The Big Jump

maandag 4 juli 2011 Sven 8 Opmerkingen

Voor al wie hier terechtkwam via Google omdat ze info willen over het zwem/milieu-evenement, u bent abuis ! Maar blijf gerust even hangen, 't is hier ook interessant...

Single zijn, voor sommigen is het een state of mind en sommigen kunnen zich amper voorstellen dat het nog anders kan, of moet. Daar is niks mis mee...
Anderen willen het liefst toch af en toe eens wagen : de grote sprong in het duister. Want een relatie beginnen, dat ís een sprong in het duister, dat is the big jump !
Een relatie beginnen, zeker als je al een tijd single bent, is écht wel ook dingen opgeven. Natuurlijk "win" je iets moois (zeker als het blijft duren), maar tegelijk (het is hier al meermaals geblogd, wanneer het gaat over voordelen van single zijn) moet je ook toestaan dat een ander mee dingen gaat bepalen in je leven, toestaan dat iemand je "dwingt" gewoontes los te laten,...
Makkelijk is dat niet altijd, en soms aarzelen we...

Wanneer aarzel jij ? En wat trekt jou over de streep ? Wanneer denk je : ok, hier ga ik voor ?

8 opmerkingen:

  1. "Een relatie opgeven, zeker als je al een tijd single bent, is écht wel ook dingen opgeven. "

    Kan het zijn dat 'een relatie opgeven' een typfoutje is en dat het 'beginnen' zou moeten zijn?
    Ben je zo hard bezig met het single zijn dat "een relatie beginnen" niet in je woordenboek staat? ;)
    :p

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat mij over de streept trekt? Eigenlijk is er maar één ding dat bepaalt of ik ga voor de 'big jump' of niet. Dat is het gevoel dat ik bij een man heb. Als ik niets liever wil dan bij hem te zijn, dan wil ik daar de vele geneugten van het single leven wel voor opgeven. Er komen dan wel andere geneugten (en andere zorgen) voor in de plaats. Dat ik al ten volle heb kunnen genieten van de voordelen van het single-bestaan maakt net dat ik die dingen kan opgeven, maar dan wel op voorwaarde dat ik er de dingen die ik mis als single voor in de plaats krijg.

    Het moet dus goed voelen. Niet als een verlies, maar als een verrijking.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Als ik in de toekomst een week alleen kom te zitten, dus als de kinderen bij haar gaan zijn, dan ga ik toch het één en ander missen. Dan wordt de motor mijn grootste vriend.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik vind het nog een verschil of je een LAT-relatie hebt,dan wel gaat samenwonen. Een LAT heeft 'best of both worlds' voor mij, bij samenwonen komen er weer andere zaken bij en 'run' je een huishouden samen met meer wederzijdse afspraken.
    en wat mij over de streep trekt? Ik ga op mijn gevoel af...moeilijk uit te leggen...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. De retoriek straalt van de vraag af... :-)

    Er is ook maar één mogelijk antwoord.
    Dat "gevoel" dat menigeen hier verkondigd.

    In een relatie stappen om niet alleen te zijn (en bijgevolg alle voordelen weg te vegen) is dooddoener nummer één.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat trekt mij over de streep? Als de jump niet al te big is. Liever kleine sprongetjes na elkaar, geleidelijk aan er in tuimelen. Teveel ineens, dat lukt nooit. Laat het maar lekker traag gaan. Elk je eigenheid behouden. Je vrienden blijven zien. Elkaar waarderen in de eigenheid van het leven die je elk afzonderlijk al had. De kers op elkaars taart zijn. Niet de taart zelf. Da's teveel ineens!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @Anoniem1 : bedankt voor de opmerking, is intussen verbeterd...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik volg Anoniem. "Vroegrijp is vroeg vort" is mij ooit eens gezegd en de ondervinding leert me dat daar waarheid in zit. Ik leer dus ook liever iemand stapje bij beetje kennen.

    Overigens, als je op een roze wolk zit, is het lastig om perspectief te houden. En juist dan is net dat zo belangrijk. Want als je er af tuimelt, durft de landing nogal hard aan te komen.

    BeantwoordenVerwijderen