Op ons eentje: december 2013

Een statistisch-strategisch-humoristische kijk op online daten.

Met dank aan onze gastblogster. Jouw stukje, filmpje, activiteitenvoorstel, ... is ook welkom bij oponseentje@gmail.com

Een tijdje geleden deden we op deze blog een oproep om samen te gaan badmintonnen.

Na een kleine valse start door griep en een verkeersongeval, was de tweede datum de goede. Met 4 badmintonners, hadden we perfect het juiste aantal voor dubbelspel.

Het niveau verschilde van “nog nooit op een badmintonplein gestaan” over “lang geleden nog competitie gespeeld” naar “niet zo lang geleden intensief beginnen oefenen” en er was een mooi evenwicht vrouwen/mannen.

De eerste poging was een gemengd dubbel, maar onverwachts bleek vrouwen-tegen-mannen eigenlijk het meest spannend. De heren zijn zo galant geweest de vrouwen niet te laten winnen (Het tegendeel zou seksistisch geweest zijn.) En de vrouwen hadden dat ook niet nodig (22-20 is toch echt close).

Na een uur drops, lobs en smashes hebben we nog gezellig een glas gedronken. Iedereen was het erover eens dat het voor herhaling vatbaar is. En aangezien de deelnemers eigenlijk geen regelmatige volgers van deze blog zijn (nvdr: shame on you!), is er m.i. toch marge om wat extra spelers te vinden…

Interesse? Speel je mailadres door aan oponseentje@gmail.com

Met dank aan onze gastblogger.

Dit jaar vier ik Kerstmis en Nieuwjaar met familie, maar op kerstavond en oudejaar blijf ik thuis en vier ik dit alleen. Nu, voor u allen uitbarst in een collectieve huilbui en mij een invitatie stuurt in het kader van "nodig eens een eenzame uit": dit is een bewuste keuze, en ik vind dit helemaal niet zielig.

Uiteraard zou ik dit liever vieren met een partner, maar die partner is er momenteel niet, en dus moet ik het beste maken van de situatie. Uit een rondvraag van She.be uit 2010 blijkt trouwens dat bijna de helft van de singles Kerstmis alleen thuis viert (zie dit artikel), dus zo uitzonderlijk is het blijkbaar niet. En dit vieren met mensen die ik nog nooit persoonlijk ontmoet heb zie ik eigenlijk niet zo zitten. Ik ben bang dat ik mij daarbij wel eens echt eenzaam zou kunnen voelen.

Alleen of niet, ik heb beloofd aan mezelf om er een fijne avond van te maken. Daar hoort bij: een opgeruimd huis, kaarsen, een ontspannend bad, en uiteraard ook lekker eten dat met veel liefde zelf klaargemaakt wordt. Op het menu staan oa. toastjes met zalm en faux gras, artisanale kaaskroketten, witloof, gebakken appeltjes en vanille-ijs met chocoladesaus. Na het eten komt Sarah Lund dan speciaal overgevlogen uit Kopenhagen om samen met mij onder een fleece dekentje te kruipen en, vergezeld van een glaasje rode wijn, een Scandinavische crime serie te bekijken ;-)

Single of in een relatie, alleen of in gezelschap: ik wens jullie alvast een fijn en ontspannen eindejaar en een gezond, gelukkig 2014 toe!

Matthias

Met dank aan onze gastblogger. Jouw stukje is ook welkom bij oponseentje@gmail.com

Hoezo Kerstmis familiefeest? Op Eerste Kerstdag pakt het Nederlandse radioprogramma Villa VPRO uit met een uitzending over singles met reportages van Maartje Duin. Wij schreven al eerder over haar reportages 'een cursus alleen zijn' en 'een cursus samen zijn'.

Luister hier naar de sneak prehear van Stockholm, Singles Capital of The World en van Helèn de koppelaarster.

* 25 december, 15:30 – 16:30

* Presentatie: Pieter van der Wielen

* Samenstelling: Maartje Duin

'Ik was ruim 5 jaar single. Toen begon hij mij het hof te maken. Niet doen, dacht ik bij mezelf. Een getrouwde man, daar blijf je af. Maar uiteindelijk ging ik na lang aandringen toch overstag. Zijn huwelijk is morsdood. Van een liefdevolle omgang en van sex is al lang geen sprake meer. Ik maak dus niets kapot, het was al kapot nog voor wij iets met elkaar begonnen. Nee, het is verre van de relatie waarvan ik droomde. Maar beter dit dan niets'

Ik zie het fenomeen de laatste jaren in mijn omgeving steeds meer opduiken. Vriendinnen, kennissen, collega's hopen jarenlang op Mr. Right. Op een zeker moment geloven ze er niet meer in en nemen dan maar genoegen met een stuk minder. Bijvoorbeeld de man die eigenlijk absoluut niet zo'n goede match is en waarmee ze nooit zouden kunnen samenwonen. Of de man die ongelukkig getrouwd is, maar niet weg wil omwille van de kinderen.

'Vrees je niet dat je zo kansen op iets veel beters misloopt ?', vraag ik wel eens. 'Och, kansen. In al die jaren dat ik single was, liep ik de juiste man ook niet tegen het lijf. Dus waarom zou ik me ontzeggen wat er wel op mijn pad komt? Nu heb ik tenminste genegenheid/sex/een reispartner/wat soutien moral (schrappen wat niet past)...'

Niet meer gaan voor wat je echt wil, maar je tevreden stellen met een deeltje van wat je wou, het is een denkpiste. Want wie zit te wachten op het complete plaatje, dreigt met lege handen te blijven zitten. Wie daarentegen neemt wat er te krijgen valt (al zijn het maar de kruimels die van tafel vallen), die heeft tenminste iets.

We hadden al de goed-genoeg-relatie. Nu hebben we dus ook de beter-dat-dan-niks-relatie. Ik weet dat het mij zou opzadelen met een immens gevoel van tristesse. Alsof ik even zou mogen proeven van het voorgerecht en dan te horen zou krijgen dat de rest van het feestmenu niet voor mij bestemd was.

Toch ook alle begrip voor wie er wel voor kiest. 'Gelukkig zijn, betekent niet dat je het beste van alles hebt, maar dat je van alles het beste maakt' lees ik op de gelukskalender die ik onlangs cadeau kreeg. Aan elk van ons om zelf te bepalen hoe hij/zij dat concreet invult.

Dag speelse singles,

Zoals jullie hier al konden lezen, organiseren we op 22 december een spelletjesnamiddag. Om een idee te hebben van het aantal aanwezigen, willen we vragen gewoon kort hieronder een seintje te geven als we jou mogen verwachten. Graag ten laatste op vrijdag, zodat we aan de eigenaars van het café een seintje kunnen geven hoeveel plaats ze voor ons moeten vrijhouden.

Hopelijk zijn jullie massaal aanwezig.

Afspraak om 14 uur in café De loge in Gent.

Tot dan !

Een museum bezoeken op je eentje, het zou wel eens kunnen tegenvallen. Daarom greep ik de kans om met de mensen van Op ons eentje het Red Star Line Museum in Antwerpen te bezoeken, met beide handen. Best spannend wel, afspreken met 8 mensen die je niet kent. Hoe gaat het meevallen en vooral, hoe gaan we elkaar herkennen?!? Het idee om een konijn mee te brengen, werd geopperd, maar uiteindelijk werd er voor de goeie ouderwetse foto en persoonsbeschrijving gekozen en dat werkt uiteindelijk nog het beste.

Het Red Star Line Museum is een stukje onbekende Antwerpse geschiedenis. In de jaren 20 en begin jaren 30 van de vorige eeuw vervoerde deze rederij 2 miljoen mensen vanuit heel Europa naar het beloofde land, de Verenigde Staten van Amerika. Ze hadden allemaal hetzelfde doel voor ogen: een beter leven voor zichzelf en hun familie opbouwen, the American Dream verwezenlijken. Het Museum vertelt het verhaal van deze emigranten, deze fortuinzoekers. Hun hoop en dromen, maar ook de ontberingen die ze moesten lijden. Het plaatst onze luxeproblemen in perspectief.

