...of omdat je het té graag wil....
een 'fout' die ik in het verleden wel gemaakt heb. Zó graag een relatie, gezin,...willen dat je jezelf wijsmaakt dat dít toch wel de juiste is. Dat een rationele keuze ook ok is, dat passie met de tijd toch verdwijnt, dat als je het graag genoeg wil en je best doet het allemaal wel in orde komt....
Misschien lukt dat bij sommige koppels ook wel....
Soms wil je te graag dat het klopt, je maakt jezelf wijs dat je verliefd bent, maar op termijn wreekt zich dat toch.
Nu heb ik mij voorgenomen geen relatie meer te 'willen', en als er op een dag toch iemand op mijn pad komt dan zien we wel....

En wat als je alleen bent en er klaar voor bent en het toch niet gebeurt? En wat als je wel wil maar niet kan?

@gastblogster: Ik denk dat er inderdaad veel relaties spaaklopen omdat mensen er ooit aan begonnen omdat ze per se 'een' partner wilden, niet omdat ze echt 'die' partner wilden.
Het probleem is dat verlangen iets is dat je nooit helemaal onder controle hebt. Als je ernaar verlangt, dan verlang je er nu eenmaal naar. Maar gelukkig hoeven we geen slaaf te zijn van onze verlangens en de eerste de beste in de armen te vallen omdat we nu eenmaal graag een partner willen. Als we beseffen dat onze verlangens ons ergens zullen brengen waar we niet willen zijn, dan kunnen we er bewust voor kiezen er niet aan toe te geven en single te blijven. Door werk te maken van een single-leven dat de moeite waard is, zorg je ervoor dat dit makkelijker wordt, vind ik.

@Corvus: je kan er zelf alleen maar voor zorgen dat je de omstandigheden creëert die gunstig zijn voor het ontstaan van een relatie, nl. een positief zelfbeeld en dito uitstraling, open staan voor anderen, voldoende sociale vaardigheden en gelegenheden om singles van het gewenste geslacht te ontmoeten, ...
Maar dat betekent nog niet dat er prompt iemand zal opdagen die bij je past, die iets voor je voelt en die jij ziet zitten.
Ik ken tal van heel leuke mensen die toch single zijn. 't Is ook een kwestie van op het juiste moment de juiste persoon tegen het lijf te lopen. Feit is wel dat hoe beter je erin slaagt een 'happy single' te worden, hoe aantrekkelijker je wordt als potentiële partner. Voor alle duidelijkheid, met een happy single bedoel ik niet iemand die hele dagen door het leven zweeft van geluk, maar gewoon iemand die z'n geluk in veel andere momenten van verbondenheid kan vinden en dus niet als een treurwilg staat te wachten op een partner omdat hem dat de enige mogelijke bron van geluk lijkt.

Zo gek, dit omschrijft éxact het gevoel waar ik mee worstelde en een paar uur geleden een punt heb achter gezet :-)

Helemaal eens met gastblogster en Lies. Een verlangen weten kaderen, en ook 'erboven' proberen staan en in 1e plaats liefhebben (breder dan relatie, ook naar jezelf).

@ Lies: ik zit/sta/lig niet te wachten hoor, maar na verloop van tijd (en dan heb ik het over verschillende jaren) slaat de wanhoop toch wel toe, willen of niet.