Turteltaks: alleenwonende appartementsbewoners zijn twee keer de klos

Tom en Els wonen in een groot huis. Als tweeverdieners hebben ze kunnen investeren in zonnepanelen op hun dak. Gratis elektriciteit en een rendement om van te likkebaarden. Centen die ze terug investeren in hun huis. Elk jaar wordt het nog mooier dan het al was.

Sofie woont in een appartementje. Geen zonnepanelen te bespeuren, op welk flatgebouw trouwens wel? Sofie ziet met lede ogen de elektriciteitsprijs stijgen en de Turteltaks op haar 2 schouders neerdalen. De 100 euro die Tom en Els kunnen delen, betaalt zij alleen. Met haar ene inkomen. Daar houdt het niet mee op. Er is ook een elektriciteitsaansluiting voor de gemeenschappelijke delen in haar appartementsblokje. Die is goed voor een extra 100 euro turteltaks, weliswaar gedeeld met de 4 andere medebewoners.

Sofie verdient 2000 euro en betaalt 120 euro Turteltaks. Tom en Els verdienen 4000 euro en betalen 100 euro Turteltaks.

Sofie krijgt jaarlijks 0 euro groenestroomcertificaten, Tom en Els 500 euro.

De tweeverdieners worden elk jaar rijker, de alleenwoner wordt armer.

Herverdeling, zei u? De sterkste schouders dragen de zwaarste lasten. Ik dacht het niet.

Met dank aan onze gastblogger. Uw mening is welkom bij oponseentje@gmail.com

Mannen, waarom houden jullie niet (echt) van slimme vrouwen?

De kranten kopten: “Mannen houden van slimme vrouwen, tot ze met hen praten”.

Vrouw zijn, hoger opgeleid zijn en nog eens carrière maken of je verstoppen in het werk omdat het leven daarbuiten net dat beetje leger is: het is geen makkelijker combinatie om een nieuwe partner te kunnen vinden.

Mannen vinden het ‘fascinerend’ of ‘knap’ en ‘leuk om mee te praten’, maar echt in een relatie durven stappen is er meestal niet bij.

Waarom niet, liefste mannen? En wat doe je daar dan aan als je in die bovenstaande categorie valt?

Met dank aan onze gastblogster. Jouw opinie, vraag, getuigenis, ... is welkom bij oponseentje@gmail.com

Soirée magique voor singles in Gent

Hallo,

Ben je single, heb je zin om nieuwe mensen te leren kennen èn een goed doel te steunen? Dan nodigen we je graag uit op zaterdag 21 november in de Cocteau in Gent voor "Soirée Magique"!

Wat kun je verwachten?
We warmen op met een cocktail magique en fingerfood, houden een speeddate carrousel, gevolgd door een initiatie salsa / tango en een fuif. Op die manier kan je op één avond veel mensen leren kennen op een ongedwongen manier.

Waarom organiseren we dit?
Het aantal singles in België is historisch hoog en lijkt elk jaar te stijgen. We kregen zin om daar iets aan te doen. Daarom organiseren we een avond waarop we singles bij elkaar willen brengen in een gezellige setting.

Het goede doel?
Aangezien we dit niet doen uit eigenbelang, schenken we de opbrengst aan Poverello, die hiermee mensen kan helpen die het extra hard nodig hebben.
Het doelpubliek van de avond? Van 25 tot 60!

Op de website vind je meer info en kun je je inschrijven.

Mocht je nog vragen hebben, stel ze gerust.

Wil je je graag laten verrassen en genieten van een gezellig avondje met andere singles? Schrijf je dan zeker in, als het kan samen met een vrijgezel van het andere geslacht. Zo behouden we het evenwicht tussen de mannen en de vrouwen.

Stuur de mail gerust door naar andere singles en vind ons leuk op Facebook! ;-)

Tot binnenkort?

Team Soirée Magique

Organiseer jij ook een niet-commerciële activiteit voor singles? Dan publiceren wij je uitnodiging graag op deze blog. Eén adres: oponseentje@gmail.com

Turtelduifjes

Gescheiden: getuigenis van een jonge papa (deel 3)

Mooi aan het andere eind van het spectrum: "Zit niet alleen thuis. Hou uzelf bezig, ga uit, maakt niet uit". En daar begint het meteen minder evident te worden. Vrienden zijn getrouwd (gelukkig getrouwd! cue cynische en diep vanbinnen eigenlijk niet eens gemeende opmerking over het huwelijk) en/of hebben kinderen en/of een lief, moeilijke uren op het werk, etcetera. Herkenbaar, wellicht. Dus ga ik maar alleen, en het kan raar klinken, maar zelfs alleen weg zijn voelt bij momenten wel goed aan. Aan een tafeltje achterin een bar gaan zitten, en met een glas erbij de mensenmassa een beetje observeren, of gewoon met gesloten ogen genieten van de band die speelt, ongeacht wie ze zijn of wat het nu eigenlijk is dat ze brengen. Het hoofd leegmaken, gedachten de vrije loop laten, ho maar. Laat staan het andere geslacht. Hoe zou ik daar begot moeten aan beginnen?

