Terug single (deel 3)

vrijdag 12 juli 2013 Gastblogger 5 Opmerkingen

We zijn nu 4 jaar later. Zo’n 3 jaar geleden dat ik haar voor het laatst heb gezien of gesproken. Toch is er in die 4 jaar veel veranderd. Voornamelijk naar mijn persoonlijkheid toe.

Alleen zijn hoeft niet te betekenen dat je diep ongelukkig bent. Dat je je constant eenzaam voelt, dat je constant nood hebt aan het zoeken naar een nieuwe relatie.

Die zoektocht heb ik voorgoed afgezworen. Voor mij hoeft het niet langer. Ik voel me prima op mijn eentje en wens dat bewust zo te houden.

Ik heb een eigen woonst gekocht. Die helemaal opgeknapt. Er mijn thuis van gemaakt.

Ik heb een manier van leven gevonden die ik niet eerder kende. Het vrij zijn en doen wat ik leuk vind zonder iemand verantwoording af te leggen. Met niemand rekening moeten houden en mijn tijd te schikken hoe het mij best past.

Ik voel me weer gelukkig. Geen ups-and-downs meer. Geen nostalgisch verlangen meer naar die huwelijksjaren. Ik vind mijn leven prima zoals het nu is.

Gelukkig zijn hangt niet langer meer af van die ander. Er is geen voortdurende angst meer dat die ene me zou kunnen verlaten. Ik volg nu mijn eigen weg. Er is geen prestatiestress meer om een huwelijk of relatie in stand te moeten houden, in alle goede en slechte tijden.

De enige relatie die ik nu heb is die met mezelf. Een relatie waaraan ik in het verleden nooit aandacht heb geschonken.

Ik ben rotsvast overtuigd dat ik op mijn eentje verder een aangenaam heden en mooie toekomst kan uitbouwen. Voor mij geen relaties meer. Ik ben dan ook totaal niet zoekende, noch vragende partij. Het gelukkig zijn zit echt louter in je hoofd. Eens je je vredig kan stellen met hoe je leven verloopt en je je voortdurend kan aanpassen aan veranderingen in het leven en koers kan bijsturen.

“Happy single” bestaat echt! Ik ben het levendig bewijs. Iemand die het altijd onmogelijk heeft geacht en een half leven lang heeft gezocht en getracht naar een hechte relatie. De nood om liefde te geven.

Ik zou mij eerlijk gezegd de dag van vandaag geen leven meer kunnen voorstellen om dagelijks met iemand samen te leven.

Met dank aan onze gastblogger voor deze openhartige getuigenis. Wil jij ook graag je verhaal vertellen, mail dan naar oponseentje@gmail.com.

5 opmerkingen:

  1. Het is niet dat ik jou niet geloof, zeker niet. Maar ik heb altijd mijn twijfels bij mensen die beweren dat ze gelukkig alleen zijn (ik haat het s-woord, vandaar dat ik het ook niet gebruik, doch dit terzijde). Ik kan wel geloven dat mensen met het alleen-zijn kunnen leven of dat ze na een scheiding of een breuk een tijd hun buik vol hebben van relaties. Maar ik vind het moeilijk om te begrijpen dat iemand zoiets voor de rest van zijn of haar leven wil. Al begrijp ik wel dat die gedachte kan veroorzaakt worden door het feit dat ik zelf amper zoiets gekend heb als een relatie ...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Intens verhaal! En geniet van het gevoel gelukkig te zijn! Ik heb er veel bewondering voor!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bij mij is het een beetje omgekeerd gelopen... Eerst heel lang alleen geweest, en ik was daar best gelukkig mee, dan een relatie gehad, die is ondertussen afgelopen, maar ik ben wel overtuigd van het feit dat ik op termijn opnieuw een relatie wil. Ik heb het nu soms best lastig met het alleen zijn. Niet dat het mij tegenhoudt om dingen te doen (gelukkig maar), maar je leven delen met iemand anders vind ik toch leuker. En dan bedoel ik niet alleen mbt seks en intimiteit, maar ook het gevoel van "samen" zijn, elkaar leren kennen en aanvoelen, er zijn voor elkaar, weten dat die andere persoon er ook is. Ik weet nu wel dat dat niet gemakkelijk is allemaal en dat het enorm veel vergt, en ja, je maakt fouten en achteraf is er spijt en het voornemen om dingen anders te doen. En toch vind ik het de inspanningen waard. Toch alle respect voor je beslissing hoor! Maar ik zeg nooit "nooit"...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een reactie van de schrijver van dit artikel:

    Ik ben het er niet mee eens dat je enkel gelukkig kan zijn als je in een relatie bent of gehuwd bent. Gelukkig zijn is een psychologisch gegeven dat enkel uit jezelf komt. Je gemoed, je reinheid in gedachten, je toekomstvisie, je eigenwaarde, ...

    Ik ken tal van koppels die ongelukkig zijn of 1 van de partners. Er zijn mensen die nooit gelukkig zijn, er zijn mensen die dat heel makkelijk zijn omwille van hun positieve ingesteldheid en gedachtengang.

    Overigens als je niet gelukkig kan zijn op je eentje, waarom denk je dat dit anders zou zijn met een "levensgezel"? Als leven met jezelf al moeilijk gaat, zal dit zeker niet lukken met nog eens rekening houden met iemand anders.

    Daarbij is geen relatie hebben niet hetzelfde als je eenzaam voelen, of alleen zijn. Ik heb vrienden, goeie collega's, een hechte familieband, ... Ik kan meer dan voldoende mijn leven en leuke momenten met anderen delen.

    Behalve het seksuele aspect heb ik voldoende vriendschap en liefde om mij heen. Ik zie dan ook geen enkele reden waarom ik niet gelukkig zou kunnen zijn in mijn huidige levenssituatie.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. 'Het gelukkig zijn zit echt louter in je hoofd.' -> dit klopt wel volledig. Ik ben nu ook 2 jaar zonder relatie. Of ja, zonder relatie kan ik moeilijk zeggen, zo nu en dan zoek ik het weer op, heb ik er even nood aan. Maar als het serieus wordt, haak ik meestal af omdat ik daar op dit moment nog geen behoefte aan heb. Dit is te wijten aan het feit dat ik de juiste persoon nog niet ben tegengekomen. Maar ik ben op dit moment perfect gelukkig, en dat ook wel dankzij goede vrienden waar ik regelmatig mee af spreek. Het doen en laten zonder rekening te moeten houden met anderen, is gewoonweg heel leuk.

    BeantwoordenVerwijderen