De vakantie met mijn meisjes ligt zo goed als achter me. Ik blik al graag even terug naar die 2de zomer na de scheiding. Een zomer om u tegen te zeggen, een zomer om trots op te zijn, bijna een zomer zoals voorheen. Wat heb ik mijn dochtertjes al een toptijd bezorgd, wat heb ik genoten van hun genieten, van hun als een blok genoegzaam in slaap vallen, van hun brede glim- en schaterlachjes, van de waterpret, van de zon, de zee en het strand, van het geluk dat ik met hen mag delen, van hun stralen en daarop mijn stralen, van ...
En vooral: waar zijn al mijn angsten gebleven? Al die angsten die als een onbeklimbare berg opdoemden op het moment dat mijn ex-man en ik uit elkaar gingen en de grond onder mijn voeten wegzakte? De angst voor autorijden: verdwenen! De angst om alleen te zijn en niet te kunnen genieten van de kindjes: weg! De angst om een deftige, gezonde maaltijd op tafel te toveren: niet meer aanwezig! De angst om nooit nog verliefd te kunnen worden, de angst om me niet meer te durven openstellen voor andere mannen: gone, gone, gone! Wauw, wat een knap parcours heb ik afgelegd en hoe vaak betrap ik me de laatste tijd op een intens gelukkig gevoel! Ik geef mezelf daarvoor een oprecht gemeende schouderklop. Ik durf opnieuw dromen en naar de toekomst kijken, ik durf opnieuw risico's nemen en verlangen naar (nog) meer. In plaats van om te gaan met een af te vinken fear list groei ik zo stilaan (weer) naar een af te vinken bucket list. Er is weer toekomst, er is leven na m'n ex. Ik ben gelukkig!
Met dank aan onze gastblogster. Jouw getuigenis is ook welkom bij oponseentje@gmail.com
Ooit was het mijn droom: die ene vinden! Meneer één passeerde, meneer twee ook, bij meneer drie had ik na drie jaar het gevoel die ‘ene’ te hebben gevonden. Net op dat moment werd mijn droom aan diggelen geslagen. Meneer vier lukte ook niet.
En nu? Nu besef ik ten zeerste dat het waarschijnlijk niets voor mij is, een relatie. Na de paar maanden van verliefdheid (‘ook wel ‘dronken van de sex en de projecties op elkaar' genoemd), keert de realiteit terug en komt het er écht op aan.
Verliefde koppeltjes, ik zie ze graag lopen, doch weet dat de momenten dat het servies aan diggelen vliegt, achter de gevel gebeurt... prinsen op het witte paard, mierzoete en romantische sprookjes en films,... deze worden ons als vrouw bijgebracht. Nee, dank u wel, geef mij maar die paar vrienden die ik ’s nachts kan bellen voor wat zorg, de tijd die ik heb voor mijn hobby’s en gewoon, fijn ‘niets doen’.
Vrienden zeggen: ‘Wacht maar, dit is een fase die overgaat.’ om vervolgens te vragen ‘Hoe kan die man dan jouw hart winnen?’. Mijn antwoord is even eenvoudig als doordacht: ‘Mijn hart is niet te ‘winnen’, hij zal enkel een stuk van het zijne willen geven!’
Met dank aan onze gastblogster. Jouw stukje is ook welkom bij oponseentje@gmail.com
Uit Dag,Bonjour van Christophe Deborsu en Annick De Wit.
Toeristische tips om zijn kans te wagen in de Waalse gemeenten met de meeste ongehuwden en zo de daad bij het woord te voegen
De Waalse Top 4
1. Wasseiges (51,7% ongehuwden), liefde te velde
Proportioneel het grootst aantal vrijgezellen, maar niet meteen het meest sexy Waalse dorp om iemand te ontmoeten. Amper 3.000 inwoners. Toeristische bezienswaardigheden: 0. Nul. Op de webstek van de gemeente is het tabblad toerisme leeg.
Toch een eerste troef: 90% van de oppervlakte wordt door de landbouw ingepalmd: perfect geschikt voor een vrouw-zkt-boer-démarche. Wasseiges ligt in het meest vruchtbare gewest van België: in Haspengouw, op slechts 15 kilometer van Vlaanderen.
Zelfs een tweede troef: een schattige spektakelzaal haast in de velden: La ferme de la Dîme. De eigenaars, Catherine en Benoît, hebben een schuur tot een heus theater omgebouwd. Leuke programmering, vaak show + dîner. Een coup de coeur en een ideale plaats om de ongehuwde plaatselijke bevolking te ontmoeten. En later ter plaatse te trouwen.
2. Ohey (50,7% ongehuwden), liefde te voet
Schattig dorp van 4.000 inwoners, het Waalse platteland op zijn mooist in de Naamse heuvelachtige Condroz.
