog steeds het gevoel hebt méér plaats te hebben met twee in dat grote bed dan toen je helemaal alleen in dat éénpersoonsbed lag (herinneringen aan met twee in een éénpersoonsbed lijken nu een studentikoze toestand, zoals een kot met een veel te kleine keuken en een toilet waarin je amper nog kon rechtstaan om je broek terug aan te doen).

Dus, beste singles (én niet-singles) : tweepersoonsbedden zijn geen luxe...

Single zijn: ideaal om televerkopers af te schrikken

Gisteren belde een verkoopster van Bofrost me op. Da's een bedrijf dat diepvriesmaaltijden verkoopt.

Ze belde pal op de middag. Waarschijnlijk in de hoop dat mensen meer bestellen als ze honger hebben.

'Sorry, maar ik ging net eten', antwoordde ik naar waarheid nog voor ze goed en wel aan haar uitleg kon beginnen.

'Wanneer mag ik u dan wel terugbellen?', vroeg ze? Televerkoopsters laten zich namelijk niet zo gemakkelijk afschrikken.

Ik wou net een uitleg beginnen over mijn diepvriezer die sinds de ietwat ongeplande ontdooiactie geniet van een extra lange zomervakantie, waardoor ik momenteel dus geen diepvriesproducten koop. Ik begon mijn verhaal met: 'Mevrouw, ik ben single en ...' Nog voor ik mijn verhaal kon verderzetten, zei ze al: 'Oh, dan ga ik u niet langer lastigvallen.'

Blijkbaar worden wij singles tegen alle verwachtingen in toch niet geassocieerd met diepvriesmaaltijden. Ofwel verkopen ze bij Bofrost alleen maar grote hoeveelheden. Of misschien vond deze dame dat singles al genoeg te verduren hebben en dat ze daarbij ook nog een opdringerige televerkoopster aandoen echt de druppel zou zijn die de emmer doet overlopen.

Ik heb in elk geval een nieuw single-voordeeltje ontdekt. En dat wilde ik uiteraard maar al te graag met jullie delen, al was het maar om het evenwicht tussen het label 'nadelen' (9) en 'voordelen' (6, na dit bericht) op onze blog een beetje te herstellen.