Switch that book!

Ooit al op één namiddag van uw ‘oude’ boeken vanaf geraakt én een paar ‘nieuwe’ vergaard
én uw hersenen gepijnigd over deze blog
én superlekkere, artisanale chocolademelk gedronken
én een aantal inspirerende fragmenten rijker geworden?

Indien ‘neen’? Leest u gerust verder…

Indien ‘ja’? Dan was u aanwezig en kan u bij deze nog eens nagenieten….

Huize Colette te Gent was afgelopen zondag ‘the place to be’ (and WHAT a place to be!) voor een gezellige boekenruil. Nadat iedereen met chocolade- of andere opwarmer was geïnstalleerd, gingen we van start met ronde één: elke aanwezige las een inspirerende passage voor en liet zich vervolgens raken door de woorden van de anderen.

Wordt vervolgd…

Vlinderke

Impulsief leven

Een van de grote voordelen van het single-leven is dat je lekker impulsief kan leven.

Een paar weekends geleden had ik op zaterdagmorgen totaal nog geen idee van wat het weekend zou brengen. Buiten een afspraak met een vriendin zondagnamiddag in de stad lag er nog niets vast.

Maar de zon priemde zo verleidelijk door de wolken en dus smste ik de buurman van 2 straten verder met de vraag of hij ook zin had in een wandeling. Even later trok ik mijn wandelschoenen aan en na ons 'stapje in de natuur' nodigde hij me ook nog uit op de koffie. Dat die koffie toevallig ook nog eens vergezeld was van mijn lievelingskoekjes, kon mijn blijdschap om dit onverwachte wandel-koffie-uitje alleen maar vergroten.

Terwijl we daar zaten, kreeg ik een sms van vrienden die de dvd van Rundskop hadden gehuurd en vroegen of ik 's anderendaags mee kwam kijken. Vooraf mocht ik mee aanschuiven aan tafel (en de partner van mijn vriendin is een echte meesterchef).

In de late namiddag was er dan de afspraak met de vriendin in de stad. Hoewel we elkaar regelmatig zien en horen, hebben wij altijd heel veel te vertellen. En zo was het plots half 8 's avonds. 'Ha, 't is cinematijd', sprak de vriendin en even later zat ik totaal onverwacht in het rode pluche.

Ik koester het, dat impulsieve leven. Plots uitgenodigd worden op de koffie, mogen aanschuiven aan tafel of de cinema induiken, het vergroot alleen maar de charme van het moment en het gevoel van vrijheid. Nee, het zijn geen grootse avonturen. Het zijn gewoon kleine, onverwachte cadeautjes vol warmte en vriendschap en momenten waarop je wel eens blij bent dat er thuis niemand op je zit te wachten.

Veggie speeddating

Na het succes van de eerste EVA-speeddating voor de leeftijdsgroep 25 tot 34 jaar, is er nu een tweede editie voor veggies tussen de 35 en 44 jaar.

De Veggie Speeddating vindt plaats op vrijdag 2 december op het EVA-infocentrum en start om 20 uur. Voor slechts 5 euro kan je deelnemen en krijg je een gratis cupcake en drankje. Inschrijven kan hier. Men zoekt vooral nog mannelijke deelnemers.

Dag van de Singles

Dag van het Brood, Dag van het Paard, Dag van de Watersport, Dag van de Architect, Dag van het Ei, Dag van de Armoede, ... noem maar op. Je kan het niet bedenken of er bestaat een "dag" van, nationaal of internationaal, een "Werelddag" in dat geval.

Op het eerste zicht bestaat er nog niet zoiets als een "Werelddag van de Singles".
Zou dat iets zijn? Zou dat potentieel hebben, en kunnen uitgroeien tot iets interessants? Met voldoende inhoud om een lobbygroep op poten te zetten? En wat zou dat concreet betekenen?

Stel je voor: je staat op en krijgt telefoon, van een goede vriend of vriendin: "Proficiat met de Dag van de Singles hé." Hoezo, proficiat?
Ja, het hangt ervan af hoe je er zelf tegenover staat natuurlijk. Het vrije leven bevalt je enorm, je doet wat je wil, je kiest helemaal zelf je reisbestemmingen uit, je poetst je huis wanneer je wil, dus "ja, dank u voor de gelukwensen!" zeg je enigszins triomfantelijk terug. Of je hunkert naar een relatie, je komt 's avonds na het werk liever niet meer alleen thuis, om dan nog alleen te moeten te koken en eten om dan vast te stellen dat je toch weer te veel hebt gemaakt voor één persoon, dus "ah, innige deelneming, bedoel je."

