Ik maak deel uit van een behoorlijk conservatieve familie. Een relatie aangaan, trouwen, kindjes opvoeden, … De traditionele katholieke levensweg werd me van jongs af ingeprent.

Onenigheden binnen het huwelijk bleef ten allen tijde tussen de vier muren van het huiselijk gezin. Voor buitenstaanders leek ieder gehuwd koppel uit de familie een uiterst gelukkig paar zonder huwelijksproblemen. Echtscheiding is iets wat in onze kringen niet bestaat. De spreuk ‘trouwen is houwen’, wat zoveel betekent als ‘eens getrouwd, voor altijd getrouwd, ongeacht hoe de relatie verloopt’

Het werd dan ook mijn doel hun voetsporen bij te treden en op zoek te gaan naar de grote liefde. Met het oogpunt van later trouwen en een gezin stichten.
Ik ben nooit een flierefluiter geweest. Integendeel. Iemand zoeken als toekomstige levenspartner nam ik zeer ernstig. Als introvert persoon was contact leggen een hele zware opdracht voor me. Dit resulteerde erin dat ik pas op mijn 25ste een eerste korte relatie met een meisje aanging. Na een paar maanden bleek zij toch iets anders te zoeken en kwam ik weer alleen te staan. Nog steeds wonende in de ouderlijke woonst.

Even later verscheen “de ware”. Van bij het begin grote liefde. De levensdroom die ik er toen op nahield werd werkelijkheid. Na 6 maanden gingen we al samenwonen, een jaar later bezegelden we onze relatie met een huwelijk.

Wegens redenen die ik niet verder wens toe te lichten, bleven we kinderloos. Globaal gezien vond ik onze relatie quasi optimaal. Veel gelukkige momenten gekend, bitter weinig momenten van geruzie of onverschilligheid. In mijn visie was dit een huwelijk voor het leven.

Rondom mij zag ik tal van huwelijken sneuvelen en echtscheiding lijkt meer een trend te worden dan een schandaal. Hoe koppels na zoveel jaren samenzijn, alles met elkaar te hebben gedeeld, in lief en leed, kunnen beslissen om voortaan zonder elkaar verder te gaan kon ik niet begrijpen. Dit zou mij nooit overkomen. Daar deed ik alles aan! Huwelijk was voor mij een heilig woord. Een levenswerk. Haar gelukkig maken, dat maakte ook mij gelukkig. Haar in de watten leggen, elk gevoel en elke gedachte met haar delen. Ze werd als het ware een onderdeel van mezelf. Ondenkbaar om ook maar 1 dag zonder haar te kunnen of moeten leven.

(wordt vervolgd)