Raf Walschaerts over het vrijgezellenbestaan

dinsdag 25 maart 2014 Gastblogger 9 Opmerkingen

In dit intervieuw met Raf Walschaerts van Kommil Foo vind je een paar mooie beschouwingen over zijn leven als single.

Dus mail ik die graag naar Op Ons Eentje.

Mag ik iets vragen of jouw liefdesleven?
Walschaerts: “Euh… ja.”

Jij hebt naar verluidt een ‘turbulent’ liefdesleven. Klopt dat?
Walschaerts: “Wel, ik ben serieel monogaam. Ik heb vijf echt intensieve relaties achter de rug. Maar mijn liefdesleven wordt soms uitvergroot. Ook omdat ik er veel over schrijf, en omdat bijna alle voorstellingen er over gaan.”

Wil je een serieel monogaam leven leiden?
Walschaerts: “Nee. Want dat is niet iets waar je voor kiest. Ik kies van natuur uit wel voor een partner. Ik ga er helemaal voor, investeer ook in zo’n relatie. Maar ik ben blijkbaar niet de mens om een heel leven mee samen te zijn. Denk ik nu. Maar dat kan veranderen. Het moet echt de moeite waard zijn om met twee te zijn, anders ben ik liever alleen. Die attitude is misschien de reden dat ik in de praktijk serieel monogaam ben.”

In de combinatie met jouw werk en met wat jij doet, is het misschien soms handiger om alleen te zijn?
Walschaerts: “Een traditioneel gezinsleven kan ik niet hebben. Ik ben bijna nooit thuis, bij wijze van spreken. En ik ben inderdaad iemand die focust. Ik doe bijna niets anders in mijn leven dan dit: lezen, schrijven en spelen. Ik heb geen hobby’s. Behalve een beetje sport misschien, anders word ik te vet. Ik noem mezelf altijd een ‘mono-man’. Niet zozeer op liefdesvlak, maar op de rest van de vlakken. Ik was als kind ook al zo. Mijn moeder zegt: ‘Jij had geen speelgoed’. Mich had alle soorten speelgoed. Ik moest dat niet hebben. Zodra ik kon lezen, was een boek genoeg. En dat is nog altijd zo. Ik weet niet of ik voor een vrouw zo’n interessante vent ben. Ik heb daar mijn twijfels bij. (lacht) Wat ik doe, dit beroep, valt zo goed samen met mij. Dat gaat zelfs boven het concept ‘geluk’. Geen enkele vrouw zou mogen vragen: ‘Ga je iets anders doen, want dan gaat het beter tussen ons’. Die vraag is onmogelijk. Op dat vlak denk ik nogal star.”

Je hebt geen kinderen. Is dat een bewuste keuze?
Walschaerts: “Ik geloof weinig in bewuste keuzes in het leven. Toeval speelt een enorme rol. Toen ik 30 was, kwam ik een fantastische vrouw tegen die ik zo graag zag dat ik kinderen wou met haar. Dat heb ik eigenlijk maar Ă©Ă©n keer gehad in mijn leven. We hebben enkele jaren geprobeerd om kinderen te krijgen, maar dat is niet gelukt. Dus voor hetzelfde geld had ik nu een zoon of dochter van 18. Had even goed gekund. Dan had mijn leven misschien anders geweest. Want zonder kinderen kan je zeer mono zijn, hĂš. Als je er hebt, kan je minder mono leven. Kinderen vragen heel veel van een ouder.”

Maar kinderen krijgen is nooit gelukt, begrijp ik?
Walschaerts: “Inderdaad. Kinderen hebben is voor mij biologisch bijna niet mogelijk. Maar dat is nooit dramatisch geweest voor mij. Mijn creativiteit is mijn kind. Ik geniet er elke dag opnieuw van om mijn handen vrij te hebben om te doen waar ik mee bezig mee. (tegen de fotograaf) Heb jij kindjes? – ‘Eentje.’ (tegen de journalist) En jij? – ‘Drie’. Wow, super. Als ik dat hoor, ben ik jaloers. (lacht) Niet op een manier van ‘ik had dat ook willen hebben’. Maar het moet wel super zijn, kinderen hebben. Het soort leven dat ik ook had kunnen leiden.”

Wat mogen we op jouw grafzerk schrijven?
Walschaerts: “‘Ik heb in mijn leven veel mensen graag mogen zien, en een aantal mensen onder hen echt graag’.”


Met dank aan onze gastblogster.



9 opmerkingen:

  1. Ik vind het wel moedig dat hij in dit interview meedeelt geen kinderen te kunnen krijgen. En ook wel een beetje triest dat iemand die graag kinderen had gewild, ze dan niet kan krijgen...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik vind het vooral mooi hoe hij omschrijft dat sommige dingen in het leven gewoon toeval zijn. Ze lopen hoe ze lopen. Als je zou mogen herbeginnen zou je het misschien anders proberen doen, maar dat wil niet zeggen dat je een bewuste keuze hebt gemaakt.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik ken de beste man niet. Maar dat veel, zo niet alles 'toeval' is, en dat je daar niet zo rouwig om hoeft te zijn, vind ook ik. En over dat kinderen je binden klopt ook. Overigens is niet alleen het 'niet krijgen van kinderen' toevallig, maar meestal ook het wel krijgen ervan. Maar dat zullen ouders niet gauw zeggen en is soms ook moeilijk te verkroppen 'ik ben toevallig op deze aard'. Maar als je dat aanvaard, vormt opnieuw dat toeval de drijfveer om er dan ook maar iets leuks van te maken. Je bent er toch, en wat heb je te verliezen?
    Toeval is prachtig. Maar ik dwaal af. Sorry.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Over toeval gesproken. Daarnet lunchte ik samen met een paar blogvrienden. En wie komt daar binnen en kijkt mij even later diep in de ogen?
    Juist, Raf Walschaerts.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ola... En is dat dan toevallig een man naar je hart?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Nou, het lijkt me in elk geval wel een boeiende man, Lies!
    E.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @Els: ik vind hem zeker iets hebben, maar ik denk niet dat een artiest en monoman iets voor deze 'girl next door' is.

    @E.: regel ik de volgende keer een date met jou als ik hem nog eens tegenkom?
    Of laat ik je - tegen een kleine vergoeding ;-)) - weten waar hij soms luncht.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik zat 'toevallig' ook aan die tafel bij Lies, en ja hoor toen Raf binnenkwam werden haar kaakjes wat roder en fonkelden haar ogen ;-) Was idd wel grappig dat nu net als er een stukje van hem verscheen op de blog, hij binnenwandelt in dat lekker resto'tje.

    @Lethi: Raf en Mich zijn 2 broers, en vormen met hun 2 het theater/'cabaret' gezelschap 'Kommil Foo' (zie Google). Fijne kerels en mocht je Kommil Foo niet kennen, zeker een aanrader om eens een stuk van hen te gaan bekijken/beleven.

    BeantwoordenVerwijderen