Op ons eentje: juni 2012

Niet minder dan 345 stukjes zijn er hier de voorbije jaren al verschenen. Tijdens de komende vakantiemaanden publiceren we een aantal stukjes opnieuw omdat we vinden dat ze dat verdienen.

We beginnen met het tijdloze 'hoe overleef ik een blind date?'

Alle singles lopen vroeg of laat in de val: we laten ons een date aansmeren door onze moeder, vader, een vriendin, een tante of een buurvrouw of we lopen er zelf een op via het internet. Want iedereen kent wel iemand die iemand kent die zo zijn/haar partner voor het leven gevonden heeft.

Dus begeven we ons onder het motto ‘je weet maar nooit’ op vrijdagavond naar café of restaurant om aldaar tot de ontdekking te komen dat we beter thuis gebleven waren. Voor elke geslaagde date zijn er immers minstens tien slechte. Dat is een feit. Er is dus nood aan een overzicht van de ontsnappingsmogelijkheden.

1. Laat je na een uur of twee opbellen door een vriend/vriendin. Al naar gelang het verloop van de avond kun je antwoorden: ‘Goed als ik je morgen terugbel?’ of ‘Nee maar, ik kom onmiddellijk’. Je trekt snel je jas aan en zegt haastig: ‘Mijn moeder/vader/broer/zus heeft een auto-ongeluk/beroerte/hartaanval gekregen en ligt in het ziekenhuis. Ik moet er naartoe.’

2. Drink teveel en begin luidkeels te zingen of wild te dansen.

3. Doe grof: eet uit zijn bord, sluit je ogen en doe alsof je in slaap gevallen bent, negeer alles wat hij zegt of bel iemand op met je gsm.

4. Deze vergt wel enige voorbereiding: neem je jas en tas en ga naar het toilet. Maak je onherkenbaar door je haar anders te dragen (in een staart of juist niet), je trui uit te trekken, een sjaal om je hoofd te binden en/of je jas over je schouders te hangen. Ga vervolgens snel naar de uitgang zonder op of om te kijken.

5. Loop hard van stapel. Vraag of hij kinderen wil en hoeveel en fantaseer over de namen die jullie ze zullen geven.

6. Probeer hem weinig subtiel in bed te krijgen: wrijf over zijn been, lik aan zijn oorlelletje, probeer hem te kussen op de mond en fluister zwoele scheldwoorden in zijn oor, genre: ‘mijn wilde, harige beer’.

7. Vertel in detail over de SOA die je hebt.

8. Zeg dat je nog maagd bent en dat wil blijven tot je huwelijksnacht.

9. Vraag of hij bij jou wil blijven slapen. Je ouders zullen wel een nachtje op de sofa doorbrengen.

10. Som al je vorige partners op en vertel er uitgebreid bij wat er mis mee was.

(Met dank aan Het Worst-case scenario Survival Handboek: Dating & Seks)

Gefopt! Deze post gaat niet over kinderen. Noch over kleuters. Noch over peuters. En al zeker niet over baby's. Het gaat over één volwassene die een andere volwassene als fopspeen benut. Vind je dat raar klinken? Even kijken welk doel een fopspeen dient: hij stelt je gerust, hij is altijd nabij, hij geeft afleiding, absorbeert frustratie... Allemaal lovenswaardige eigenschappen.

De fopspeen heeft dus wel degelijk een doel. Hij verbetert de levenskwaliteit van het kind. Op korte termijn. Want iedereen kent de langetermijneffecten van fopspenen. En op één vlak. Want de fopspeen mag dan wel nuttig zijn, als je hem constant aanspreekt, mis je andere fijne dingen, zoals eten en drinken. Zo kan een lief jou ook geruststellen, nabij zijn, je afleiden en frustratie wegnemen. Maar evengoed je weghouden van levensnoodzakelijke dingen, zoals afspreken met vrienden en jouw eigen ding doen.

En dan komt het moment dat je de fopspeen moet afstaan. Dat moment komt altijd te vroeg. Zelfs al is het voor je eigen goed. Soms is het met jouw goedkeuring. Vaak is er echter dwang in het spel. Je haalt het ding pruilend uit je mond en strekt je hand uit. Een draadje speeksel glinsterend tussen lip en tut. De laatste verbinding tussen jou en je speen. Daar gaat hij. Je bent hem ontgroeid. Een heuglijk en evenzeer pijnlijk moment. Time to move on.

