Gelukkige singles

donderdag 15 augustus 2013 Gastblogger 8 Opmerkingen

“Ik heb het altijd heerlijk gevonden om single te zijn”, zegt professor Bella De Paulo van de universiteit van California. “Maar ik had een hekel aan alle stereotypen en discriminatie en aan al die overdreven tamtam over het huwelijk, bruiloften, stelletjes en romantische liefde.” Zij heeft een grondige studie verricht naar de liefde en het leven van singles. En ze trof totaal geen ellende aan.

Het huwelijk en de romantische liefde worden in de media en in onze samenleving enorm opgehemeld. Singles denken dan ook vaak dat ze alleen staan als ze hun leven best oké vinden. Niet alle singles zijn wanhopig op zoek naar een lief. Velen zijn het gewoon uit overtuiging en zien het als de manier van leven die het best bij hen past. Even zinvol en productief als in een vaste relatie duiken. Volgens De Paulo is de opvatting dat singles zielig, eenzaam en ongeliefd zijn en niets liever willen dan een partner vinden gewoon een mythe. Ze wordt niet ondersteund door wetenschappelijke gegevens. Een van de redenen waarom zo veel singles het zo goed doen, is dat ze vaak een gewaagde en brede kijk op de liefde hebben. Liefde is voor hen veel meer dan alleen maar romantische liefde. Diverse onderzoeken hebben aangetoond dat singles bijvoorbeeld in het algemeen meer klaar staan voor hun broers, zussen, ouders, buren en vrienden.

Voor generaties van vrouwen en mannen die hun leven bijvoorbeeld aan sociale rechtvaardigheid hebben gewijd, is de betekenis van liefde en passie altijd breder geweest dan diamanten ringen en rode rozen. Wie is de liefde van je leven? “Misschien is liefde eerder een ‘wat’ dan een ‘wie’”, zegt De Paulo. “Of misschien is je liefde groot genoeg voor meer dan één persoon. Als je je openstelt voor liefde in haar grootste, breedste betekenis, leid je waarschijnlijk je beste en zinvolste leven”. Dat mag iedereen voor zichzelf uitmaken. Ze roept iedereen op om op een andere manier naar singles te kijken. Net als bij racisme hebben zij immers ook vaak met sociale discriminatie te maken. Dat noemt de onderzoekster: “singlisme”. “Ik ben niet single omdat ik de ware Jacob nog niet gevonden heb of omdat ik problemen heb”, zegt ze. “Integendeel. Het leven als single past gewoon bij mij. En zo zijn er velen.” Ze zegt het met een glimlach én met overtuiging. Een van haar populairste boeken heet dan ook “Hoe singles gestigmatiseerd en genegeerd worden en toch nog lang en gelukkig leven”.

Leo Bormans

The World Book of Love

8 opmerkingen:

  1. Prachtig! Eindelijk! Geen groter dogma dan dat van de eeuwige, enige relatie, ware Jacob... you name it.
    Brede kijk op de wereld en de liefde. Precies! Om maar niet te spreken van kinderloosheid wat ook zo vreselijk veel voordelen biedt. Het argument van klaarstaan voor familie wil ik niet gelijk benadrukken, want singles zijn daar schijnbaar inderdaad vaker de klos. Maar de tijd dat singles niet aan snotneuzen, poepluiers, ouderavonden, speelafspraakjes, huiswerkbegeleiding en glaasjes water in de nacht besteden, zetten ze in voor andere zaken. Nee, en het verhaal van 'je krijgt er zo veel voor terug' is ook zwaar overdreven. En 'je hoort' dan misschien niet gelijk kinderen te willen, 'je hoort' als doel toch idd, wel een vaste, lange unieke relatie te hebben. Waarom? Voor wie? Om iemand te hebben die in je buurt is? Geen grotere eenzaamheid dan weten dat hij/zij in huis is maar niet naar je omkijkt. De enige troost die zulks kan bieden is dat je een ander ergens de schuld van kan geven. En dat is volgens mij het ware problemen dat alleenstaande mogelijk wel kunnen ervaren, het zelf verantwoordelijkheid dragen voor je eigen (on) geluk is soms zwaar.

