On the road
Ik stelde op de boekenswishing On the road van Jack Kerouac voor.
'It was beautiful in Longmont. Under a tremendous old tree was a bed of green lawn-grass belonging to a gas station. I asked the attendant if I could sleep there, and he said sure; so I stretched out a wool shirt, laid my face flat on it, with an elbow out and with one eye cocked at the snowy Rockies in the hot sun for just a moment. I fell asleep for two delicious hours, the only discomfort being an occasional Colorado ant. And here I am in Colorado! I kept thinking gleefully. Damn! damn! damn! I'm making it! And after a refreshing sleep filled with cobwebby dreams of my past life in the East I got up, washed in the station men's room, and strode off, fit and slick as a fiddle, and got me a rich thick milkshake at the roadhouse to put some freeze in my hot, tormented stomach.'
Toen ik even googlede op mijn stukje bleek uit de eerste zoekresultaat dat het tankstation in kwestie nog zou bestaan :-).
Waarom Jack Kerouac? Ik lees graag reisverhalen. Maar ik ben eerder toevallig begonnen in On the Road. Ik kende Kerouac van naam maar ik was niet meteen vertrouwd met 's mans werk.
Ik had net de verfilming van Howl gezien en ik vond het mooi hoe Ginsberg met taal speelt. Ik stond in de Fnac en ik zag het boek liggen dus heb ik het maar meegenomen. En ik heb het nog geen moment beklaagd.
Kerouac is een typisch product van de Amerikaanse cultuur in de jaren '40 en '50 met Jazz, Bebop en nog zoveel meer. Het mooie is dat hij schrijft zonder de tekst daarna nog aan te passen en met het oog van een mooi vloeiend ritme. Je kan ze gerust luidop voorlezen en je wordt er ook in mee gevoerd. Hij is een ongelofelijk meeslepend verteller.
Een aantal jaar geleden heb ik met een vriend een roadtrip gemaakt van Chicago naar Montreal. Buiten een auto en onze hotels hadden we niets gepland. We hebben het toeval de kans gelaten en zo Amerika op een andere manier leren kennen. Het verhaal van Kerouac doet me wel terug denken aan die reis: het gevoel van absolute vrijheid terwijl we ettelijke kilometers langs de Great Lakes reden.
Netsensei
'It was beautiful in Longmont. Under a tremendous old tree was a bed of green lawn-grass belonging to a gas station. I asked the attendant if I could sleep there, and he said sure; so I stretched out a wool shirt, laid my face flat on it, with an elbow out and with one eye cocked at the snowy Rockies in the hot sun for just a moment. I fell asleep for two delicious hours, the only discomfort being an occasional Colorado ant. And here I am in Colorado! I kept thinking gleefully. Damn! damn! damn! I'm making it! And after a refreshing sleep filled with cobwebby dreams of my past life in the East I got up, washed in the station men's room, and strode off, fit and slick as a fiddle, and got me a rich thick milkshake at the roadhouse to put some freeze in my hot, tormented stomach.'
Toen ik even googlede op mijn stukje bleek uit de eerste zoekresultaat dat het tankstation in kwestie nog zou bestaan :-).
Waarom Jack Kerouac? Ik lees graag reisverhalen. Maar ik ben eerder toevallig begonnen in On the Road. Ik kende Kerouac van naam maar ik was niet meteen vertrouwd met 's mans werk.
Ik had net de verfilming van Howl gezien en ik vond het mooi hoe Ginsberg met taal speelt. Ik stond in de Fnac en ik zag het boek liggen dus heb ik het maar meegenomen. En ik heb het nog geen moment beklaagd.
Kerouac is een typisch product van de Amerikaanse cultuur in de jaren '40 en '50 met Jazz, Bebop en nog zoveel meer. Het mooie is dat hij schrijft zonder de tekst daarna nog aan te passen en met het oog van een mooi vloeiend ritme. Je kan ze gerust luidop voorlezen en je wordt er ook in mee gevoerd. Hij is een ongelofelijk meeslepend verteller.
Een aantal jaar geleden heb ik met een vriend een roadtrip gemaakt van Chicago naar Montreal. Buiten een auto en onze hotels hadden we niets gepland. We hebben het toeval de kans gelaten en zo Amerika op een andere manier leren kennen. Het verhaal van Kerouac doet me wel terug denken aan die reis: het gevoel van absolute vrijheid terwijl we ettelijke kilometers langs de Great Lakes reden.
Netsensei
0 reacties: