Het was alweer een maand of zo geleden...
... sinds ik "de" site bezocht waar ik me nog geen jaar geleden voor een jaarlidmaatschap inschreef. U weet wel, "de" site waar "contacten" kunnen worden gelegd.
Dezelfde site waar mijn interesse pijlsnel de dieperik in schoot na het ontvangen van enkele nietszeggende mails van mensen met nietszeggende profielen. Ik dankte een paar engelen en goden voor het lage inschrijvingsgeld, waardoor ik het niet eens zo erg vond dat ik een jaar vooruit had betaald voor iets wat ik niet scheen te willen gebruiken. En bon ja.... lage tarieven verklaren misschien meteen ook de kwaliteit van de profielen die ik meer uit beleefdheid dan uit interesse las. Eigen schuld dikke bult, zullen we maar zeggen :) )
Omdat ik 5 minuten te verliezen had, dacht ik bij mezelf "Och ja, die site is er nog. Effe kijken of er nog wat binnengekomen is." .... Je weet maar nooit eh :)
3 mails. DRIE. De oudste van ergens begin januari.
Alle drie één zin lang en volstrekt inhoudsloos. Niet dat ik levensverhalen verwachtte, dat niet (liever niet zelfs... och wat ben ik moeilijk). Maar toch... een zweem van "moeite", iets wat deed vermoeden dat de schrijvers méér hadden gedaan dan naar een paar foto's kijken, iets - éénder wat - dat erop had kunnen wijzen dat ze m'n profiel hadden gelezen en zich èrgens - al was het maar één puntje - in hadden herkend.... Nix van dat.
Maar goed. Met dezelfde beleefdheid van weleer, kijk ik even naar wie geschreven heeft. Ook daar: krot en compagnie. De profielomschrijvingen kònden bijna niet korter zijn dan wat ik aantrof. En doordeweeks. En eenheidsworst. Ondoordacht en volkomen on-origineel. De spreekwoordelijke dertien in het dozijn.
Yep, Olijf zit vandaag weer op haar high horse. Niemand is goed genoeg voor Olijf... zo moet het althans lijken.
De hand in eigen boezem stekend, rest me wellicht niets méér dan dit maar toe te geven.
Ik vind hem niet, die witte raaf. En eerlijk? Ik zoek ook niet, nu echt een hele poos al niet. Witte raven - als ze nog bestaan (en vandaag ben ik zelfs niet zeker of het antwoord op die vraag me nog interesseert) - zullen wel voorbij komen vliegen als het seizoen juist is. ... niet dan? :)
Ach wat. Ik heb m'n plicht voor de maand vervuld. Ik heb nog eens gelezen. En dat was dat.
M'n beleefdheid reikt al làng niet meer zover dat ik de moeite neem om op mails als deze van vandaag te antwoorden.
Als zij niet de tijd nemen om hun sprankelende (maar o zo goed verborgen) persoonlijkheid tot uiting te laten komen in een bericht, dan neemt Olijf zeer zéker niet de moeite om daar op te antwoorden. Heel erg simpel.
Hautain maar simpel.
En zij... zijn wellicht zonder al te veel kleerscheuren weer verder gegaan.
Ik ken ze niet, dus van hun gekneusde ego hoef ik niet wakker te liggen.
Ok.
Hard, hautain en simpel.
Mea culpa, mea maxima culpa.
Oh... over minuten vond ik vandaag een versje. Ik vrees dat ik me vandaag al een paar honderd keren heb moeten verantwoorden omtrent m'n slecht tijdsgebruik.
Dezelfde site waar mijn interesse pijlsnel de dieperik in schoot na het ontvangen van enkele nietszeggende mails van mensen met nietszeggende profielen. Ik dankte een paar engelen en goden voor het lage inschrijvingsgeld, waardoor ik het niet eens zo erg vond dat ik een jaar vooruit had betaald voor iets wat ik niet scheen te willen gebruiken. En bon ja.... lage tarieven verklaren misschien meteen ook de kwaliteit van de profielen die ik meer uit beleefdheid dan uit interesse las. Eigen schuld dikke bult, zullen we maar zeggen :) )
Omdat ik 5 minuten te verliezen had, dacht ik bij mezelf "Och ja, die site is er nog. Effe kijken of er nog wat binnengekomen is." .... Je weet maar nooit eh :)
3 mails. DRIE. De oudste van ergens begin januari.
Alle drie één zin lang en volstrekt inhoudsloos. Niet dat ik levensverhalen verwachtte, dat niet (liever niet zelfs... och wat ben ik moeilijk). Maar toch... een zweem van "moeite", iets wat deed vermoeden dat de schrijvers méér hadden gedaan dan naar een paar foto's kijken, iets - éénder wat - dat erop had kunnen wijzen dat ze m'n profiel hadden gelezen en zich èrgens - al was het maar één puntje - in hadden herkend.... Nix van dat.
