Exact wat je zegt Lies, herkenbaar!!!

Ik moet wel regelmatig mijn leven "verdedigen". Een veelgehoorde zin, als het gaat over mensen die alleen zijn, "die moet met niemand rekening houden"... Grrr. Nee niet met niemand, maar met jezelf.
En idd het gras is niet steeds groener aan de overkant.

Het kan niet vaak genoeg worden gezegd! Ik vergelijk het wel eens met het dragen van een hoofddoek. Schijnt in sommige kringen iets te zijn dat je doet áls je er aan toe bent'.
Er voor kiezen dat je het niet ambieert, is voor velen gewoon niet te geloven.

@Lehti: Ik ambieer nog steeds een goede relatie, maar de tijd van de romantiek is duidelijk voorbij in mijn kennissenkring. Zal wel iets te maken hebben met mijn leeftijdscategorie, de jongere lezers zullen wel nog meer 'droomrelaties' en roze wolken in hun omgeving zien en dat dus ook harder wensen. Als je regelmatig relaties als kaartenhuisjes in elkaar ziet stuiken en al even regelmatig klaagmuur bent voor de mensen die wel nog samen zijn, tja, dan stop je toch met dat te idealiseren en dan word je alleen maar voorzichtiger (en ik was verdorie al zo voorzichtig...).

Bij de 'grote breuken', '(v)echtscheidingen' en andere zaken die zorgen voor het regelrecht in elkaar stuiken van de maatschappelijke idealen en normen qua ideeëngoed, merk ik erna twee soorten reacties: 'never again' of 'verwerken en terug'. In het eerste geval maken de ineengestorte illusies plaats voor een portie realisme en het aanwakkeren van nieuwe interesses plus de zekere stelling 'dit geef ik niet meer op!', enfin de identiteit wordt nu opgebouwd aan de hand van henzelf i.p.v. de maatschappelijke idealen. Bij degenen die terug een relatie/huwelijk willen, merk ik dat ze de fout bij de partner leggen en geloven dat 'die ene ware' daarbuiten rondloopt, vervolgens doen ze alles om dit idee waar te maken. Met mensen van deze laatste keuze heb ik nauwelijks contact (meer), als single 'shift' je automatisch in de mensen met wie je optrekt.

Ondanks de toenmalige moeilijke constructie gezin en de puinhoop na de ineenstorting ervan (gedeelde 'fout') mis ik een compleet gezin. Zelfs na vier jaren zelfontplooiing en leuke bezigheden blijft dat gemis overeind. Het gemis van delen met een of eerder die ander. Van een andere orde dan delen met vrienden. Maar ik geloof nog in de ware en ware liefde. Of ik die liefde zal vinden of de liefde mij is een andere zaak.