Hoe komt iemand er nu bij om zoiets op te zetten als een boekendate? Dat wou ik wel eens weten en ik richtte de vraag dan maar onomwonden aan Leentje, de bedenkster en organisatrice aan wie we deze boekendate-avond te danken hadden.
Het bleek een beproefd concept, namelijk vanuit haar beroep als leerkracht. Ze was op zoek naar een manier om haar leerlingen warm te krijgen voor het lezen, en wat bleek aan te slaan was een opwindende formule van dating…
Rond tien voor negen zoiets hadden de laatste gearriveerden hun tafeltje en eerste boekenpartner gevonden: de niet-zo-intieme date in een groep van zo’n vierentwintig kon eindelijk start nemen.
Zeven minuten was de summiere tijdsspanne waarin de dames en heren elkaar wederzijds mochten onderhouden over en eventueel warm maken voor de meegebrachte boeken. Maar de meesten hadden meer dan alleen zin in een babbel over één van de boeken die op tafel lag, daarbij zelf sprekend of luisterend naar hun date. Ah ja, het was natuurlijk even uitdagend en boeiend om de persoon die de boeken had meegebracht beter te leren kennen, wat had je gedacht…
Een korte persoonlijke voorstelling en een ijsbreker leken mij het meest aangewezen om aan mijn eerste date te beginnen, dat kon ook helpen om enige onwennigheid weg te nemen. Ik weet niet precies meer wat ik allemaal over de boeken verteld heb met veel horten en stoten.
Kan moeilijk anders; hoeveel ik er ook van houd om boeken te lezen en hoeveel tijd ik hier mee doorbreng, het gebeurt al te zelden dat ik mijn indrukken en bedenkingen over wat ik lees deel met kennissen of vrienden.
En dan moest ik hier ook nog in slagen om een heel verhaal en de originaliteit van de roman in amper enkele luttele minuten over te brengen… Een vrees om helemaal af te gaan bleek gelukkig niet gegrond: de meeste dates hadden een oprechte interesse in mijn boeken.
Ja hoor, er was een vonk tussen ons ! Er was chemie ! Wat valt er nog meer te verwachten van een geslaagde date??
Al bleek ik één van de weinigen die niet de goede ingeving hadden gehad om een pen en notitieboekje mee te brengen, om daarin de doorgegeven boekentips te noteren. Het was leuk om te zien dat verschillende van de mensen met wie ik het had over mijn boeken de titels en auteurs noteerden voor eigen gebruik. Oefening baart kunst, en na een keer of vijf dezelfde korte inhoud van mijn boeken verteld te hebben aan verschillende mensen kwam het er al redelijk vloeiend uit. Alsof ik als uitgever zelf van het boek op een promotie-evenement was, bedacht ik.
Ik was natuurlijk even dankbaar voor de boekentips die ik van mijn kant kreeg van mijn dates, en ook dikwijls jaloers omdat ik vond dat ze veel meer bedreven waren in spreken over boeken dan ik…
Twee tafeltjes aan het uiterste einde van de rij waren nog vrij, ik murwde me ertussen door om plaats te kunnen nemen met mijn rug naar de kant van de muur, de rij van de heren vervolledigend. Ik moest blijkbaar nog eventjes geduld hebben tot mijn eerste date haar opwachting maakte.
Leentje kon me geruststellen: ik was blijkbaar niet als laatste toegekomen, nog niet iedereen die zich ingeschreven had of zijn of haar aanwezigheid bevestigd was toegekomen. Jaja, het is toch altijd hetzelfde met die dames, wanneer zullen ze het eindelijk eens leren om op tijd te komen…
Tja… voor een klassieke date ken ik de routines en rituelen wel: waar is mijn beste pak zonder kreuken in of als ik er maar gelikt en gestreken uitzie en daarvoor wel tien keer voor de grote spiegel in de slaapkamer staan en ronddraaien om mezelf zo streng mogelijk te keuren, want wat zal die andere wel niet denken … Waarna je dan uiteindelijk en geen weg terug meer de deur van die beschermde thuisschelp onherroepelijk achter je dichttrekt, jezelf alle moed ingesproken die je maar kan bijeenvinden.
