Op ons eentje: mei 2011

Nieuwe mensen leren kennen. Het lukt meestal gemakkelijk tijdens je studententijd. Maar zodra je aan het werk bent, stellen velen vast dat het moeilijker wordt om uit hun eigen vertrouwde kringetje te breken en een breed netwerk uit te bouwen.

Vormingplus Gent-Eeklo geeft er deze zomer zowaar zelfs een cursus over. 'Hoe als single andere vrouwen en mannen ontmoeten', is de titel van de vierdaagse cursus die je op 9 en 10 juli en op 20 en 21 augustus kan volgen in Gent.

Tijdens onze zonovergoten fietstocht van vandaag kwamen wij alvast op een idee. Wie gezelschap zoekt om naar een tentoonstelling, concert of wat dan ook te gaan, kan vanaf nu een mailtje sturen naar oponseentje@gmail.com.

Wij maken deze vragen kenbaar via de blog. Geïnteresseerden mogen dan een mailtje sturen naar ons en dan brengen wij iedereen in contact met elkaar.

Alvast even laten weten dat wij volgende zaterdag naar de tentoonstelling 6 miljard mensen gaan met een groepje. Sommigen kennen elkaar al jaren. Anderen ontmoetten elkaar vandaag voor het eerst op onze blog-fietstocht. Je kan meesporen vanuit Gent (vertrek rond de middag) of we kunnen elkaar ontmoeten aan de ingang van de tentoonstelling in Brussel.

Interesse? Mail ons dan zodat we je meer praktische info kunnen bezorgen.

Lees ook deze tips om nieuwe mensen te leren kennen en onze serie met nog meer tips (deel 1 en deel 2)

'Tijdens dit weekend is het meestal droog met afwisselend wolkenvelden en brede opklaringen. Het wordt opnieuw zachter met maxima rond 20 of 21 graden in het centrum.' staat er te lezen op de site van het KMI.
Ideaal fietsweer dus.

Wil je ook mee gaan fietsen aanstaande zondag? Zorg dan dat je om 10.15 uur aan het Sint-Pietersstation in Gent bent (kant taxi's, dus als je uit de centrale stationshal komt langs je rechterkant) samen met je trouwe tweewieler. We vertrekken om 10.30 uur stipt, kwestie van ons picknick-terras te bereiken voor we van onze fiets vallen van de honger.

We stellen zelf een picknickbuffet samen met al het lekkers dat de deelnemers meehebben. Slaatjes, brood, kazen, fruit, ...: breng maar mee! Iedereen zorgt zelf voor een bord en bestek. Dranken bestellen we bij de sympathieke uitbaters van ons hopelijk zonovergoten terrasje.

Vergeet niet voldoende drank mee te brengen voor onderweg, want bij gebrek aan cafeetjes onderweg is er na het middagmaal nog maar een drank- en wc-stop voorzien.

Als je nog niet hebt laten weten dat je komt, stuur dan een mailtje naar oponseentje@gmail.com zodat wij ons kunnen verheugen op je komst en bij massale belangstelling nog politiebegeleiding kunnen aanvragen ;-). Ook even zeggen dat ook niet-singles van harte welkom zijn!

Voor de voorpret in woord en beeld, klik je hier.

Uit Zomerhuis met zwembad van Herman Koch:

Het was professor Aaron Herzl die ons voor het eerst uitlegde waarom de biologische klok voor mannen iets anders was dan de biologische klok voor vrouwen. Hoe de wijzers weliswaar dezelfde tijd aangaven, maar iets anders betekenden. (...)

'Wat ik nu ga vertellen is waarschijnlijk minder leuk voor mijn vrouwelijke studenten, zei hij, terwijl hij de collegezaal in tuurde. 'Aan de andere kant zijn het gewoon de feiten. Er is niets aan te doen. Het is misschien onrechtvaardig, maar vrouwen die deze onrechtvaardigheid weten te accepteren in plaats van zich ertegen te verzetten, staat een lang en gelukkig leven te wachten.' (...)

'In de eerste plaats moeten we accepteren dat alles erop gericht is dat de menselijke soort blijft bestaan. Dat zij in elk geval niet uitsterft. (...)

