De feestdagen zijn voor mij altijd een hemelse, magische en toffe periode geweest. Afgezien van het tijdperk dat er in die periode moest gestudeerd worden, heb ik er dus altijd heel erg naar uit gekeken. De mensen waar ik  blij van word, blij maken met originele attenties, leuke babbels, feesttafels prepareren, lekker eten, dansen en gewoon genieten van elkaar. Nu is het gewoon heel erg dubbel: uitkijken naar vakantie en samenzijn met de kindjes, familie en vrienden, maar toch ook aankijken tegen gemis, leegte en alleen zijn. Ik voel me in deze periode toch  een beetje 'anders' als single, je hoort er toch niet helemaal bij en je voelt je al snel een aanhangsel of dat is toch althans bij mij het geval. Het is gewoonweg niet meer hetzelfde: de vaste vriendenkring waar ik altijd mee vierde, is niet meer. Mijn dochtertjes zijn er niet als het nieuwe jaar start (alweer niet), de puzzel leggen rond waar ik zal meevieren voelt soms ronduit zielig. Het is gewoon anders.

(wordt vervolgd)