Op ons eentje: maart 2015

Soms stromen de stukjes van gastbloggers hier toe, soms valt de berichtenstroom stil.

Omdat wij stilaan door onze voorraad te publiceren stukjes heen zijn deze oproep.

Wij zoeken gastbloggers en vaste bloggers die (zo gewenst anoniem) hun ervaringen willen delen met de honderden singles die hier dagelijks komen meelezen.

Een paar voorbeelden van mogelijke onderwerpen:

- jouw ervaringen als single op reis of staycation: hoe vul jij jouw vakantie in?, met welke organisaties reis je graag (of net niet)?, hoe verliep je soloreis?, waarop moet een single volgens jou letten als hij/zij op reis gaat met vrienden?, enz.

- jouw ervaringen als recente single of single sinds jaar en dag: wat bevalt je en waar heb je het moeilijk mee?

- hoe leerde jij nieuwe mensen kennen?, wat zijn de places-to-be voor singles?: we kijken uit naar je tips.

- de single en de financiën: welke gevolgen heeft single zijn op je financiën? Heb je tips waar andere singles iets aan kunnen hebben?

- hoe woon jij als single?: deel je een huis?, woon je in een cohousingproject?, huur je of heb je een huis/studio/appartement gekocht?

- boeken over alle aspecten van het single zijn: recensies zijn welkom.

- de single-kookpot: mail ons jouw favoriete eenpersoonsrecept.

- Ben je lid van een single-club, zit je op een datingsite?, schreef je je in bij een relatiebureau?: mail ons gerust jouw ervaringen.

- Heb je een foto die mooi een aspect van het single-leven in beeld brengt: wij publiceren ze graag.

- Wil je een activiteit organiseren voor je medesingles? Wij zetten de uitnodiging op onze blog.

- Ben je geen single meer en heb je heimwee naar jouw single-dagen: stort je hart bij ons uit en vertel ons honderduit over alle nadelen van het hebben van een relatie ;-)).

Omdat lange teksten lezen op scherm vermoeiend is, hebben wij een voorkeur voor korte stukjes. Al zijn lange, spannende vervolgverhalen ook welkom. Die publiceren wij dan als serie.

Wij hebben ook een lange traditie van humoristische en optimistische stukjes (zie hier en hier en hier) die we maar al te graag verder willen zetten.

Eén adres voor al je inzendingen: oponseentje@gmail.com

Sara stond op het punt om een antwoord te geven, toen plots de ladder wegschoof. Sam sprong van de ladder terwijl deze met een knal op de grond neerviel.

In een poging om zijn evenwicht te bewaren kwam hij in de armen van Sara terecht. "Sorry, ik probeerde mijn evenwicht te bewaren", stamelde hij. "Geen probleem hoor, maar je mag me nu wel loslaten", zei Sara, terwijl ze hem diep in de ogen keek. Goh, wat rook hij lekker zo dichtbij. "Ow ja, natuurlijk", grinnikte Sam terwijl hij Sara losliet en een stap achteruit zette.

"Zit je al lang bij LETS?", vroeg Sara geïnteresseerd. "Een paar maanden, denk ik. Ik help graag mensen en ik kan goed met mijn handen overweg", zei Sam. Bij die laatste zin kreeg Sara het wel erg warm vanbinnen.

"Zo, de lamp brandt, ik denk dat we klaar zijn?", vroeg Sam. "Euh, Sam... Er is nog iets wat ik je zou willen vragen. In de slaapkamer is er een stopcontact defect, heb je soms tijd om daar even naar te kijken?". "Tuurlijk, ik heb nog wel wat tijd, waar is je slaapkamer?", zei Sam. "Kom maar mee", zei Sara, terwijl ze hem glimlachend in de ogen keek en zachtjes zijn hand vastpakte...

