Op ons eentje: maart 2012

We hebben elkaar al eens eerder ontmoet, tijdens wijvenweek. We zouden elkaar dus een vage kennis kunnen noemen. Vandaag is onze eerste echte date. Ik twijfelde of ik op de uitnodiging zou ingaan.

Ik ben bijna twee jaar ‘op mijn eentje’ en vind dat best. Ik scharrelde wat kleren en geld (dat vooral) samen en verhuisde naar Spanje om daar een jaar Engels te geven. Zomaar, op mijn eentje. Zes maanden later is maar weer eens gebleken dat waar ik ook ga, ik voldoende vrienden maak. Op mijn eentje ben ik dus nooit echt alleen.

En toch steigerde een inwendig paard waarvan ik niet eens wist dat het op stal stond: “Ja, maar, schrijven voor Op ons eentje, ik ben niet van plan lang op mijn eentje te blijven, hoor.” Ah, nee?

Soms wil ik wel eens iemand kunnen vastpakken of me aan lichaamswarmte opwarmen. Soms wil ik wel eens dat mijn boog niet altijd zo gespannen hoeft te staan, dat er iemand is die af en toe de zorgen van me kan overnemen, die me zegt dat het goed komt. Soms wil ik dat er iemand is die dingen gewoon weet zonder dat ik ze moet uitleggen, omdat hij me al lang of goed genoeg kent.

Ik wil plannen kunnen maken voor de toekomst zonder dat ik met een ander zijn wensen moet rekening houden. Koken voor anderen geeft me stress. Ik wil in de winkel kunnen meenemen wat ik zelf graag wil. Niemand hoeft heel precies te weten hoe vaak ik schrijf, sport, studeer, lessen voorbereid, etc. want dan komen er neurotische kantjes naar boven. Mijn zus en ik zijn twee handen op één buik en wie mij wil, moet ook voor haar een plaatsje vrij hebben. Soms ben ik best op mijn eentje. Dus ik zei ‘ja’.

We glimlachen wat verlegen, maar oprecht. Ik stel me voor als Zenia, al is dat mijn echte naam niet. Je mag me gerust Rini noemen, want dat ben ik. Ik wil alleen een onderscheid maken tussen wat ik hier schrijf en wat op mijn eigen blog terug te vinden is.

Wie nooit The Robber Bride van Margaret Atwood gelezen heeft (De roofbruid in het Nederlands), kan ik dat alleen maar aanraden. Zenia is hier een soort katalysator in de relaties van drie andere vriendinnen. Zonder dat ik hier een literair analytische uiteenzetting ga doen, wil ik enkel even meegeven dat Zenia’s rol allesbehalve rechtlijnig te interpreteren valt. En is die veelzijdigheid niet net wat Op ons eentje met meerdere auteurs wil bereiken, net zoals op ons eentje zijn ook veelzijdiger is dan alleen maar dat? Ik ben op mijn eentje, ja, maar ik ben ook zoveel meer. Noem me hier gerust Zenia als je wil, maar daarbuiten hoor ik toch liever Rini.

Loretta Lynn is een grote dame in de country-muziek, die sinds haar door Jack White (van The White Stripes, The Raconteurs,...) geproduceerde album Van Lear Rose ook onder jonge muziekliefhebbers hip werd.
In dit lied bezingt ze hoe ze na een breuk opnieuw alleen is, en hoe daarna opnieuw beginnen ook allesbehalve evident is...

Lyrics :

On my own again.
How do I tell him I don't know who I am?
I feel those feelings again.
My hands are shakin' like leaves in the wind.

And in the hall hangs a photograph.
Hard to believe after all these years.
But life can travel by so fast, you turn around and it's gone.

On my own again.
I can't believe he left me here all alone.
We talked of children and friends.
The kids never came and the friends have moved on.

He always took good care of it all.
And always hated to see me cry.
This time he couldn't climb that wall.
And I can't hold back the tears, oh no.

Oh, sometimes I feel so sad inside.
Sometimes I'm angry too, yeah.
If I could only bring him back, he'd know just what to do.

On my own again.
A perfect stranger stands at my door.
Oh, Lord, where do I begin?
I can't believe I'm starting over once more.

On my own again.
Someday we'll look back and remember when.
On my own again.
Oh, heaven, hold him in your arms until then.

On my own again.