Maar goed. Met dezelfde beleefdheid van weleer, kijk ik even naar wie geschreven heeft. Ook daar: krot en compagnie. De profielomschrijvingen kònden bijna niet korter zijn dan wat ik aantrof. En doordeweeks. En eenheidsworst. Ondoordacht en volkomen on-origineel. De spreekwoordelijke dertien in het dozijn.
Yep, Olijf zit vandaag weer op haar high horse. Niemand is goed genoeg voor Olijf... zo moet het althans lijken.
De hand in eigen boezem stekend, rest me wellicht niets méér dan dit maar toe te geven.
Ik vind hem niet, die witte raaf. En eerlijk? Ik zoek ook niet, nu echt een hele poos al niet. Witte raven - als ze nog bestaan (en vandaag ben ik zelfs niet zeker of het antwoord op die vraag me nog interesseert) - zullen wel voorbij komen vliegen als het seizoen juist is. ... niet dan? :)
Ach wat. Ik heb m'n plicht voor de maand vervuld. Ik heb nog eens gelezen. En dat was dat.
M'n beleefdheid reikt al làng niet meer zover dat ik de moeite neem om op mails als deze van vandaag te antwoorden.
Als zij niet de tijd nemen om hun sprankelende (maar o zo goed verborgen) persoonlijkheid tot uiting te laten komen in een bericht, dan neemt Olijf zeer zéker niet de moeite om daar op te antwoorden. Heel erg simpel.
Hautain maar simpel.
En zij... zijn wellicht zonder al te veel kleerscheuren weer verder gegaan.
Ik ken ze niet, dus van hun gekneusde ego hoef ik niet wakker te liggen.
Ok.
Hard, hautain en simpel.
Mea culpa, mea maxima culpa.
Oh... over minuten vond ik vandaag een versje. Ik vrees dat ik me vandaag al een paar honderd keren heb moeten verantwoorden omtrent m'n slecht tijdsgebruik.
Datingsites: been there, done that. Ik kan het echt niet meer opbrengen om daar nog tijd in te steken. De mensen die erop zitten blijkbaar ook niet, te oordelen naar de profielen en de berichten.
BeantwoordenVerwijderenGezien de site toch zo goedkoop is, stel ik hier een oefening voor voor alle vrouwen die dit lezen:
BeantwoordenVerwijderen- maak een vals profiel aan van een normale, gemiddelde man, en betaal voor de korst mogelijke periode. Je kiest zelf of je er een foto bij zet van een gewone man (en niet van één of ander model, laten we realistisch blijven)
- zoek naar profielen van vrouwen in dezelfde regio, in dezelfde leeftijdscategorie als je vals profiel, én die nu online zijn.
- neem de eerste 10, en stuur ze alle 10 een origineel berichtje waarin je minstens één iets uit hun profiel aanhaalt.
- wacht 24u en kom dan hier je statistieken posten: hoeveel van die 10 hebben je bericht gelezen (dat zal bijna iedereen zijn, gezien ze online waren toen je je bericht stuurde), en hoeveel hebben er op je bericht gereageerd ("sorry, geen interesse" telt uiteraard mee als reactie). Als meer dan 3 personen op het geïndividualiseerd bericht van jouw fictieve normale man gereageerd hebben door een bericht van minstens 1 woord terug te sturen (je ziet, ik vraag niet veel hé), dan trakteer ik je met een warme chocomelk of zo ergens op een rustig terrasje.
En vraag je nu nog eens af waarom de meeste mannen geen tijd meer steken in originele berichten typen. Waarom zouden ze ook veel tijd steken in zo'n bericht als je toch geen antwoord krijgt. 't moet van 2 kanten komen hé!
En nog een opdrachtje voor Olijf: stuur die 3 mannen een even kort berichtje terug, en kijk dan of er een deftig gesprek uit komt.
Als je je gedrag aanpast aan de site waarop je zit zou je nog kunnen verschieten over de leuke contacten die je kan leggen.
Beste Anoniem nr 2
BeantwoordenVerwijderenGeloof het of niet, er zijn tijden geweest waar ik er een punt van maakte om op ieder bericht te antwoorden (inclusief het "sorry, geen interesse"-mailtje, al verwoordde ik het iets diplomatischer, compleet met gepersonalideerde reden en àl).
Enige vereiste was dat het eerste mailtje van de (hopelijk niet fictieve) heer beleefd was.