Het zou natuurlijk ook een strikvraag kunnen zijn van diezelfde persoon, want was je vorige week in de stad niet gespot met een "onbekend persoon" aan je zijde? En nu wil de andere kant van de lijn, gebruikmakend van de gelegenheid, even uitvissen wat er aan is van die geruchten. Als je een kersverse vriend of vriendin had, zou je wellicht ongewild in de val trappen en meteen antwoorden dat dit niet meer op jou van toepassing is.

Maar wat zou er op zo'n dag dan eigenlijk moeten gebeuren? Moeten alle singles een bloemetje krijgen bij de bakker? Mogen zij, speciaal op deze dag en enkel en alleen dan, genieten van speciale kortingen op reispakketten (want helaas is het bij een reisbureau altijd duurder om alleen te gaan boeken dan voor twee). Of mogen singles dan in de cinema gratis één film naar keuze uitpikken? Het lijkt aanlokkelijk, maar kan snel aanleiding geven tot misbruiken. Ontwaar je daar in de file voor de film bij de Decascoop ook niet je flatgenoot van drie verdiepingen hoger, van wie je zeker bent dat hij een vaste relatie heeft, maar die nu met een gratis ticket in de wacht sleept? En ja, nu je het zegt, zijn vriendin, die je ook wel herkent van zien, staat vijf personen verder in de rij. Het zijn ongenummerde plaatsen toch?

Laatste poging: een dag waarop je een singles-fuif kan plannen. Maar heb je daarvoor dan speciaal een Dag van de Singles nodig?

Nog geen plannen voor zondag?

Heb je nog geen plannen voor aanstaande zondag? Dan hebben we een last-minute-aanbieding voor jou.

Er zijn nog 2 plaatsen vrij aan onze boekenswishing-tafel. De 2 eersten die zich melden bij oponseentje@gmail.com kunnen er dus nog bij.

Je hoeft geen massa boeken mee te brengen. Je neemt namelijk zoveel boeken mee naar huis als je er meebracht. Alles kan: kookboeken, strips, romans, reisgidsen, ...

De AH-man

Stilaan vinden meer en meer Nederlandse lezers de weg naar onze blog. En zo komt het dat we ook af en toe een stukje ontvangen van een Nederlandse gastblogger, waarvoor dank. Voor onze Vlaamse lezers even ter verduidelijking: AH = Albert Heyn, de grootste supermarktketen in Nederland.

Waar las ik dat nou ook al weer? Die recensie over dat boek over singles. Dat ze niet zielig zijn. En dat de (twee-)indeling van de groep vrouwen hierbinnen, zijnde feestbeesten en wanhopig zoekende, niet klopt. Het was vast ergens in de papieren krant. Die de functie appeltje+F (of ctrl+F) niet kent. Wat maakt internetmensen toch lekker lui. Doet er niet toe. Ik heb geen zin om te bladeren. Er is toch wel iets bij mij blijven hangen.

2,7 miljoen singles kent Nederland. Of alleenstaanden of -gaanden, dat kan natuurlijk ook. De vrouwen die werden geïnterviewd, waren blij te kunnen gaan en staan waar ze wilden. De sexvraag werd gepareerd met "Als jij een vriend hebt, vraag ik jou toch ook niet hoe vaak je het doet?" Een 63-jarige vrouw zei dat je aan sex, dankzij internet, nog makkelijker kunt komen dan aan een pizza. Dat werd uitgelegd als positief. Voor die vrouw. Het was een erg hetero stukje. Natuurlijk werden er ook datingsitetips gegeven: geduld hebben, lat niet te hoog leggen, maar toch ook niet te snel tevreden, geen angst een blauwtje te lopen, dat soort dingen. Maar, in de AH, na zessen bij de koeling, zou de kans om de juiste man tegen te komen, het grootst zijn. Want dan staan de gesettelden te koken of ze zitten aan tafel. Singles halen dan nog even iets makkelijks uit het vriesvak.

