Als single naar het familiefeest
1 januari 17 uur, tijd voor het jaarlijks groot familiefeest.
Op zich heb ik niets tegen dit hele gebeuren: tantes, nonkels, nichten, neven nog eens terug zien. Ik houd wel van familie en vind dit steeds gezellige momenten.
Alleen dat ene moment waarbij de nieuwjaarswensen worden uitgedeeld verdwijn ik liever uit het zicht. Want wat mogen mensen je wensen als vrijgezel? Niet dat ik de kans krijgt om deze vraag zelf te beantwoorden....
Dus ik was voorbereid om een nieuw lief, de liefde van mijn leven, de prins op het witte paard.... toegewenst te worden. Mis! Geen nieuw lief: want gij doet dat toch zo goed hé alleen, gij hebt dat niet nodig,.... Later op de avond hoorde ik, 'gij zult wel alleen blijven zeker'. Ik wist (en weet) nog steeds niet wat ik hoorde.....
Ik ben al even vrijgezel maar ik ben van een onzekere naar een gelukkige vrijgezel gegaan en ik vind het vreselijk dat dit zou fout wordt geïnterpreteerd.
Ik ga niet meer elke zaterdag uit, ik zit niet (meer) op datingsites, ik slaap in het midden van mijn bed ipv aan mijn kant, mijn auto is kleiner dan een paar jaar terug,...
Ik weiger mijn leven nog op 'on hold' te zetten tot ik die 'ware' tegenkom. Ik heb meer hobby's en vrijwilligerswerk dan ooit gedaan in mijn leven. Waardoor ik meer mensen leer kennen en vooral oprechtere contacten leg dan via alle datingsopties die er tegenwoordig zijn. Ik ben niet zelfzeker genoeg om 's avonds alleen uit te gaan of op café te gaan maar dit is mijn manier en ik ben er best tevreden mee.
Waarom zou ik in een grote auto rijden als een kleinere, minder verbruikende auto mij ook perfect van punt a naar b kan brengen. En mijn bed is mijn bed, zolang ik niet met de warmte van een wederhelft naast me kan in slaap vallen ben ik best tevreden met een berg kussens waar ik kan induiken en me warm kan cocoonen in mijn dons.
Maar wat mensen niet begrijpen is dat deze rust geen plaatsvervanger is voor het verlangen naar een partner, die ene persoon waarbij ik kan thuiskomen. In afwachting dat ik hem tegenkom, amuseer ik me best :)
Met dank aan onze gastblogster. Jouw inzending is ook welkom bij oponseentje@gmail.com
Op zich heb ik niets tegen dit hele gebeuren: tantes, nonkels, nichten, neven nog eens terug zien. Ik houd wel van familie en vind dit steeds gezellige momenten.
Alleen dat ene moment waarbij de nieuwjaarswensen worden uitgedeeld verdwijn ik liever uit het zicht. Want wat mogen mensen je wensen als vrijgezel? Niet dat ik de kans krijgt om deze vraag zelf te beantwoorden....
Dus ik was voorbereid om een nieuw lief, de liefde van mijn leven, de prins op het witte paard.... toegewenst te worden. Mis! Geen nieuw lief: want gij doet dat toch zo goed hé alleen, gij hebt dat niet nodig,.... Later op de avond hoorde ik, 'gij zult wel alleen blijven zeker'. Ik wist (en weet) nog steeds niet wat ik hoorde.....
Ik ben al even vrijgezel maar ik ben van een onzekere naar een gelukkige vrijgezel gegaan en ik vind het vreselijk dat dit zou fout wordt geïnterpreteerd.
Ik ga niet meer elke zaterdag uit, ik zit niet (meer) op datingsites, ik slaap in het midden van mijn bed ipv aan mijn kant, mijn auto is kleiner dan een paar jaar terug,...
Ik weiger mijn leven nog op 'on hold' te zetten tot ik die 'ware' tegenkom. Ik heb meer hobby's en vrijwilligerswerk dan ooit gedaan in mijn leven. Waardoor ik meer mensen leer kennen en vooral oprechtere contacten leg dan via alle datingsopties die er tegenwoordig zijn. Ik ben niet zelfzeker genoeg om 's avonds alleen uit te gaan of op café te gaan maar dit is mijn manier en ik ben er best tevreden mee.
Waarom zou ik in een grote auto rijden als een kleinere, minder verbruikende auto mij ook perfect van punt a naar b kan brengen. En mijn bed is mijn bed, zolang ik niet met de warmte van een wederhelft naast me kan in slaap vallen ben ik best tevreden met een berg kussens waar ik kan induiken en me warm kan cocoonen in mijn dons.
Maar wat mensen niet begrijpen is dat deze rust geen plaatsvervanger is voor het verlangen naar een partner, die ene persoon waarbij ik kan thuiskomen. In afwachting dat ik hem tegenkom, amuseer ik me best :)
Met dank aan onze gastblogster. Jouw inzending is ook welkom bij oponseentje@gmail.com
De voorlaatste zin is mooi verwoord, voor mij is 'rust' gelijk aan 'thuiskomen/zijn bij mezelf'. Nu, een nieuwe partner geeft een volledige omkering van die rust... wie weet, houd u vast! ;-) :-)
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar stukje. Toen ze mij vroeger steevast een goed lief wensten, vond ik dat vervelend. Maar toen ze daar op een dag mee stopten, vond ik dat ook niet fijn. Alsof ze alle hoop hadden opgegeven. Uitspraken als 'Gij doet dat goed alleen, ik zie u nog wel zo verder leven', daar krijg ik het ook van. Ik ben inderdaad met vallen en opstaan heel goed geworden in het leven als single en ik leef niet meer in afwachting van Mr. Right, maar dat wil niet zeggen dat ik niet open sta voor een relatie. Maar tegelijkertijd heb ik ondertussen genoeg relatiemiserie rondom mij gezien om een relatie niet meer te idealiseren. Het hoeft dus niet meer per se. Emotionele rust heeft zo ook wel z'n charme.
BeantwoordenVerwijderen