Verleiden, de ene man is er al beter in dan de andere. 't Is trouwens een moeilijke kunst, want als je het té goed doet, dan worden wij vrouwen prompt achterdochtig en vragen we ons af of we niet te maken hebben met een foute man zoals the player.

Als ik even terugdenk aan de weinig succesvolle verleidingspogingen die ik vanop de eerste rij meemaakte, dan is er een man die eruit springt en die ik de gouden medaille wil schenken.

Hij was een serviër. Een grote man met een zeer mannelijke uitstraling. Eigenlijk absoluut geen onaantrekkelijke kerel. We leerden elkaar kennen via het vrijwilligerswerk toen hij nog maar kort in België was. Van bij de eerste ontmoeting had hij geen woorden nodig om te laten voelen dat hij interesse had. Zijn donkere ogen spraken boekdelen. Wel handig, want veel Nederlands kende hij op dat moment nog niet.

Ik hield de boot af, want mannen die alleen in een compleet nieuw land aankomen, die willen zich uiteraard maar al te graag in de armen van een autochtone storten, had ik al ervaren. Niet alleen oog je voor zo'n buitenlander een stuk exotischer dan voor de Vlaamse mannen. Daarnaast heeft iedereen die zich in zo'n moeilijke situatie bevindt nood aan steun. Maar het blijft toch altijd gissen of die man nu valt voor jouw unieke zelf dan wel voor jouw moeder-Theresa-gehalte en je Belgische identiteit (die hij ook kan verwerven door een huwelijk met jou).

Mijn Servische collega-vrijwilliger had duidelijk nood om zijn hart uit te storten. Uit zijn verhaal in gebroken Engels kon ik afleiden dat hij aanwezig was in Srebrenica toen daar duizenden moslims vermoord werden. Dat hij het niet voor moslims had, werd ook al snel duidelijk.

Op een dag moesten we een formulier invullen waarin naar ons beroep gevraagd werd. Ik stond verstomd van verbazing toen ik zag wat hij daar neerpende (overigens in foutloos Nederlands). Mijnheer bleek zomaar eventjes huurmoordenaar te zijn.

Toen ik er hem erop aansprak, vertelde hij dat hij inderdaad was opgeleid tot huurmoordenaar, maar nooit iemand had gedood. Hij dreef de complimentjes en de aandacht verder op, maar mocht er bij mij al een embryonale vorm van gevoel geweest zijn, dan had de huurmoordenaar in hem dat met 1 pennentrek toch wel uiterst vakkundig vermoord.

Nu kom ik om de paar jaar mijn ex-aanbidder nog eens tegen, want hij woont hier in de buurt.
Hem herkennen doe ik wel, maar zijn naam ben ik al lang vergeten. 'Huurmoordenaar' is het enige wat ik me herinner.

Het NTG-Gent lanceert nu een initiatief waarbij ze theaterliefhebbers de kans wil geven nieuwe mensen te ontmoeten tijdens een toneelvoorstelling. Theater-Touche vindt plaats aanstaande donderdag 29 maart. Met deze voorstelling richt het NTG zich niet alleen tot singles, maar tot alle mensen die houden van theater en graag nieuwe mensen willen leren kennen.

1. Reken er bij je aankopen op dat er altijd een paar dagen in de week zijn dat je overschot van de dag ervoor eet, op restaurant gaat, (vaak onverwacht) ergens te gast bent of gewoon niet aan koken toekomt. Koop dus niet te veel. Heb je toch eten tekort, dan duik je gewoon in je diepvriezer of in je voorraad pasta, peulvruchten, bokalen. En als je in de stad woont, is een winkel nooit veraf.

2. Sommige groenten koop je beter niet als je alleen woont, tenzij je de tijd hebt om dingen klaar te maken voor je diepvriezer. Witte kool staat op mijn zwarte lijst. In plaats van bloemkool koop ik broccoli. En snel rottend vlees heeft plaats moeten ruimen voor extra groenten en soms maanden houdbare vleesvervangers.

3. Koop alleen wat je heel lekker vindt (geniet van dit single-voordeel!). De rest dreigt toch te staan verkommeren in je koelkast.

4. Toch wat te veel gekocht? Deel eten uit aan je vrienden. Als zij hetzelfde doen, is er een pak minder verspilling en doet iedereen zijn voordeel.
Als ik bezoek gehad heb en taart over heb, doe ik altijd de ronde bij de buren. Raad trouwens eens bij wie men dan komt aanbellen als men pannenkoeken heeft gebakken, te veel groenten uit schoonvaders tuin heeft gekregen of een ketel spaghettisaus heeft gemaakt?