Iets wat ik me bij wel meer publicaties afvraag, wat is nu eigenlijk de oorzaak en wat het gevolg? Is de AH een soort cruise-plek? Of krijgt ook mijn mannen-antenne, door het lezen van zo'n recensie, een betere ontvangst? Worden mijn geurklieren (bestaan die?), en die van mede-singelaars wijder opengezet?

Maar wat lachte hij mooi. Ingetogen, maar overtuigd en kort en zonder bedoelingen. Dat ene moment. Vastberaden en toch ook lief en kwetsbaar. Goddelijk gewoon. Wat ook meespeelde, is dat ik nooit een stap zet in 's lands grootste supermarkt. Ik vind het te duur, ken er de weg niet. Dus laveerde ik eerst vier keer heen en weer tussen de winkelkarretjes, alvorens ik zes eieren, twee boter en een pak yoghurt in mijn mandje had. Ja, inderdaad, bij de koeling.

Het was een machtig moment. En superkort. Want hij was net zo snel weg als ie er stond. Ook hier, in real life, geen ctrl+F combinatie. Ik heb trouwens ook geen idee waar ik op moet zoeken, wat ik zou kunnen intypen. Ik ken geen naam, maar zou ook niet meer weten hoe hij er uitzag. Het was alleen die stoere en toch tedere blik die het hem deed. Jammer dat ie weg is? Welnee. Dat houdt het leven spannend.

Lehti

Hoe vind je een minnaar?

Het is een vraag die ik me nog niet heb gesteld. Toch niet in de zin van hoe kan IK een minnaar nemen.

Ik heb me wel al afgevraagd hoe mensen in een relatie dat doen, er nog eens een minnaar of minnares bijnemen, dat wel. Ik bedoel maar, ik vind niet eens een deftige partner. Een nummer één als het ware. Aan de extraatjes kom ik niet toe.

Ik zou niet weten waar een minnaar te vinden, laat staan daar dan in ’t geniep mee af te spreken…

Maar ik heb het gevonden, ik heb het ervaren hoe het misschien wel eens in zijn werk zou kunnen gaan.

Stap 1: ga naar een trouwfeest van vrienden, zorg dat je er goed uitziet, dat je minstens een drietal complimenten krijgt over het stijlvolle kleedje, de prachtige schoenen of de nieuwe haarsnit.

Stap 2: kijk eens rond op dat trouwfeest en sla een praatje, wees vriendelijk en sociaal, loop overal een beetje rond, bij de diehard rokers buiten, bij de uitgelaten tantes op de dansvloer, bij de mollige kennissen aan het dessertbuffet, enz…

Stap 3: geraak aan de praat met Huppeldepup, die je herkent van in de lessen notenleer, die lessen die je 2 maanden lang volgde in het 6e leerjaar.

Vraag of hij je nog kent, nu we 20 jaar en 50 kg (in zijn geval) verder zijn. Praat over koetjes en kalfjes en verklap dat je vroeger zeker 2 weken smoorverliefd op hem was, toen, 50 kg lichter, 20 jaar terug.

Stap 4: negeer de priemende en verwijtende blik van mevr. Huppeldepup die erbij komt staan, en doet alsof je lucht bent.

Stap 5: knik vriendelijk, en zeg : ‘Ik ga eens naar het wc.’

Stap 6: schrik niet als je op maandag na het feest 10 tallen smsen krijgt van Huppeldepup. (Zoals je kon volgen, er werden geen gsmnummers gewisseld).

Stap 7: wees niet ongerust om berichten via facebook te ontvangen (geen vriendschapsverzoek, dat zou teveel opvallen voor mevr. Huppeldepup).

Stap 8: kijk niet raar op wanneer je de skype account van Huppeldepup krijgt en de vraag om te chatten.

Stap 9: ga in op het verzoek om eens af te spreken in Gent. Huppeldepup woont in Kortrijk maar werkt in Antwerpen. Dus de E 17 die passeert in Gent, dat is niet moeilijk om eens af te rijden… en eens af te spreken… en eens ‘bij te praten’… over de voorbije 20 jaar met iemand die je kende,… twee maanden lang toen hij 12 was.