Met dank aan onze gastblogger. Jouw inzending is ook welkom bij oponseentje@gmail.com

Ze ging net beginnen met het uitpakken van de laatste verhuisdoos, toen plots de deurbel ging. "Dat zal Sam zijn", dacht ze. Op haar blote voeten liep ze naar de voordeur. "Sara? Ik ben Sam van LETS". Amai, knappe gast, was het eerste wat haar te binnen schoot. Ze had zich eerder verwacht aan een gepensioneerde zestiger met een grijze stofjas, of een slungelige knul met dikke brilglazen. Maar geen kruising tussen Ryan Gosling en Matt Damon. Verward keek ze hem aan. "Sara, de lamp? Ik ben toch bij het juiste adres?". "Euh, jawel hoor, je bent helemaal juist, kom maar binnen." "Wow, wat een prachtig huis! En zoveel licht!", zei Sam terwijl hij haar glimlachend aankeek. "Woon je hier al lang?" "Een maandje nog maar", zei Sara. "Amai, dan heb je er wel al je werk van gemaakt!", sprak Sam. "Bedankt voor het compliment, ik heb mijn best gedaan, alleen die hoge plafonds hé", zei ze terwijl ze lachend naar boven wees. "Juist ja, de lamp, daarvoor was ik gekomen.", grinnikte Sam. "Hou jij de ladder tegen terwijl ik de lamp vastmaak?".

Terwijl Sam op de ladder stond en bezig was met het vastmaken van de lamp, betrapte Sara zich erop dat ze zijn lichaam aan het bekijken was. Groot, sportief gebouwd, gebruinde mooie armen, leuke glimlach, ... wat een hottie, waarom was ze hem hier nog niet eerder tegengekomen? "Vind je vriendin het niet erg dat je andere vrouwen helpt?", vroeg ze speels. Sam keek haar even verbaasd aan, en glimlachte toen. "Neen hoor, ik heb momenteel geen vriendin. We zijn een jaar of zo geleden uit elkaar gegaan en sindsdien ben ik alleen". "Ow, dat is jammer", zei Sara, "Sorry dat ik ernaar vroeg, ik bedoelde het niet slecht. Ik ben trouwens zelf een specialiste op het vlak van relatiebreuken", zei ze terwijl ze hem een knipoog toewierp. Sam lachte luidop en keek haar indringend aan. "Dan hebben we alvast één ding gemeen", zei hij, terwijl hij op zijn beurt knipoogde. "Zo, die hangt goed vast, denk ik", zei hij, de lamp aanwijzend. "Eens aanschakelen?".

(wordt vervolgd)

Sara was in haar nopjes. De eerste lentezon scheen binnen en bracht veel warmte in haar nieuwe huis. Toen haar relatie zes maanden geleden op de klippen liep, ging ze door een moeilijke periode, wat ook inhield dat ze op zoek moest gaan naar een andere woonst. Als bij toeval botste ze op een mooi gerenoveerd herenhuis met grote ramen en een zonnig tuintje in een rustige buurt. Helemaal haar ding. De verhuis was vlot verlopen, en alle meubels hadden ondertussen hun plek gevonden. Het einde van de chaos was eindelijk in zicht. Alleen die hoge plafonds, daar had ze wat extra hulp bij nodig. Ze had maar een korte trapladder en met haar 1m64 kwam ze ook niet ver. Bovendien vond ze het niet zo veilig om een plafondlamp op haar eentje op te hangen. Door alle verhuisdrukte had ze nog maar weinig tijd gehad om mensen te leren kennen in deze buurt. Ze had echter vernomen dat er in deze stad een LETS-netwerk actief was. Na een korte oproep kwam er al snel reactie van een zekere Sam. Hij woonde een paar straten verder en zou deze namiddag langskomen, had hij geschreven. "Prima", had ze gereageerd, "hoe sneller die lamp ophangt, hoe beter!".

(wordt vervolgd)

Aanstaande zondag 29 maart 2015 is de hoogdag van het Passa Porta festival in Brussel. Literatuurliefhebbers kunnen zich door het centrum van Brussel laten voeren: van BOZAR tot Goupil Le Fol, van Het Goudblommeke in Papier tot AB. Meer dan 100 auteurs ontmoeten hun lezers in meerdere talen. Er zijn bovendien een heus verhalenfestival voor kinderen, verboden boeken, stadswandelingen, fictieve conversaties, erotische poëzie… De Britse topauteur Ian McEwan sluit het festival af.