Het voelt pijnlijk onwennig aan, het idee van terug rond te kijken, vrouwen te benaderen, een gesprek aan te knopen. Nuja, "terug" - de laatste keer dat dat nog van toepassing was, ging het om meisjes, niet om vrouwen. Ik ben intussen al zo lang "van de straat" dat ik de straat zelf niet meer weet liggen, en een goeie kaart of GPS vinden is geen sinecure. Dan zit je met collega's een glas te drinken op vrijdagavond, kijk je wat afwezig rond, en merk je een paar tafeltjes verder een eigenlijk-best-wel-knappe juffrouw op die met vriendinnen uit is, mooie ogen én sproetjes heeft, en een lieve lach. Je zou ze wel willen leren kennen, en je hebt geen idee hoe. In je hoofd spelen honderd verschillende scenario's zich af van wat je zou zeggen en wat de reactie zou kunnen zijn. Een half uur later betalen ze en verdwijnen ze in de stad.

Mensenlief, er is nog werk aan de winkel.

Lev

Met dank aan onze gastblogger voor deze openhartige getuigenis. We lezen ook graag jouw verhaal. Mail dus gerust naar oponseentje@gmail.com

Turteltaks op elektriciteit treft singles hard

De elektriciteitsrekening delen door twee of ze alleen betalen, het maakt een groot verschil.

Dit wordt in de toekomst alleen maar erger door de Turteltaks. Een ware schande.

Wordt het geen tijd dat wij singles eens op straat komen? Of naar de rechter trekken om dit aan te vechten?

Of zijn wij brave kippetjes die werkelijk alles pikken?



Met dank aan onze gastblogger. Jouw opinie is ook welkom bij oponseentje@gmail.com

Gescheiden: getuigenis van een jonge papa (deel 2)

De raad die ik wél ter harte neem is heerlijk tegenstrijdig. "Gun uzelf tijd om triest te zijn. Verdriet moet slijten". En ja, dat doet het wel, goddank. De goeie dagen krijgen de bovenhand op de slechte, en de slechte zijn bijlange niet meer de bodemloze zwarte gaten van eerder. Goed kunnen praten met de paar mensen die voorbij het masker kunnen kijken, helpt veel: gedeelde smart is halve smart, nietwaar. En ook gewoon al dit typen in de mail die straks de deur uit gaat, lezen, herlezen, toch maar backspacen en herformuleren... het is een beetje miserie wegschrijven.

(wordt vervolgd)

Met dank aan onze gastblogger. Jouw getuigenis is ook welkom bij oponseentje@gmail.com

Gescheiden: getuigenis van een jonge papa (deel 1)

Het kan snel gaan: de knoop doorgehakt, de inboedel verdeeld, het hoederecht geregeld en de papieren getekend. Stek apart gezocht, verhuisd, ingericht. En daar zit je dan.

De steun van familie en vrienden is welgemeend, goed bedoeld, en slaat vaak zo hard naast de bal dat het moeite kost om te blijven glimlachen en te knikken. "Jaja, jonge gescheiden papa's met een peuter zijn een vrouwenmagneet". Het zal wel. Ook al is die eerder vermelde peuter, in alle eerlijkheid, de schattigste uk ooit. Moesten ze onverhoopt wél bestaan, die vrouwen: mail gerust! Adres onderaan! 24/7 bereikbaar! Maar hou er rekening mee dat er nog wat emotionele renovatiewerken uit te voeren zijn.

En dan de meervoudige klap op de vuurpijl: "Op welke datingsites ben je al ingeschreven?... hoezo, geen?" Welja, nee dus. Een stukje van mij blijft koppig vasthouden aan het idee dat dat echt wel de állerlaatste strohalm is, en dat daar enkel wanhopige gevallen op te vinden zijn. Ik ben niet wanhopig! Denk ik. Hoop ik. En daarbij, ik heb geen foto's om er op te zetten. Of toch geen goeie. Buh. Nee, het zou best kunnen dat ik die krampachtige vooroordelen en excuses ergens in de toekomst laat vallen, en gewoon accepteer dat het een medium als een ander is om mensen te leren kennen. Maar laat me nog even aan mijn koppigheid vasthouden; ik kan ze gebruiken.

