Datingsitevermoeidheid, klinkt dat bekend?
Ruim 5 jaar geleden ben ik gescheiden. Al snel ging ik op zoek naar nieuwe liefde op een datingsite. Te snel bleek achteraf. Mea culpa.
Verspreid over die jaren hebben datingsites me een aantal dates bezorgd. Leuke en ontgoochelende. Enkele ervan waren aanzet tot een relatie waarvan de langste anderhalf jaar duurde. De liefde van mijn leven heb ik er (nog) niet ontmoet maar ik heb er wel vriendinnen voor het leven leren kennen.
Hoewel ik me steeds beter kan schikken in het single zijn blijft de hoop op liefde bestaan. Het liefst ontmoet ik iemand in het echte leven. Je weet wel, zoals in de film: na een winkelkarbotsing of blikken die elkaar kruisen en verstrengeld raken. Ik ben nog steeds wachtende :-)
Datingsite dan maar weer. Maar eerlijk ... ik ben het wat moe:
Jezelf proberen verkopen in een profiel dat representatief is en uitnodigend leest, terwijl het vooral een momentopname is.
Vaststellen dat vrouwen heel zelden zelf spontaan berichten sturen en het eeuwenoude cliché van jager en prooi ondanks eeuwen van emancipatie nog stand houdt.
Profielen van vrouwen afschuimen en op basis van die luttele informatie proberen inschatten of het een leuk idee is haar een berichtje te sturen.
Teleurgesteld zijn als er geen berichtje terug komt, of als een aanvankelijk veelbelovende correspondentie stilvalt omdat één van beiden interesse verliest.
Tot een date komen die fijn verloopt en dan te horen krijgen dat de vrouw in kwestie haar ex nog niet verteerd heeft (sorry, even een persoonlijke beleving: ik lijk vrouwen in zo'n situatie aan te trekken ;-) )
Nee, ik heb het even gehad. Pas op, ik wil geen negatief beeld schetsen van datingsites! Het heeft me al leuke contacten opgeleverd en je kan er zeker echte en warme mensen ontmoeten. Maar het vraagt erg veel emotionele energie. Energie die ik niet kan opbrengen momenteel.
Ik denk dat ik maar eens boodschappen ga doen. En een winkelkarbotsing proberen uitlokken :-)
Met dank aan onze gastblogger. Mail jij ons ook je single-belevenissen, tips, kijk op de dingen, ... ? Eén adres voor alle ontboezemingen: oponseentje@gmail.com
Verspreid over die jaren hebben datingsites me een aantal dates bezorgd. Leuke en ontgoochelende. Enkele ervan waren aanzet tot een relatie waarvan de langste anderhalf jaar duurde. De liefde van mijn leven heb ik er (nog) niet ontmoet maar ik heb er wel vriendinnen voor het leven leren kennen.
Hoewel ik me steeds beter kan schikken in het single zijn blijft de hoop op liefde bestaan. Het liefst ontmoet ik iemand in het echte leven. Je weet wel, zoals in de film: na een winkelkarbotsing of blikken die elkaar kruisen en verstrengeld raken. Ik ben nog steeds wachtende :-)
Datingsite dan maar weer. Maar eerlijk ... ik ben het wat moe:
Jezelf proberen verkopen in een profiel dat representatief is en uitnodigend leest, terwijl het vooral een momentopname is.
Vaststellen dat vrouwen heel zelden zelf spontaan berichten sturen en het eeuwenoude cliché van jager en prooi ondanks eeuwen van emancipatie nog stand houdt.
Profielen van vrouwen afschuimen en op basis van die luttele informatie proberen inschatten of het een leuk idee is haar een berichtje te sturen.
Teleurgesteld zijn als er geen berichtje terug komt, of als een aanvankelijk veelbelovende correspondentie stilvalt omdat één van beiden interesse verliest.
Tot een date komen die fijn verloopt en dan te horen krijgen dat de vrouw in kwestie haar ex nog niet verteerd heeft (sorry, even een persoonlijke beleving: ik lijk vrouwen in zo'n situatie aan te trekken ;-) )
Nee, ik heb het even gehad. Pas op, ik wil geen negatief beeld schetsen van datingsites! Het heeft me al leuke contacten opgeleverd en je kan er zeker echte en warme mensen ontmoeten. Maar het vraagt erg veel emotionele energie. Energie die ik niet kan opbrengen momenteel.
Ik denk dat ik maar eens boodschappen ga doen. En een winkelkarbotsing proberen uitlokken :-)
Met dank aan onze gastblogger. Mail jij ons ook je single-belevenissen, tips, kijk op de dingen, ... ? Eén adres voor alle ontboezemingen: oponseentje@gmail.com
Je bent echt niet de enige met dat gevoel ! Waar doe je meestal je boodschappen ? ;-) ;-)
BeantwoordenVerwijderenIn de Colruyt Nick, maar tenzij Nick staat voor Nicole K. ga ik niet meteen tegen jouw karretje botsen :-)
VerwijderenHeel herkenbaar!
BeantwoordenVerwijderenNog steeds hoop ik op die ene ontmoeting, winkelkarbotsing, aan de bushalte, in de sporthal,....... te veel fims gekeken. :)
Al weet ik niet of het jager- prooi aan de basis ligt of gewoon te veel singels met datingsvermoeidheid. Ook als vrouw heb ik na zes maand echt nog geen 5 berichten gekregen. Wring ik mijn gedachten in bochten om een bericht te sturen waarvan ik hoop dat de tegenpartij het de moeite gaat vinden om op te antwoorden.
Of vlot mailverkeer tot het plots stil wordt......
Ik geef het daten niet op, en hoop nog steeds op liefde. Maar de emotionele rollercoaster van het onlinedaten staat hier ook op pauze.
Katrijn, een winkelkarbotsing aan de bushalte of in de sporthal? Is het niet eenvoudiger als je je auto of je fiets vlakbij de winkel parkeert? :-)
VerwijderenHeel herkenbaar. Alle redenen zijn goed om toch maar niet de datingsite op te moeten. Met als gevolg dat ik nauwelijks nog nieuwe mensen leer kennen, dat wel. Maar emotionele rust is ook wel wat waard ;-).
BeantwoordenVerwijderenEmotionele rust is zeer dierbaar ... zolang het maar niet in eenzaamheid ontaardt...
Verwijderen'Blij' dat er lotgenoten zijn. Blijkbaar niet enkel een vrouwenkwaaltje.
BeantwoordenVerwijderenKwaaltjes aan één geslacht toeschrijven, das meer iets voor Trump :-)
VerwijderenNu de hoop op iemand vinden via een site grotendeels verdwenen is lijkt het wel of ik moet wachten tot het lot me te hulp schiet.
Gelukkig is het lot beïnvloedbaar. Nu nog uitzoeken hoe :-)
Zo blij dat ik niet de enige ben. Ik hou het daten voor gezien. En Colruyt is ideaal voor winkelkarbotsingen. Grote karren, moeilijk wendbaar. Ik heb er al een hele reeks veroorzaakt. Helaas komt meestal de respectievelijke vriendin op het geluid af. Maar voorlopig hou ik vol. De boodschappen moeten toch gedaan worden...
BeantwoordenVerwijderenWelkom in 'mijn' Colruyt :-)
Verwijderen