Een archaïsche benaming voor vrouwen die nooit getrouwd waren, is 'oude vrijster'. Bah.
Wat ik bizar vind, is dat het begrip 'vrijster' en 'vrijer' voorbehouden wordt voor ongehuwde mensen. Hetzelfde geldt trouwens voor 'Ze vrijt' of 'ze heeft een vrijer'. Zodra men getrouwd is, wordt het woord 'vrijen' netjes opgeborgen.
Vrijgezel
Gelukkig hebben we naast de oude jonge dochter en de oude vrijster ook nog de vrijgezel. Veel moeite om die term positief op te nemen moet je niet doen, want het woord 'vrij' benadrukt de ongebondenheid en vrijheid van de single. Al smaakt die zoeter bij wie zich net heeft bevrijd uit een beklemmende relatie dan bij wie smacht naar z'n soulmate.
Als hekkensluiters hebben we dan de alleenstaande (klinkt supertriest) en de alleengaande (al niet veel beter). Geef mij dan maar het Engelse 'single', dat nog hip klinkt ook.
Al heb ik wel een mooi Nederlands alternatief, bedacht door een vriend van mij. Hij adresseerde zijn verjaardagskaart aan mij als volgt:
Ware zijn 'prinses van het goede vrije leven' niet zo lang, ik zou ervoor pleiten alle benamingen die in dit en de vorige stukjes aan bod kwamen te vervangen door de zijne. Al was het maar om aan iedereen duidelijk te maken dat in elke single een prins(es) schuilt en dat een enkele kus soms volstaat om die tevoorschijn te toveren.
'Juffrouw' en 'jongeheer' (zie vorig stukje) vind ik prima meevallen in vergelijking met andere single-benamingen. Neem nu het - gelukkig in onbruik rakende - 'oude jonge dochter' en 'jonkman' wanneer men het over nooit gehuwde mensen heeft. Gruwel, gruwel, ...
Toch kan die termen ook positief opnemen. Een oude jonge dochter is 'jong' gebleven, ondanks haar leeftijd. Net zoals de jonkman. Dat er in beide single-benamingen het begrip 'jong' voorkomt, toont toch wel aan dat single blijven geassocieerd wordt met jong blijven. Blijkbaar krijg je als single dus minder snel rimpels dan als getrouwde mens...
Ik krijg die theorie trouwens af en toe wel eens te horen wanneer men vindt dat ik jong oog voor mijn leeftijd (en ik hoor gelijkaardige verhalen bij single vriendinnen): 'Ha, ik had je minstens 5 jaar jonger geschat. Da's zeker omdat je single bent. Jij ziet minder af dan een getrouwde vrouw, hé. (brede grijns van de getrouwde man in kwestie)'
Over twee dagen verschijnt het laatste stukje in deze minireeks over single-benamingen. De titel begint met 'over' en daarna volgen 2 single-benamingen. Wie de exacte combinatie kan raden wint naar keuze:
deze twee plantjes (die allebei veel kindjes krijgen en op termijn dus heel je huis en die van je vrienden zulllen opvrolijken)
of een kookboek (omdat die boeken vandaag de dag helemaal in zijn)
Lowimpactman Steven nam gisterenavond deel aan de Veggie speeddating van Eva en schreef onderstaand verslag.
Wie hier een beschrijving verwacht van hartstochtelijke scènes en emotionele ontmoetingen zal ik al op voorhand teleurstellen. Speeddating (al of niet veggie) is een eerder saaie bedoening. We waren gisterenavond met 8 mannen en 7 vrouwen in het hoofdkwartier van Eva. Na wat onwennig wachten op een paar laatkomers kregen we een korte inleiding en een paar praktische afspraken. Ik had gedacht dat er wat meer richtlijnen of methodieken aan te pas zouden komen, maar het is uiteindelijk heel simpel: de vrouwen gaan elk op een aparte plek zitten en de mannen gaan 1 na 1 op bezoek voor een babbel van 10 minuten.
Na die tien minuten rinkelt het belletje en mag je naar de volgende doorschuiven. Ik ga niks vertellen over de andere deelnemers en zeker niet over de gesprekken. Wat wel opviel, is dat je hier in elk geval te maken krijgt met redelijk gelijkdenkende mensen, die allen een behoorlijk ecologische reflex hebben en vaak ook in de sociale sector werken (ik spreek vooral over de vrouwen, want met de mannen heb ik nauwelijks gesproken). Ik kan me voorstellen dat dit inderdaad wat voordelen heeft. Wie wil kan op het einde van zo’n gesprek nog gegevens en visitekaartjes uitdelen.
