Met enige regelmaat krijg ik deze vraag naar mijn hoofd geslingerd, waar hij standaard ergens rond mijn nek blijft hangen en ik ineens begrijp hoe het moet voelen als je gewurgd wordt. Wanneer men deze vraag stelt voor 01:00u ’s nachts komt hij voort uit onbegrip en wantrouwen, na dit tijdstip is het een van de vele slechte openingszinnen. Zelden is het oprechte interesse. Mijn standaardantwoord voldoet dan ook al bijna 3 jaar. “Ik ben begin twintig (oké inmiddels bijna 25), ik heb geen relatie nodig om gelukkig te zijn.” “Door leuke en minder leuke ervaringen in mijn leven weet ik heel goed wat ik wel en niet wil.” “Daarom ben ik nog vrijgezel.”

Of is dit misschien wat ik mijzelf wijsmaak? Tot mijn grote schrik had ik dit gesprek ineens met mijzelf. Vanmorgen tijdens het poetsen van mijn tanden. In mijn iets te lang niet gewassen bambi-shirt, terwijl ik eruit zag alsof ik net een smurf had opgegeten en de kringen onder mijn ogen nog iets blauwer waren dan mijn tandpasta. Ik keek mijzelf aan in de spiegel en vroeg ik mij af waarom ik in vredesnaam nog vrijgezel ben.

In mijn leven ben ik tweemaal keihard op mijn bek gegaan. De eerste keer was tijdens een epische stapavond met een van mijn beste vriendinnen. Ik was een jaar of achttien en had nog niet de wijsheid van nu. Ik kon dan ook niet weten dat het geen goed idee is om met 13 centimeter hoge hakken en 5 shotjes tequila achter je kiezen rond te blijven lopen. Laat staan een trap af te lopen. Dat laatste lukte dan ook niet. Ik haalde het tot de tweede traptrede, daarna vervolgde ik stuiterend mijn weg naar beneden. Daar aangekomen ging het licht uit en dit avontuur resulteerde in 8 hechtingen en een blijvend aandenken op mijn kin.

De tweede keer dat ik op mijn bek ging is nu bijna drie jaar geleden. Een verbroken relatie. Liefdesverdriet in het kwadraat. Auw, dat deed pas echt pijn. Maar hé.. het gaat nu best goed! De apathische fase heb ik achter mij gelaten en inmiddels durf ik te zeggen dat ik mijzelf best een leuk persoon vind. Oók met bambi-shirt en smurfen tandpasta.

Waarom ben ik dan nog vrijgezel? Omdat ik zogenaamd zo goed weet wat ik wel en niet wil? Van veel dingen in het leven ben ik inderdaad vrij zeker. Ik wil geen leven als kantoorslaaf, heb veel tijd voor mijzelf nodig en zal altijd kiezen voor chocoladeijs. Maar op wat voor type man val ik eigenlijk? Geen flauw idee. Het enige waar ik vrij zeker van ben is dat ik iets wil waarbij de chemie sterker is dan de penetrante pislucht van een openbaar toilet. Een echte vent. Geen getransformeerde huisvrouw met borsthaar. De rest moet ik nog even uitzoeken en ondervinden. Maar omdat ik vrees dat ik binnenkort niet meer wegkom met “begin twintig” wordt dit mijn nieuwe antwoord als ik mij weer eens in de wurggreep van de altijd terugkerende vraag bevindt.

Met dank aan onze gastblogster. Mail jij ons ook je single-belevenissen, tips, kijk op de dingen, ... ? Eén adres voor alle ontboezemingen: oponseentje@gmail.com