Een tijdje terug was ik samen met een vriendin ons beklag aan het doen over de hele online dating wereld.

Ik weet dat er ondertussen reeds vele mooie koppels uit zijn voortgekomen maar bij ons wil het niet zo vlotten. Dates die niet komen opdagen, dates die helemaal niet op hun profielfoto lijken, dates die alleen over zichzelf praten,,.... Natuurlijk hebben we ook al leuke en toffe mensen ontmoet via deze weg, maar de voorbije maanden.... wil het toch niet zo vlotten.

Iedereen moet af en toe eens ontladen maar we zijn niet de personen die op lange termijn bij de pakken blijven zitten. Dus zogezegd, zo gedaan, we schrijven ons in voor een speeddate. Twee dagen ervoor belt mijn vriendin af, ze moet de laten werken,.... niets aan te doen. Na wat inwendig getwijfel besluit ik toch alleen te gaan, het is reeds betaald en wat heb ik te verliezen?

De dag zelf is het snikheet en ik heb het gevoel dat alles plakt en stinkt van het zweet. In het originele plan ging ik nog even over huis om te verfrissen maar natuurlijk moet ik net dan wat overwerken. Terwijl ik op mijn gsm nog even het adres sta na te kijken spreekt een andere vrouw me aan. Of ik soms ook voor de speeddate kom? We slaan ons samen, praten onszelf toch nog een beetje 'moed' aan en gaan naar binnen waar we aansluiten bij de andere dames. Na wat nerveus gekeuvel en een beetje uitleg mogen we elk aan ons tafeltje gaan zitten. We hoorden met tien vrouwen en tien mannen te zijn, maar waren vier mannen met koudwatervrees.

De eerste twee gesprekjes waren ok maar geen matchen, te verschillend in ons persoonlijk leven, in wat we zoeken,..... De volgende vier waren zo klungelig, dramatisch,.... dat het gewoon grappig is als ik erop terugkijk.

A. Komt heel zelfzeker over, heeft een stevige handdruk en begint direct te vertellen over wat hij doet. Stopt dan even om toch te vragen wat ik doe, het is niet zo duidelijk. Als ik de intentie heb om even te verduidelijken, waait hij het weg en zegt 'hulp' dus. Dan biedt iedereen in de sociale sector hulp aan? Toen het onderwerp overging naar reizen: ' ik heb alles al gezien en gedaan'. Een voorbeeld van bescheiden zijn.

B. Komt me in eerste wat timide over. Na de standaardvragen uitgewisseld te hebben komen er vragen als: wat brengt jou hier?, hier ga je toch je man niet vinden hoor. Wat zoek je in het leven? Want het heeft toch niet veel te bieden hé. Ondertussen heeft hij al meer latten op het plafond geteld dan een blik op mij geworpen. Een lange zeven minuten!

C. Verder dan de standaardvragen komen we niet. Naam, leeftijd, werk. Maar geen hobby's, geen andere interesses, geen sport, weinig contact met familie, ..... Ik ben ook niet de persoon met de grootste hobby's en al helemaal niet de vlotste prater maar ik heb wel interesses, ga graag eentje drinken,..... Maar alles in het teken laten staan van 'die ene' om dingen samen te doen,.... Ik voelde me de man aan tafel (sorry voor het cliché heren ;)) die vraagt als er in een relatie ook ruimte kan zijn voor eigen hobby's, een eigen leven,....

D. Mijn laatste gesprek in het rijtje, misschien nog best ook, want het idee om hier een vriendschap en misschien een relatie uit te halen had ik al even opgeborgen. Dus ik kon niet anders dan een gigantische (groene) glimlach tonen toen hij 'het ijs brak' met ' Amai, gij zit ook goed in het vlees'. Nu weet ik ook dat er wel wat kilo's af mogen en heb ik een gezonde dosis zelfrelativering maar echt als eerste reactie?!?!?!?

Het hele speeddate-gebeuren blijft iets enorm kunstmatig, je beoordeelt iemand op een babbel van 7 minuten en misschien had die persoon gewoon nog 100 keer meer zenuwen dan ik waardoor hij net begon op te scheppen, niet uit zijn woorden kwam, platter overkwam dan bedoelt,....
Misschien heb ik er gewoon de slechte avond uitgekozen?
Misschien ben ik dan toch te kritisch, te veeleisend?
Misschien was ik gewoon zelf 'de klungel' aan tafel die alles verkeerd interpreteerde?
..............

Part 1 omdat we een gratis tweede keer mogen gaan want er hebben te weinig mannen deelgenomen.
Er komt dus nog een tweede editie, al ben ik er nog niet aan uit als ik enthousiast moet zijn voor een twee editie :)
Maar bon, wat heb ik te verliezen?? :)

Iemand van jullie zich al eens aan een speeddate 'gewaagd'?

Katrijn

Met dank aan onze gastblogster. Mail jij ons ook je single-belevenissen, tips, kijk op de dingen, ... ? Eén adres voor alle ontboezemingen: oponseentje@gmail.com