Vijf jaar single ben ik geweest. Een vijfde van mijn leven. En dat heeft ervoor gezorgd dat ik geloof in mezelf en zelfstandig ben. Misschien, blijkt nu ik een relatie heb, wel té zelfstandig, té ‘tevreden’ met wie ik geworden ben?

Want jarenlang heb ik kunnen doen wat ik wou doen – ik wou helemaal niet op jonge leeftijd een relatie, laat staan een huis of kinderen. Aan die dingen had ik geen behoefte, hoewel ik natuurlijk het hebben van een lief af en toe, zoals iedereen, wel eens miste. In de plaats kon ik vrijwilligerswerk doen, me concentreren op mijn job, doorgroeien, bijscholen, reizen.

En toen leerde ik de huidige vriend kennen. We hadden veel gemeenschappelijke interesses en op het eerste zicht wel een gelijkaardig idee over het leven en de toekomst... Een echte vonk was er niet – die is er nog nooit geweest bij mij, het lijkt wel of dat over-je-oren-verliefd-zijn gevoel niet in mijn woordenboek staat. En ondanks de jarenlange belofte aan mezelf, dat ik pas écht weer voor een relatie zou gaan als dat gevoel er éindelijk wel eens zou zijn (want, als iedereen dat kan voelen, waarom ik dan niet?), bevond ik me plots in een relatie.

En na zoveel jaren single zijn, is dat niet simpel. Als single maak je namelijk plannen voor een toekomst als single: ik moet nog die grote reis doen, of, ik word wat ouder en dat maandelijks huren is echt wel weggesmeten geld, misschien moet ik maar eens kijken om te kopen, of, de beslissing om na die grote reis een katje te nemen. Plannen waarbij ik met niets of niemand rekening moet houden (behalve mijn eigen spaarpot, dat is dan weer een ander single-probleem). En plots komt daar iemand met – zo blijkt als je elkaar toch wat beter leert kennen – toch wel andere ideeën voor de toekomst, single plannen die gemaakt zijn in zijn single jaren.

En dan stel je jezelf de vraag: is deze relatie het waard om mijn plannen op te bergen? Is deze relatie beter dan alleen zijn, maakt ze mij gelukkiger?

Ik vrees dat bij mij het antwoord helaas deze keer ‘nee’ is, en deze relatie geen lang leven meer beschoren is (om uiteraard nog andere redenen, die er helemaal niet zo toe doen op een single blog). Of hoe het lang single zijn, het uiteindelijk opnieuw single worden in de hand werkt.

Maar op een dag vinden we allemaal die ene persoon die het wél waard is om onze plannen voor bij te schaven. En zo niet? Dan hebben we toch nog altijd onze eigen, leuke, geplande toekomst!

Met dank aan onze gastblogster. We kijken uit naar jouw inzending bij oponseentje@gmail.com