Na een welverdiende thee aan het einde van de tentoonstelling trokken we dan richting restaurant, maar omdat we het MAS (Museum aan de Stroom) onderweg tegenkwamen en we toch nog wat tijd over hadden, hebben we de Koekenstad nog bewonderd vanop het dakterras van het MAS.

Daarna ging het via het Falconplein richting restaurant De Taloorkes waar we een heerlijke maaltijd kregen voorgeschoteld en nog geweldig konden nababbelen over de tentoonstelling of tips konden uitwisselen (de doorgewinterde lezers van deze blog zullen vast en zeker bekend zijn met het begrip letsen, maar voor mij is er een hele nieuwe wereld opengegaan).

Persoonlijk vond ik het een zeer geslaagde en aangename middag en avond die zeker voor herhaling vatbaar is.

Met dank aan onze gastblogster

nvdr: onze volgende activiteit is een spelletjesnamiddag op zondag 22 december en etentje op Kerstavond. Welkom!

Een mooie, persoonlijke getuigenis van een 35-jarige single vrouw die zich afvraagt of trouwen en kinderen krijgen iets voor haar is.

Met dank aan Ditjes en datjes

De kogel is door de kerk. Dit jaar vier ik oudejaar bij vrienden van een vriendin. Erg goed kennen deze mensen me nog niet, al hebben we wel al veel over elkaar horen vertellen. Dus was ik des te meer verrast en vereerd dat ze mij uitnodigden om bij hen thuis te komen vieren. Naast onze gemeenschappelijke vriendin hebben ze nog wat andere vrienden uitgenodigd. Voornamelijk koppels met kinderen zoals zijzelf, maar toch ook een paar singles.

Ik heb er zin in, want de genodigden zijn naar 't schijnt allemaal sympathieke mensen. En een mix van oude bekenden en nieuwe mensen, dat lijkt mij fijn voor de overgang van oud naar nieuw.

Mijn oudejaarsprobleem is dus opgelost voor dit jaar. Maar in mijn vriendenkring zijn er nogal wat singles die geen of zeer vage plannen hebben voor oudejaar.

Zelf heb ik al verschillende formules uitgeprobeerd.

Met dezelfde vertrouwde vriendenkring

Jarenlang vierde ik oudejaar met dezelfde vertrouwde vriendenkring. Allemaal koppels met kinderen. Erg leuke mensen met wie ik nog altijd graag afspreek, maar sinds enige jaren niet meer met oudejaar. Want de eerste seconde van het nieuwe jaar (ja, dat ogenblik dat koppels elkaar om de hals vliegen) was voor mij meteen ook een van de rotste momenten. Zo daar (opnieuw) alleen staan te drentelen, echt ellendig en erg confronterend. Dus heb ik ze enige tijd geleden laten weten dat ik nog erg graag met ze afspreek, maar liever niet op een beladen moment zoals oudejaar. En zo geschiedde. Velen leerden in de loop der jaren trouwens nieuwe mensen kennen via hun kinderen en vieren nu met hen. Zij werden closer met hun koppel-vrienden terwijl ik steeds hechtere banden opbouwde met mijn single-vrienden.

Helpen als vrijwilliger op een feest voor eenzame en kansarme mensen

Ik deed het ooit tijdens mijn studententijd en bewaar daar goede herinneringen aan. Misschien vooral omdat wij als studenten zoveel plezier hadden die avond en ook de gasten zich prima amuseerden. Maar toen ik dat een paar jaar geleden opnieuw deed, viel het me dik tegen. De ongezellige zaal, de niet al te snuggere dame die heel de avond tegen mij zat te ratelen als een gek, de marginaliteit van nogal wat aanwezigen, de man die men stomdronken moest naar huis voeren, ... Het is een wereld die niet de mijne is en waar ik mij zo'n vreemde eend in de bijt voelde dat ik me bijna zelf eenzaam begon te wanen. Om 11 uur was ik al thuis, want de gedachte alleen om 's middernachts vieze, dronken mannetjes te moeten kussen, jaagde mij snel weg.