Halverwege was er even pauze met een spelletje ‘sociale choreografie’. Waarbij je een plaats in de ruimte moet zoeken in functie van het antwoord op vragen als ‘wie heeft een plaat van Madonna in huis’ of ‘denk je dat dieren emoties kunnen voelen’. Altijd goed voor wat vrolijke opmerkingen, misschien hadden we ook daarmee kunnen beginnen.
Tijdens de pauze waren ook de befaamde cupcakes van de partij. Naar ik gehoord heb van de anderen waren ze zeer lekker. Zonder room, zonder eieren, zonder melk, maar natuurlijk met een flinke dosis suiker. Ik heb mijn cupcape bij mijn ronde meegenomen en aangeboden aan de dames. Die echter meestal genoeg hadden met 1 gebakje.
Na de pauze gingen de gesprekken verder waarbij je wel eens grappige dingen meemaakt als: ‘dit heb ik al gezegd natuurlijk, of toch niet, het zal aan de vorige geweest zijn’. Of ‘of wat moet ik nu nog zeggen’. Maar goed, ik heb een paar aangename babbels gehad, lekkere cupcakes gezien. Maar ik denk niet dat dit mijn burgerlijke stand zal beïnvloeden.
'Juffrouw' of 'mevrouw', dat was de keuze die wij vrouwen moesten maken bij het invullen van het inschrijvingsformulier voor onze groepsreis. Terwijl er voor de mannen maar 1 optie was. Zij waren sowieso een 'mijnheer'.
'Bah, kruis maar mevrouw aan', zei m'n reisgenote. Ik heb er een hekel aan dat men mij juffrouw noemt.
'Ik vind zo aangesproken worden net plezierig', zei ik. 'Zolang men dat doet, wil ik graag geloven dat ik er best nog wel jong en fris uitzie.'
Ik zocht even op hoe het nu eigenlijk zit met die juffrouwen en mevrouwen en nu blijkt dat je vandaag de dag een vrouw eigenlijk altijd hoort aan te spreken met mevrouw, of ze nu gehuwd is of niet. Maar mij mag men dus gerust 'juffrouw' blijven noemen.
Blijft dat het een vreemde kwestie is dat vrouwen soms moeten aankruisen of ze al dan niet getrouwd zijn, terwijl men blijkbaar minder nieuwsgierig is naar de relationele status van mannen. Misschien ligt de verklaring in het feit dat jongeheer ook anders kan begrepen worden.
Nu we even stilgestaan hebben bij 'juffrouw' en 'jongeheer' buigen we ons binnen 2 dagen over 2 andere single-benamingen. In de tussentijd mag u raden over welke 2 benamingen het gaat. De eerste die beide namen correct raadt, mag kiezen uit 2 prijzen:
dit onvolprezen boek van Trinny & Susannah waardoor je voortaan nog perfecter gekleed door het leven gaat (zijn wel enkel tips voor vrouwen)
en dit prachtige plantje (wel af te halen in Gent centrum)
Hij is geboren op 19 februari. 's Morgens verwekt, en 's middags werd hij al gelanceerd. Hij is al twee berichtjes groot en iedereen is welkom om hem te bezoeken.
De blog staat een kort maar intensief leven te wachten. Hij loodst ons doorheen de 47 dagen van ons suikerloos dieet. Iedereen die meedoet (er zijn al een tiental deelnemers en er komen er nog dagelijks bij), is uitgenodigd om hem al z'n tips, ervaringen en zelfs frustraties te komen vertellen. Als het maar over suiker gaat, of liever: de afwezigheid ervan.
... sinds ik "de" site bezocht waar ik me nog geen jaar geleden voor een jaarlidmaatschap inschreef. U weet wel, "de" site waar "contacten" kunnen worden gelegd.
Dezelfde site waar mijn interesse pijlsnel de dieperik in schoot na het ontvangen van enkele nietszeggende mails van mensen met nietszeggende profielen. Ik dankte een paar engelen en goden voor het lage inschrijvingsgeld, waardoor ik het niet eens zo erg vond dat ik een jaar vooruit had betaald voor iets wat ik niet scheen te willen gebruiken. En bon ja.... lage tarieven verklaren misschien meteen ook de kwaliteit van de profielen die ik meer uit beleefdheid dan uit interesse las. Eigen schuld dikke bult, zullen we maar zeggen :) )
Omdat ik 5 minuten te verliezen had, dacht ik bij mezelf "Och ja, die site is er nog. Effe kijken of er nog wat binnengekomen is." .... Je weet maar nooit eh :)
3 mails. DRIE. De oudste van ergens begin januari.
