Uiteraard heb ik ‘onze’ datum uit mijn agenda verwijderd. Dat is gemakkelijk: gewoon het knopje ‘verwijder activiteit uit agenda’ aanklikken. Helaas (?) is het menselijke brein minder gemakkelijk te herprogrammeren. Als je die dag 14 jaar gevierd hebt, verdwijnt die niet zomaar uit je geheugen. Of misschien wel als je alweer een nieuwe datum hebt om te onthouden, dat weet ik niet.

Die eerste niet-verjaardag was best pijnlijk. Bij de tweede was ik al wat slimmer en zorgde ik ervoor dat ik die in gezelschap van vrienden doorbracht. De derde is - eerlijk - aan me voorbij gegaan. Vooruitgang? Of achteruitgang van dat brein? Wie zal het zeggen?

Vandaag, geheel toevallig op de vierde niet-verjaardag, bevind ik mij in het gezelschap van mijn niet-verjaardagspartner Ex, Nieuwe en Dochterlief in het kader van haar Feest later op het jaar. Het kwam gewoon zo uit, agendagewijs. Ik had er eerst zelfs niet bij stil gestaan. Maar toen het tot me doordrong, ben ik er toch even bij blijven stilstaan. Ik ben best trots dat ik dat kan, samen op pad, als ouders, voor Dochterlief. Anderzijds kan ik niet ontkennen dat het me nog steeds moeilijk valt om te zien dat Ex vrolijk verder gaat met Nieuwe en ik nog steeds moederziel (what’s in a name?) alleen achterblijf. Want ik zou toch liever een nieuwe verjaardag vieren in plaats van een zoveelste, al is het dan een gelukkige, niet-verjaardag.


Met dank aan onze gastblogster. Wij kijken ook uit naar jouw getuigenis. Vul onze mailbox (oponseentje@gmail.com) met al jullie verhalen.