Maar best ook, want hij is een surrogaat voor iets veel beters. The real thing. Next time, baby!

Een tijdje geleden publiceerden we een stukje over als single alleen gaan fietsen. Voor wie dit niet ziet zitten, is er een interessant initiatief in Gent.

Vzw Trafiek organiseert er fietstochten. Al wie zin heeft, komt af en de groep bepaalt waar er naartoe gefietst wordt.

Wanneer

De volgende fietstochten vinden plaats op:
- 1 juli,
- 12 augustus,
- 2 september,
- 23 september,
- 14 oktober,
- 4 november,
- 25 november,
- 16 december.

Afspraak op zondagmorgen om 10.30 uur stipt aan de ingang van Trafiek, Haspelstraat 37 in de Brugse Poort in Gent

Hoe snel en hoe lang

Men rijdt in alle weersomstandigheden en aan een gemiddelde snelheid van 18 à 20 km/u. Een gemiddelde tocht telt ongeveer 40 km. Men fietst non-stop (met uiteraard een plaspauze en/of koffiepauze), tenzij er onderling en zonder veto's anders afgesproken wordt., Het parcours van elke fietstocht wordt door een andere vrijwilliger voorbereid.

Voor wie

Kinderen kunnen zeker mee, maar enkel als zij op de fiets van een volwassene stevig vastgesnoerd zitten (en die volwassenen vervolgens ook nog 18 à 20 km/u kan rijden).

Extra info

Trafiek zorgt voor iets kleins om te knabbelen, de deelnemers voor het nodige vocht.

Wie in panne valt, moet op eigen krachten terug geraken, de andere deelnemers geven hiertoe behulpzaam ideeën .

Alweer een sympathiek en singlevriendelijk initiatief van Trafiek, net zoals het groentenabonnement-delen voor eenpersoonsgezinnen.

Relatiebreuken hebben hun voor- en nadelen. Gezien mijn recente break-up, kan ik die van mij makkelijk oplijsten. Waar je in zit, kan je immers moeilijk naast kijken. Na de plussen in mijn vorige post, volgen nu onvermijdelijk de minpunten.

Nadeel 1: Diep in de buidel tasten

Eens je een zeker levensstadium bereikt hebt, komen er kosten kijken bij 2-1=1. Grote kosten. Kosten met drie nullen of meer. We hadden net samen een appartement gekocht. Het voelde zo veilig: twee namen op de akte, op de leningaanvraag, op de bel. We woonden misschien fysiek nog niet samen, maar wel op papier. Achteraf bekeken had ik beter het griezelige enkelekoperavontuur aangegaan. Maar hij wilde meedoen, en ik was maar al te blij. Eindelijk ontsnappen uit het ouderlijk nest. En dan nog met twee. Te mooi om waar te zijn. En nu is het niet meer waar.

Nadeel 2: Terug naar start (of zo voelt het soms)

Terwijl bevriende koppels die rond dezelfde periode samen zijn gekomen hun trouwuitnodigingen schrijven en kinderkamers (mentaal) inrichten, is mijn droom van samenwonen aan diggelen gegaan. Hij zou over anderhalf jaar bij me intrekken. Over anderhalf jaar zou hij naar Brussel gaan werken, vanuit ons eigen nestje. Allemaal gedaan.

Heel de cyclus moet er opnieuw door als ik ooit de gezinsdroom wil verwezenlijken: iemand op één of andere magische wijze ontmoeten, leren kennen, aftasten, goed- of afkeuren (en goed- of afgekeurd worden) en dan nog al de rest. Maar dat is nog niet voor nu. Nu afkicken. Op mijn plooi komen. En een netwerk uitbouwen. Alledrie uitdagingen van jewelste.

Nadeel 3: Huidhonger

Lief weg betekent normaal gezien ook intimiteit weg. Momenteel lossen mijn ex en ik dit op door terug te grijpen naar de ondertussen welbekende friendswithbenefitsformule. Ik ga niet zeggen dat het de ideale oplossing is. Ik ga zelfs niet zeggen dat het een slimme oplossing is. Zelfs niet dat het een oplossing is. Mogelijk is het zelfs oerstom. Maar mijn lichaam vraagt erom.

De populairste bedenking is dat je emotioneel ontkoppelen in zo'n situatie uiterst moeilijk tot onmogelijk is. Groot gelijk heb je als je dat dacht. Af en toe, steeds frequenter en persistenter, spookt de vraag in mijn hoofd of het wel een goed idee was om uit elkaar te gaan. Je denkt aan al zijn fijne eigenschappen en hoe hard je die mist. Je vergelijkt nieuwe mannen die je tegenkomt met hem en oordeelt dat ze toch niet tegen hem opkunnen.

