Ik denk dat het ongeveer gelijkloopt, oké misschien niet-singles iéts gelukkiger. Maar elk op hun manier zijn singles/niet singles over verschillende dingen gelukkig/ongelukkig. Als ik verhalen hoor van collega's bijvoorbeeld dan denk ik soms "count your blessings and be happy!"
Ik geef mezelf 7/10, als zou ik er 8/10 van kunnen maken als ik de onrust die ik heb over wel of niet alleen een kind krijgen, zou kunnen temmen. Maar dat is weer een ander onderwerp ;-)

EuH... ik lijk wel de enige die hier de laatste tijd nog reageert op nieuwe rubrieken! Waar zitten die singles?

@Anoniem: je zal de enige single zijn die overblijft zeker :-p
Grapje hé !
Ik reken mezelf tot de gelukkige singles. Geef mezelf een 8/10. Heb een leuke job, paar goeie vrienden, verdien voldoende om me geen zorgen te moeten maken als het einde van de maand in zicht komt, eigen huisje en tuintje. Ja, het zou leuker zijn met iemand erbij, maar ik lig daar niet meer wakker van. Ik ben nog op zoek, maar niet heel actief. Ik zie wel als ik tegen iemand bots. Ik focus me op de positieve dingen in het leven, niet op wat of wie ik niet heb. Ze zeggen wel dat het gras groener is aan de overkant, maar dat is gewoon omdat ze meer bemesten ;-)

Niet-singles kunnen ongelukkig zijn omdat ze "gevangen" zitten in een relatie; singles kunnen ongelukkig zijn omdat ze hun droom van een mooie relatie (voorlopig?) niet waar maken. In beide gevallen is er een verlangen naar iets wat er niet is.
Singles kunnen gelukkig zijn in een relatie die ze hebben, niet-singles kunnen gelukkig zijn in de vrijheid die ze hebben. In beide gevallen is er tevredenheid met wat er wel is.
Alles ertussenin kan ook. Het hangt van de persoon af, zijn/haar noden, van de eventuele relatie, van de contacten die je verder nog hebt.
Voor mij geldt dat het over het algemeen erg goed is als single, behalve wanneer er iets concreet ontstaat: poging tot relatie die toch niet helemaal lukt of ok is, relatie die pas afgesprongen is, verliefd worden op iemand die onbereikbaar is,...
Cijfers zijn koud en zeggen niets.

Het beeld van de 'ongelukkige' single is vooral een uiting van de norm '(heter)relatie = gelukkig' (en als kers op de taart nog twee kinderen als 'uiting van liefde'): deze norm is heteroseksistisch, een opgedrongen ideaal en niet voor iedereen weggelegd. Dat men i.p.v. 'beelden ' op te leggen eens 'beelden toetst aan de werkelijkheid', het zou een fijnere wereld zijn. Uiteindelijk gaat het om 'verbinden, dragen en gedragen worden' in het leven en daar hebben we elk, als dan niet in een relatie, onze eigen (deels cultuurgebonden) noden en uitingsvormen voor.

Na het eindigen van een lange partnerrelatie, heb ik wat tijd nodig gehad om het single bestaan te leren appreciëren. Maar zo stilaan is dat wel zo en wordt ik steeds vaker 's morgens wakker met een gevoel van: blij met mijzelf en mijn leven. Geen spanningen, geen gedoe over onduidelijke afspraken, de vrijheid om mijn dagen zelf in te vullen.
Ik moet wel zeggen dat ik verder ook tot die groep behoor die in een ander recent onderzoek er ook als 'vrij gelukkig' uitkwam: mensen mét kinderen die het huis uit zijn. Dat laatste is bij mij nog niet helemaal het geval : ze zijn nog niet het huis uit maar hebben toch behoorlijk een eigen leven. En dat vind ik zalig.

Misschien is er ook sprake van enige vertekening? Als je aan singles én niet-singles de 'gelukkig' vraag stelt, zal de laatste groep misschien minder snel toegeven aan idee ongelukkig te zijn. Ook als men anoniem wordt bevraagd. Er kan voor sommigen best confronterend zijn om hieraan toe te geven. (ik héb toch een leuke vriend(in)?
Nou, dús ben ik gelukkig, ik heb vast alleen een off-day. Of zoiets. Ongelukkige singles hebben in onze maatschappij dan weer meer recht van spreken. En wie erkenning verwacht, zal zijn of haar gevoelens vast eerder uitspreken. Het stukje 'Beslist besef' sluit hier mooi op aan.

Ik denk dat de single, of ja ik denk het niet, ik weet het eigenlijk vrij zeker, maar de single is zeker gelukkiger dan de niet-single.

ik ben singel en voel mij goed in mijn vel. ik ben altijd bezig en heb niet de tijd om over na te denken van, hoe zou het zijn als ik iemand zou hebben in mijn leven. leef in het nu en niet in de denkbeeldige toekomst dat je je ongelukkig maakt. het leven is mooi als leeft en niet denkt ;) .

Na drie jaar single-zijn moet ik toegeven dat ik gelukkiger ben als single dan in mijn lange termijn relatie. Het helpt uiteraard dat je goed alleen kan zijn, want je kan nog zoveel vrienden of vriendinnen hebben, er zijn altijd wel momenten dat je alleen bent. Soms babbel ik dan gewoon tegen mijn kat, die altijd antwoordt met "miauw". :-)