5. Kook en/of eet samen met andere mensen die alleen wonen uit je buurt. Waarom elk apart z'n potje koken en alleen eten als het zoveel gezelliger is om dat samen te doen? Koppels en gezinnen vinden het trouwens ook leuk als er eens wat ander volk aan tafel zit. Uitnodigingen afslaan, is dus not done. Tupperwarepotjes weigeren al evenmin.

Wist je trouwens dat er een site bestaat waarop mensen kunnen zetten wat ze gaan koken op welke avond. Geïnteresseerden kunnen zich dan inschrijven via de site. De site lijkt me geen groot succes, maar het idee vind ik wel super. Dus als er lezers zijn die eens een avond willen koken voor of met andere lezers, laat het ons weten. Wij publiceren je aanbod met plezier op deze blog.

Tot slot nog een artikel met tips van topkoks om voedselverspilling tegen te gaan.

Er is de laatste tijd heel wat te doen geweest over voedselverspilling. De gemiddelde Belg werpt namelijk 40 kg voedsel per jaar weg.

Ik denk dat veel mensen die alleen wonen ook behoorlijk wat weggooien. Zelf kan ik trouwens ook niet onschuldig pleiten. Vroeger ging ik regelmatig naar de Colruyt en stouwde vervolgens mijn frigo goed vol zodat ik een tijdje voort kon. Ik verloor vervolgens wel eens het overzicht van alles wat ik in huis had waardoor voedsel een tijdje later (soms behoorlijk harig) in de vuilnisbak terechtkwam.

Nu probeer ik erop te letten. Ik koop minder, maar beter. Meer bio bijvoorbeeld. En doordat het bio is en dus meestal meer kost, kijk ik er automatisch op toe dat het verorberd wordt voor het verlept.

Ik doe ook vaker kleine aankopen tussendoor. Ben ik bijvoorbeeld in de buurt van het Hinkelspel, dan spring ik snel even binnen om 1 of 2 kaasjes te kopen. Pas als die op zijn, koop ik nieuwe toespijs. Daarnaast heb ik wel een voorraadje niet snel bederfbare toespijs, bv. amandelpasta.

Meer tips lees je hier morgen.

Hij had geen facebook. Tot ze hem per ongeluk eens een uitnodiging gestuurd had omdat ze hem een foto wilde tonen. Toen had hij facebook. Hij werd er sneller vrienden met haar vrienden dan dat hij eigen vrienden aanbracht.

En plots kon de wereld dan zien wie mijn lief was. Kijk dit is hem, hier heb je een foto, dit is zijn naam en toenaam, dit zeggen we hier tegen elkaar. Want, ja, onze vriendenlijst leest mee en, ja, daar zijn we ons bewust van.

Hij had haar niet meer en dat speet hem zeer. Facebook had hij wel nog en haar daar als vriend. Toen ontdekte hij de macht van dat publiekelijk posten en ging er op zijn muur openlijk met een meisje flirten. Ja, ze zag dat en, nee, ze vond dat niet leuk. Dat hij haar nadien wanhopig opbelde om te vragen of ze zijn kaartje vanuit Frankrijk wel ontvangen had en waarom ze daar nog niet op gereageerd had en dat hij haar toch zo graag zag, plaatsten die verloren moeite dan toch weer in een waarachtiger daglicht.

Wat hij echt dacht, las ik met andere woorden op een postkaart, in smsen, hoorde ik aan de telefoon, maar lezen op facebook deed ik het niet. In plaats van zichzelf daar gewoon wijselijk te censureren, zoals dat op dat moment gepast was, en verder niets, ging hij zelfs een stapje verder en de waarheid verdraaien met een welgericht doel: het mij te laten lezen. Want, ja, exen lezen wel eens mee en, ja, daar zijn we ons bewust van.

Ze kende hem al langer, maar zag hem niet zo vaak. Telkens ze hem zag ging het echter weer aan het kriebelen. Hij was nogal kritisch en leek veel al bij voorbaat van de tafel te vegen. Gaandeweg had ze wel geleerd dat dit eerder om semantiek ging en hij wel perfect in dialoog kon treden. Toch besloot ze in de facebookclausule ‘except for’ onder ‘who can see this’ zijn naam in te vullen. Hij zou haar veelvuldige posts qua actie en qua inhoud vast te frivool vinden.