    Dus wat doet deze dame, die heeft, zonder dat ze er naar op zoek was (en een relatie met getrouwde man had), toch een leuke vent voor haar zelf gevonden. Ik weet zelf eigenlijk nog steeds niet waarom. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Volledig met je eens! :-)
    Wie het in deze tijden aandurft te trouwen, is een grote heldin/held, wetende dat 2 op 3 huwelijken het niet overleefd. En die 'jonge, gelukkige' ouders zien er vooral de eerste ouderschapsjaren heel moe uit!
    Ik lach eens met de clichés en denk er het mijne van...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik kan er nog inkomen dat mensen kunnen leven met hun status van "alleenstaande", maar - en dat ligt vermoedelijk aan mezelf - ik kan er niet bij dat iemand (een enkele uitzondering daargelaten) ervoor kiest om alleenstaand te blijven. Een mens is toch immers een sociaal dier en bijna iedereen heeft toch af en toe een behoefte aan genegenheid, aan intimiteit en aan seks? Ja, dat kan (bij de meesten) ook wel zonder relatie, maar dat is toch niet hetzelfde. Of begrijp ik het allemaal niet?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Corvus, nee, het is niet dat jij iets niet begrijpt, maar ik vind zelf de automatische combinatie relatie/ sociaal/ (goede) seks wat kort door de bocht. Dat is wat in films wordt gesuggereerd, maar de werkelijkheid is anders. Er wordt massaal vreemdgegaan. Dus die koppeling gaat al mank. Want wie geen relatie heeft, gaat niet vreemd. En verder is het natuurlijk super als je met je lief dezelfde tv programma's leuk vindt, muzieksmaak, opvoedstijl of wat ook deelt, maar wie goed naar reclames en films, cabaret kijkt, zal merken dat het voor velen die langer dan tien jaar samen zijn juist een heerlijk sociaal gebeuren is als ze eens niet met hun lief op verjaarsvisite sociaal hoeven te doen. Maar misschien is dit meer het probleem dat mensen elkaar binnen een relatie te veel claimen en een wat krampachtig beeld van liefde hebben dan dat hierom het single zijn te prevaleren is. Ik lijk wel erg stellig, maar ik weet het ook niet hoor. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik sluit me aan bij Corvus. Ik ben akkoord dat niet iedereen hetzelfde in elkaar zit, maar algemeen gezien zoekt de mens toch steeds naar een soort van levensgezel.

    In mijn persoonlijke ervaring zijn velen die bewust single zijn gewoon ontgoocheld in die zoektocht.

    Dat neemt echter niet weg dat diegenen die wél nog steeds op zoek zijn zich niet kunnen amuseren in de tussentijd :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @ LEHTI PAUL: ik weet (of beter: besef) ook wel dat het in een relatie kan verkeerd lopen, maar dat betekent nog niet dat een relatie daarom automatisch "verkeerd" is of dat het altijd verkeerd zal lopen. Misschien moeten we wel af van het idee dat een relatie altijd voor de rest van het leven moet zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Toen ik terug single werd, was het eerste wat de mensen tegen mij zeiden iets in de trant van "ik hoop dat je snel iemand anders vind" of "ik hoop dat je niet lang alleen blijft". Maar niemand die me de vraag stelde of ik eigenlijk zowiezo terug een relatie wil. En zelf weet ik het ook nog niet goed. Een vriend van me zei ooit dat ervoor kiezen om single te blijven "wel erg gemakkkelijk is". Dus ik blijf dan maar single uit gemakzucht?

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat leuk, zo veel reacties over hoe het single zijn wordt beleefd.
    Nachtbraker noemt terecht de als troostrijk bedoelde opmerkingen die vaak volgen op een relatie die eindigt. Vaak gaat die ook gepaard met het (on)nodige leed, maar inderdaad hoor je maar weinigen zich afvragen of je dat ook echt wilt, een relatie. Misschien kwam je er wel achter dat een relatie en/of samenwonen helemaal niet je ding is. Of niet meer.
    Een vriendin die voorheen dolgraag kinderen wilde, maar er achter kwam dat ze dat wilde op verkeerde gronden, weet nu zeker geen kinderen te willen. (maar het lot is haar niet gunstig gezind: haar nieuwe partner heeft wel een kind)

    Er zijn ook mensen die bij elkaar blijven uit gemakzucht. Ieder leidt zijn eigen leven, maar 'het is nu eenmaal zo', dus blijven we bij elkaar. Ik denk dat vroeger nog vele vaker voorkwam en ook kon. De vrouw had de regie thuis, de man was 6 a 7 dagen van huis. Vaak zie je dat een relatie echt op de proef wordt gesteld bij werkloosheid (wat doet die man toch hier?, blijf uit mijn ruimte) of pensioen. Ik ken zelf een stel waar de vrouw, vlak voor haar 25 jarig huwelijksjubileum, wilde scheiden. Het komt zelfs vaak voor dat een van de echtelieden (meestal de vrouw) na het overlijden van de partner opbloeit. Ook dat zie je weinig in (Hollywood) films.
    Misschien, als we echt graag een relatie willen, moeten we er me leren leven dat een zekere sleur of afstand na een jaar of tien er gewoon bijhoort. Of, de pluspunten van het singlezijn niet uitwissen.
    Zo, ik heb weer genoeg gezegd. Ik wens iedereen veel plezier bij het (niet) vinden van ene partner ;-) (de zoektocht zelf kan ook al leuk zijn, toch?)

    BeantwoordenVerwijderen