Kort mocht het zijn, zelfs onorigineel en ongeïnspireerd. Zolang het zich niet beperkte tot "Hee wat zie jij er lekker uit. Wat doe je vanavond?" (of iets van die strekking).
Vandaag ben ik zo ver dat ik mezelf vergeef voor het gevoel van ontmoediging bij het lezen van het zoveelste standaardprofiel en dito mail... waardoor niet op alles en iedereen reageren me niet eens zo onredelijk lijkt.
Laat me het ànders zeggen. Er zijn tijden dat een mens energie en zin genoeg heeft om zich in "het spel" te gooien en andere tijden dat die zin wat minder is.
Rekening houdend met diverse theorieën - zoals daar onder andere zijn: een man mag enige moeite doen om een vrouw te "veroveren" (en een vrouw moet hem daar de kans toe geven) en de geest is mooi maar het oog wil ook wat (terwijl in een aantal gevallen van geen van beiden wat te zien is) - heb ik tijdelijk de drive verloren om nog tijd te steken in de datingsite. Waarmee enkel gezegd is dat ik het lidgeld net zo goed voor een etentje met vriend(inn)en had kunnen gebruiken.
Maar niets is verloren. Wie niet waagt, niet wint. En iedere ervaring is een waardevolle, op z'n eigen manier :)
Ik heb mezelf voor een tijd uit het spel teruggetrokken maar het mooie is: vele anderen (mannen én vrouwen) hebben dat niet. Het vijvertje zit nog vol vis. Goed voor iedereen, toch?
Ik volg deze blog al een tijdje, al behoor ik niet helemaal tot de doelgroep van deze blog. Ik ben namelijk al de vijftig voorbij en toch herken ik bepaalde zaken, ik ben ook alleen, behoor tot die bepaalde groep mensen die nooit getrouwd zijn geweest of zelf samengewoond hebben. Ook mannen van mijn leeftijd hebben liefdesverdriet, verlangen naar iemand om hun leven mee te delen. Een profiel opmaken op een datingside zie ik niet zo zitten, een relatiebureau nog minder, dus veel mogelijkheden om iemand te ontmoeten en beter te leren kennen zijn er niet.Jongere mensen hebben meer mogelijkheden om iemand te leren kennen dan mijn leeftijdsgenoten. Van vijftigers zou je verwachten dat ze al getrouwd zijn geweest en kinderen hebben. Iemand in die leeftijdscategorie die nog nooit een relatie heeft gehad is een zeldzaamheid en die heeft het moeilijk om nog een relatie te beginnen.
BeantwoordenVerwijderenOp mijn eentje wordt momenteel meer een last dan een lust. Het wordt zwaar moet ik toegeven.
@Steph: bedankt dat je onze blog leest en vooral dat je iets van jou laat horen. Ik kan me inbeelden dat het voor jou helemaal niet gemakkelijk is om iemand te leren kennen. Het wordt er inderdaad niet makkelijker op naarmate men ouder wordt. En als men nog geen relatie gehad heeft, is de stap des te groter. Zelf zou ik je adviseren je niet te fixeren op het vinden van een partner, maar gewoon de dingen te doen die je graag doet en de voorkeur te geven aan activiteiten waarbij er een kans is dat je nieuwe mensen leert kennen. Door dingen te doen die je leuk vindt, ga je ook meer tevredenheid uitstralen en da's aantrekkelijk. En de mensen die je leert kennen, zijn misschien geen potentiële partners voor jou, maar je zou niet de eerste zijn die via via op een mooie dag een partner ontmoet. Een vriendin van mij (een supertoffe vrouw) heeft ook iemand leren kennen die al op tram 5 zat en nauwelijks relatie-ervaring had. Het kan dus nog altijd.
BeantwoordenVerwijderen@Steph: zo zeldzaam is jouw situatie blijkbaar niet. Volgens een studie van de FOD Economie zou bijna 1 op 10 van de 40-70 jarigen nog nooit een stabiele relatie gehad hebben: http://www.demorgen.be/dm/nl/989/Binnenland/article/detail/1394564/2012/02/14/Heel-wat-Belgen-tussen-40-en-70-hadden-nog-nooit-vaste-relatie.dhtml. En ik denk dat we allemaal wel een "eeuwige vrijgezel" in onze kennissenkring kennen. Er zijn dus zeker nog genoeg kandidaten, maar je moet ze wel weten te vinden :-) Veel succes in ieder geval met je zoektocht naar een partner!
BeantwoordenVerwijderenBtw: waarom denk je dat je niet tot de doelgroep van deze blog behoort? Ik denk niet dat er een leeftijdsgrens op staat...
"Contactsites", daar heb ik geen goed woord voor over.
BeantwoordenVerwijderen