Alles behalve zo’n soort date was dit, en ik had me zo goed mogelijk voorbereid door aan de keukentafel de twee boeken van mijn keuze doorbladerend te overlopen, me in te prenten wat ik er over kon vertellen en er ook hopelijk iemand een beetje mee te boeien.
Vrij simpel als uitgangspunt : je vertelt aan je date, of juister één van je dates, over een boek dat je bijzonder bijgebleven is, het kan zijn één van je lievelingsboeken of romans.
Wat mezelf betreft, kan ik er onmogelijk een precies getal op kleven maar ik schat in de tientallen en misschien zelfs over de honderd, het stapeltje van boeken fictie of non-fictie samengenomen die ik in de loop der jaren tot mij genomen heb. Mijn voorliefde is te omschrijven als goedgeschreven romans in om het even welk genre, als maar opgebouwd rond een sterke en originele verhaallijn met een goede dramatische uitdieping. En het was vrij gemakkelijk om op twee titels te komen die me altijd bijgebleven zijn ook al is het alweer enkele jaren geleden dat ik ze las… twee die zonder twijfel voldeden aan mijn eigen criteria.
Ik passeerde in de smalle doorgang tussen de bar en de rij met tafeltjes waaraan blijkbaar iedereen al plaatsgenomen had zoals het gevraagd werd, een heer met een dame aan zijn overzijde met andere woorden.
Bij mijn oversteek naar het tafeltje dat mij toegewezen was door initiatiefnemer Leentje Van Hoorde probeerde ik om de gezichten in het gezelschap alvast te monsteren, zo mijn nieuwsgierigheid vrij spel te geven. Ik giste op een totaal van zo’n vijftien koppen dat in de zaak aanwezig was, en daarvan waren de mannen in kleine meerderheid. Maar voor dergelijke feitelijkheden heb ik gewoonlijk geen sterk geheugen dus misschien was het wel net andersom.
Iets dat me ook opviel was de diversiteit in leeftijden. Mijn leeftijdsgenoten, die van de dertigers, waren goed vertegenwoordigd, maar er waren net zozeer veertigers tot en met zestigplussers en aan het andere uiteinde ook enkelen van jonger dan dertig. Dat was wellicht een kleine ontgoocheling voor wie gekomen was voor een traditionele dating als zoekende single … maar zo’n mix van alle leeftijden vond ik juist een voordeel.
Lezer R. heeft woord gehouden en mailde ons een lijvig verslag van de boekendate. We serveren het u de komende dagen in hapklare stukjes.
Ik keek al sinds enkele dagen uit naar deze tweede vrijdagavond van juni, min of meer vanaf de bevestiging van mijn deelname per email. Ik was nieuwsgierig en zeker niet alleen naar de interessante boeken waar ik over te horen zou krijgen. Wie zouden ze zijn, de belezen mensen die zich zoals mij aangesproken voelden om hieraan mee te doen : een date met en over boeken ?
En het was mijn eerste ervaring van een ‘meerpersoons’-date dus ik wist al helemaal niet wat er me precies te wachten stond…
De naam van de locatie was het Brazzacafé, wat bekend is als een eetcafé dat eenvoudig terug te vinden is op het Koningin Maria Hendrikaplein hoeks tegenover het Sint-Pietersstation. Over de keuken kan ik mijn mening niet geven om de simpele reden dat ik hier nooit eerder voet binnen zette, maar ik heb er sterk vertrouwen in. Over de dames die de bediening verzorgen kan ik meer dan goed spreken, want zij stonden gedurende de hele avond klaar met een glimlach en dit droeg bij tot de aangename sfeer.
