Weirdo's, junks, junioren en senioren versus mijn verlanglijstje (deel 2)

woensdag 1 oktober 2014 Gastblogger 2 Opmerkingen

De vijver waarin ik vis lijkt soms zo saai en leeghoofderig en raar en extreem en oppervlakkig en lelijk (sorry) en dom (nog eens sorry) of gewoonweg 'not my cup of tea'. Ben ik dan zo veeleisend? Teveel verwachtingen hebben is natuurlijk nooit goed, net als teveel op iets hopen. De kans op teleurstelling wordt er dan alleen maar groter op. Maar moet ik echt leren tevreden zijn met minder dan dat ik vind dat ik verdien? Mag ik mezelf niet het beste of toch tenminste iets heel goeds gunnen? Ik blijf echt liever alleen dan dat ik mezelf opscheep met een 'mister allright' hoor, daarvoor ben ik ondertussen ook al iets teveel gesteld geraakt op mijn vrijheid, zelfstandigheid en zelfredzaamheid. Het zal potverdikke een toppertje moeten zijn om het voor mij waard te maken. Mr. right, dat is waar ik op mik! En als dat betekent dat ik dan nog een eeuw moet daten, een hoop mannen moet teleurstellen of mezelf moet laten ontgoochelen, so be it. Het gaat hier ook niet om mijn kapper, slager of schoonheidsverzorgster he - daar neem je trouwens ook geen genoegen met inferioriteit - maar over mijn partner voor het leven!

I would rather die of passion than of boredom.

(wordt vervolgd)

Met dank aan onze gastblogster.

2 opmerkingen:

  1. Begrijp ik volledig. Voor "mister good enough" gaan vind ik onfair. Voor jezelf en ook voor de ander. Één van mijn grootste angsten is trouwens dat iemand interesse heeft in mij bij gebrek aan beter. Omdat ik erdoor kan. Ik denk altijd dat er best wel veel relaties hierop gebaseerd zijn. Beide partijen vinden elkaar goed genoeg. "Hij/zij is lief, verantwoordelijk en ik ben op mijn gemak. Wat wil je nog meer?"
    Ik geef toe dat ik het één keer overwogen heb. De man had een goede job, intelligent, goede familie, ... Maar ik vond hem saai en qua looks nu niet bepaald opwindend (hoewel hij zeer zeker wel verzorgd voor de dag kwam). Mijn broer lachte me uit toen ik hem vroeg: "en wat denk je van die?". Eerste en laatste keer dat ik zoiets overwogen heb.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Even twijfel ik tussen een tragi-komische of komische invalshoek.

    In ieder geval heeft het verhaal mij wel nieuwsgierig gemaakt.

    Vriendelijke groet,

    BeantwoordenVerwijderen