Oudleerlingenavond
Als er iets is waar ik als single een hartsgrondige hekel aan heb, dan zijn het wel oudleerlingenavonden. Eigenlijk ga ik er zelden heen.
Het examen
Dat heeft alles te maken met de 3 vragen waarrond het op dergelijke bijeenkomsten draait:
1. Heb je een partner?
2. Heb je kinderen?
3. Heb je een goede job?
Met mensen die je al jaren niet meer gezien hebt, praat je namelijk niet over de mooie bloemen op je terras, het heerlijk lange uitslapen in het weekend, de gezellige etentjes met vrienden of de onvergetelijke city-trip van een tijdje geleden.
Dus houdt men het bij de 3 grote examenvragen. Als single zonder kinderen ben ik telkens gebuisd en komt elke volgende reünie dus neer op een herexamen. En daar bedank ik feestelijk voor.
Facebook
Met het verstrijken der jaren is het aantal uitnodigingen voor oudleerlingenavonden gelukkig drastisch verminderd.
Maar sinds kort duikt er een nieuw fenomeen op. Het Facebook-bericht. Oud-klasgenoten mailen mij en vertellen mij dat ze getrouwd zijn en een handvol kinderen hebben. Ik antwoord dat ik in de gezelligste en meest authentieke stad van Vlaanderen woon, een heel leuke job heb en een eigen woonst.
Maar zij begrijpen vooral dat ik geen partner en kinderen heb. En in gedachten zie ik hun hersenen al kronkelen en bedenken hoe het zover is kunnen komen. Waarom, oh waarom is het hun oud-klasgenote zo vergaan? Men gaat op zoek naar vage voortekenen uit mijn jeugd. Was ik misschien te verlegen? Te eigenzinnig? Te onaantrekkelijk met m’n tienerpuistjes, grote 80-ties bril en beugel? Of zou ik er eentje ‘van de verkeerde kant’ zijn dat aarzelt zich te outen?
De gedachte aan dergelijke hersenspinsels alleen al doet mij huiveren. Nee, het buitenbeentje zijn, is nooit prettig. En het voorwerp zijn van analyse door amateur-zielenknijpers al evenmin.
Vrienden
Soms willen de oud-klasgenoten graag vrienden worden op Facebook. Zodra onze Facebook-vriendschap plechtig bezegeld is met een klik krijg ik foto’s te zien van hun oogappels. Er verschijnen ook berichten à la ‘Els gaat met haar zoon naar de tandarts’, ‘Ons Jefke heeft 9 op 10 voor wiskunde’ en ‘Vandaag gaan we met de kids naar K3’.
En dan krijg ik bijna heimwee naar tijd dat het bleef bij een vrijblijvende uitnodiging voor een oudleerlingenavond zo eens om de 5 à 10 jaar.
Ontsnappingsroute
Natuurlijk valt er ook aan Facebook te ontsnappen. Veel tijd vraagt het niet om je profiel te wissen, maar dan mis je meteen ook de uitnodigingen voor leuke uitjes en de nieuwsjes van je vrienden.
Dus zit er niets anders op dan selectief tewerk te gaan.
Je kan weigeren om vriend te worden met je oud-klasgenoten, maar dat vind ik nogal onvriendelijk.
Ontvrienden dan maar? Ook niet bepaald beleefd, vind ik, zelfs al zit de kans er dik in dat mijn oud-klasgenoten nooit zullen merken dat ik niet meer bij hun 300 Facebook-vrienden sta.
Nee, ik heb een betere oplossing ontdekt. Voor wie het nog niet zou kennen, het is de optie ‘verbergen’. Even scrollen over de naam van de oud-klasgenoot in je nieuwsoverzicht, klikken op verbergen en de nieuwsjes van de persoon in kwestie verschijnen nooit meer in je nieuwsoverzicht. Dat vind ik nu eens een goede oplossing. Mijn oud-klasgenoten kunnen lustig verder vertellen over hun ‘kids’ en ik kan mijn tijd steken in interessanter leesvoer.
Mocht ik toch vaststellen dat ik via al die Facebook-berichten van de laatste tijd zowaar een band heb opgebouwd met hun nageslacht, dan kan ik nog altijd overwegen naar de volgende oudleerlingenavond te gaan. Dan hoop ik alleen maar dat ze me er niet ondervragen over wat ze op Facebook over hun kroost hebben geschreven. Want dat ben ik ook deze keer gegarandeerd opnieuw gebuisd.