Ik herinner me niet meer precies wanneer ik besloot hem niet al mijn posts te laten zien. Toen ik hem nog zag? Nadien, toen ik naar Spanje zou vertrekken en we elkaar vast nooit meer zouden zien? Pas nu, nu de vlinders helemaal vervlogen zijn, denk ik er over hem terug te laten meelezen. Langs de andere kant, is er nog wel een weg terug? Bewerkstelligt het opheffen van mijn zorgvuldig ingestelde zelfcensuur geen boom aan posts en brengt het dus automatisch zelfonthulling met zich mee? Want, ja, jongens die we leuk vinden lezen wel eens mee, en ja, daar zijn we ons bewust van.

Toen had ze een blog, die niemand kende en niemand las. Tot ze eens een link tweette. En nog een keer. Tot ze de vraag letterlijk gesteld kreeg en niet wilde liegen. Haar dagelijkse avonturen in Spanje deelt ze met het thuisfront via twitter en facebook. Haar blog staat daar los van en beschouwt ze als een schrijfoefening om de vingers getraind te houden. Maar toen was er wijvenweek en vielen alle maskers af. Weg anonimiteit in de oneindigheid van het internet, want haar statistieken schoten de hoogte in.

Maskers af. Ik schreef deze week over zaken die vreemden en intimi best mogen weten. Mijn schrijfstijl is trouwens altijd een vrij persoonlijke geweest. Maar plots ging ik me afvragen wat ik moest denken van de grote groep potentiële lezers die zich noch onder ‘de dichte familie en vrienden’ noch onder ‘de maar vaag bekende of recent verworven internetkennissen’ bevinden. Er zijn hier dingen te lezen die inherent bij ‘Rini’ horen, maar die volgens ‘de gewone gang van zaken’ meestal pas na een tijdje aan het licht komen. Wie me nu leert kennen kan gezellig doorklikken naar mijn blog en meer te weten komen dan wat een eerste date of drie je doorgaans vertellen. Want, ja, het gros potentiële toekomstige interesses leest mee en, ja, daar word ik me nu stilaan bewust van…

Rini

Ik heb een eigen-wijs kantje,... ik ben namelijk zeer nieuwsgierig naar de binnenkant van uw huis en tevens naar de prulleria op uw bureau!

Toen ik enkele jaren geleden een nieuwe job startte, kreg ik spontaan een 'flowervaring': wauw, al die bureau's (een 16-tal eilanden!) van mensen! Dat kleine, persoonlijke plekje dat groeit en verandert... ik heb vele 'rondes' gedaan want ik vond de weg naar het toilet, refter,... 'moeilijk' (ahum).

Mensen die opruimen (living, bureau, keuken,...) en mij vertellen dat de 'lenteschoonmaak' aan de gang is, grabbel ik figuurlijk vast en overdonder hen met vragen over welke plannen ze hebben qua inrichting na al dat afstoffen en opruimen.

Zonder opruimwoede of lenteschoonmaak kan ik mijn honger nog op een andere manier stillen, ... op visite gaan! Het summuum is dan vooral het allereerste bezoek: ik heb een onbedwingbare neiging de gang/keuken/living/... te 'scannen' (Welke sfeer hangt hier?) en vervolgens eens voor hun fotowand en/of boekenrek te gaan staan en mijn ogen de kost te geven. Ik heb niet de neiging uw kasten open te trekken (ik ben immers welopgevoed), nee, ik heb genoeg aan uw 'uitstallerijen'.

Dus, als u mij nu eens allemaal eens zou uitnodigen, dan mag u (na mijn eigenste lenteschoonmaak) zich komen vergapen aan mijn nieuwe inrichting! ;-)

Met dank aan onze gastblogster

'Als het op vrouwendag niet lukt, dan zal het nooit lukken' moet hij gedacht hebben en toen stuurde de onbekende man mij deze sms.
(Geen greintje zever in dit verhaal hé!)

Hey ben peter 35 mag gezien worden 1,92m uit ovl. heb zomaar wat lukraak telefoonnrs ingetikt uit witte gids in de hoop men droomvrouw te vinden! wat ik zk is iemand tss de 25-45j mag mollig volslank zijn uiterlijk en kids geen problm ;) ben je zo iemand laat dan weten en sorry voor het storen groetjes peter

Vraag 1: Is er iemand geïnteresseerd, laat het me weten want ik heb natuurlijk zijn gsm-nummer. En laat u dus vooral niet tegenhouden door uw dik gat, mocht u dat hebben.

Vraag 2: Is er iemand actief in de hulpverlening en zie je het zitten om die vent te helpen, please doe dat en bewijs hem en alle vrouwen die in de witte gids staan een gunst.

Vraag 3: Wat kun je doen om uit de witte gids te geraken?

Met dank aan onze gastblogster

Vol enthousiasme en goede voornemens schreven we onze blog een tijdje geleden in voor de Wijvenweek 2012 (al willen we voor geen geld ter wereld een 'wijf' genoemd worden).

Nu stellen we vast dat het ons helemaal niet gaat lukken de benodigde stukjes tegen dan klaar te stomen. Time management, weet u wel.

Nochtans zijn het interessante thema's die heel wat leuk leesvoer zouden kunnen opleveren.

Dus als jij zin hebt om in je pen te kruipen en iets te schrijven rond een van de dagthema's, dan bieden wij je een forum. Mail gerust je stukje naar oponseentje@gmail.com. Tot zolang er maar enige link(je) is met het thema van onze blog 'leven als single' publiceren we het graag.
Ben je geen blogger, dan kan je de onze (en het bijhorende leespubliek) een dagje lenen. Heb je wel een eigen blog, dan spreken we graag af met jou zodat jouw stukje gelijktijdig op jouw blog en de onze verschijnt. Dat krijgt jouw blog er meteen wat extra bekendheid bij en ontdekken onze lezers misschien wel een blog die ze willen blijven volgen.

Hierbij de thema's:

Maandag 12 maart - beautyqueen in het diepst van mijn gedachten

We beginnen de week luchtig en frivool, zoals wij zelf natuurlijk allemaal zijn op een doorsnee maandag. De eerste dag is het thema namelijk uiterlijkheden. Hoe we er echt uitzien, 's ochtends bij het ontwaken, en hoeveel werk en lepe truken we werkelijk nodig hebben om er uit te zien zoals u ons op de trein tegenkomt, een paar uur later. The way I look today (en dat mag gerust eens een foto zijn van voor uw haar is gekamd of er een laag schmink op ligt), outfit posts (maar dan wel alle outfits van de dag, niet alleen die ene glamoureuze waar ge drie uur over nagedacht hebt), het kan allemaal vandaag. Als ge maar een beetje eerlijk zijt.

Dinsdag 13 maart – Guilty pleasures en kleine kantjes

Sommige dingen vertelt u tegen vriendinnen, giechelend bij een glas witte wijn, maar ver weg van het internet. Behalve vandaag. U beslist natuurlijk zelf hoe ver u gaat, en we weten dat ook maar al te goed: de wereld leest mee en sommige dingen moet de wereld nooit weten. Maar andere zaken houden we misschien voor onszelf terwijl ze eigenlijk niet zo erg zijn. Het voordeel van het toch online te gooien is dat u zich kan verwachten aan een hoop "allez, ik heb dat ook", en "kind toch, ge moet daar niet mee inzitten" in uw commentaren. En neem het van ons aan: goud waard zo'n dingen.
Geef ons dus: uw guilty wijvenpleasures, als ik me liet gaan dan ..., uw liefde voor bleitfilms, de chronologie van één van uw breakdowns, wat u echt denkt over andere vrouwen, wat u niemand ooit vertelt (gewicht, hoeveel u echt eet, ...), uw onzekerheden, uw werkpunten, waarin u keihard suckt... Of misschien wilt u wel vertellen over die keer dat uw masker wel degelijk heeft gewerkt om ergens te raken, of iets te verkrijgen?

Woensdag 14 maart - Moh, kijkt nu. We zitten hier met een mening.

