Ik ben een jonge fotografe en zoek 'eentjes' om een fotoreeks te maken. Het is de bedoeling om telkens een single man of vrouw te portretteren en, als dat kan, ook een gesprek te hebben over het leven als single. Belangrijk is dat ik zelf geen vooraf bepaald beeld wil geven van singles, maar dat ik in mijn reeks aan bod wil laten komen hoe singles zélf tegen single zijn aankijken. Wat is er leuk aan? Wat zijn de mindere kanten van het 'goede vrije leven'? Is single zijn een bewuste keuze voor jou of is het gewoon zo gegroeid? Elke emotie of elke insteek kan daarbij aan bod komen, dat bepaal jij volledig.
Ik zou je graag portretteren in een context die betekenisvol is voor jou. Dat kan bij je thuis zijn of op een plek waar je veel of graag tijd doorbrengt. Ik kan natuurlijk niet vermijden dat mensen je kunnen herkennen in een beeld, maar ik zal nooit je portret combineren met bepaalde persoonsgegevens (je voornaam bv.) én een quote uit ons gesprek. Ik voorzie uiteindelijk een boek als resultaat en/of wie weet een tentoonstelling. Integriteit en authenticiteit vind ik zelf zeer belangrijk, ook en zeker in dit project.
Dus, durf jij jezelf bloot geven in een beeld en/of een gesprek over single zijn?
Ken je iemand die misschien wel zou willen meewerken of heb je nog vragen?
Mail me dan op fotoreekssingle@gmail.com!
Voor mijn verjaardag hield ik dit jaar een 'lazy sunday'. Het concept van een lazy sunday houdt in dat iedereen lekker lui mag zijn.
De gastvrouw hoeft zich niet uit te sloven in de keuken. Ze haalt gewoon taart bij de bakker en tijdens het feest bedienen de gasten zichzelf.
De gasten mogen ook lui zijn. Ze hoeven niet te stressen omdat ze iets te eten moeten meebrengen zoals vandaag bij vele potluckfeestjes het geval is. En ze hoeven niet lichtelijk wanhopig door de stad te crossen om nog een origineel cadeautje te kopen voor de gastvrouw. Want materiële geschenken mogen niet volgens de spelregels van de lazy sunday.
Wie toch iets wil meebrengen, brengt een zelfgemaakte bon mee.
En die bonnen, daar ben ik nu al maandenlang zoet mee. Ik kreeg bonnen voor:
- etentjes
- een theatervoorstelling
- poetshulp
- een klus naar keuze
- breiwol
- appels uit eigen tuin
- een rokje
Een lazy sunday, ik zou het iedereen aanraden. 't Is ontspannen genieten op het moment zelf en daarna nog een heel jaar door nagenieten bij elk van de cadeaubonnen.
Aanstaande dinsdagavond 19 februari is er in het Gentse Geuzenhuis een filosofische babbel over het leven zonder partner.
Ik neem even de aankondigingstekst over van de site:
Leven zonder partner, kan dat ook goed leven zijn?
Leven met een partner kan verrijkend en zeer aangenaam zijn, maar spijtig genoeg kan het ook om een beklemmende tot zelfs fnuikende ervaring gaan.
Meer en meer mensen “kiezen” om als single door de leven te gaan. Nochtans geldt in onze maatschappij het samenleven met een partner nog steeds als een ideale doelstelling.
Vooral het kiezen voor een levenslange band geldt nog steeds als de na te streven optie. Maar liggen hierin niet juist de kiemen van ontgoocheling en relatiemoeheid?
Bedenkingen die zoeken naar een filosofische benadering.
Een uitdaging die op zijn minst naar een open geanimeerd filosofisch gesprek kan leiden.
Gratis deelname.
Hoe het er op zo'n avond aan toe gaat, weet ik niet, want ik zette nog nooit een voet in het Geuzenhuis. Maar misschien ga ik dinsdagavond wel eens een kijkje nemen.
Mocht er iemand zin hebben om mee te gaan, mail dan gerust naar oponseentje@gmail.com.
'Single zijn, ik heb dat aanvaard', zegt hij. 'En ik kan het iedereen aanraden. Heerlijk, die rust die er samen met de aanvaarding in je leven komt.'
Soms herken ik me in hem. Dan denk ik aan mijn single groottante die op haar sterfbed zei: 'Ik had een goed leven' en zie ik mezelf op een dag ook zo tevreden terugblikken op mijn leven.
Maar er zijn ook periodes dat ik die aanvaarding van hem alleen maar kan bewonderen, dagen waarop ik me afvraag hoe er in hemelsnaam mensen kunnen zijn die vrede kunnen nemen met het idee de rest van hun leven zonder partner door te brengen. Dagen dat het knaagt. Aanvaarding klinkt dan als doffe gelatenheid, niet als tevredenheid, rust en evenwicht.
Wie hier al enige tijd meeleest, zal zich nog herinneren hoe wij vorig jaar het initiatief lanceerden om tijdens de vasten 47 dagen alle suiker te laten.
Een experiment dat we deelden met een aantal bekenden en onbekenden. De ontmoetingsplek voor het uitwisselen van ervaringen werd de nieuwe blog Suikerloos.
Dit jaar gaan we er opnieuw voor. De spelregel blijft dat iedereen zelf kan bepalen hoe ver hij het suikerloze leven drijft. Zelf ga ik dit jaar iets minder streng zijn voor mezelf. Suikervervangers mogen deze keer, net als gedroogd fruit.