We gaan samen met de trein naar Brussel vanuit het Gentse St Pietersstation (ca. 9 u) en duiken in de literaire wereld in het bruisende Brussel. We kunnen dit samen doen maar ieder kan uiteraard zijn eigen weg volgen.

We gaan sowieso rond 17 à 18 u afspreken in het prachtige art nouveau Café de Cirio waar we onze ervaringen kunnen uitwisselen en we nog een typisch Brussels gerecht met een geus kunnen verorberen.

Inschrijven kan via via deze Doodle. Exact uur en plaats van vertrek volgen nog.

Groeten,

Jan

Interessant om weten voor al onze vrouwelijke lezers die zelf een blog hebben of overwegen met een blog te starten: Femma organiseert in mei een blogschool-weekend in Mechelen.

Met dank aan onze gastblogster voor de tip. Jouw stukje is ook welkom op oponseentje@gmail.com

Niet dat het concreet aan de orde is hoor, wees gerust, en wellicht zal het dat ook nooit meer zijn maar soms stel ik me wel eens de vraag of ik er nog voor zou (kunnen) gaan. Voor een liefdesbaby. Ik val gemiddeld op jongere mannen dus de kans bestaat op zich wel dat ik ooit effectief met deze vraagstelling zal geconfronteerd worden. Wil ik nog een kind? Wil ik het risico nog eens lopen om er alleen voor te staan met een kind? Wat als ik weer in de steek gelaten word? Hoe rijm je het omgaan met mijn dochtertjes die week om week moeten verhuizen en de 'liefdesbaby' die permanent bij mama (en papa) mag blijven? Wil ik mijn herwonnen vrijheid en 2de jeugd opnieuw opgeven om weer fulltime mama te zijn?

Het zijn vragen die ik stuk voor stuk (nu) niet kan beantwoorden. In eerste instantie zou ik geneigd zijn om te gaan voor een volmondige 'nee' maar bij een partner die echt nog een kind van zichzelf wil, wordt dit dan wel een behoorlijk breekpunt natuurlijk en wat als je hem doodgraag ziet? Wat weegt er dan op? Maar helemaal terug keren naar het tijdperk van pampers, huilbuien, nachtelijke uurtjes baby sussen, flesjes, borstvoeding en al dat ander geprul lijkt me nu ook al zo onoverkomelijk en als uit een ver verleden. Toch heb ik diep vanbinnen altijd een derde kindje gewild, maar dan in die vertrouwde huisje, tuintje, boompje context waar ik in zat met mijn ex-man. Ik weet niet of ik het met iemand anders nog aandurf, dan mag de liefde nog zo groot zijn.

Maar misschien eerst de liefde vinden, vooral we een volmondige 'ja' pro een liefdesbaby beginnen te overwegen. En wellicht komen de antwoorden dan vanzelf.

Met dank aan onze gastblogster. Jouw verhaal is ook heel welkom bij oponseentje@gmail.com

De avondjes uit worden schaarser, nu al mijn vriendinnen en de meeste van mijn vrienden single-af zijn. Een maand hebben we erover gedaan, om met ons bendeke een datum te vinden. Lekker eten en een paar goeie pinten om af te sluiten.

Toen een groep mannen binnenkwam (goedgekeurd en dateabale age) zorgde ik voor een kleine, subtiele reorganisatie, zodat ze toch iets of wat binnen mijn gezichtsveld kwamen. Iets met single-rechten ofzo. Eén jongen viel me direct op. Ik zweeg erover (genieten doe ik in stilte :-) ) maar hij werd ook door een vriendin aangewezen als iemand die qua uiterlijk een perfecte match zou zijn. Het bleef bij wat grappen en grollen over openingszinnen en herinneringen ophalen aan de tijd dat we samen op stap op zo iemand afstapten. "Toen" zouden we dat gewoon gedaan hebben, samen sterk. Er was een tijd dat we een onverslaanbaar duo vormden.