Bovendien lijkt mijn eeuwige gezaag van weleer ineens op te brengen: hij antwoordt sneller en stuurt meer berichten dan ooit tevoren! Is hij aan het veranderen? Interessant. Verder onderzoek waard. Tijd voor a little heart-to-heart. Over gevoelens, gedachten en (on)mogelijkheden. Wel slecht voor je hart, dit soort situatie. Onrustig word je ervan. Slapen is plots allerminst evident. Ik ben nog zo'n fan. Vingers gekruist voor vannacht. Elke nacht weer.

Afleiding zal u redden. Een mens zou blij zijn dat ie mag gaan werken :)

Relatiebreuken hebben hun voor- en nadelen. Gezien mijn recente break-up, kan ik die van mij makkelijk oplijsten. Waar je in zit, kan je immers moeilijk naast kijken. Een greep uit de plussen en minnen van uit elkaar gaan.

Laten we voor de gezelligheid beginnen met de pluspunten.

Voordeel 1: Byebye schoonmoeder

Waarom het zo moet zijn, geen idee, maar bij elk van de ochgod twee relaties die ik al had, kreeg ik er gratis een afkeurende schoonmoeder bij. Ik denk dat die twee dames best goed overeen zouden komen. Ze zijn het roerend eens over mijn verkeerde lichaamshouding, foute kledingkeuze, onelegante manier van doen en misplaatste zwakteblootgevende eerlijkheid.

Hierbij heb ik drie bedenkingen: ofwel heb ik nog niets bijgeleerd van hun kritiek, ofwel letten zij te hard op uiterlijkheden en belasten ze daarmee niet alleen zichzelf, maar ook hun omgeving. Maar zeker: ik kies de verkeerde mannen, met de verkeerde moeders.

Voordeel 2: Geen vrijetijdsbestedingen meer die me vervelen

Nuja, vrijetijdsbestedingen. Rondhangen terwijl je lief online gamet verdient eigenlijk de naam vrijetijdsbesteding niet. Nog iets dat beide heren gemeen hadden/hebben. Zij en zo veel anderen, zeker? Om toch maar tijd met meneer lief te kunnen doorbrengen, verlaag je jezelf tot sofaklever. Een naar aandacht snakkende sofaklever.

In afwachting van een gesproken woord of liefkozend gebaar, kijk je verveeld een filmpje, je neemt een boek ter hand, je knuffelt de hond, terwijl al wat je wilt is een leuk uitstapje maken met meneer lief. Meneer lief die vrijwillig sofaklever is. Uren aan een stuk. Dag en nacht als het even kan. Terwijl ik droom van een wandeling in stad of natuur, plekjes ontdekken en fietstochten. Opposites attract, zeker?

Voordeel 3: Nog maar één agenda te beheren

Moederskindjes. Niet aan beginnen! Meneer lief, of eerder: ex-lief, is net als ik enig kind. Enige kinderen hebben terecht de reputatie rotverwende nesten te zijn. Zorgen voor anderen leer je m.i. onder andere door met andermans crisissituaties om te (moeten) gaan. Ons beider moeders hebben medische problemen gehad. Alleen heeft de zijne de fout gemaakt van zich immer sterk te houden. Asistance not required. Hij werd en wordt gepamperd, aan todo's herinnerd, bij lastminuterequests toch maar voortgeholpen en geadoreerd.

Voor wie er naar op zoek was, bovenstaande alinea is het recept voor een monstertje. Een praktisch gevolg is een onwil - ik denk niet dat onvermogen het probleem is - om de eigen agenda te beheren. En dus beheerde ik er twee. Zowat het enige aspect aan mij dat zijn moeder kon smaken, me dunkt.

Over een dag of twee vind je hier de drie voor mij meest prominente nadelen van een relatiebreuk.

Tot dan!

Voor de lezers die nog geen plannen hebben voor aanstaande zondag, je kan nog altijd mee met ons naar Track.

Voor de mensen die al lieten weten dat ze erbij zullen zijn, afspraak zondag om 13.30 uur aan het SMAK.

Laat de minder goede weersvoorspellingen je zeker niet afschrikken. Mocht het echt te slecht weer zijn, dan gaan we vooral voor de kunst binnen (bv. in het SMAK).