Stap 10: spreek af in Volta, laat je trakteren, neem meneer Huppeldepup mee naar huis en beleef een nacht vol passie.

Stap 11: herhaal stap 10 naar believen.



Zo doe je dat dus.



PS: het verhaal klopt tot en met stap 8, stap 9 werd gesuggereerd door Huppeldepup, stap 10 en 11 heb ik gelaten voor wat het was.

Met dank aan onze gastblogster.

Over sloten zonder sleutel

Die avond zie ik na het werk dat een onbekende het voorwiel van MIJN fiets aan de fietsenstalling heeft vastgemaakt met ZIJN slot. Een welbekende dieventruck, zeggen m'n collega's. De fiets waarop je een oogje hebt laten vallen, zet je op slot. Bijgevolg kan de eigenaar hem 's avonds niet zomaar mee naar huis nemen. 's Nachts kom je dan rustig je slot losmaken waarna je de fiets in je bestelwagen kan laden. Dan heb je thuis alle tijd om het andere slot met een slijpschijf open te maken.

Zo snel mogelijk het vreemde slot laten verwijderen, da's dus de opdracht. Maar ik ben mijn gsm thuis vergeten en kan dus niet beginnen rondbellen om vrienden met een stevige tang te vinden. Dus bel ik de politie.

Een uurtje later zijn alle collega's naar huis en sta ik moederziel alleen in het donker te verkleumen op de parking van het werk. Had ik m'n gsm maar bij. Dan had ik kunnen wachten in het café wat verderop en had de politie me kunnen bellen bij aankomst. Gelukkig komen ze er snel aan.

Ik ben nog maar net weer thuis wanneer de vaste telefoon rinkelt. Mijn moeder. 'Lies, je kunt niet geloven hoe blij ik ben je te horen. Ik was doodongerust. Ik probeer je al uren te bereiken via je vaste lijn. Ik dacht al dat je in een Gents ziekenhuis lag. Je hebt je gsm niet bij en hoe kan men dan weten wie men moet verwittigen als er iets met jou gebeurt?'

'Hoe weet jij dat ik mijn gsm niet bij heb?'

'Wel, je poetsvrouw heeft ons gebeld met jouw gsm. Je bent naar je werk vertrokken en hebt de deur op slot gedaan in plaats van ze gewoon achter je dicht te trekken zoals je anders doet. Gelukkig vond je poetsvrouw ons nummer in je gsm en kon je vader haar komen bevrijden met de sleutel die wij hebben. Hij liet een post-it achter met de vraag ons te bellen en toen je niets van jou liet horen, passeerden alle rampscenario's door mijn hoofd. Heb je trouwens wel een briefje in je portefeuille met de mensen die men moet verwittigen als er iets met jou gebeurt?'

Help, door 1 ogenblik van verstrooidheid zat m'n poetsvrouw meer dan een uur opgesloten. Gelukkig reageerde ze heel vergevingsgezind. Ik prijs mezelf gelukkig dat de verstandhouding met mijn poetsvrouw zeer goed is. En mijn ouders, die vergeven het me ook wel dat ze een 50-tal kilometer moesten rijden terwijl m'n buurvrouw ook een sleutel heeft. Maar dat wisten ze blijkbaar niet, laat staan dat ze haar nummer hadden.

'Toch wel vreemd dat ik zo op één enkele dag twee situaties tegenkom die te maken hebben met sloten', zeg ik 's anderendaags tegen een paar vriendinnen. 'Je zou bijna gaan geloven dat men mij iets duidelijk wil maken' Da's toch simpel, zegt vriendin 1. 'Op elk slotje past een sleutel', da's de boodschap. 'Maar soms vind je de sleutel niet', vult nummer 2 aan. 'Op zo'n momenten is een goed netwerk belangrijk.', zegt nummer 3. 'En dat zit in je gsm', vul ik aan.

De moraal van dit verhaal is dus dat je je netwerk nooit te goed kan soigneren en maar beter altijd je gsm bij je hebt. En bovendien zorg je er ook het best voor dat je ouders of andere klaar-om-in-de-bres-te-springende personen de nummers van je buren en beste vrienden hebben en omgekeerd. Voilà, mijn 2 slotenaffaires waren geen ramp, maar ze hebben er in elk geval voor gezorgd dat de krijtlijnen van mijn rampenplan nu toch zijn uitgetekend.