Twee uur, bedtijd voor de koppels. Maar niet voor mij en een single kameraad. We gingen al dansend de nacht in. Het was leuk, maar anders dan vroeger. Op stap met een vriend, afschrikmethode nummer één om nieuwe contacten te leggen. Ik geraakte aan de praat met een toffe gast. Toen mijn gezelschap zwaaiend met twee pintjes op ons afkwam, maakte hij zich snel uit de voeten. Ik vond het al bij al niet eens erg. We dansten, en dansten, en dansten.

Toen ik, licht in mijn hoofd, begeleid van vroege vogelgezangen, naar huis wandelde, bedacht ik dat ik mijn twee handjes mag kussen. Het is een dubbel gevoel, maar mijn vrienden blijven altijd mijn vrienden. Ook al zou ik meer zo'n avondjes uit willen, ze zijn zeker een stuk intenser dan vroeger.

En eigenlijk weet ik stiekem wel waarom ik niet zomaar op iemand leuk afstap. Het zou maar eens écht moeten klikken, en daar ben ik nog lang niet aan toe. Ik hou ervan tijd te hebben voor mezelf, vrienden, werk, huisje, ... Ik droom te graag over een toekomst waarin alles nog mogelijk is. Ik hou er teveel van om te kunnen dansen wanneer ik wil.

En angst om als laatste single ter wereld over te blijven, vind ik nu echt eens géén goede reden.

Zondag 29 maart 2015 is de hoogdag van het Passa Porta festival in Brussel. Literatuurliefhebbers kunnen zich door het centrum van Brussel laten voeren: van BOZAR tot Goupil Le Fol, van Het Goudblommeke in Papier tot AB. Meer dan 100 auteurs ontmoeten hun lezers in meerdere talen. Er zijn bovendien een heus verhalenfestival voor kinderen, verboden boeken, stadswandelingen, fictieve conversaties, erotische poëzie… De Britse topauteur Ian McEwan sluit het festival af.

We gaan samen met de trein naar Brussel vanuit het Gentse St Pietersstation (ca. 9 u) en duiken in de literaire wereld in het bruisende Brussel. We kunnen dit samen doen maar ieder kan uiteraard zijn eigen weg volgen.

We gaan sowieso rond 17 à 18 u afspreken in het prachtige art nouveau Café de Cirio waar we onze ervaringen kunnen uitwisselen en we nog een typisch Brussels gerecht met een geus kunnen verorberen.

Inschrijven kan via via deze Doodle. Exact uur en plaats van vertrek wordt meegedeeld in de week van 29 maart.

Groeten,

Jan

Weet je wat ik het meest mis na een relatie van 13 jaar? Gezelschap.

Ik kocht een Chrome Cast en nam een abonnement op Netflix, ik ben helemaal klaar om te starten met serie binch watching. En nu zie ik er tegen op als ik eerlijk mag zijn. Want ik mis gezelschap om mee te kijken. Om er samen in op te gaan, ermee te lachen of er commentaar op te geven. Om een fles wijn mee te delen, want ik heb mezelf opgelegd niet alleen te drinken want als mijn emoties los komen kan ik maar beter niet alleen zijn. Om hapjes voor bij de wijn mee te delen, want zo wat tapas klaar maken voor mezelf 's avonds, dat doe ik precies niet snel. Misschien moet ik een briefje in de Delhaize hangen, toffe vriend/in gezocht om te binch watchen. Hoewel daar waarschijnlijk vooral de verkeerde mensen op afkomen :)

Met dank aan onze gastblogster. Zin om ook jouw verhaal te delen? Éen adres: oponseentje@gmail.com

Net zoals de eerste ontmoetingsavond, bleek ook de tweede een succes. Een tiental toffe singles, waarvan iedereen nieuw was (behalve onderstaande), kwamen tesamen in het café van de Vooruit.
Tussen pot en pint werden leuke gesprekken aangeknoopt en rond 23 uur werd de avond afgesloten.

Enkele dagen erna wandelde een groep van een tiental vrij gezellige mensen door de Gentbrugse Meersen. Bij een prachtig lentezonnetje, een matig wandeltempo en leuke babbels werd de 8 kilometer lange wandeling afgestapt.
De tocht werd afgesloten met een fris drankje op het zonnige en bomvolle terras van Boer Janssens in de Boer Janssensstraat.

