Sibylla Moens, masterstudente in filmstudies & visuele cultuur, boog zich in haar thesis over de vraag ‘Op welke manier worden alleenstaanden in Vlaamse fictieprogramma’s geportretteerd?’. Hoewel de grote groep alleenstaanden zeer divers is, krijgen zij vaak te maken met stereotypering. Men vervalt al snel in clichés met aan de ene kant de ‘happy single’ en aan de andere kant de ongelukkige en eenzame alleenstaande. De realiteit is toch wat genuanceerder. Trapt de Vlaamse televisie in dezelfde val?

Televisie speelt alleszins een belangrijke rol in hoe kijkers de sociale realiteit waarnemen. Stereotypes van alleenstaanden op televisie zouden dus een impact kunnen hebben op de wijze waarop zij in het echte leven beoordeeld worden. Sibylla analyseerde zes Vlaamse fictieprogramma’s. Zij stelt vast dat het single zijn vooral op een ongenuanceerde manier aan bod komt.
Het ene alleenstaande personage gaat veel uit, eet diepvriesmaaltijden en flirt graag, een ander personage is de zeer ambitieuze vrouw die achteraf spijt heeft van haar keuze om zich vooral te focussen op haar carrière ten koste van een relatie en gezin. Een alleenstaand mannelijk personage is dan weer een womanizer die de ene vrouw na de andere verovert. De mannelijke alleenstaande personages ondervinden in de fictieseries trouwens beduidend minder last van hun status dan de vrouwelijke. De positievere aspecten die verbonden zijn aan het alleen-zijn, zoals meer tijd voor zichzelf, hobby’s en een uitgebreider sociaal leven komen nagenoeg niet voor in de series.

Het onderzoek bevestigt dat de geanalyseerde fictieseries gebruik maken van een eerder stereotype en eenzijdige representatie van alleenstaanden. Het gebeurt echter eerder op een impliciete manier. In geen enkele serie werd er een expliciet oordeel geveld over alleen-zijn.

Bron: nieuwsbrief all1 vzw