Op reis met onbekenden
Ik boekte een 4-daags reisje met oudejaar erin. Vriendelijke mensen, daar niet van, en ook wel wat mooie, diepere gesprekken gehad en af en toe goed gelachen. Maar soms voelt een mens zich eenzamer in een groep mensen dan alleen thuis in z'n zetel. 'Ik wil hier niet vieren met onbekenden die ik na deze minitrip waarschijnlijk nooit meer zal zien', dreunde het door m'n hoofd. 'Ik wil vieren met mijn lief, punt uit.'.

Dat een van de meest gelezen stukjes van deze blog over oudejaar vieren als single gaat, spreekt boekdelen. Velen worstelen met dit probleem.

Daarom wil ik graag weten wat jullie doen met oudejaar. Geef gerust jullie suggesties voor de perfecte oudejaarsavond voor singles. Vele medesingles zullen jullie dankbaar zijn.

Zin om mee te gaan badmintonnen in Lochristi? Vul dan deze Doodle in.

Lees, zucht en leef vooral even mee.....

Ik ben single en vrouw, u misschien ook. Lees dan hier mijn relaas en trek er uw lessen uit.

Elke klusjesman heeft een radar voor single vrouwen die op 20 meter afstand al een signaal begint af te geven " domme vrouw, domme vrouw!!!". Volgens mij zegt die radar daarna op duivelse toon:" Maak ze maar snel iets wijs en troggel ze wat extra geld af! Die heeft dat toch niet door die domme trien. En ze heeft geen man in huis om te komen reclameren. Afzetten die handel!!".

Waar de klusjesman en de radar natuurlijk niet op gerekend hebben is de voorzienigheid van de alleenstaande vrouw. Zij informeerde bij meerdere bedrijven, vroeg offertes aan en vroeg advies aan.... u raadt het al.... mannelijke familieleden.
Dan komt het erop aan nog net een promotie in de wacht te slepen (ok, dit verlaat de plaatsingstijd met 6 weken) en te zeggen dat u akkoord gaat met levering van de bestelde goederen. Mijnheer zal u wel bellen wanneer het zo ver is.

Op een avond krijgt u onverwacht telefoon, of ze morgen kunnen komen.
Laat u nu net een job hebben waarbij u niet zo maar verlof kan nemen wanneer het u uitkomt. Er wordt dus druk gepuzzeld, rondgebeld, afgesproken en uiteindelijk vindt u 2 babysits die in uw appartement toezicht op de werken kunnen komen houden zo lang u er niet bent.

De dag des leverings breekt aan. U vertrekt rustig naar uw werk, verzekert de thuisblijvers dat ze u altijd kunnen bellen wanneer er een probleem is en zij verzekeren u dat dat niet nodig zal zijn (u raadt het al, de thuisblijvers zijn mannen....).
Nog geen halfuur aan het werk rinkelt de telefoon: de werkmannen zijn niet komen opdagen. Foutje in de planning, ze zullen waarschijnlijk tegen de middag komen.
De mannelijke thuisblijvers zuchten en vervelen zich de hele voormiddag (en ontregelen ondertussen uw tv....).

U komt in de vroege namiddag thuis. Geen werkmannen te zien. U belt rustig doch beleefd naar de opperwerkman die helemaal verbaasd is. Zijn radar had hem immers verteld dat u hysterisch en buiten uzelve zou zijn. Op rustige vragen, waaronder: 'Kan u mij misschien even uitleggen wat er misgelopen is?', had hij niet gerekend en weet hij met moeite een stotterend antwoord te verzinnen. U glimlacht in uw eenzame zelf.
De mannen gaan dadelijk komen verzekert hij u. U weet natuurlijk als logische vrouw dat zij nog minstens een uur op hen zullen laten wachten en vraagt (weer vriendelijk en rustig) hoe we dit probleempje gaan oplossen en vooral wanneer. U vertelt opperman er ook nog bij dat hij toch moet begrijpen dat hij u in een zeer moeilijke situatie heeft gebracht. Mannelijke house-sitters zijn immers moeilijk te vinden en geen weken beschikbaar.
Opperman stamelt nog wat excuses en belooft het morgen zonder fout in orde te brengen.