Aan de deelnemers van de beide activiteiten: "Bedankt voor jullie komst! En tot een volgende keer!".

Aangezien er steeds positieve reacties zijn na de ontmoetingsavond en er vraag is vanuit de commentaren van de enquête, proberen we deze ontmoetingsavond elke maand te organiseren.

De volgende ontmoetingsavond zal plaatsvinden op dinsdag 7 april vanaf 19h in het café van de Vooruit.

Voor diegenen die er de vorige keren bij waren: het concept blijft hetzelfde.

Voor de afwezigen: nodig al je vrijgezelle vrienden en kennissen uit. Nodig hen uit om elkaar die avond beter te leren kennen en vraag hen ook om andere singles mee te brengen. Wie er komt hangt dus van onszelf af. Spread the word!

Een must to visit, voor elk wat wils! We kiezen terug voor het artistieke decor van het café van de Vooruit in Gent. Misschien ken je dit café en voel je je daar al een beetje thuis, of misschien is dit een ideale gelegenheid om het te ontdekken. Er is veel ruimte, een open sfeer en een gevarieerde drank- en eetkaart.
Iedereen welkom! Heb je geen single vrienden die willen meekomen en kom je niet graag alleen, dan kan je even gezellige maar minder vrije vrienden meebrengen. Er worden stickers voorzien die als gepersonaliseerde naamkaartjes gebruikt kunnen worden.
Voor insiders! Het is geen officiële activiteit die bv. op de site van de Vooruit wordt gepromoot. De andere cafégasten weten dus niet wat de naamkaartjes betekenen.
Interessante ontmoetingen! Zonder de druk van een exclusieve date kan je op deze avond met meerdere singles vlot kennismaken.

Hoe herken je ons? Simpel: wij zullen staan/zitten rond het einde van de lange toog, dus iets voorbij het midden van het café naar achteren toe.

Vooraf inschrijven is niet nodig! Gewoon afkomen en een fijne avond beleven!

Als deze ontmoetingsavond niet je ding is, er worden ook andere, vrij gezellige activiteiten (een wandeling, spelletjesnamiddag (22/03), etentje) georganiseerd om in een ongedwongen, leuke sfeer nieuwe mensen te leren kennen.

Groetjes,
Sir K.

Ps: Via "De grote OOE mini-activiteiten-enquête" kan jij, vrij gezellige lezer, kenbaar maken welke activiteiten er georganiseerd kunnen worden en proberen wij, organisatoren, meer inzicht te krijgen wat jullie interesseert.
Binnenkort zal er ook een bijeenkomst georganiseerd worden voor mensen die willen meehelpen aan het organiseren van activiteiten.

Aandachtige lezers zullen al opgemerkt hebben dat wij hier regelmatig links naar artikels uit Charlie magazine hebben gepost.

Charlie is een nieuwe online magazine dat zich laat opmerken door opmerkelijk vlot geschreven artikels én veel aandacht voor de single.

Het kersverse tijdschrift heeft al meer dan eens single-kwesties onder de aandacht gebracht.

Zo was er het schitterende artikel 'Het water aan de lippen'. Daarin beschrijft blogster Inkelspielchen hoe moeilijk het voor haar is om als voltijds werkende, alleenstaande moeder financieel rond te komen.

Of het openhartige artikel 'De drooglegging' over singles en (geen) sex. En dit stuk dat de hilarische belevenissen brengt van een single jongedame en haar vibrator.

Nog zeer de moeite waard: het artikel 'All the single parents' over single ouders die gevangen zitten tussen 2 werelden: die van het gezin en die van de vrijgezel.

Dit alles om te zeggen dat Charlie magazine een aanwinst is voor ons singles. Het is niet alleen goede lectuur, de artikels worden vaak gedeeld op de sociale media en brengen ook in andere media discussies op gang.

Momenteel loopt er een crowdfunding-actie om dit nieuwe magazine online te houden. Steunen kan al vanaf 5 euro.

Al ken ik de mensen achter Charlie van haar noch pluim, ik ruik talent en voel een warm hart voor singles. Dus heb ik prompt gestort.