We kunnen inmiddels berekenen hoeveel bevallingen een vrouw meegaat. Het antwoord luidt: twintig. Daarna wordt het risico te groot. De aantrekkelijkheid van de vrouw neemt af. De man wordt zo gewaarschuwd deze vrouw niet langer te bevruchten. Kort daarop stopt ook de vruchtbaarheid. Zo knap zit de schepping in elkaar. Het zaad van de man kan ondertussen veel langer mee. De gezondheidsrisico's voor een kind van een oude vader zijn te verwaarlozen. (...)

Een man wordt ouder maar zijn aantrekkelijkheid neemt nauwelijks af. Ook dat is het vernuft van de schepping. Vers voedsel ruikt lekker. Bedorven voedsel stinkt. We ruiken aan een pak melk om vast te stellen of de houdbaarheidsdatum al overschreden is. Zo kijken we ook naar elkaar. Die niet, zeggen we. Die is te oud. Ik moet er niet aan denken. Een vrouw voorbij de houdbaarheidsdatum willen we niet, omdat het geen enkele zin heeft. Het voortbestaan van de soort wordt er niet mee gediend. (...)

Vrouwen zijn de voetballers van de schepping. Op hun vijfendertigste gaan ze met pensioen. Vóór die tijd moeten ze binnen zijn. Een dak boven hun hoofd, een man, kinderen. Vrouwen binden zich sneller aan een man. Welke man dan ook. Je ziet het gebeuren bij vrouwen die de gevaarlijke leeftijd beginnen te naderen. Mooie vrouwen die elke man zouden kunnen krijgen, kiezen opeens voor een lelijke saaie lul. Het instinct is sterker. Het voortbestaan van de soort. Een lelijke saaie lul met een auto en een spaarhypotheek. Het dak boven het hoofd. Niet eens zozeer voor henzelf maar voor het kind. De wieg moet in een droge en goed te verwarmen ruimte staan. De saaie lul biedt een betere garantie dat de hypotheek elke maand betaald kan worden dan de knappe man die weet dat hij de vrouwen voor het uitkiezen heeft.

Het moest er eens van komen. Ik ben getrouwd. Zomaar, onverwachts, op een zonnige lentedag.

Ik zag hem daar staan, triest kijkend omdat hij geen vrouw aan z’n zijde had. En plots galmden de stemmen van mijn vrienden door mijn achterhoofd: ‘Smijt je, Lies’, ‘Ga ervoor’, ‘Niet twijfelen’, ‘Stel je open voor de liefde’, ‘Liefde moet groeien’, ….

Even later zette m’n toekomstige de bruidssluier op m’n hoofd en overhandigde hij me mijn bruidsboeket. We kusten elkaar teder terwijl mijn getuige Esmeralda goedkeurend toekeek en met haar camera zorgde voor een prachtige trouwreportage.

Na dit blitshuwelijk gooide ik een euro in het bakje en paste via mijn gsm mijn status aan op Facebook. ‘Lies is getrouwd’ stond er nu. Zoals de traditie het wil, postte ik naast de uiterst romantische foto’s uiteraard ook mijn rekeningnummer.
Hoeveel jaren had ik hier niet naar uitgekeken? Na de jarenlange geldstromen naar trouwende en barende vrienden was het nu eindelijk pay-back-time.

Maar terwijl ik op Facebook zat, bleek mijn echtgenoot al te genieten van de massale belangstelling van minstens 30 andere vrouwen. Ik besefte het: deze knapperd zou ik nooit helemaal voor mij alleen hebben.

Om potentieel toekomstig gezichtsverlies te vermijden, veranderde ik mijn status snel in ‘Lies heeft een open relatie’.

Maar ook dat bleek te hoog gegrepen en dus stond er even later alweer het oude vertrouwde ‘Lies is single’. Samen met mijn getuige kwam ik echter snel tot de conclusie dat het goed was zo. Een blitshuwelijk als dat van mij heeft eigenlijk niets dan voordelen. Er komen geen maandenlange voorbereidingen bij kijken, geen stress, geen torenhoge kosten, geen discussies over het menu, de genodigden, de aankleding van de feestzaal, … Ook de scheiding was pijnloos, zowel op financieel als op emotioneel vlak.
Miljoenen singles hebben slechtere herinneringen aan hun huwelijk en scheiding.

Leve het blitshuwelijk dus! En leve mijn ex!

PS: De dame op de foto ben ik niet. Het is een van de honderden anderen die die dag in de echt traden met mijn ex.

