Singel of in een relatie: soms een keuze, soms ook niet. Bij sommigen, zoals De Rupo, is het heel duidelijk een keuze: hij is 'getrouwd met zijn werk'. Als je single bent en een relatie wil, is het een keuze om een relatie te willen en te gaan 'zoeken', doch op dat moment zelf ben je nog single. Liefde laat zich niet kiezen, dat komt van twee kanten of niet... Is kiezen verliezen? Dat hangt af van het gewicht dat je aan de voor-en nadelen van een keuze hangt en wat je wil in het leven.

@ lies: ik denk niet dat, als je uit een relatie stapt, je echt 'kiest' voor single zijn.
Je kiest wel bewust om uit de relatie te stappen. En het single zijn lijkt me dan het (soms ongewilde) gevolg.

Allé zie. Elio Di Rupo vrijgezel. In mijn hoofd had die echt een man. :-) Moet ik eens checken bij mijn tante die hem tegenkwam in Rome een tijd geleden. (Niet dat dat eigenlijk belangrijk is, maar da's dan voor de nieuwsgierigheid in mij dat ik dat doe.) Wat kiezen voor single zijn betreft. Jah. Ik heb niet echt het gevoel dat het voor mij een echte keuze is. Als ik kon kiezen, dan zou ik liever geen single zijn. Maar ik versta ook wel wat Lies bedoelt. Ik zou er nooit voor kiezen ten koste van elke prijs. Het zal vooral situatie per situatie afwegen zijn denk ik.

Ik dacht ook dat Elio Di Rupo een vriend of man had. Haha.

Hm... Bewust single zijn, daar geloof ik niet zo in. Wel in aanvaarden van het alleen zijn en je daar op de best mogelijke manier in schikken. Want ook al heb je het nog zo druk en ook al heb je enkele goede vrienden, komt niet iedereen ooit op een punt waarbij hij of zij het gevoel heeft dat het 'nu toch wel leuk zou zijn om iemand te hebben om fijne dingen mee te doen'? En kent niet iedereen de aarzeling of je die ene vriend of vriendin nu weer kunt mee vragen?
Zou Elio dan niet voor de liefde willen kiezen als iemand zijn pad kruist waarmee het klikt? Als beide partijen zich kunnen vinden in een bepaalde levensstijl kan het toch een succesverhaal worden?

Enfin, als mijn ideale man passeert kies ik alvast niet om single te blijven. :-)

Ik ben het ermee eens dat single-zijn voor veel mensen een negatieve keuze is. Ze vinden de relatie waarin ze zitten of de kandidaat-partners die zich aandienen slechter dan single zijn. Dus 'kiezen' ze ervoor single te zijn.

Maar ik ben het met jullie eens dat er weinigen zijn die nog kiezen om single te blijven als er zich iemand aandient op wie ze helemaal gek zijn.

Misschien kiest Elio ervoor om single te zijn omdat hij al ervaren heeft dat een relatie keer op keer miserie is als je zo'n job hebt die je 200% opslorpt. Dan kan je bijna niet anders dan je partner teleurstellen. In dat geval begrijp ik dat je ervoor kiest (tijdelijk) geen relatie meer aan te gaan (tenzij je natuurlijk iemand vindt die ermee kan leven je nauwelijks te zien te krijgen natuurlijk).

"Wat al wie wel al eens de kans kreeg om in een relatie te stappen en het niet deed of al wie al eens een punt zette achter een relatie, die heeft op dat moment toch gekozen voor single zijn."
Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Je kan ook een kans laten liggen omdat je die kans niet ziet zitten of zelfs omdat je die kans niet herkent als kans. En een punt zetten achter een relatie kan toch ook gebeuren omdat die relatie kapot is? Ik geloof niet zo in mensen die echt bewust vrijgezel blijven ...

Ik denk dat ook andere factoren mee bepalen hoe je omgaat met de keuze 'relatie of single', zoals leeftijd en vorige ervaringen (ook ruimer dan relaties). Iemand die zich nog te jong voelt om al een relatie te hebben bvb, of iemand die ietsje ouder is en langer 'aftast' of een nieuwe relatie écht is wat het is. En los van leeftijd: eens je bewuster bent van wat je wel/niet wilt in je leven en relaties met anderen (door vorige ervaringen), zal je sneller voelen of iets wel of niet kan werken en begin je niet met twijfels.

Uiteraard zijn veel aspecten in het leven leuker met een fijne partner, maar veel van die zaken zijn even leuk met goeie vrienden en die heb je voor 'altijd'...

Net iets te veel teleurstelling. Als ja al wat ouder bent neem je dat risico niet zo makkelijk meer, al dient er zich iemand aan. Je kan hele mooie tijden beleven met iemand, maar dat weegt niet meer op tegen het vreselijke verdriet en het alweer opnieuw moeten beginnen, je weg weer vinden, je weer vele maanden ergens doorworstelen. Als je al paar keer het beste van jezelf hebt proberen geven, emotioneel, materieel, financieel... en steeds weer het deksel op je neus krijgt ... de ene keer heftig bedrogen, de andere keer meedogenloos gedumpt wordt en de volgende keer met wel erg vage redenen mag beschikken na alweer enkele jaren, tja dan stopt het zo'n beetje want het begint als puur tijdverlies aan te voelen. En je leeft maar 1 keer.