Het is zover. Het moment waar ik soms zo voor gevreesd heb is zo ongeveer ... nu.

Het gebeurde zachtjesaan. Zoals onze vriendengroep enkele jaren geleden vorm gekregen had, omdat we allemaal "plots" single waren geworden (of gebleven), heeft het nu de omgekeerde beweging gemaakt en nu is de cirkel bijna rond. Bijna, want zonder dat ik het zelf door had ben ik letterlijk nog the one, maar vooral only, single lady. (In deze -best grote- groep althans).

Toen de meest recente +1 werd voorgesteld klonk het
"en nu alleen gij nog he!"
- "maar nee, er zijn er toch nog?"
"Ahja, wie dan?"
- *denk diep na* "Ahnee, niemand dan."

Een onbehaaglijk gevoel overvalt me.

Ik ben oprecht blij voor mijn vriendinnen, want stuk voor stuk zijn het toffe venten! Daar gaat het niet om. Ook niet om het nú "vinden" van een partner, want ik ben er helemaal niet aan toe mijn fantastische leven "zomaar" met iemand te delen. Ik besef (niet voor het eerst) hoe belangrijk zij allemaal voor mij zijn. Zal dit blijven duren? Of zal ik de zoektocht naar invulling van het single(rijk)dom opnieuw moeten voeren?

Het voelt als een groot vaccuum waarin ik terecht kom. Het einde van een hoofdstuk, zonder dat het volgende hoofdstuk al een titel, laat staan een plotwending heeft.

Na de geslaagde en gezellige spelletjesnamiddag van februari, wordt er terug een spelletjesnamiddag georganiseerd.

Op zondag 22 maart zijn jullie terug welkom vanaf 14 uur in de Wintertuin van de Vooruit.

De Wintertuin bevindt zich op het uiteinde van de toog en daarna neem je de trap naar de eerste verdieping.

Je kan je inschrijven via deze Doodle.

Wat spelletjes betreft, neem gerust je favoriete spelletjes mee als je die thuis liggen hebt.

Ik zorg alvast dat volgende spelletjes aanwezig zullen zijn:

- Regenwormen

- Uno Extreme (en nu met de kaartenwerper en spelregels erbij) ;-)

- Geesten

- Take 5

- Chapeau

- Rummikub

Vele groetjes en tot dan!

Sir K.

Momenteel loopt de week van de vrijwilliger en daar staan we op deze blog graag even bij stil.

Niet alleen omdat deze blog zonder vrijwilligers gewoonweg niet zou bestaan (bedankt iedereen!), maar ook omdat vrijwilligerswerk enorm zinvol en verrijkend kan zijn.

Als ik zelf een tip zou mogen geven aan elke single die wel eens worstelt met het single-zijn, dat is het: word vrijwilliger.

Zelf heb ik er al een lange 'loopbaan' als vrijwilliger opzitten.

Ik was nog een tiener toen ik al kinderen animeerde als monitrice. Later dook ik de wereld van het bejaardentehuis in, organiseerde ik mee een inzamelactie voor mensen in vluchtelingenkampen, hielp ik jongeren met hun schoolwerk, las ik boekjes voor aan kleuters, schreef ik voor tijdschriften van diverse verenigingen en draaide ik volop mee in raden van bestuur.

Het mooie aan vrijwilligerswerk is dat het je helpt om je eigen problemen te relativeren. Je komt binnen in werelden die totaal verschillen van de jouwe, werelden die je anders zelden te zien krijgt: die van kinderen die niet zo'n liefdevolle thuis hebben als jij, van omaatjes die 5 kinderen op de wereld gezet hebben, maar nauwelijks bezoek krijgen in het bejaardentehuis, van asielzoekers, mensen met een beperking, ... Het doet je beseffen dat je - zelfs zonder lief noch kroost - toch verdomd goede kaarten getrokken hebt in het leven.
Vrijwilligerswerk maakt dat je veel minder gefocust raakt op jezelf en meer op de anderen. Ik vind dat nog altijd de beste therapie tegen de grote en kleine single-verdrietjes en -akkefietjes die we allemaal wel kennen.