Tamtadadam… de eerste blik wanneer ik voet over de drempel zette iets na half negen… er was een rij van tafeltjes voor twee die bijna het hele vertrek doorliep en bijna allemaal waren ze bezet.
Waren dit de boekendaters? Zeker niet de gebruikelijke bezoekers van de zaak zo was wel duidelijk, want op de meeste tafels zag ik één of meerdere boeken en romans liggen. Enkele blikken keerden in mijn richting als het laatste nieuwe gezicht, maar de meesten gingen dan onmiddellijk verder met hun praatje, het leek alsof velen elkaar al langer kenden dan deze avond.
Iedereen had zich zoals verwacht al bediend van een al dan niet geestrijk maar alleszins verfrissende consumptie, dat kon natuurlijk helpen om de tongen te smeren voor wat zou komen. Het was bovendien één van de weinige avonden die tegenwoordig nog voor zomers kunnen doorgaan, met de onbestendigheid van ons weer dat we hebben de laatste jaren.
Voor diegenen wie zich al eens gewaagd hebben aan het intussen ingeburgerde speeddaten was het wellicht een herkenbare scène, maar dat is net het soort van samenkomst dat ik zonder enige wroeging aan mij voorbij laat gaan.
In Amsterdam opent binnenkort het eenspersoonsrestaurant 'Eenmaal'.
Gedurende drie dagen kunnen mensen er eten 'in hun uppie'. Je vindt er alleen tafeltjes voor een. Hiermee willen de initiatiefnemers laten zien dat in je eentje eten af en toe heel prettig kan zijn.
Het is een topic dat wel vaker het pad van singles kruist… “Ben je niet een beetje te kritisch?” “Leg je de lat niet onredelijk hoog?” “De perfecte man bestaat alleen in boeken en films, hoor!”
Interessante kwestie! Ik ben er zeker van dat ik behoorlijk wat verwacht. Maar ik leg ook voor mezelf de lat hoog. Kwaliteit vraagt kwaliteit zeker? Moet ik dan persé een man die recht uit de film komt? En kan ik met iets “minder” niet leven? Goh, dat zou ik dan weer niet durven zeggen… Weet je, die mannen uit de films, ze blijven echt wel alleen in de films, er is er nog geen één uit het scherm gestapt om mij te komen vasthouden. Ook al vind ik zo nu en dan steun of hoop in sommige dingen die ze zeggen. (Ik ben Gandalf nog steeds dankbaar om zijn gevleugelde woorden “Er is altijd hoop” op een bijzonder donker moment voor mij, ik heb er wekenlang aan vastgeklampt, aan die woorden)
Wat kan je eigenlijk redelijkerwijs verwachten van een man, als vrouw (of man)? Ik ben er al lang niet meer zo zeker van. Ik weet vooral dat ik nog niet opgegeven heb om een antwoord te verwachten binnen de 24u op een eenvoudige vraag om af te spreken. “Zin en tijd om morgen samen te gaan eten?” lijkt me niet zo’n hersenbreker dat je er 3 dagen over moet nadenken, toch? Maar is duidelijk al een grote uitdaging voor velen.
En persoonlijk kan ik het ook wel appreciëren dat, als je een week uit huis bent, je dan je spullen zélf opruimt. Dus niet de melkfles uit de frigo laat staan, je glas-, papier- en PMD-afval laten staan waar je het ‘t laatst op tafel/aanrecht gezet hebt. En je was overal rondhangen zodat ik die nog moet verzamelen als ik wil op een stoel zitten, of het wasrek nodig heb, vind ik ook niet bijster attent. Nee, ik verwacht echt niet dat je elke week het huis van onder tot boven kuist, maar ‘t is wel fijn als de lavabo niet vol baardstoppels ligt, als ik mijn tanden kom poetsen.
