Toen Django en ik elkaar vorig jaar in de lente voor het eerst ontmoetten, viel het ons op hoeveel single-ervaringen we deelden. Van groepsreizen die niet altijd een succes zijn tot een vriendenkring met een pak meer koppels dan singles. Van mijmeringen over ‘hoe weet je nu dat je relatie goed zit?’ tot de vraag ‘hoe komt het toch dat je in een stad met zoveel singles er eigenlijk niet zo vaak tegenkomt?’. We boomden tot in de vroege uurtjes door en bij het krieken van de dag was een plan geboren: we zouden starten met een blog over het leven als single.

Omdat ik al sterke staaltjes gezien had van de schrijfkunsten en humor van Veerle alias Low Budget Woman stelde ik voor haar ook te vragen mee te schrijven. En zo komt het dat we begin juli onze eerste redactievergadering hadden op het terras van de inmiddels verkochte Backstage.
We brainstormden over de onderwerpen waarover we het zouden hebben en zochten een naam voor onze blog. ‘Dagen zonder lief’ vonden we een goede naam, maar dit bleek achteraf al ingepikt te zijn door iemand anders.

Vervolgens mailden we de hele zomer (tussen onze respectievelijke reizen door) over mogelijke andere namen. ‘Leven zonder lief’ vonden we te dramatisch klinken. ‘Even zonder lief’ was dan weer overdreven optimistisch. ‘Zomers zonder lief’ vonden enkelen onder ons wel mooi klinken, maar riep meteen de vraag op: ‘wat in de winter?’. Een andere kanshebber was ‘tafeltjevooreen’, maar dat vonden we toch maar triest klinken. Vele singles vragen trouwens zelden een tafeltje voor een op restaurant omdat ze meestal uit eten gaan met vrienden.

Begin september nodigde ik mijn bloggenoten uit voor een etentje bij me thuis. Mijn plan was om een paar flessen wijn in de strijd te gooien om de inspiratie te doen opwellen. Maar al van bij het aperitief was de kogel door de kerk. Iemand zei ‘op m’n eentje’. We vielen echter over de apostrof en toen iemand ‘op ons eentje’ riep, weergalmden de vreugdekreten door het huis. We waren verlost van de apostrof en maakten met de ‘ons’ meteen ook duidelijk dat het om een groepsblog gaat.

Onze bezoekerscijfers groeiden gestaag dankzij de blogrol van enkele andere populaire blogs. Toen er op een dag op Gentblogt een post verscheen over afspraakplaatsen voor dates in Gent reageerde ik en schreef dat we een blog hadden. Die week piekten onze bezoekerscijfers, waarvoor uiteraard dank aan Gentblogt. Maar nog veel belangrijker is dat Sven ons die week mailde en we er iets later een enthousiaste, nieuwe redacteur bij hadden.

Voor wie het nog niet wist: Sven heeft ondertussen op Facebook een fanpage aangemaakt voor onze blog. Allen daarheen, zou ik zo zeggen! Want hoe meer lezers en reacties, hoe leuker deze blog wordt, niet alleen voor ons, maar ook voor jullie.