Soms helpt de technologie de eenzame single een beetje. En soms… wordt het een beetje creepy.

Toen ik laatste in San Francisco was, raakte ik in de bar van het hotel met iemand aan de praat (wat voor ietwat schuchtere single in de US echt geen probleem is; ik voel daar nog een ander stukje voor Op Ons Eentje komen trouwens). Na ongeveer drie minuten vroeg Carlos me of ik gezegend was met vrouw en kind. Mijn negatief antwoord was voor hem genoeg om zijn flitsende smartphone boven te halen en de applicatie Shybreaker boven te halen en mij een uitgebreide demonstratie te geven.

Op zich is deze app geen slecht idee. Stel dat je écht te schuchter bent (bestaan zo'n Amerikanen?). Je kan dan een anonieme nota achterlaten, al dan niet gelinkt aan de plaats waar je op dat moment bent. De knappe deerne twee tafels verder (die natuurlijk ook een smartphone heeft, erg schuchter is en derhalve ook Shybreaker gebruikt) zal die nota dan lezen, antwoorden, en voor je het weet heb je de vrouw van je leven onktdekt. Nou ja.

In de praktijk blijkt dat bijna niemand deze app gebruikt. Zonet probeerde ik zelf eens. De enige nota die ik in een straal van 200 km van mij vond was van een wel erg wanhopige single in Amsterdam. Ik vond nog iemand anders maar die zat ergens ten noorden van Madrid, en dat vond ik nét iets te ver om even op bezoek te gaan. Spijtig van het weggegooide geld (0.79€ kost het), maar ik denk dat ik toch maar eens (al dan niet alleen) op café ga…

Ik waarschuw u alvast : dit stukje is geschreven door een man !

Als er dingen in staan waarvan vrouwen (in het bijzonder moeders) denken "dat is toch absoluut bij het haar gegrepen", wel : beschouw de openingszin als een disclaimer.

Een single moeder staat op vanmorgen. Als ze pech heeft, zijn de kinderen net in hun weekend bij vader, en is ze dus alleen. Een telefoontje ! Ha, dat zullen ze zijn.
Nee, het is haar eigen moeder, die -het is toch al halfelf- al wat ongerust werd of haar dochter niet vergeten is dat het moederdag is...
Rond twaalf uur dan toch telefoon : de kinderen wensen haar een gelukkige moederdag, en vertellen in één adem door dat ze met vader en zijn nieuwe, jongere vriendin een dagje naar het pretpark gaan. Ja, hoe cool is het allemaal niet daar bij hun vader en zijn midlife-crisisvrouw...
Ontbijt op bed : vergeet het dus maar ! Attentie : zet jezelf vandaag in de bloemetjes, er is niemand anders die het gaat doen. 's Avonds viert ze dan maar op alternatieve wijze met haar vriendinnen (die wel eerst allemaal uitgebreid door kroost en manlief zijn verwend vanwege moederdag), een soort girls' night out. Ja, moederdag : tof !

Maar het kan ook anders :

Een single moeder staat vanmorgen op, gewekt door uitbundige kinderen die met koudgeworden koffie en halfgeplette boterkoeken haar ontbijt op bed brengen. Ze overladen haar met geschenkjes : op school gemaakte knutselwerkjes, met vader (die dat jonge grut helpt om hun moeder te vieren) gekochte spulletjes van haar geheime wishlist en dan hebben ze nog getwijfeld of ze de knappe nieuwe buurman, waar ze hun moeder al vaak mijmerend hebben zien naar staan kijken, zouden vragen of ze hem mochten inpakken en binnensmokkelen... 's Middags dekken de kinderen de tafel, ruimen ze ze af, helpen spontaan met de vaat (want het is tenslotte de dag van mama, dan moet ze toch niet de hele tijd staan werken, niet?) en 's avonds gaan ze vanzelf op tijd naar bed, om hun moeder rustig te laten genieten van die film waar anders strijk, afwas en het klaarmaken van de boekentassen voor de volgende dag, een stokje voor steken.

En : hoe was uw moederdag ?

Ik moest voor het werk naar het buitenland. Of beter, ik mocht naar het buitenland. Want in tegenstelling tot mijn van partner en kinderen voorziene collega's, sta ik te springen om mijn biezen te mogen pakken. Al weken op voorhand word ik heel vrolijk bij de gedachte er weer eens op uit te trekken. En nog weken daarna loop ik al even goedgezind rond, met stevig opgeladen mentale batterijen.

