Een tijdje geleden kondigden we aan dat we tijdens de vasten 47 dagen geen suiker gingen eten. U kon onze belevenissen nadien volgen op Suikerloos.

Vorig weekend gingen we met 3 ex-suikerloze vriendinnen ontbijten bij Julie’s house. Het was voor ons meteen ook het moment om eens bij te praten over hoe het nu voelt, zo een paar weken na het einde van onze 47-daagse suikerloze vasten.

Toen we een paar weken geleden samen onze vasten braken met een frambozenbavarois, smaakte die ons minder dan we hadden verwacht. We vonden hem te zoet en lieten de gastvrouw achter met flink wat bavarois.

Ook een paar weken later blijft dat gevoel van ‘te zoet’.

We grijpen allemaal minder naar zoetigheden, stellen we vast. Gebak eten we nog, maar vooral omdat het bij een sociaal leven hoort. De zin om nog een extra stuk te nemen, is er niet meer.

Dat vinden we op zich wel een leuk gevolg van onze vasten.

Of we onze vasten volgend jaar nog herhalen en of we onze pijlen weer zullen richten op suiker of op iets anders, zullen we nog bekijken. We vinden dat we voldoende afgekickt zijn van suiker en als dat volgend jaar nog zo is als de vasten er weer aankomt, lijkt het ons niet nodig opnieuw voor ‘zero sugar’ te gaan. ‘Zero sugar’ is het trouwens nooit helemaal geweest. We zullen allemaal wel ongemerkt wat verborgen suikers binnengekregen hebben en bijna iedereen heeft wel eens gezondigd op een zwak moment. Maar die zonden hebben we mooi aan elkaar opgebiecht, er de zondares in kwestie eens goed mee geplaagd en elkaar vervolgens groothartig vergeven.