Heb je een bon voor een vrijkaart uit de Standaard, breng die dan zeker mee. Wie geen bon heeft, kan in het SMAK een toegangskaart kopen voor 10 euro.

Een collega van mij is een paar maanden geleden verhuisd naar Londen voor het werk. Toen ik in het personeelsmagazine een interview met hem las, begon het ook bij mij te kriebelen. Waarom zou ik eens geen tijdje naar het buitenland gaan? Want als er iemand de vrijheid heeft om z'n biezen te pakken en weg te wezen, dan is het wel een single zonder kinderen. Al die nieuwe ervaringen die ik zou opdoen, de vele dingen die ik zou bijleren, de talen die ik zou bijschaven en - last but not least - alle nieuwe contacten, zou dat niet schitterend zijn?

Maar prompt was daar ook een stemmetje in mijn hoofd dat een heuse tirade afstak:

Ben je gek, Lies? Je gaat daar zitten wegkwijnen in je eentje. Want jij bent geen eenzaat, jij hebt sociaal contact nodig, veel sociaal contact. Wil je nu echt helemaal opnieuw beginnen? De vriendenkring die je hebt na bijna 20 jaar Gent, die ga je niet opbouwen in 1 of 2 jaar, hoor.

En je bent nu net helemaal geïnstalleerd in je appartement, de tijden dat het er een zothuis was, zijn voorbij. Geniet nu toch eens van de rust, van het leven dat zachtjes zijn gangetje gaat. Of wil je liever al je spullen versleuren en je appartement verhuren? Om in het buitenland weer van nul te beginnen.

En al die paperassen, zucht.

En je ouders, die worden er ook niet jonger op. Ze besterven het als hun dochter het land verlaat. En wat als ze beginnen te sukkelen en je er niet kan zijn voor hen? Je weet trouwens niet hoeveel jaar ze nog te leven hebben, kijk maar eens om je heen hoeveel vrienden al minstens 1 ouder hebben moeten afgeven. Op de dag dat ze er niet meer zullen zijn, ga jij het je eeuwig beklagen dat je niet meer tijd met hen hebt doorgebracht.

Besef je trouwens dat de kans erin zit dat je je huidige job niet meer gaat terugkrijgen bij je terugkomst? Want opgestaan is plaats vergaan.

Het was dus weer een strijd in mijn hoofd tussen de Lies die houdt van avontuur en de Lies die houdt van haar vertrouwde, warme omgeving. Tussen de reisduif en de huisduif. Voorlopig is de strijd niet beslist. Het is dan ook complex als single. Enerzijds is het veel gemakkelijker om naar het buitenland te vertrekken. Jij beslist en hup, je bent weg. Geen partner of kinderen om rekening mee te houden. Anderzijds kom je wel helemaal alleen toe in een vreemd land. Geen schouder om op te leunen als het soms wat lastig is. Niemand vertrouwd om je heen.

Dus blijft het voorlopig bij een ideetje. Eentje om te laten rusten (misschien zelfs roesten) of rijpen.

Het stukje van Zenia over de klasgenoot die haar 'te slim' vond om een relatie mee te beginnen, bracht mij inspiratie voor een blogstukje (waarvoor dank, Zenia). Want blijkbaar is die klasgenoot lang niet de enige man die liever een vrouw heeft die lager opgeleid is.

Met de regelmaat van de klok lees in de pers over de vele hoogopgeleide vrouwen die single blijven.

Hoogopgeleide vrouwen in de stad (ja, ik dus) vinden moeilijk een partner. De reden is dat die vrouwen graag een partner hebben die ongeveer hetzelfde opleidingsniveau heeft of zelfs hoger. Maar laat er nu net een gebrek zijn aan hoogopgeleide mannen. Bovendien gaan mannen dikwijls voor een partner van hetzelfde of een lager opleidingsniveau. De visvijver is dus erg klein voor de hooggeschoolde vrouw.

Even wat cijfers. Op basis van de geanonimiseerde gegevens van het berichtenverkeer op e-Matching.nl blijkt dat de man het liefst zoekt naar contact met een gelijk of lager opgeleide vrouw (84 %). De vrouw heeft daarentegen een voorkeur voor gelijk of hoger (87%) opgeleide mannen.