Alle drie één zin lang en volstrekt inhoudsloos. Niet dat ik levensverhalen verwachtte, dat niet (liever niet zelfs... och wat ben ik moeilijk). Maar toch... een zweem van "moeite", iets wat deed vermoeden dat de schrijvers méér hadden gedaan dan naar een paar foto's kijken, iets - éénder wat - dat erop had kunnen wijzen dat ze m'n profiel hadden gelezen en zich èrgens - al was het maar één puntje - in hadden herkend.... Nix van dat.
Maar goed. Met dezelfde beleefdheid van weleer, kijk ik even naar wie geschreven heeft. Ook daar: krot en compagnie. De profielomschrijvingen kònden bijna niet korter zijn dan wat ik aantrof. En doordeweeks. En eenheidsworst. Ondoordacht en volkomen on-origineel. De spreekwoordelijke dertien in het dozijn.
Yep, Olijf zit vandaag weer op haar high horse. Niemand is goed genoeg voor Olijf... zo moet het althans lijken.
De hand in eigen boezem stekend, rest me wellicht niets méér dan dit maar toe te geven.
Ik vind hem niet, die witte raaf. En eerlijk? Ik zoek ook niet, nu echt een hele poos al niet. Witte raven - als ze nog bestaan (en vandaag ben ik zelfs niet zeker of het antwoord op die vraag me nog interesseert) - zullen wel voorbij komen vliegen als het seizoen juist is. ... niet dan? :)
Ach wat. Ik heb m'n plicht voor de maand vervuld. Ik heb nog eens gelezen. En dat was dat.
M'n beleefdheid reikt al làng niet meer zover dat ik de moeite neem om op mails als deze van vandaag te antwoorden.
Als zij niet de tijd nemen om hun sprankelende (maar o zo goed verborgen) persoonlijkheid tot uiting te laten komen in een bericht, dan neemt Olijf zeer zéker niet de moeite om daar op te antwoorden. Heel erg simpel.
Hautain maar simpel.
En zij... zijn wellicht zonder al te veel kleerscheuren weer verder gegaan.
Ik ken ze niet, dus van hun gekneusde ego hoef ik niet wakker te liggen.
Ok.
Hard, hautain en simpel.
Mea culpa, mea maxima culpa.
Oh... over minuten vond ik vandaag een versje. Ik vrees dat ik me vandaag al een paar honderd keren heb moeten verantwoorden omtrent m'n slecht tijdsgebruik.
Dankzij Lehti en Olijf ontdekte ik Brigitte Kaandorp. Een aanrader!
Kijk maar eens naar dit hilarische stukje over het verschil tussen mannen en vrouwen.
Wel grappig hoe Kaandorp geen doekjes windt rond de mindere kanten van het zo geidealiseerde ouderschap.
Brigitte Kaandorp komt ook naar Vlaanderen (Aalst, Gent, Antwerpen, Kortrijk). Op 21 april komt ze naar de Capitole in Gent. Iemand zin om mee te gaan?
Ik ben een grote fan van de Rechtzetting. Dit artikel van hen wil ik jullie dan niet onthouden. Want is het geen hoopvolle boodschap op deze Valentijn dat de meest gekende Belgische datingsite iedereen aan een lief wil helpen?
Ik ken alvast iemand aan wie ik die nieuwe datingsite warm wil aanbevelen.
Een vriend van mij legt zichzelf al jaren elke vasten een of meerdere actiepunten op. Niet uit religieuze redenen, maar omdat hij zich beter voelt als hij eens 40 dagen zonder suiker, koffie en/of alcohol leeft. Toen ik een tijdje geleden een televisie-uitzending zag waarin Koen Fillet en een gezin 3 weken zonder suiker leefden en zich daar stukken beter bij voelden, kwam bij mij het idee op om zelf eens een dergelijk experiment te doen.
Ik sprak erover met een bevriende diëtiste is en zij verklaarde prompt te willen meedoen. Ook andere vriendinnen sloten zich aan en ondertussen heeft ons 'suikerloze-vasten-clubje' zelfs al een mannelijk lid.
