Als single naar het buitenland

maandag 11 juni 2012 Lies 6 Opmerkingen

Een collega van mij is een paar maanden geleden verhuisd naar Londen voor het werk. Toen ik in het personeelsmagazine een interview met hem las, begon het ook bij mij te kriebelen. Waarom zou ik eens geen tijdje naar het buitenland gaan? Want als er iemand de vrijheid heeft om z'n biezen te pakken en weg te wezen, dan is het wel een single zonder kinderen. Al die nieuwe ervaringen die ik zou opdoen, de vele dingen die ik zou bijleren, de talen die ik zou bijschaven en - last but not least - alle nieuwe contacten, zou dat niet schitterend zijn?

Maar prompt was daar ook een stemmetje in mijn hoofd dat een heuse tirade afstak:


Ben je gek, Lies? Je gaat daar zitten wegkwijnen in je eentje. Want jij bent geen eenzaat, jij hebt sociaal contact nodig, veel sociaal contact. Wil je nu echt helemaal opnieuw beginnen? De vriendenkring die je hebt na bijna 20 jaar Gent, die ga je niet opbouwen in 1 of 2 jaar, hoor.


En je bent nu net helemaal geïnstalleerd in je appartement, de tijden dat het er een zothuis was, zijn voorbij. Geniet nu toch eens van de rust, van het leven dat zachtjes zijn gangetje gaat. Of wil je liever al je spullen versleuren en je appartement verhuren? Om in het buitenland weer van nul te beginnen. 


En al die paperassen, zucht.


En je ouders, die worden er ook niet jonger op. Ze besterven het als hun dochter het land verlaat. En wat als ze beginnen te sukkelen en je er niet kan zijn voor hen? Je weet trouwens niet hoeveel jaar ze nog te leven hebben, kijk maar eens om je heen hoeveel vrienden al minstens 1 ouder hebben moeten afgeven. Op de dag dat ze er niet meer zullen zijn, ga jij het je eeuwig beklagen dat je niet meer tijd met hen hebt doorgebracht.

Besef je trouwens dat de kans erin zit dat je je huidige job niet meer gaat terugkrijgen bij je terugkomst? Want opgestaan is plaats vergaan.


Het was dus weer een strijd in mijn hoofd tussen de Lies die houdt van avontuur en de Lies die houdt van haar vertrouwde, warme omgeving. Tussen de reisduif en de huisduif. Voorlopig is de strijd niet beslist. Het is dan ook complex als single. Enerzijds is het veel gemakkelijker om naar het buitenland te vertrekken. Jij beslist en hup, je bent weg. Geen partner of kinderen om rekening mee te houden. Anderzijds kom je wel helemaal alleen toe in een vreemd land. Geen schouder om op te leunen als het soms wat lastig is. Niemand vertrouwd om je heen.

Dus blijft het voorlopig bij een ideetje. Eentje om te laten rusten (misschien zelfs roesten) of rijpen.



6 opmerkingen:

  1. begin eens met op je eentje op vakantie te gaan ? Dat staat in ieder geval in mijn planning ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Helemaal dezelfde bedenkingen hier. Voor- en nadelen afwegen bracht nog geen raad.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Blijf maar lekker in België, we zouden je hier veel te hard missen!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @me: Alleen op vakantie gaan, lukt mij goed. Maar dan zorg ik ervoor dat ik zelden alleen ben door bv. bij Couchsurfers te logeren en in jeugdherbergen te overnachten.

    Maar een paar weken alleen rondreizen, is nog wat anders dan 1 of meerdere jaren alleen in het buitenland wonen.

    @lien: kiezen is verliezen. Daarom is het zo moeilijk om de knoop door te hakken. Sommige dingen zullen fantastisch zijn, andere dingen (zoals het gemis van het thuisfront) heel wat minder.

    @Esmeralda: altijd fijn om te lezen. De kans lijkt mij momenteel trouwens groter dat ik het niet doe dan dat ik het wel doe. Ik krijg namelijk al heimwee naar Gent en alle vrienden alleen nog maar bij de gedachte aan een verhuis naar het buitenland. Maar mocht ik toch gaan, dan nodig ik je alvast uit om op bezoek te komen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hey,

    Ik stuitte heel toevallig op je blog en ik moet zeggen dat ik exact weet hoe jij je voelt :)

    Ik ben net zelf single en binnen enkele maanden loopt mijn contract bij mijn huidige werkgever af. Het kriebelt bij mij ook om voor één of enkele jaren naar het buitenland te trekken. En dan maak ik dezelfde bedenkingen als jij.

    Maar goed, ik denk dat ik best eerst om mezelf leer wonen in België (ik heb tot nu toe altijd samengewoond) voor ik dat doe in een ander land met andere gewoontes.

    Ik heb ondertussen ook enkele buitenlanders leren kennen die hier in Brussel zijn komen werken. Ik heb hen dan ook gevraagd waarom ze die stap genomen hebben. Allemaal gaven ze aan dat ze een leuk werkaanbod kregen. Niemand was echt op zoek naar een job in het buitenland.

    Maar bon, dit geheel terzijde :)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @Sweetlime: als je nog nooit alleen gewoond hebt, dan lijkt het me inderdaad een stap te ver om dat meteen in het buitenland te gaan doen. Dan doe je dat veel beter in je eigen land waar vrienden, familie en kennissen nooit ver weg zijn.

    BeantwoordenVerwijderen