Resultaten mannen:

48 % van de mannen zoekt vrouw van gelijk niveau
16 % van de mannen zoekt een vrouw van hoger niveau
36 % van de mannen zoekt een vrouw met lager niveau

Resultaten vrouwen:
48 % van de vrouwen zoekt man met gelijk niveau
39 % van de vrouwen zoekt man van hoger niveau
13 % van de vrouwen zoekt man van lager niveau

Nu is de teneur van sommige artikels dat je als hoogopgeleide vrouw maar beter niet te moeilijk doet en pakt wat je krijgen kan. Nou ja, als je wegkwijnt als single, is dat misschien een optie. Maar in een relatie stappen omdat je per se een partner wil, lijkt mij anders wel het beste recept om een ongelukkige toekomst samen tegemoet te gaan. Dus hoop ik maar dat er in dat kleine visvijvertje ergens toch nog een passend visje rondzwemt voor mij. 't Mag trouwens ook een kikker zijn (op voorwaarde natuurlijk dat de verhoopte transformaties plaatsvinden wanneer ik hem kus).

Een paar artikels over dit onderwerp:

Artikel 1: een zeer interessant(Vlaams) krantenartikel overgenomen op een blog.

Artikel 2: de situatie is blijkbaar gelijkaardig in Nederland

Artikel 3

Hij was een van haar beste vrienden in het middelbaar. Ze gaat niet liegen, ze was er ook wel eens verliefd op geweest, want zo gaat dat in je apejaren. Dat kwam en dat verdween weer. Toch gingen bepaalde uitspraken niet ongemerkt voorbij, zoals: “Ik zou bijvoorbeeld nooit een relatie willen met iemand als jij. Jij bent veel te slim. Ik wil als man in de relatie graag wat de overhand kunnen hebben.” Afgezien van het anti-egalitaire gender gedachtegoed dat aan de grondslag ligt van deze uitspraak waar ik nu niet verder op in zal gaan, dacht ik als zestienjarige zonder een relatie vooral: “Ik ben te slim om een relatie mee te hebben? Excuseer, maar daar kan ik niets aan veranderen. Haalt dit mij werkelijk voor een meerderheid van de jongens zonder veel pardon van de markt?”

Bijna acht jaar later hebben we niet zoveel contact meer, maar denk ik toch met een zekere genegenheid terug aan hem en mijn middelbare zelf. Toen ik vorige week zijn huwelijksuitnodiging in handen kreeg, deed ik een vreugdedansje omdat ik de gastenlijst gehaald had. Ik stuurde onmiddellijk smsen naar zus en vader in al mijn enthousiasme. En toen bleef ik hangen bij vraag twee op de uitnodiging: ‘Gelieve de naam van uw partner en de status van de relatie aan te geven.’ Excuseer, maar ik wil graag geloven dat ik tegen de datum in kwestie misschien wel al iemand heb en ik nu dus nog niet op die vraag kan antwoorden. Is het tegelijk op onze leeftijd ook niet een beetje een gewaagde vraag voor wie wel in een relatie zit? Natuurlijk hoop je binnen enkele maanden nog steeds samen te zijn, maar aangezien de bruidegom-in-spe de eerste is van mijn vrienden die in het huwelijksbootje stapt, heb je eigenlijk geen garantie. Voor het eerst begreep ik op een ander niveau waar alle Bridget Jones-achtige aversie van huwelijksfeestuitnodigingen vandaan kwam.

Toen kreeg ze een sms binnen van haar vader, als antwoord op de enthousiaste mededeling dat ze uitgenodigd was op F’s trouwfeest die ook vader goed genoeg kende: “Ben je daar dan niet te slim voor?”

Gieren, dat deed ik.

Ik ben een 27-jarige single vrouw, eigenares van een mooi en licht appartement en baasje van een lieve mopshond. Er staat een kamer leeg van 4,5 op 2,8 meter (12,5 m²), waarin ik graag een sympathiek huisgenootje zou huisvesten.

Het appartement bevindt zich op de 5de verdieping in een blok op de Wouter Haecklaan in Antwerpen-Deurne, recht tegenover het prachtige Rivierenhof. Dat is dan ook het uitzicht vanaf de woonkamer annex gevelbreed balkon. De slaapkamers kijken uit op de achterliggende siertuin. De moderne inrichting en overvloedige lichtinval maken het appartement uiterst aangenaam. Winkels (inclusief een biowinkel voor de liefhebbers) en openbaar vervoer zijn op wandelafstand. Op 15 minuten sta je aan het Centraal station met de fiets, op 10 minuten in Berchem station.