Op verzoek van verschillenden onder u, stoppen we er deze editie ook een ernstigere dag in. Want we bloggen wel allemaal over onze heerlijke couscoussalade en onze laatste nieuwe outfit, maar het leven is meer dan Nigella spelen en uw nagels lakken, dat weten we allemaal. Voor één keer: schreeuw uw mening uit, over een maatschappelijk onderwerp naar keuze. Het hoeft niet met vrouwen te maken hebben, maar het mag zeker wel. Wij stimuleren dat zelfs. Met roze vind-ik-leuk-duimpjes. We kregen suggesties door van u: bewust kinderloos, zorgen vrouwen zelf voor het glazen plafond, vrouwen onder de armoedegrens, de professionele ambitie van intelligente, grappige vrouwen met inhoud, die soms verdwijnt zodra die baby de eerste kreet slaakt. Waarom vrouwen in groep nooit overeen kunnen komen. We zeggen maar iets. Maar schrijf vooral over iets waar u echt passioneel achterstaat. Wij zijn heel benieuwd, namelijk.

Donderdag 15 maart - Dromendag

We hebben ze allemaal: de wildste dromen, de meest ambitieuze verlangens. Of we hadden ze, maar ze zijn om één of andere reden ergens onder het stof van de tijd verloren gegaan. En dat is helemaal niet erg, of net wel. Vaak durven we dat niet uitspreken, om één of andere reden. Op donderdag horen we graag over vervlogen dromen, vergane ambities. Of over heerlijke verlangens naar hoe uw leven beter gaat worden, binnen een paar dagen, maanden, jaren.

Vrijdag 16 maart - Zelfscensuur

Het zijn geen geheimen, verre van. Iedereen die bij u langskomt weet het, en eigenlijk weten wij het ook allemaal, hier op het internet. Maar vandaag doen we eens niet aan zelfscensuur. Blog over iets waarover u niet blogt normaal. Vertel ons de dingen die deze week suckten (in plaats van altijd alleen de positieve dingen te posten), toon ons een foto van hoe uw living er echt uitziet, voor de poetshulp is langs geweest. Of vertel over frustraties die niemand eigenlijk moet weten, de gemiddelde ruzie met uw vent en andere dingen die uit het leven gegrepen zijn, maar waarvan u doorgaans vindt dat wij er geen zaken mee hebben. We zullen het aan niemand doorvertellen.

Zaterdag 17 maart - Het multitaskende superwijf

Zaterdag, stoefdag. Want u heeft nu al de hele week al uw geheimen op tafel gegooid en uw schaamtegevoel overwonnen, maar in de kern, de essentie en onze pit (ha, voor deze zin kregen wij advies van Ingeborg en Brigitta Callens) zijn wij allemaal TOPWIJVEN. Heel vaak durven we dat niet eens zeggen, want een mens zou maar eens hooghartig overkomen. Vandaag niet. Blog over iets waar u echt oprecht fier over bent. Want dat is zonder twijfel terecht, en dat mag ook eens gezegd worden.

Veel schrijfplezier!

Een lezeres wil graag naar Luka Bloom in De Roma.

Fantastisch idee, vind ik. Want Luka Bloom is echt super.

Wie mee wil naar dit optreden, kan mailen naar oponseentje@gmail.com. Dan spelen wij je gegevens door aan de initiatiefneemster en kunnen jullie onderling verder afspreken.

Vandaag is het nationale complimentendag. Ik vind dat een goed idee, want het laat mensen er eens bij stilstaan hoe belangrijk het is om dingen te verwoorden die je apprecieert. Ik betrap er mezelf ook wel eens op bij anderen de loftrompet te schallen over mijn vrienden, maar het veel minder vaak tegen de mensen in kwestie te zeggen.

Bij deze dus een publiek compliment voor al mijn fantastische vrienden die hier meelezen en die elk op hun manier mijn leven een beetje mooier, boeiender, spannender, leuker, rijker, ... maken.

En natuurlijk een bijzonder compliment voor al mijn mede-suikerlozen die nu al meer dan een week aan zoetigheden weerstaan. Bij sommigen met ups en downs, maar alleen al het feit dat ze de uitdaging aangaan en hard hun best doen, verdient een compliment.

Op ons eentje

Eerste date

Muziek over singles: Loretta Lynn

Verleidingsstrategie vatbaar voor verbetering

Tip: Theater-Touche

Tips om minder voedsel te verspillen voor wie alleen woont

Mijn persoonlijke strijd tegen de voedselverspilling

Wijvenweek: zelfcensuur

Wijvenweek: guilty pleasures en kleine kantjes

Man zoekt vrouw

De wijvenweek is in aantocht

Wie gaat er mee naar Luka Bloom?

Geef eens een compliment

Op ons eentje...

Populaire Posts

Labels

Blog Archief

Neem ook eens een kijkje bij...

About me