Daar gaat dan eindelijk de bel en arriveren twee uit de kluiten gewassen mannen van de werkende soort. Zij slepen, boren, hameren, en babbelen er op los. Er kan zelfs nog een grapje over de vergissing en laattijdige aankomst vanaf. Wanneer zij een gat in de badkamer maken dat er eigenlijk niet moet zijn, plamuren zij dat zonder schroom dicht en plaatsen er snel terug de droogkast voor want oh ja, zij hebben ook een domme-vrouwen-radar.
Na enige achterlating van modder, stof en vuil op uw vloer (want ik ben een echte vent en kuis mijn voeten niet af, ook niet wanneer ik op uw laminaat loop), verlaten zij rond half vijf het pand. In het donker mag je niet meer buiten spelen.

Morgen keren ze terug. Ze kregen namelijk een taske koffie en een koekske en hun werk was nog niet af......

to be continued?

Beste Sint,

Alle voorgaande jaren, mij steeds braaf en zoet gedragende, hebt u mij rijkelijk beloond met chocolade, speculaas en mandarijntjes (en dat allemaal biologisch, want goed voor het milieu). Deze keer ga ik u echter iets anders vragen. Om mijn vraag te kaderen, blik ik even terug op het voorbijgaande jaar.

U hebt mij met uw almachtige blik gevolgd terwijl ik mij inschreef op twee datingsites, u weet wel, beste Sint, zo gaat dat tegenwoordig met ‘een lief zoeken’. Nu, u hebt vast gemerkt dat dat voor mij een ervaring op zich was: een tsunami van mails, opeenvolgende afspraakjes,...enfin, meer teleurstellingen dan positieve ervaringen. Mijn vrienden vroegen zich af of ik, na al deze momenten, het nog zag zitten om te zoeken en of ik mannen nog wel graag zag. Wel, daarom richt ik mij tot u: ik kan, na wat nadenken, antwoorden dat ik mannen nog steeds graag zie. Ik zie ze zelfs zo graag dat ik vier stuks wil: ééntje voor het huishouden, ééntje om voor de katten (en erna de kinderen) te zorgen, ééntje die voor mij zorgt en dan nog ééntje die in mijn tuin werkt. Ik beloof goed voor hen te zullen zijn: de momenten dat ik mijn vriendinnen zie, geef ik ze speelkaarten, kwestie van hen ook eens ontspanning te gunnen.

Alvast dank u wel, beste Sint!

Uw zoetste deugniet,

Vlinderke

Langzaam maar zeker komen ze terug dichterbij, de feestdagen!
Oudejaar wordt vast leuk met een pak vrienden, maar wat met Kerstavond?

Voor die avond is het al heel wat moeilijker om mensen te vinden om iets mee te doen. De meeste vrienden vieren het immers in familieverband. En op reis gaan is ook geen alternatief, niet iedereen heeft kerstvakantie :-)

Maar mogelijks ben ik niet de enige en zitten er hier nog wel singles uit het Gentse met hetzelfde "probleem"? Waarom zouden we dan niet gewoon iets eenvoudigs gaan eten en er op die manier ook een leuke avond van maken!

Zie je dat wel zitten of heb je een beter idee, stuur dan een bericht naar KerstavondInGent@yahoo.com

Update: deze activiteit is volzet. Wil je zelf nog iets doen op kerstavond, post dan gerust een mailadres hieronder waarop de andere late vogels jou nog kunnen bereiken.

Op ons eentje

Hoe succesvol online daten?

Verslag van onze badmintonavond

Eindejaar

Kerstmis: van familiefeest tot singlefeest

De beter-dat-dan-niks-relatie

Wie komt er naar de spelletjesnamiddag?

Verslag van ons bezoek aan het Red Star Line Museum

35 en single

De single en het oudejaarsprobleem

Uitnodiging: badminton

Als single vrouw klusjes laten uitvoeren in je huis / appartement

Brief aan de Sint

Uitnodiging: single-Kerstavond in Gent

Op ons eentje...

Populaire Posts

Labels

Blog Archief

Neem ook eens een kijkje bij...

About me