Hoogtepunt: het kasteel van Hodoumont, waarvan de toren dateert uit 1300: het gaat spijtig genoeg om een privékasteel, zelden toegankelijk voor het grote publiek. Er zijn voor de rest ontelbare boerderijen, kerken en prachtige huizen te zien.
Het netwerk van gemeentelijke wandelingen beslaat 70 kilometer. Al kuierend kunt u dus kennismaken met een lokale staplustige single. Als het niet lukt, heb je toch een beetje gesport, al had je misschien van een andere discipline gedroomd.
Volgende maandag in ons vijfde en laatste deel stelt Christophe u Vaux-sur-Sûre en Léglise voor, de 2 andere gemeenten in de top 4.
Een half jaar geleden weigerde mijn scanner plots dienst. Ik bedacht dat er wel te leven viel zonder scanner en liet het zo. Want het printergedeelte deed het nog (meestal toch) en ik kan al niet meer tellen hoeveel printers met scannerfunctie mijn bureau hier al gesierd hebben. Soms heb je geluk en begeven ze het nog net binnen de garantieperiode. Dan krijg je een gloednieuwe in de plaats. Soms heb je minder geluk en begeven ze het net na de garantieperiode.
Na de defecte scanner liet de diepvriezer de geest. Het kwam er niet direct van die te vervangen en ondertussen ben ik diepvriesloos leven gewoon. 'De diepvriezer is je beste vriend', las ik hier ooit. Ik kan ondertussen bevestigen dat het ook zonder die vriend te doen valt. Dat ik geen lid ben van de diepvriespizzaliga helpt. Dat ik zo nodig aan diepvriesdelen kan doen met de buurvrouw ook. Ik eet nu altijd vers en da's nog lekkerder en gezonder ook. Al kost het me natuurlijk wat meer tijd. Bovendien zou een diepvrieskast voor wat meer variatie kunnen zorgen. Nu eet ik dikwijls meerdere dagen van bv. dezelfde kom soep. 'Vers' is dus een relatief begrip.
Onlangs besloot de vaatwasser dat het genoeg geweest was. Hij ging onverwachts heen na een veel te kort leven. Ondertussen heb ik ontdekt dat een kapotte vaatwasser massa's afdruipruimte biedt voor wie de afwas met de hand doet.
Mijn laptop, nochtans de meest prille telg uit mijn toestellenpark, die heeft sinds kort beslist geen geluid meer te laten horen (terwijl hij wel het lef heeft 'speakers 100%' te afficheren). Ik leef nu in een stiller wereld en steek veel minder tijd in het bekijken van filmpjes. Ik mis het een beetje, maar er valt alweer mee te leven. De tijd die ik uitspaar door niet meer naar grappige filmpjes à la Ideale wereld te kijken, die kan ik nu steken in het klaarmaken van vers eten en het handmatig afwassen.
U ziet het. Rien ne va plus, mais tout va bien.
Toch wil ik bij deze een oproep richten tot alle bedrijven die ons voorzien van toestellen. Maak die dingen eens wat beter. Ik ben echt wel bereid meer te betalen voor een toestel dat langer meegaat. Want al dat gedoe met telkens handige Harry's te moeten zoeken, die ik dan moet betalen om te horen te krijgen dat het ding onherstelbaar is, ik ben dat beu! En ik kan mijn vaatwasser en diepvriezer moeilijk versjouwen naar een repair-café, hé? Wisselstukken zo duur maken dat ik beter een nieuw toestel kan kopen, dat vind ik ook niet kunnen. Ik lees dat Europa van plan is er iets te doen. Ik wens dat het snel mag gaan. Want ik heb hier ook nog een oven, broodmachine, wasmachine, microgolfoven, boiler, stereoketen, televisie, digicorder, ... Als ook zij binnenkort er het bijltje bij gaan neerleggen en ik ze alweer moet vervangen door minderwaardige exemplaren, dan dreigt mijn frustratie dezelfde proporties aan te nemen als de afvalberg.
In uitgesteld relais werd op zondag 27 juli nog eens Kubb gespeeld. Al moet gezegd worden dat 2/3 van de tijd werd rondgereden met een bestelwagen en 1/3 Kubb gespeeld.
Bij aankomst op de Nieuwdonk te Overmere bleken 3 ‘anciens’ van de partij. Inderhaast werd een 4de speler opgetrommeld maar die wou het liefste op de Blaarmeersen in Gent spelen. Net toen we wilden vertrekken kwam een 4de ancien aan. Fietsen werden in de bestelwagen geladen en we zetten koers naar Gent. We speelden ongeveer een uurtje toen we verrast werden door een immense plensbui. Doornat vluchtten we naar de bestelwagen die ons persoonlijk allemaal naar huis heeft gebracht, met dank aan de chauffeur Peter.
Ondertussen werd wel beslist om deel te nemen aan een heus toernooi, op zaterdag 23/8 in Serskamp. Wie zin heeft om mee te doen, stuurt een mailtje aan nickxke1@hotmail.com.