(wordt vervolgd)

Met dank aan onze gastblogger. Jouw getuigenis is ook welkom bij oponseentje@gmail.com.

Op zoek naar de verloren helft

Samenhuizen zonder financiële nadelen

Als je als single een huis deelt met een andere single, dan beschouwt de overheid je als een samenwonende (behalve op fiscaal vlak). Dat kan verregaande financiële gevolgen hebben. Zo krijg je bij werkloosheid een kleinere uitkering dan een single die alleen woont.

In Brussel wil men daar iets aandoen door een samenhuislabel in te voeren. Zo zouden twee singles die samen een woning huren om de kosten te delen, officieel erkend kunnen worden als twee aparte eenpersoonshuishoudens.

Je leest er meer over op de site van All1, de belangenvereniging door en voor alleenwoners.


Wil je ook een nieuwsbericht of je opinie, getuigenis, voorstel voor activiteit, ... delen met de single-lezers van deze blog? Mail dan naar oponseentje@gmail.com

Lies' liederlijke liefdesleven (de ontknoping)

Op een dag kwam de vriendin langs. 'Ik weet om wie het gaat', sprak ze. 'Het is inderdaad een heel lieve, hartelijke man. Iemand met een bijzonder vriendelijke uitstraling.'

'Twee jaar geleden is hij getrouwd.'

THE END


Nabeschouwing

Beste lezer,

Misschien vraagt u zich af waarom iemand een verhaal met zo'n lullig einde vertelt. Meer zelfs, het op een publieke blog plaatst. En waarom zo iemand het bovendien in z'n hoofd haalt de lezer 5 dagen op dat dik tegenvallende slot te laten wachten.

Verdient een dergelijk dun verhaaltje het wel om verteld te worden op deze prestigieuze blog?

De reden waarom ik hier toch het relaas gedaan heb van mijn zonnige zomerse ontmoeting en de druilerige herfstige ontknoping, is omdat er aan sprookjes met een happy end op het internet geen gebrek is. Kortverhalen die eindigen nog voor ze ooit begonnen zijn, komen nochtans vaker voor in het leven zoals het is.

En het echte leven van de single, da's wat we hier op deze blog willen brengen.

Met deze getuigenis wou ik een hart onder de riem steken van alle lezers die soms wel eens een ander einde aan het verhaal van een ontmoeting zouden willen breien, maar nog op zoek zijn naar een tweede priem om dat te kunnen doen. Vandaar dat ik jullie ook de kans gaf om zelf het einde te bedenken.

Ik wou ook een tegenwicht bieden aan alle mensen die geloven dat je een partner vindt als je het maar graag genoeg wil. Aan iedereen die vanuit zijn (hopelijk) knusse, gedeelde zetel meent relatie-vind-advies te kunnen geven aan singles. Aan zij die de verantwoordelijkheid voor het 'nog' single zijn, steevast leggen bij de alleenstaande, nooit bij de talrijke niet-vrije, niet-passende of zelfs ronduit foute mensen die z'n pad kruisen. Terwijl wij singles toch die sympathieke solo speld in de hooiberg gekoppelde mensen moeten weten te vinden en er minder singles zijn dan de statistieken laten vermoeden. Als ik met dit verhaal een beetje meer mildheid tegenover singles kan bewerkstelligen, een beetje minder 'je bent te kieskeurig/zelfstandig/content/angstig om je te binden... (schrappen wat niet past)', dan was het de moeite waard het hier te posten.


Lies' liederlijke liefdesleven (deel 2)

Hierbij het beloofde vervolg van het stukje van zondag.

De komende dagen besloot Ukje 's ochtends vroeg op te staan en tijdens de lunchpauze van de vriendelijke man een middagdut te doen. En toen de kleine spruit weer netjes thuis was afgeleverd, vertrok Lies op reis.

Zo ging de zomer voorbij zonder dat Lies en de man elkaar weerzagen.

Lies sprak wel met wat vrienden over die ontmoeting. Nee, ze was niet op slag verliefd geworden. Ze was wel onder de indruk van zijn hartelijkheid. Als hij had gevraagd om een glas te gaan drinken, dan had ze geen seconde moeten nadenken.

Lies ging ervan uit dat ze nooit nog iets van de man zou vernemen.

Dat was echter buiten vriendin X gerekend. Die had ooit nog bij de werkgever van de man gewerkt.

Wordt vervolgd. De ontknoping leest u hier morgenavond. U hebt dus nog tot morgenavond om te verzinnen hoe dit verhaal eindigt en misschien wel een mooie prijs in de wacht te slepen.