Waarom we uiteindelijk met de foute persoon trouwen

zaterdag 14 februari 2015 Gastblogger 1 Opmerkingen

Een trouwe lezeres mailde ons dit lange, maar bijzonder interessante artikel.

Het buigt zich over de vraag waarom er zo veel koppels zijn die duidelijk een totale mismatch zijn.

Dit zouden de redenen zijn:

1. We kennen onszelf niet

Als we de partner beschrijven die we onszelf toewensen, hebben we het over iemand die 'vriendelijk' is of 'aantrekkelijk' of 'leuk om bij te zijn'. Dat is allemaal veel te vaag.

Eigenlijk is er bij elk van ons een hoek af. We worden bijvoorbeeld boos als iemand het oneens is met ons, we hebben een probleem met intimiteit of sex, enz.
Allemaal dingen die je niet leert kennen als je alleen woont of tijdens contacten met vrienden. Je kan bv. niet boos tegen iemand schreeuwen als je alleen woont.
'One of the greatest privileges of being on one’s own is the flattering illusion that one is, in truth, really quite an easy person to live with. With such a poor level of understanding of our characters, no wonder we aren’t in any position to know who we should be looking out for.'

2. We kennen anderen niet

Anderen mensen kennen zichzelf al evenmin en zijn dus niet in staat om ons te informeren over welke hoek er bij hen af is.

We proberen ze te leren kennen door bv. kennis te maken met hun familie en vrienden. Zo hebben we het gevoel dat we ons huiswerk gedaan hebben.

Eigenlijk zouden we de ander uitgebreide psychologische vragenlijsten moeten laten invullen en een assessment laten doen bij een team psychologen. In 2100 zal dit de normaalste zaak van de wereld zijn en zullen we ons afvragen waarom we dat niet eerder deden.

We need to know the intimate functioning of the psyche of the person we’re planning to marry. We need to know their attitudes to, or stance on, authority, humiliation, introspection, sexual intimacy, projection, money, children, aging, fidelity and a hundred things besides. In the absence of all this, we are led – in large part – by what they look like. There seems to be so much information to be gleaned from their eyes, nose, shape of forehead, distribution of freckles, smiles… But this is about as wise as thinking that a photograph of the outside of a power station can tell us everything we need to know about nuclear fission.

Op basis van zeer beperkte visuele info projecteren we heel wat kwaliteiten op onze toekomstige.

3. We zijn het niet gewoon gelukkig te zijn

We denken dat we via de liefde het geluk zoeken, maar eigenlijk zoeken we vertrouwdheid.

Als kinderen leerden we voor het eerst wat liefde inhoudt. Maar die liefde ging ook gepaard met andere minder positieve zaken: gecontroleerd worden, vernederd worden, verlaten worden, gebrek aan communicatie, ...

En zo komt het dat wij partners die goed zouden zijn voor ons toch afwijzen omdat ze niet vertrouwd aanvoelen.

As adults, we may then reject certain healthy candidates whom we encounter, not because they are wrong, but precisely because they are too well-balanced (too mature, too understanding, too reliable), and this rightness feels unfamiliar and alien, almost oppressive.

4. Single zijn is vreselijk

Aan een relatie beginnen omdat je single zijn vreselijk vindt, is een slecht idee. We have to be utterly at peace with the prospect of many years of solitude in order to have any chance of forming a good relationship. Or we’ll love no longer being single rather more than we love the partner who spared us being so.

Jammer genoeg zorgt de maatschappij ervoor dat single blijven vanaf een zekere leeftijd onaangenaam wordt. Zo voelen koppels zich te bedreigd door de onafhankelijkheid van de single en dit zorgt ervoor dat ze singles minder gaan uitnodigen. Ook geraak je minder gemakkelijk aan seks.
Mochten seks en gezelschap even gemakkelijk bereikbaar voor singles als voor koppels, dan zouden mensen vaker om de juiste redenen voor een relatie kiezen.

5. Ons gevoel volgen heeft te veel prestige


Vroeger was het huwelijk een rationele zaak. Wij vervingen het verstandshuwelijk door het romantische huwelijk. Verliefd zijn, is genoeg. Pro's en contra's afwegen, voelt zo onromantisch aan.

6. Wij gaan niet naar liefdesscholen


In the age of the marriage of reason, one might have considered the following criteria when marrying:

- who are their parents

- how much land do they have

- how culturally similar are they

In the Romantic age, one might have looked out for the following signs to determine rightness:

- one can’t stop thinking of a lover

- one is sexually obsessed

- one thinks they are amazing

- one longs to talk to them all the time

We need a new set of criteria. We should wonder:

- how are they mad

- how can one raise children with them

- how can one develop together

- how can one remain friends


7. We willen geluk bevriezen

Dingen die ons gelukkig maken, willen we voor altijd houden. We denken dat het huwelijk ervoor gaat zorgen dat het geluk dat we met iemand beleven gaat blijven duren. Maar het huwelijk zorgt er net voor dat de situatie heel erg verandert: een ander huis, lang pendelen, een paar kleine kinderen, ...

De gelukspieken in het leven zijn gewoonlijk kort. Happiness doesn’t come in year-long blocks. We should be ready to appreciate isolated moments of everyday paradise whenever they come our way, without making the mistake of thinking them permanent; without the need to turn them into a ‘marriage’.

8. We geloven dat we speciaal zijn

We zien rondom ons tal van voorbeelden van vreselijke huwelijken. We weten dat een huwelijk een immense uitdaging is, maar wij geloven dat dit enkel geldt voor anderen.

9. We willen stoppen met denken over de liefde

Voor we trouwen, hebben we vaak veel woelige jaren gekend in ons leven met eenrichtingsverkeer, liefdesbreuken, eindeloze feestjes waarop we hopen iemand te ontmoeten.

Geen wonder dat we daar op een zeker moment schoon genoeg van hebben. Maar: there is as much doubt, hope, fear, rejection and betrayal in a marriage as there is in single life. It’s only from the outside that a marriage looks peaceful, uneventful and nicely boring.


Met dank aan onze gastblogster voor het mailen van de link.



1 opmerking:

  1. Een mij bekend artikel, ik zag het op één van mijn nieuwsgroepen verschijnen en deelde het FB-gewijs: heel interessant. Mij wordt het steeds duidelijker: er wordt ons nauwelijks iets vertelt en geleerd over (liefdes)relaties/zelfkennis/wijsheid, we krijgen romantische illusies dagelijks voorgespiegeld en we zijn wroetend op zoek naar nieuwe vormen van 'liefde' in een maatschappij die tot heel recent vasthield aan het kerngezin. Aandacht, waardering,... zijn levensbehoeften die we in specifieke vorm alleen bij deze 'ene' mogen zoeken in onze cultuur en daarmee sluiten we vele mogelijkheden uit. Het huwelijk zoals we dat nu kennen en het romantisch ideaal zijn zeer recente uitvindingen: geef mij maar iets dat groeit over tijd: pas op een stevige fundering kan je iets bouwen.

    BeantwoordenVerwijderen