Al vrees ik dat het bij momenten op de tanden bijten wordt om toch maar niet te bezwijken voor een heerlijk stukje taart, toch kijk ik uit naar dit experiment. Zeker omdat het leuk is om ervaringen te delen met iedereen die meedoet. Zo zijn we nu al aan het praten over de 'spelregels' van ons experiment. Mogen andere zoetstoffen (bv. ahornsiroop of stevia)? Wat met melkproducten waarin steevast een beetje suiker zit (komt van de lactose)? En wat doen we met gedroogd fruit (waar een hoop suiker in zit)? Binnenkort ga ik met de drie Gentse deelneemsters eens uitgebreid ontbijten om dat allemaal te bespreken. Een ander belangrijk 'agendapunt' is de beloning voor onszelf als we het volhouden (tips hiervoor zijn welkom), al vindt de ene een beloning al noodzakelijker dan de andere.
Heb je zin om mee te doen (kan ook vanaf afstand, want we hebben ondertussen ook teamleden in Brussel en Antwerpen)? Laat dan iets van je horen via oponseentje@gmail.com.
Meer info over dit experiment vind je op de blog van Esmeralda (stukje 1 en stukje 2). Ook tijdens onze suikerloze vasten wordt die blog de vaste stek voor alle nieuws over onze ervaringen met het (hopelijk) zoete leven zonder suiker.
In de commentaren op dit blogstukje van mij werd ergens geopperd dat je via internet geen echte vrienden -laat staan een lief- kan vinden omdat het internet nu eenmaal een vluchtig medium is dat bovendien vol gestoorde mensen zit.
Ik zou dat niet zo cru durven stellen.
Ja, je komt er gestoorde mensen tegen. En ja, je hebt er veel vluchtige contacten. Maar hetzelfde kan je ook zeggen van het dagelijkse leven? Vrienden komen en gaan nu eenmaal. Zie jij bijvoorbeeld nog steeds je beste vriend(in) uit de lagere school? Ja, misschien wel... op Facebook ;-). En de buurvrouw van Ronald Janssen zal ook wel een en ander te zeggen hebben over gestoorde types.
Je ontmoet in je leven duizenden mensen maar toch geraakt slechts een zeer beperkt aantal daarvan tot in je vriendenkring. De ene zijn neus staat te scheef, de ander heeft een slechte smaak qua kleding, nog een ander lacht te luid of blaast te hard van de toren. Iedereen wordt al dan niet bewust gewikt en gewogen en langs de andere kant wordt net hetzelfde gedaan. Het mag dus gerust een wonder heten dat je eigenlijk aan vrienden (of meer) geraakt als je het zo bekijkt.
Waarom zijn mensen dan zo negatief als het over ontmoetingen via internet gaat? Je kan toch niet verwachten dat er dan totaal andere regels gelden? Ok, een groot deel van het 'filteren' gebeurt al op voorhand via mails en eventueel wat chatten. En die scheve neus of foute outfit wordt ook wel gedetecteerd als er foto's uitgewisseld worden. Maar het internet heeft 3 belangrijke eigenaardigheden als het op mensen leren kennen aan komt.
Het eerste is dat het internet van iedereen is. Zo kom je ook in contact met mensen uit een totaal ander milieu en die je dus in het dagelijkse leven nooit zou ontmoeten. Ten tweede geeft de anonimiteit ongekende mogelijkheden. Sommigen misbruiken die door zich uit te geven voor iemand anders, anderen durven zichzelf dan weer net wat meer bloot te geven (en dan bedoel ik het nu eens niet in de letterlijke zin). Ten derde mist het internet met al zijn mogelijkheden een van dé belangrijkste communicatiemiddelen van de mens: lichaamstaal.
Kunnen de eerste 2 in sommige gevallen nog een voordeel blijken te zijn, het 3e is dat zeker niet. Non-verbale communicatie is even belangrijk dan de andere filter criteria die je hanteert. Het totaalplaatje moet gewoon kloppen. Verwacht dus niet dat elke internet-ontmoeting steeds een groot succes zal zijn omdat het bij het chatten zo goed klikte. En andersom werkt het even goed: het is niet omdat de mails nogal stroef verlopen dat je geen leuk gesprek met iemand kan hebben als je eenmaal naast elkaar zit.