De huurprijs bedraagt 375 euro exclusief maandelijkse kosten (internet, water, verwarming, elektriciteit, maar niet tv of een vaste telefoonlijn). Alle aanwezige meubels en toestellen (oventje, microgolf, koelkast met diepvries, afwasmachine (waarvan ik niet weet hoe die werkt :), maar geen wasmachine of droogkast) zijn gedeeld. Je hoeft enkel je eigen kamer in te richten. Ik kan hem ook al bemeubelen, als dat beter uitkomt. Optioneel garage te huur.

Ben jij of ken jij een (relatief) jonge, sociale, rustige, liefst zuinig ingestelde, misschien zelfs ecologisch/biologisch geïnspireerde niet-roker met een hart voor dieren? Kom dan eens een kijkje nemen of stuur dit bericht door. Bel me op 0485 83 59 03 of mail me via sarah.grimonprez@gmail.com

Pinkstermaandag had een historische dag moeten worden in mijn singlebestaan. Na 2 dagen op mijn luie krent te hebben gezeten, had ik zin in een dag vol beweging. Ik sprak de dag ervoor wat vrienden aan om te gaan fietsen. Maar iedereen vond het te heet. Dus nam ik een dappere beslissing: ik zou voor het eerst in mijn leven alleen een lange fietstocht gaan maken in eigen streek (want als ik solo reis, dan is het wel al gebeurd dat ik een dagje ging fietsen in m'n uppie).

Maandagmorgen geraakte ik maar niet uit bed. Eerlijk gezegd had mijn gebrek aan enthousiasme voor fietsen op m'n eentje daar veel mee te maken. Toen ik toch vanonder de lakens geraakte en even wat frisse lucht ging opsnuiven op het terras, merkte ik dat die lucht allesbehalve fris was. Het was behoorlijk heet. Ik zou liegen als ik zou beweren dat ik teleurgesteld was. Neen, alle excuses waren goed om toch maar niet op de fiets te moeten springen. Ik zag mij daar al alleen op een terrasje zitten, omringd door vrolijke vriendenbendes en families. Fietsen op een weekdag en dan alleen op een verlaten terras zitten, tot daar aan toe. Maar op een vrije dag op een overvol terras een tafeltje inpikken voor mij alleen, dat kon ik de cafébaas toch niet aandoen?

Dus besliste ik de tuintafel ineen te zetten. Toch ook een vorm van beweging, niet? En nog buiten op de koop toe. Hoewel, na het tafelblad en de poten naar buiten gesleurd te hebben, begon een intense speurtocht naar de vijzen en bouten. Binnen, inderdaad. Om dan na bijna een uur de zoektocht te staken. Want wat geldt voor de liefde klopt misschien ook wel voor bouten en vijzen, nl. dat ze op je pad komen op het moment dat je er het minst naar zoekt.

Bij gebrek aan tuintafel at ik dan ook maar binnen. Ondertussen was het al een stuk na de middag en was het werkelijk heet, ongelooflijk heet. Ik kon het maar niet genoeg herhalen tegen mezelf. Dus besloot ik te wachten tot na 16 uur.

Uiteindelijk was het 18 uur toen ik op de fiets sprong en een eindje ging fietsen in de buurt. Maar na na een paar kilometer kruiste er al een kennis mijn pad en fietsten we samen verder.

Mijn afspraak met de geschiedenis heb ik dus gemist. Mijn eerste lange fietstocht op m'n eentje zal voor later zijn. Op een dag probeer ik het en ontdek ik misschien dat het lang niet zo erg is als ik me voorstel. Misschien verover ik op die historische dag alweer een stukje vrijheid en ga ik daarna wel regelmatig alleen fietsen. En later zelfs ook wandelen om tot slot alleen op café te gaan. Wie weet. Ik hou jullie in elk geval op de hoogte van al mijn vorderingen.

Op ons eentje

Golden oldies: hoe overleef ik een blind date

Het fopspeensyndroom

Fietsgezelschap in Gent

De plussen en minnen van 2-1=1 - deel 2

De plussen en minnen van 2-1=1 - deel 1

Wie gaat mee op Tracktocht zondag?

Als single naar het buitenland

Waarom hoogopgeleide vrouwen moeilijk aan de man komen

Een trouwfeest met slimme mensen.

Gezocht: sympathiek huisgenootje (Antwerpen)

Alleen op fietstocht

Op ons eentje...

Populaire Posts

Labels

Blog Archief

Neem ook eens een kijkje bij...

About me