Dinner date

Als een tv-programma rond singles draait, dan is dat bijna altijd een datingprogramma. Akkoord, het levert vermakelijke programma's op voor de vermoeide werkmens die des avonds afgepeigerd neerzijgt in z'n zetel en graag licht verteerbaar tv-voer krijgt voorgeschoteld. Bovendien kan het speculeren over 'wie zou hij/zij kiezen?' en alle bijhorende commentaren best leuk zijn als je samen naar tv kijkt.

Maar ik zou toch ook wel eens graag een programma te zien krijgen dat duidelijk maakt dat het single-leven echt wel meer is dan dat. Een soort 'singles, het leven zoals het is', dat feestende, dansende, reizende, klussende,... singles toont, zit daar niets in?

In afwachting daarvan publiceren we toch graag de oproep die we kregen van productiehuis Eyeworks. Al was het maar omdat daar sympathieke singles werken die fan zijn van deze blog. Eyeworks wil jullie graag informeren over een nieuw programma waarmee zij van start gaan. Zij zoeken single kandidaten om daaraan deel te nemen.

Het programma is geïnspireerd op het Engelse 'Dinner date', dat je misschien wel al eens op tv gezien hebt. Het concept: 3 (of 4) vrouwen koken bij hun thuis voor één man die dan op bezoek komt om het op te eten. Of 3 (of 4) mannen koken voor één vrouw.
Als deze dates achter de rug zijn kiest de man (of vrouw) er een van de kandidaten uit en zij krijgen dan nog een 'droomdate'.
Men zoekt kandidaten die bij voorkeur ergens tussen 25 en de 40 zijn. Waarom het voor Eyeworks ophoudt bij 40 is me een raadsel. De kookkunsten nemen bij velen toe met de leeftijd, de verleidingskunsten soms ook en er zijn massa's singles van 40+.

Protestmails (van 40-plussers) of kandidaturen (van de anderen) mag je sturen naar mart.peers@eyeworks.tv

Flirterren

Oké ik beken! Ik ben slechts ook maar een mens. Een mens die redelijk snel beïnvloedbaar is al zeg ik het zelf. Zeker door een mooie, originele of gewoon goed in elkaar gestoken marketingcampagne. Zo zal ik me vast ooit door één of andere enquête, mailing of radiocolumn weer overenthousiast hebben ingeschreven voor de nieuwsbrief van Geert.

Geert is de alleswetende expert van versiercursus.com. Inmiddels belanden zijn e-mails bij gebrek aan resultaat al standaard in de map ongewenst. Om te voorkomen dat ik toch een mooie prijs of een e-mail van een prins op het witte paard mis 'check' ik toch regelmatig de map ongewenste e-mail. Tussen de mails met casino's, Viagra, win nu! en 'gratis' viel de e-mail van afzender 'Geert' met als onderwerp 'Zorg dat hij verliefd kan blijven' erg op.

Ik weet eigenlijk niet wat gênanter is; het feit dat ik dit soort dingen in mijn mailbox krijg of dat ik toch enigszins nieuwsgierig de link heb aangeklikt. Een 19 minuten durende podcast verscheen op het scherm. Na een vermoeiend weekend, plus een chaotische maandag werkte het Belgische accent van onze Geert en de dubbelzinnig te interpreteren teksten op mijn lachspieren. In België doet men blijkbaar niet aan twitteren maar aan ‘flirterren’, geraakt men geïrriteerd, bestaan er groot onderhoudsvrouwen, is iets of iemand ambetant, maar bovenal zijn mannen verslaafd aan een goed gevoel! En daar lieve kijkbuiskinderen begon één grote Belgische reclamespot voor het goede gevoel van de man.

Nu hoor ik me natuurlijk te verdiepen in de single man, de jacht, verleidingstechnieken, fashion en ik weet niet wat allemaal meer waarover ik gespamd word. ( Waarom heeft niemand mij ooit getipt dat je vooral nergens moet invullen dat je single bent?) Maar goed mocht er weer eens een prins voorbij draven dan is het toch mooi meegenomen dat ik de inhoud van de podcast 'zo blijft hij verliefd op jou' by heart ken. Ja toch!

