Speeddating: een verslag van onze reporter ter plaatse
Lowimpactman Steven nam gisterenavond deel aan de Veggie speeddating van Eva en schreef onderstaand verslag.
Wie hier een beschrijving verwacht van hartstochtelijke scènes en emotionele ontmoetingen zal ik al op voorhand teleurstellen. Speeddating (al of niet veggie) is een eerder saaie bedoening. We waren gisterenavond met 8 mannen en 7 vrouwen in het hoofdkwartier van Eva. Na wat onwennig wachten op een paar laatkomers kregen we een korte inleiding en een paar praktische afspraken. Ik had gedacht dat er wat meer richtlijnen of methodieken aan te pas zouden komen, maar het is uiteindelijk heel simpel: de vrouwen gaan elk op een aparte plek zitten en de mannen gaan 1 na 1 op bezoek voor een babbel van 10 minuten.
Na die tien minuten rinkelt het belletje en mag je naar de volgende doorschuiven. Ik ga niks vertellen over de andere deelnemers en zeker niet over de gesprekken. Wat wel opviel, is dat je hier in elk geval te maken krijgt met redelijk gelijkdenkende mensen, die allen een behoorlijk ecologische reflex hebben en vaak ook in de sociale sector werken (ik spreek vooral over de vrouwen, want met de mannen heb ik nauwelijks gesproken). Ik kan me voorstellen dat dit inderdaad wat voordelen heeft. Wie wil kan op het einde van zo’n gesprek nog gegevens en visitekaartjes uitdelen.
Halverwege was er even pauze met een spelletje ‘sociale choreografie’. Waarbij je een plaats in de ruimte moet zoeken in functie van het antwoord op vragen als ‘wie heeft een plaat van Madonna in huis’ of ‘denk je dat dieren emoties kunnen voelen’. Altijd goed voor wat vrolijke opmerkingen, misschien hadden we ook daarmee kunnen beginnen.
Tijdens de pauze waren ook de befaamde cupcakes van de partij. Naar ik gehoord heb van de anderen waren ze zeer lekker. Zonder room, zonder eieren, zonder melk, maar natuurlijk met een flinke dosis suiker. Ik heb mijn cupcape bij mijn ronde meegenomen en aangeboden aan de dames. Die echter meestal genoeg hadden met 1 gebakje.
Na de pauze gingen de gesprekken verder waarbij je wel eens grappige dingen meemaakt als: ‘dit heb ik al gezegd natuurlijk, of toch niet, het zal aan de vorige geweest zijn’. Of ‘of wat moet ik nu nog zeggen’. Maar goed, ik heb een paar aangename babbels gehad, lekkere cupcakes gezien. Maar ik denk niet dat dit mijn burgerlijke stand zal beïnvloeden.
Wie hier een beschrijving verwacht van hartstochtelijke scènes en emotionele ontmoetingen zal ik al op voorhand teleurstellen. Speeddating (al of niet veggie) is een eerder saaie bedoening. We waren gisterenavond met 8 mannen en 7 vrouwen in het hoofdkwartier van Eva. Na wat onwennig wachten op een paar laatkomers kregen we een korte inleiding en een paar praktische afspraken. Ik had gedacht dat er wat meer richtlijnen of methodieken aan te pas zouden komen, maar het is uiteindelijk heel simpel: de vrouwen gaan elk op een aparte plek zitten en de mannen gaan 1 na 1 op bezoek voor een babbel van 10 minuten.
Na die tien minuten rinkelt het belletje en mag je naar de volgende doorschuiven. Ik ga niks vertellen over de andere deelnemers en zeker niet over de gesprekken. Wat wel opviel, is dat je hier in elk geval te maken krijgt met redelijk gelijkdenkende mensen, die allen een behoorlijk ecologische reflex hebben en vaak ook in de sociale sector werken (ik spreek vooral over de vrouwen, want met de mannen heb ik nauwelijks gesproken). Ik kan me voorstellen dat dit inderdaad wat voordelen heeft. Wie wil kan op het einde van zo’n gesprek nog gegevens en visitekaartjes uitdelen.
Halverwege was er even pauze met een spelletje ‘sociale choreografie’. Waarbij je een plaats in de ruimte moet zoeken in functie van het antwoord op vragen als ‘wie heeft een plaat van Madonna in huis’ of ‘denk je dat dieren emoties kunnen voelen’. Altijd goed voor wat vrolijke opmerkingen, misschien hadden we ook daarmee kunnen beginnen.
Tijdens de pauze waren ook de befaamde cupcakes van de partij. Naar ik gehoord heb van de anderen waren ze zeer lekker. Zonder room, zonder eieren, zonder melk, maar natuurlijk met een flinke dosis suiker. Ik heb mijn cupcape bij mijn ronde meegenomen en aangeboden aan de dames. Die echter meestal genoeg hadden met 1 gebakje.
Na de pauze gingen de gesprekken verder waarbij je wel eens grappige dingen meemaakt als: ‘dit heb ik al gezegd natuurlijk, of toch niet, het zal aan de vorige geweest zijn’. Of ‘of wat moet ik nu nog zeggen’. Maar goed, ik heb een paar aangename babbels gehad, lekkere cupcakes gezien. Maar ik denk niet dat dit mijn burgerlijke stand zal beïnvloeden.
0 reacties: