Nu sta ik voor de 2de keer. De 2de keer zal anders worden, makkelijker ook, maar in wezen blijven dezelfde dingen ontbreken. Nog steeds de helft van de tijd zonder mijn dochtertjes, nog steeds dat aanhangsel-gevoel (ook al is de puzzel ondertussen wel gelegd en is er veel om naar uit te kijken). Nog steeds op mijn eentje (denk ik), nog steeds met kwetsuren, nog steeds veel schrik om alleen te zijn en een zekere leegheid te moeten voelen.

Maar, er is een belangrijke maar. We blikken nu wel terug op 2014. Het jaar van de grote omwenteling, van de klik, van de nieuwe start, van de nieuwe G. En ook al was 2014 een heuse rollercoaster, het heeft vooral veel vreugde en nieuw geluk gebracht. En hoop ook, hoop dat 2015 misschien echt wel eens alles in zijn plooi mag vallen. Vermoeiend ook want als ik het allemaal even op een rijtje zet (en al mijn blogs er even op na lees) dan is het toch wel een hell of a ride geweest hoor. Als ik er op terugblik, vraag ik me af hoe ik het heb volgehouden soms. Want het was geen roze wolk, het was verdomd moeilijk en de marsmannetjes hebben het me potverdorie niet altijd gemakkelijk gemaakt. Maar beetje bij beetje heb ik veel geleerd, veel ontdekt en heb ik mezelf van onder die dikke laag 'verleden' weten klauteren. Ik maak later nog wel eens een uitgebreidere round-up van 2014 en ik blik ook graag in een volgende blog wat vooruit en zadel jullie met veel plezier op met al mijn (goede) voornemens. Maar voor nu sluit ik graag af met te stellen, dat ik potverdorie megatrots mag zijn op het parcours dat ik het afgelopen jaar heb afgelegd.

(wordt vervolgd)