Vrijwilligerswerk schenkt veel voldoening. Toen ik in de World Book of Happiness las dat vrijwilligerswerk gelukkig maakt, kon ik dat alleen maar beamen.
Zo zal ik nooit het moment vergeten waarop een demente vrouw plots haar hand op de mijne legde. De blik in haar ogen straalde zoveel warmte en dankbaarheid uit omdat ik de tijd nam om haar langzaam te eten te geven. Die hand en die blik, die waren voor mij veel meer waard dan een mooi loon.

Het vrijwilligerswerk heeft er ook voor gezorgd dat ik nu over een stevig netwerk beschik. Door lange tijd intens samen te werken, ontstonden er stap voor stap vriendschappen voor het leven. Vrijwilligerswerk is een prima manier om heel spontaan nieuwe mensen te leren kennen.

Voorts heb ik dankzij vele uren van gratis engagement dingen geleerd die mij goed van pas komen op het werk. Mijn organisatietalent werd erdoor aangescherpt. Idem voor mijn communicatievaardigheden.

Vrijwilliger zijn, heeft mij ook meer inzicht gegeven in maatschappelijke fenomenen zoals armoede en migratie. Ik ben er een stuk empathischer en milder door geworden. Mijn visie is niet meer alleen bepaald door wat ik verneem via de media en opvang in de wandelgangen, maar door mijn eigen ervaringen als vrijwilliger.

Een job als vrijwilliger vinden, is niet zo moeilijk. Er zijn diverse sites met vacatures: vrijwilligerswerk.be bijvoorbeeld. Voor de Oost-Vlamingen is er ook een databank van de Provincie.

Soms zoekt men vrijwilligers voor een of meerdere uren, soms gaat het om een langetermijnengagement dat veel tijd opslorpt. Feit is dat er voor elk wat wils is.

Zonder de vele singles die vrijwilliger zijn, zou het vrijwilligerswerk niet de omvang kennen die het nu heeft. En zonder al dat vrijwilligerswerk zouden die singles nooit geworden zijn wie ze nu zijn.

Redenen te over dus om het leger single-vrijwilligers te vervoegen.

Graag ook een link naar een interessant opiniestuk over vrijwilligerswerk: vrijwilligerswerk is een aanklacht.

Als mijn dochtertjes bij hun papa zijn, dan voelt alles anders en iets minder leuk. Ook al is er meer rust, meer me-time en kan ik mijn eigen ding doen, het is minder fijn en niet compleet. Als ze tijd bij hun papa doorbrengen, moet ik vooral 'doen' en kan ik heel moeilijk 'zijn'. Ik probeer het wel, maar ik betrap mezelf nog steeds op vluchtgedrag, dwangmatig plannen en me ellendig voelen als de agenda niet volledig volgepropt staat.

Toch hou ik stilaan ook van alleen zijn en alleen dingen doen, ik zoek dat alleen zijn zelfs ook bewust op, maar toch moet er actie zijn, afleiding, plannen, vooruitzichten en sociaal contact.

Mijn dochtertjes blijven mijn drive voor zoveel dingen, ze houden me gaande, ze houden me sprankelend, ze maken me gelukkig. En als ze een tijdje weg zijn, dan verdwijnt er ook een beetje van dat geluk...

Met dank aan onze gastblogster.

Op ons eentje

Wij zoeken medebloggers

De LETS-man (deel 3)

De LETS-man (deel 2)

De LETS-man (deel 1)

Uitnodiging: Passa Porta festival op zondag 29 maart

Femma's blogschool

Liefdesbaby

For old times' sake

Een Brussels uitje: het Passa Porta festival op zondag 29 maart

Gezelschap

Verslag ontmoetingsavond en wandeling + Uitnodiging voor de volgende ontmoetingsavond op dinsdag 7 april.

Een nieuw magazine dat een stem geeft aan de single

'T is gebeurd

Uitnodiging: spelletjesnamiddag op zondag 22 maart

Gelukstip: word vrijwilliger

Als ze er niet zijn...

Op ons eentje...

Populaire Posts

Labels

Blog Archief

Neem ook eens een kijkje bij...

About me