Ik vind het ook wel fijn als een man in staat is te luisteren naar mijn verhaal, als ik ergens mee zit. Zonder het te bagatelliseren of dood te slaan met een simplistische oplossing. Misschien probeer ik wel uit te leggen waarom die zo voor de hand liggende oplossing voor mij niet zo eenvoudig is. Maar ik weet niet of ik dan niet onredelijk ben?
“Goed in bed,” ik geef toe, da’s zeer te bediscussiëren. Stijlen schijnen daar ernstig in te verschillen. Maar ik vind het vrij essentieel dat de man niet vergeet dat er een vrouw ook in bed ligt, die graag mee geniet. Als ik mij voel alsof de man mij beschouwt als een opblaaspop, zou het kunnen dat er dan iets toch niet helemaal goed loopt?
Ja, het zou wel leuk zijn als hij een goede danser is, gevoel voor romantiek heeft, er bijzonder knap uit ziet, handig is in allerlei klussen die mij minder liggen, graag met de auto rijdt en vlot parkeert, ook wat weet over psychoanalyse, graag naar dezelfde soort films kijkt, gelijkaardige interesses heeft, zeer goed (maar niet té goed) kan opschieten mijn zus en beste vriendinnen… Maar dat is allemaal niet het meest noodzakelijke, wat mij betreft. Maar ik vind het precies toch redelijk onmisbaar dat ik mij als vrouw gerespecteerd en gewaardeerd voel, vooraleer ik er nog eens aan denk om in een relatie te stappen. Ik heb er een hekel aan het gevoel te krijgen dat ik logischerwijze de huishoudster of opblaaspop ben en dat nog leuk moet vinden ook.
Maar mijn verwachtingen liggen waarschijnlijk gewoon te hoog, meneer?
De boekdate was heel leuk en leverde een lange lijst met te lezen boeken op (altijd handig met het zomerverlof in het vooruitzicht). Grappig was dat er een aantal mensen waren die de uitnodiging hadden gezien op onze blog en zich die avond 'outten' als lezer. Leuk om eens een paar van de mensen achter de bezoekersstatistieken te leren kennen. Binnenkort krijgen jullie hier een verslag te lezen, want lezer R. heeft zijn ja-woord gegeven (en wij voeren graag lichtjes de druk op door dit hier al aan te kondigen :-).
We kondigen meteen aan dat de volgende boekdate in Brazza Café (op een paar stappen van het station Gent Sint-Pieters) plaatsvindt op 12 juli om 20.30 uur.
Zondag hadden we in de salsa een gesprek over singles. Die al dan niet op zoek zijn naar een duurzame relatie. Standpunt van Senior ter zake is dat je daar zelden een duurzame relatie opbouwt, zo binnen de salsa. Zeker geen vrouw die al langer single is. Die komen te gemakkelijk op een andere manier aan hun trekken. Aandacht en een snelle wip enzo, had hij in gedachten. Trouwens, een vrouw die al langer single is, die heeft waarschijnlijk toch geen interesse in een relatie?
Ik ben in eerste instantie een beetje verbijsterd door zijn veronderstelling. Ik denk “écht niet, he, man!” maar ik zwijg en laat bezinken. Ik denk verder… en verder… Hij zegt nog iets over geven en nemen in een relatie, met tussen de lijnen dat die vrouwen niet meer willen/kunnen geven? Meen ik te begrijpen… Ofwel ben ik hier al teveel aan’t interpreteren wat hij bedoelde, ik ben niet zo heel zeker. Maar ik overweeg om hem uiteindelijk toch gelijk te geven. Misschien zit mijn jarenlange aanmodderen met een hopeloos geval er voor iets tussen. Misschien nog veel meer hoe hij/wij een einde maakte(n) aan het aanmodderen. Misschien zit het huisgenootschap met een man er evenzeer voor iets tussen (écht waar, ik kijk uit naar het samenhuizen met een vrouw in de plaats). Misschien ben ik gewoon veel te verdomd koppig om mij echt nog aan te passen in een relatie. Misschien ben ik ene tikje teveel op mijn vrijheid gesteld. Misschien ben ik al zo lang alleen dat ik teveel uitga van het principe “My way or no way…” Misschien is mijn vertrouwen in de mannen ook wel danig aangetast door de vele vervloekte keren dat ik gedesillusioneerd achterbleef, zelfs ten opzichte van iemand die niet meer dan een goede vriend was.