U begrijpt dus dat mijn baas er geen probleem van maakt mij zo nu en dan eens te laten vertrekken. Zeker als ik terug kom met tal van nieuwe inzichten en bovendien het werk dat is blijven liggen, nog eens welgezind inhaal ook.

Maar daar wou ik het nu even niet over hebben. Ik wou iets vertellen over de leuke extraatjes die aan zo'n verblijf in het buitenland verbonden zijn. En dat zijn in mijn geval de vrije momenten.

Tijdens die vrije momenten spring ik graag op een lokale bus of trein om de omgeving te gaan verkennen. En dan zit ik er niets mee in dat alleen te doen. Meer zelfs, soms vermijd ik het mensen die ik daar heb leren kennen mee te vragen. Want als ik alleen in de bus zit, dan kan ik volop van het landschap genieten. En als ik dan op mijn bestemming aankom, dan kijk ik al uit naar de ontmoetingen die me wachten.

De reis van een tijdje geleden was op dat vlak een ware topper. Het weer was heerlijk, maar het toeristisch seizoen was nog niet begonnen. Dus was iedereen niet alleen goedgehumeurd, maar ook nog eens heel relax. In werkelijk elke winkel had de verkoper tijd voor een praatje. In het dorpscafé boden de locals me een aperitief aan. In het restaurant mijmerde de ober over de tijd dat hij in België woonde. En zo kwam het dat ik 's avonds rende om de laatste bus te halen terwijl ik de abdij, toch dé bezienswaardigheid van het dorp, niet eens had kunnen bezoeken.

Tot slot nog een paar tips voor soloreizigers die graag in contact willen komen met anderen.

1. Spreek zelf mensen aan. Mijn ervaring is dat zelfs mensen die er ietwat stug uitzien vaak honderduit beginnen te praten als je ze zelf maar aanspreekt.

2. Vraag de weg, vraag mensen een foto van jou te nemen, vraag eender wat en hup, je bent weer aan de praat.

3. Leer mensen te spotten die open staan voor contact. Iemand glimlacht vriendelijk naar jou, iemand knikt, ... Aarzel niet om te vragen of die lege stoel aan zijn tafeltje nog vrij is en tover een vraag tevoorschijn.

4. Laat mensen praten over zichzelf. Dat doen ze graag. Bovendien hebben veel mensen wel wat boeiends te vertellen.

5. Heb oog voor andere mensen die alleen op pad zijn. Vaak staan zij het meest open voor een gesprek. Samen een koffie delen, een wandeling maken, ... Het zijn misschien vluchtige contacten, maar al die onverwachte en verrassende ontmoetingen kunnen je dag wel extra kleur geven.

Heel wat singles houden ervan om een tweepersoonsbed te hebben. Behalve dat het plaats biedt aan die lieve m/v die op een dag langskomt en intussen al volop met vreugde verwacht wordt, is zo'n tweepersoonsbed ook lekker ruim. Het is een fijn gevoel, zo een breed bed, helemaal voor je alleen.

Het is in die zin dan ook vreemd dat ik in mijn ruim tweepersoonsbed altijd aan dezelfde kant lig. Of ik nu alleen slaap, één van mijn kinderen bij me laat slapen of -in de periodes waarin van een lief sprake was- een vrouw blijft slapen, ik lig altijd in dezelfde helft van het bed, en de andere helft wordt door mij dus niet gebruikt.

Ik vraag me eigenlijk af hoe dat komt. Zijn we gewoontedieren en is die impuls, om vaste gewoontes aan te houden (zeker met betrekking tot slapen), gewoon te groot ? Wordt "mijn kant" gewoon na verloop van tijd zo knus en zo aangepast aan mij, dat ik me daar gewoon het best voel en mijn lichaam daar het best past ?

Slaapt u altijd aan dezelfde kant van het bed ? En hoe komt dat dan ? Of waarom denkt u dat het bij (en vele anderen) wél zo is ?

Op ons eentje

Hoe als single nieuwe mensen ontmoeten

Fietsen

De biologische klok

Lies getrouwd!

Shybreaker

Single moederdag

Single zonder grenzen

Aan mijn kant van het bed...

Op ons eentje...

Populaire Posts

Labels

Blog Archief

Neem ook eens een kijkje bij...

About me