Op ons eentje

Ik denk dat het voorjaar de mooiste tijd van het jaar is. Niet alleen worden de dagen langer en is het weer steeds mooier, bovendien is er dat heerlijke vooruitzicht: vakantie. Het voorjaar is de tijd van dromen, van verlangen naar die dagen in de zon, de bergen, die leuke stad, wat dan ook, voor elk wat wils.

Je werkt je nog door allerlei zware en minder zware dossiers heen, wetende dat er snel een einde aan komt, dat de vakantie lonkt. En je weet ook heel goed dat je niet alle dossiers af zal krijgen. Maar die zijn dan voor NA de vakantie en daar wil je nu even niet aan denken. Als het ietwat mogelijk is, schuif je zelfs de allervervelendste, moeilijkste en minst interessante dossiers nog even voor je uit... Yes!

En dan is 't zover, dan is 't vakantie. Die periode waar je zo lang hebt naar uitgekeken. Plezant, je ontdekt nieuwe werelden of je ligt 14 dagen in de zon, het maakt niet uit. Het is gewoon tof, lekker niets doen, of doen waar je lekker zin in hebt. En als 't meezit voor de single, misschien zelfs een lekker vakantielief!

Ik denk ook dat de moeilijkste periode van het jaar, de week na het verlof is. Zelfs al is er nog een mooie nazomer en zijn de dagen nog lang. Het vooruitzicht biedt heel wat minder: de koude winter, geen vakantieplannen meer, gewoon werken, de dagelijkse sleur. Je hebt de vakantieblues.

Ik ben ervan overtuigd dat die week voor singles nog veel zwaarder weegt. De vakantie was immers een climax van sociale contacten. Je reist in groep of met je vrienden, en zelfs als je alleen op reis gaat, leer je veel mensen kennen. Plots is dat allemaal gedaan, en zit je 's avonds weer alleen in je eenzame zetel... met – als het even tegenzit – die allervervelendste, moeilijkste en minst interessante dossiers van je werk, die intussen wel heel dringend moeten worden aangepakt.

Ik wou dat het weer lente was!