Ik kan mij ook vergissen, want het verlangen naar een relatie is daarom niet weg… En als er een man is die het tegendeel bewijst van wat ik ondertussen vermoed, dan wil ik ook wel echt een inspanning leveren om mij toch wat aan te passen en dat geven-en-nemen terug een kans te geven. Maar voorlopig houd ik het op goeie vriendinnen, want ze zijn het dubbel en dik waard!
Naar mijn gevoel is er hier al vaak geblogd over online dating, maar dan vooral vanuit een vrouwelijk standpunt. Zodra het profiel ingevuld is, wijkt de mannelijke ervaring nogal af van de vrouwelijke en dan heb ik het niet over de kwaliteit van de profielen, want zowel bij vrouwen als mannen zijn er op dat vlak grote verschillen.
Voor de duidelijkheid: hetgeen ik weet over wat vrouwen “meemaken” op datingsites heb ik van een aantal vrouwen die ik op die manier gedatet heb. Ik weet dat het hier een kleine en misschien niet-representatieve steekproef betreft. Als vrouw word je zodra je je durft inschrijven blijkbaar gebombardeerd met mails van alle mogelijke mannen. Hoe onwaarschijnlijk de combinatie ook mag zijn, toch sturen mijn medemannen lustig naar elke nieuwe online vrouw!
Als iets selectievere man moet je in die massa proberen opvallen en mag je vergeten dat een vrouw zelf initiatief neemt. (Waar zou ze trouwens nog de tijd moeten halen na het screenen van alle mails die ze krijgt?)Concreet betekent dat het overlopen van veel profielen in de hoop er een tegen te komen dat je aanstaat: tijds- en arbeidsintensief! Daarna de volgende stap: een mailtje opstellen dat aan de volgende eisen moet voldoen: niet te kort (anders ben je niet geïnteresseerd), niet te lang (anders ben je wanhopig), er moet iets instaan waaruit blijkt dat je haar profiel gelezen hebt (anders opnieuw niet geïnteresseerd), je moet proberen aangeven waar je een match ziet en ten slotte is het logisch dat je ook iets over jezelf zegt en een aanzet probeert te geven op een antwoord.
Wanneer je dan uiteindelijk een mailtje hebt verstuurd, heb je toch al redelijk wat tijd besteed. En dat met in je achterhoofd dat je mail “op de hoop” terechtkomt en misschien zelfs nooit gelezen wordt.
Misschien kan dit de gastblogster die al na 24u weinig zin meer heeft in online dating toch een beetje moed geven: er zijn mannen die hun profiel invullen en de moeite nemen om een berichtje met een beetje inhoud te sturen! Je moet ze alleen vinden tussen de rest! En als man moet je mail ook toevallig terechtkomen bij iemand die wel de moeite wil doen om te lezen.
En zo eindigen we toch met een gelijkenis: zowel voor mannen als vrouwen is het zoals op de lotto spelen. Moeite blijven doen en door profielen/mails gaan in de hoop het winnende lot te treffen. Als je gewonnen hebt, dan was het alles waard en zolang je niet wint, blijft de kans dat het de volgende keer aan jou is.
Met dank aan onze gastblogger. Jouw stukje is ook welkom bij oponseentje@gmail.com.
Het is wellicht nog een tikkeltje te vroeg om nu al een eindconclusie te formuleren. Laat mij toch al zeggen dat de dingen die ik zie in de lijn van de verwachtingen liggen.