Het examen
Dat heeft alles te maken met de 3 vragen waarrond het op dergelijke bijeenkomsten draait:
1. Heb je een partner?
2. Heb je kinderen?
3. Heb je een goede job?
Met mensen die je al jaren niet meer gezien hebt, praat je namelijk niet over de mooie bloemen op je terras, het heerlijk lange uitslapen in het weekend, de gezellige etentjes met vrienden of de onvergetelijke city-trip van een tijdje geleden.
Dus houdt men het bij de 3 grote examenvragen. Als single zonder kinderen ben ik telkens gebuisd en komt elke volgende reünie dus neer op een herexamen. En daar bedank ik feestelijk voor.
Met het verstrijken der jaren is het aantal uitnodigingen voor oudleerlingenavonden gelukkig drastisch verminderd.
Maar sinds kort duikt er een nieuw fenomeen op. Het Facebook-bericht. Oud-klasgenoten mailen mij en vertellen mij dat ze getrouwd zijn en een handvol kinderen hebben. Ik antwoord dat ik in de gezelligste en meest authentieke stad van Vlaanderen woon, een heel leuke job heb en een eigen woonst.
Maar zij begrijpen vooral dat ik geen partner en kinderen heb. En in gedachten zie ik hun hersenen al kronkelen en bedenken hoe het zover is kunnen komen. Waarom, oh waarom is het hun oud-klasgenote zo vergaan? Men gaat op zoek naar vage voortekenen uit mijn jeugd. Was ik misschien te verlegen? Te eigenzinnig? Te onaantrekkelijk met m’n tienerpuistjes, grote 80-ties bril en beugel? Of zou ik er eentje ‘van de verkeerde kant’ zijn dat aarzelt zich te outen?
De gedachte aan dergelijke hersenspinsels alleen al doet mij huiveren. Nee, het buitenbeentje zijn, is nooit prettig. En het voorwerp zijn van analyse door amateur-zielenknijpers al evenmin.
Vrienden
Soms willen de oud-klasgenoten graag vrienden worden op Facebook. Zodra onze Facebook-vriendschap plechtig bezegeld is met een klik krijg ik foto’s te zien van hun oogappels. Er verschijnen ook berichten à la ‘Els gaat met haar zoon naar de tandarts’, ‘Ons Jefke heeft 9 op 10 voor wiskunde’ en ‘Vandaag gaan we met de kids naar K3’.
En dan krijg ik bijna heimwee naar tijd dat het bleef bij een vrijblijvende uitnodiging voor een oudleerlingenavond zo eens om de 5 à 10 jaar.
Ontsnappingsroute
Natuurlijk valt er ook aan Facebook te ontsnappen. Veel tijd vraagt het niet om je profiel te wissen, maar dan mis je meteen ook de uitnodigingen voor leuke uitjes en de nieuwsjes van je vrienden.
Dus zit er niets anders op dan selectief tewerk te gaan.
Je kan weigeren om vriend te worden met je oud-klasgenoten, maar dat vind ik nogal onvriendelijk.
Ontvrienden dan maar? Ook niet bepaald beleefd, vind ik, zelfs al zit de kans er dik in dat mijn oud-klasgenoten nooit zullen merken dat ik niet meer bij hun 300 Facebook-vrienden sta.
Nee, ik heb een betere oplossing ontdekt. Voor wie het nog niet zou kennen, het is de optie ‘verbergen’. Even scrollen over de naam van de oud-klasgenoot in je nieuwsoverzicht, klikken op verbergen en de nieuwsjes van de persoon in kwestie verschijnen nooit meer in je nieuwsoverzicht. Dat vind ik nu eens een goede oplossing. Mijn oud-klasgenoten kunnen lustig verder vertellen over hun ‘kids’ en ik kan mijn tijd steken in interessanter leesvoer.
Mocht ik toch vaststellen dat ik via al die Facebook-berichten van de laatste tijd zowaar een band heb opgebouwd met hun nageslacht, dan kan ik nog altijd overwegen naar de volgende oudleerlingenavond te gaan. Dan hoop ik alleen maar dat ze me er niet ondervragen over wat ze op Facebook over hun kroost hebben geschreven. Want dat ben ik ook deze keer gegarandeerd opnieuw gebuisd.
Ik stoor me vooral aan de kinderen in hun profielfoto. Alsof hun leven ophoudt nu er kinderen zijn
BeantwoordenVerwijderenIk geef patricia gelijk. Net zoals ik me mateloos stoor aan de mama-blogs. Maar die lees ik dan ook niet. :-D
BeantwoordenVerwijderenIk probeer me niet te ergeren aan mensen die zich ergeren in dingen die ze niet begrijpen.
