Mooi artikel. In theorie ben ik voor open en eerlijke communicatie, in de praktijk is het zo dat je met twee bent, in een (sub)cultuur waarin dit voor iedereen verschillende betekenissen kan hebben en je op onbegrip kan stuiten én een cultuur waarin 'communicatie-vaardigheden' ons niet geleerd wordt. Zelf merk ik de tactiek van 'de Grote Stilte' toe te passen na een keer het onderwerp aangekaart te hebben. Het filmpje van de Amerikaanse 'coach' als link bij de reacties is voor mij het voorbeeld hiervan: deze 'coaches' verdienen geld met onze onzekerheid over daten en alles dat erbij komt, net omdat er zoveel onduidelijkheden zijn. Zijn uitleg van 'mannenhersenen' en 'vrouwenhersenen' vind ik op niets slaan, wel herken ik iets van het feit dat een rechttoe-rechtaan gesprek met veel mannen blokkeert door een tekort aan vaardigheden op dit gebied, ik wijt dit eerder aan opvoeding en normering. Zelf had ik de gewoonte om op het einde van de eerste date te zeggen 'graag nog een tweede date' of 'geen volgende date' en vervolgens bij de andere partij te peilen. Op dat vlak kan ik me in de Hollandse cultuur vinden: rechtuit. Soms kwetsend, doch je weet waar je staat (in het contact met die persoon). In vergelijking zijn de 'bescheiden Belgen' zo voorzichtig dat er meer gekwetst wordt dan gedacht...