Voor mij is het internet dus niet meer dan een extra middel om nieuwe mensen te leren kennen. Niet meer en niet minder. En hoewel ik Mrs. Ideaal nog niet ontmoet heb, heb ik via verschillende virtuele kanalen, zij het mijn blog, andere blogs of via verschillende datingsites toch al toffe mensen leren kennen. En een aantal daarvan reken ik tot mijn vrienden.
Net zoals een paar (ex-)collega's, mensen van de sportclub, school, jeugdbeweging, café en wat nog allemaal.
Zin in een hartverwarmende activiteit in deze koude winterdagen? Wat dacht je van een Afternoon Tea bij je thuis? Ik probeerde het uit en als feestjesconsulente van deze blog doe ik jullie vandaag mijn draaiboek cadeau.
1. Je begint de voorbereidingen met een tiental goede vrienden uit te nodigen. Nee, niet via zo'n ordinaire Facebook-uitnodiging (met mijn excuses aan de mensen die mij soms een FB-uitnodiging sturen). Je neemt je ganzenveer ter hand en stuurt een persoonlijke uitnodiging (bij gebrek aan een ganzenveer kan een persoonlijke mail naar elk van de genodigden er ook nog wel meer door). Iets à la 'Elisabeth of Ghent has the honour and pleasure to invite you to the afternoon tea in her royal apartments'.
2. Stel vast hoe je vrienden al helemaal in de sfeer komen en hun beste upperclass English bovenhalen om je te antwoorden.
3. Stalk je netwerk tot je een oerklassiek servies en mooie witte tafelkleden hebt gevonden. Zoek hard tot je zelfs een echte étagère vind. Vind je het niet in je omgeving, bezoek dan de kringwinkel of de rommelmarkt.
Koop verschillende soorten thee bij Simon Lévelt. Zeker de 'hartverwarmende thee' wordt doorgaans bijzonder geapprecieerd en met liters gedronken door de aanwezige singles.
4. Bak scones en cupcakes, koop er bij de betere bakker of vraag iemand anders dit voor jou te doen.
5. Huur een smeerteam in om net voor de gasten komen sandwiches te smeren (want als je dat te lang op voorhand doet, worden je broodjes wak).
6. Zorg voor bediening. The Duchess of Ghent, die heeft een dienstmeisje om de thee te serveren, dat spreekt voor zich. Hul deze charmante jongedame in een wit schortje.
7. Installeer je aan tafel bij je gasten en geniet.
8. Hou de dag na het feestje vrij zodat je een after-afternoontea-party kan houden met alle overblijvende gebak.
Sam (12): Lies, heb jij een iPad? Lies: neen (oei, het hipheidsgehalte van de nieuwe babysit is toch niet je dat)
Seppe (7): Heb jij een liefje? Lies: neen (Seppe wel, hoor ik even later)
Silke (5): Heb jij kindjes? Lies: neen
Stilte. Lange stilte.
Silke (heeft een Eureka-moment): Heb jij een kindje in je buik? Lies: neen (Help, zou ik wat verdikt zijn de laatste tijd?)
Stilte. Zou er iets schelen met de nieuwe babysit?
Silke: Lies, heb jij borsten? Lies: ja, hoor (blij eindelijk te kunnen overschakelen naar de ja-modus, al geef ik toe dat er in deze dikke-truiendagen een weinige prominente rol is weggelegd voor dit stel)
Silke: Lies, mag ik je borsten zien? (liever het zekere voor het onzekere nemen) Hup, toch maar weer overschakelen naar neen-modus, zeker?
Ik ben een radiomaker uit Amsterdam. Samen met Esma Linnemann maak ik 'Een cursus alleen zijn', een vierdelige radioserie voor HollandDoc Radio (NTR, Radio 1). Ons idee lijkt wel wat op de gedachte achter 'Op Ons Eentje', want het gaat ons om de alledaagse werkelijkheid van het single bestaan. Met vragen als: hoe zet je een IKEA-meubel in elkaar? Hoe smeer je je rug in met zonnebrand? Wat doe je met Oud&Nieuw? En, meer algemeen: hoe geef je zin aan een leven zonder dagelijkse getuige?
We zoeken mensen die hier anoniem over willen vertellen. In eerste instantie richten we ons op Nederlanders - vooral mannen! -, maar voor een ijzersterk verhaal steken we de grens graag over.
De interviews vinden plaats in februari. Interesse? stuur een berichtje naar mail at maartjeduin punt nl.