1) Als je niet betaalt, kan je niks met zo’n profiel. Als je wel betaalt, kan je berichten sturen met persoonlijke inhouden, chatten … Maar enkel met personen die ook betalen. En ik vermoed dat de meeste mensen een gratis profiel hebben. Een slimmerik zette zijn mailadres open en bloot op zijn profiel. Handig, want dan kan iedereen hem mailen maar helemaal veilig is het niet. ‘t Zag er wel een leuke kerel uit dus misschien moet ik hem toch maar eens mailen… Alhoewel hij waarschijnlijk enorm populair is en de dames die ook niet willen betalen gewoon voor het uitkiezen heeft.
2) Veel mannen vullen dat profiel maar half in. Of schrijven “Vraag maar wat je wil weten”. Instant turnoff. Als zij het spel niet serieus spelen, ik ook niet. Mannen die hun profiel wel invullen maar het vol schrijffouten zetten worden ook afgeschreven. Ik merk dan weer dat ik val voor iemand die vlot schrijft en humor in zijn teksten gebruikt.
3) ‘t Is waarschijnlijk een vooroordeel maar ik denk dat de profielfoto belangrijk is. Mijn profiel is uiteraard zeer goed geschreven en zal minstens een glimlach op de lezer zijn gezicht toveren maar dan moet hij het eerst lezen natuurlijk… Bij een speeddate heb je tenminste nog zeven minuten om iemand van je charmes te overtuigen. Hier gebeurt de eerste selectie op looks.
4) Hoe zit het met de inhoud van die profielen? Iedereen zet op het internet wat hij zelf wil. ‘k Ben nog niet aan het afspreken en ik heb al mijn bedenkingen bij de veiligheid van het systeem.
5) ‘k Ben ook al een bekende tegengekomen. Geen idee of dat genant voor hem was, of voor mij. Hij gebruikte trouwens een profielfoto die genomen werd tijdens ons eerste jaar dat wij samen onze broek versleten aan de Ham. Dat is zo’n tien jaar geleden. Dat is dus niet wat ik recent noem… Dat doet mij weeral twijfelen aan de inhoud van die profielen.
Jennifer vond haar Sam op een datingsite. Ondertussen zijn ze al meer dan twee jaar samen en gaan ze richting huisjeboompjekindje. De bouwgrond hebben ze al. De rest zal wel volgen.
Jennifer zeurt mij dus ook een heelkleinbeetje de oren van het hoofd. Waarom doe ik dat niet gewoon? Je maakt een profiel aan, je vult een aantal zoekvensters in, je drukt op enter en de ideale man staat op je scherm.
Mijn argumenten dat ik nu al veel te veel tijd doorbracht aan de computer en dat ik het zo’n raar idee vond om online te daten werden van tafel geveegd. Tijd is relatief, het kan echt leuk zijn, de mannen die zo’n profiel aanmaken menen het meestal serieus (behalve dat kleine percentage dat stiekem doet alsof ze single zijn om onenightstands te forceren), je weet maar nooit… Dat ik geen geld betaal om een lief te vinden sputterde ik nog tegen. Maar het is gratis.
Als Jennifer zeurt… kan je haar moeilijk negeren. Discussiëren met een advocate, ‘t is een vak apart. Pleidooi verloren uiteraard. Gelukkig zie ik haar niet zo vaak :)
Sinds gisteren heb ik dus een profiel waarop ik heb ingevuld wie ik ben en wat ik wil. Heel wat moeilijke vragen. De moeilijkste vraag? Mijn lievelingsfilm, -boek en –muziek.
Vanmorgen hadden er al drie mannen “interesse getoond”. Nu moet ik eens uitzoeken wat de onlinedatingetiquette zegt over antwoorden sturen enzo want ik vond hen niet alledrie even boeiend.
Let the game begin. ‘k Heb de indruk dat ik de komende dagen ga weten wat schrijven…
