Alert op zoek naar de speld in de hooiberg

zaterdag 1 maart 2014 Gastblogger 4 Opmerkingen

Twee onafgebroken singlejaren later maak ik de balans op van mijn struggle-for-love-life. Op zoek ben ik niet en nooit geweest, althans, zo zie ik het zelf. Wel voel ik soms een leegte die ik graag ooit opgevuld wil zien. Maar genieten doe ik, met volle teugen, van de vrijheden die het singlebestaan biedt.

Dit opgeven doe ik dus niet voor eender wie, heb ik al lang besloten. Ook ben ik hopeloos romantisch, en kijk ik ernaar uit om iemand te ontmoeten die me ondersteboven brengt en waar ik hetzelfde effect op heb.

Ik ben wel alert. Mijn single-voelsprieten staan vaker aan dan af, ik sta open voor dates die vrienden voor me organiseren, ik durf al eens te laten vallen dat ik single ben, ...

Want ik heb moeten vaststellen dat mijn eisen hoog zijn. Gewoon goed genoeg is niet goed genoeg voor mij. Er is altijd wel iets. Geen gemeenschappelijke interesses, de ex nog niet helemaal verwerkt, geen fysieke aantrekking, gaat te veel uit, of is helemaal niet sociaal, net iets te oud, heeft een rare gewoonte, ... .

Ik kreeg laatst de vraag: is die niets voor jou? - Ik zei, nee, ik denk het niet. - Waarom niet dan? - Wel, ik kon niets bedenken, alleen, hij is het niet. - Oei, wat is er dan mis mee? - Helemaal niets, hij is best oke, maar gewoon, hij is hét niet.

Maar even vaak is het net andersom en stuurt de andere kant net te weinig aan op een nieuwe date, en hoeft het voor mij ook niet meer.

Dus blijf ik verdergaan, zoals ik bezig ben. Niet op zoek zijn, maar de kans op het vinden van die speld in de hooiberg vergroten door alert te zijn. Niet meer, maar zeker ook niet minder, dan dat. En wie weet, wie weet, kom ik zo, traag maar zeker, die ene ware jacob wel tegen. Ooit.

Met dank aan onze gastblogster. Jouw getuigenis is ook welkom bij oponseentje@gmail.com

4 opmerkingen:


  1. Heel fijn geschreven, en redelijk wat herkenbare punten die je aanhaalt. De single-voelsprieten bijvoorbeeld, en het alert zijn terwijl je je amuseert zonder op zoek te zijn. En wat je eisen betreft, niks is 'te hoog' want als jij het zo aanvoelt is dat 'juist goed' en perfect qua voorwaarden, toch? Never settle for less, en de voorbeelden die je geeft vind ik althans goeie redenen om er niet mee te beginnen.

    Het is mooi te lezen dat je vooral geniet, met volle teugen, want uiteindelijk is dat het belangrijkste. En uwe jacob of jacobina, die kom je zeker tegen, altijd en meestal wanneer je het het minst verwacht omdat je volop aan 't genieten bent van iets dat je wel-héél-erg-graag doet (mijn ervaring).

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is inderdaad heel herkenbaar en ik sta er helemaal achter dat alleen iemand met wie het echt goed zit een relatie waard is.

    Het enige vraagteken waar ik mee zit: schrijven we als single de 2e date niet te snel af? Ok, we hebben onze drukke single-agenda vol activiteiten waar we mede dankzij ons single-zijn kunnen van genieten en daardoor hebben we weinig tijd om nieuwe mensen beter te leren kennen.

    Bovendien zal de extra "inspanning" om iemand beter te leren kennen in 99% van de gevallen zeker niets opleveren. Maar die ene waarbij je niks kan bedenken... Wat als die in dat ene procentje valt? Dat procentje waarmee het misschien zou kunnen? Iemand waarbij er langzaam iets groeit...

    Zijn singles dus te kritisch? Misschien enkel voor wie ze wel of niet een 2e date gunnen. Maar ik moet hier ook schuldig pleiten. En helaas is er geen checklist voor wat misschien zou kunnen werken.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja. Ik denk er net hetzelfde over. Gedaan met zoeken. Gewoon alert zijn terwijl we dingen doen die we graag doen. Ik lees wel dat jullie regelmatig aan dates toekomen. Dat is helaas hier niet zo. Tips daarover zijn uiteraard altijd welkom... :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een heel vlot geschreven en herkenbaar stukje, vind ik.

    @Simon: ik kan je redenering volgen. Bij sommige van mijn vrienden zou ik bij de eerste ontmoeting ook nooit gedacht hebben dat het zo'n goede vrienden zouden worden. De vriendschap groeide omdat we elkaar toevallig regelmatig opnieuw te zien kregen en we elkaar zo beter leerden kennen en appreciëren.

    Bij dating verwachten we vaak dat het direct een schot in de roos is, zeker als we een drukke job, uitgebreide vriendenkring en tal van andere activiteiten hebben. Dan is de beschikbare tijd beperkt en gaan we iemand waar we niet onmiddellijk 'potentieel' in zien niet meer dan eenmaal zien. Misschien mislopen we op die manier kansen, maar blijven afspreken met al de mensen waarin we noch vriendschappelijk, noch amoureus iets zien, lijkt mij toch ook te tijdrovend en frustrerend.

    Trouwens, als ik terugblik op de 'mannen in mijn leven', dan zie ik toch dat de meesten me al bij de eerste ontmoeting waren opgevallen. Dus vertrouw ik er maar op dat dit in de toekomst ook wel zo zal zijn.
    Hoewel die eerste indruk en zelfs klik blijkbaar ook weer niet alles zegt. Anders was ik geen single meer...

    BeantwoordenVerwijderen