BeantwoordenVerwijderen@elke
BeantwoordenVerwijderenVoor mij mogen mama's zich gerust amuseren met bloggen. Het is altijd leuk dingen te delen met mensen die in dezelfde situatie zitten. Als wij hier als singles bloggen, is het ook omdat wij graag ervaringen delen met andere singles. Dus ga uw gang, mama's (maar zorg dat uw koters de boel niet afbreken terwijl je aan het bloggen bent ;-). Wie het niet interesseert, hoeft het namelijk niet te lezen.
Maar dat mensen die je nauwelijks kent op Facebook veronderstellen dat je wil weten wat de schoolresultaten van hun kinderen zijn, dat vind ik erover. Maar dankzij 'verbergen' hoef ik dat ook niet te lezen.
@allen
Een kind in een profielfoto komt bij mij over alsof men alleen maar moeder is terwijl men toch ook nog een vrouw (met diverse interesses), partner, vriendin, collega en zoveel meer blijft. Het is een beetje hetzelfde als koppels die elkaar 'moeke' en 'vake' beginnen te noemen zodra er kinderen zijn, vind ik.
Meningen verschillen. Maar ik heb het begrepen. Buiten! Tis hier alleen voor de singlekes.
BeantwoordenVerwijderenSandra, dit is hier voor iedereen :) Iedereen (of toch bijna) weet wat het is om single te zijn, maar niet iedereen weet wat het is om ouder te zijn..
BeantwoordenVerwijderenIk lees wel graag van die hobbyblogs, zoals Mme ZsaZsa, die een leuke mix maakt tussen kinderen, koken, kleren maken, ... Maar enkel over kinderen, tja, dat kan mij ook niet echt boeien. Dat is nog allemaal veraf :)
Oudleerlingenavonden zijn ook aan mij niet besteed. Na afloop heb ik gegarandeerd een rotgevoel dat minstens nog een paar dagen blijft hangen. Maar ik vraag me af in hoeverre ik daar zelf voor verantwoordelijk ben. Waarschijnlijk voel ik me zo rot omdat ik die avond geconfronteerd word met wat ik niet heb en (heimelijk) toch graag wil. Want wat een ander zegt raakt je toch alleen als een deel van jou er ook zo over denkt?
BeantwoordenVerwijderen@kleine
BeantwoordenVerwijderenTe laat, plukdedagsandra heeft zich al uitgeschreven als volger.
Voor mij mogen niet-singles hier gerust meelezen. Mijn gekoppelde vrienden lezen trouwens ook mee. En reageren mag natuurlijk ook, zolang het maar niet in de toon is van 'jullie sukkeltjes toch, ik heb een partner en heb dus dat probleem niet'. Bij mamablogs vind ik de toon soms suikerzoet. Schrijven dat men zijn kinderen soms stikvervelend vindt, is blijkbaar not done. Dat suikerzoete of opgeklopte hiep, hiep, hoerasfeertje zou ik niet willen op deze blog. Laten we maar proberen gewoon te doen en zowel de mooie als de minder mooie kanten van het single-bestaan aan bod te laten komen.
@lowbudgetwoman: de nagel op de kop.
Oeoeoe. De eerste keer en 't is al meteen controverse hier.
BeantwoordenVerwijderen(Plukdelangetenenvansandra? want ik begrijp helemaal niet waarom zij zich in haar gat gebeten voelt.)
Eigenlijk nog nooit op deze manier gekeken naar oudleerlingavonden, maar een kern van waarheid zit hier wel in.
Al zou ik dat buitenbeengedoe ook niet te dikwijls herhalen als je gaat uitrekenen hoeveel alleenstaanden er tegenwoordig al dan niet vrolijk rondhuppelen.
Kijk, er zijn echt mama's met leuke blogs. Mama's die nog een ander leven hebben dat alleen maar mama zijn. Of supermama zijn.
BeantwoordenVerwijderenEn geef toe: kinderen zijn soms stikvervelend (alleen de mijne niet, huhu) en soms wil je ze met plezier achter het behang plakken.
Ik ben trouwens ook een moeder, maar ik wil echt niet weten wanneer iemands kleine eindelijk op het potje gaat na elvendertig keer proberen. Daar haak ik af. Zij komen bij mij trouwens ook niet lezen dus who cares eigenlijk.