Als de eerste maand van 2016 een voorsmaakje is voor de rest van het jaar, dan staat er mij heel wat te wachten. Om te beginnen, werd ik 30. Als het voor mijzelf niet zo’n mijlpaal was, dan was dat voor mijn omgeving wel het geval. En dat lieten ze me heel duidelijk merken. Maar ik moet zeggen, het was mijn beste verjaardagsmaand ooit. Veel leuke dingen gedaan met de vele leuke mensen in mijn leven.

Blijkbaar vonden die leuke mensen het ook tijd om eens deftig op zoek te gaan naar ‘het ontbrekende puzzelstukje’. Internetdaten en speeddaten had ik al geprobeerd, maar bleek niets voor mij. Nu zou ik voor de eerste keer gekoppeld worden. Ik zei meteen ‘ja’. We doen ne keer zot! Hoe erg kon het zijn om via vrienden gekoppeld te worden? Eén man heb ik sinds de overdracht van mijn telefoonnummer een maand geleden nog steeds niet gehoord. Naar wat ik hoor is hij heel verlegen, ik betwijfel of hij de moed nog bij elkaar zal rapen. Mijn andere blind date kreeg nog een vervolg. En hoe graag ik na jaren singleschap zou kunnen zeggen dat er weer iemand naast mij staat in het leven, het vervolg was een teleurstelling. Toen in dezelfde periode mijn onbereikbare secret crush niet meer secret maar even onbereikbaar werd, voelde ik mij als een stuurloos schip.

2016 vertrok in volle vaart en in de verte was een stipje land in zicht geweest. Uiteindelijk is mijn schip daar niet gestopt en is het wachten op het volgende avontuur.

Elle Morgen lees je hier deel 2 van dit stukje.

Met dank aan gastblogster Elle. Ook zin om iets te delen met onze bloglezers, mail naar oponseentje@gmail.com