Goed. Ik besluit het stuk eens grondig te analyseren. De man is dus blijkbaar verslaafd aan een goed gevoel. Wie niet zou je zeggen. Maar laat ik niet meteen te kritisch van start gaan. Geert zegt dat de man zeker wel moeite wil doen en ook onzekerheid nodig heeft. Met andere woorden; als vrouw moet je niet laten merken dat je een vent nodig hebt want dan wordt het saai. Dan is zijn goede gevoel weg, vent weg of om Geert te quoten; ‘Ge stopt een koppel te zijn’. Kortom, vrouwen moeten lekker onbereikbaar blijven en de indruk wekken dat je zo weer bij hem weg kan zijn. Dat is interessant, dan moet hij voor je vechten, dan heeft de man zijn onzekerheid. Tja ik begin toch zo mijn twijfels te krijgen maar blijf toch doorluisteren.

Volgens Geert mogen vrouwen wel zeggen wat ze voelen maar niet doordraven, en vooral geen oordeel vellen over de man. Wij vrouwen moeten buiten onszelf stappen en contra-gedrag vertonen. Tegen mezelf in gaan dus, en alles opzij zetten. Ik mag hem een eikel vinden omdat hij 5 minuten van tevoren afbelt omdat hij zo moe is. Ik mag vinden dat hij de avond daarvoor dan niet zoveel had moeten zuipen samen met zijn vrienden, maar dat mag ik niet zeggen. Wel mag ik laten doorschemeren dat ik het jammer vind dat ik hem niet zal zien, en daarna vooral vol begrip reageren. “Ik snap wel dat hij zo moe is en dat hij vooral lekker thuis op de bank moet gaan hangen.” Doelmatig communiceren, Roos van Leary noemt men dat toch? Ergens komt er weer een stukje HBO-studie naar boven borrelen.

Duidelijk is inmiddels dat Geert zijn methode niet op mijn lijf geschreven is. Maar goed, ik ben dan ook single dus misschien zit ik er helemaal naast en mag ik er geen oordeel over vellen. Echter op het moment dat Geert een relatie begint te vergelijken met honden en katten weet ik het zeker. Die Geert is gek! Hij mag dan wel hondencursussen geven maar ik ben bang dat onze viervoeters ook de basis voor zijn onderzoek zijn geweest.

Conclusie? Geert moet lekker de hondjes blijven trainen en anders maar eens een 19 minuten durende podcast voor de man schrijven. Dan praten we wel weer verder.

Veertje

Boekenswishing

De maand van de gastblogger is afgelopen. Bedankt aan iedereen die in z'n pen is gekropen. We hopen dat jullie net als wij genoten hebben van al die uiteenlopende onderwerpen, opinies, tips, ... We hebben niet alle stukjes kunnen publiceren en dus krijgen jullie binnenkort nog meer gastblogger-stukjes geserveerd. Bijdragen van gastbloggers blijven trouwens heel erg welkom, ook na deze maand van de gastblogger.

Nu wij als vaste bloggers weer op het spreekgestoelte klimmen, nodigen we jullie graag nogmaals uit voor onze boekenswhishing van zondagnamiddag 23 oktober in Gent. Iedereen die houdt van boeken, graag boeken wil ruilen en nieuwe mensen wil leren kennen, is van harte welkom. We kregen al meerdere geïnteresseerde mails van mensen die overwegen deel te nemen (maar soms nog wat drempelvrees moeten overwinnen omdat ze niemand kennen). Een boekenruil is het gezelligst en werkt het best met een klein groepje deelnemers. Daarom gaan we ons voor deze activiteit beperken tot de eerste 10 mensen die bevestigen dat ze zullen langskomen. Ben je van plan deel te nemen, mail dan naar oponseentje@gmail.com. Dan laten wij het adres weten van de uiterst charmante en boekenvriendelijke locatie in Gent centrum waar de namiddag plaatsvindt en geven wij je meer uitleg over het verloop van de namiddag.

Hopelijk wordt deze activiteit net zo gesmaakt als onze picknick, fietstocht en het toneel tijdens de voorbije Gentse Feesten.