Man zoekt huis
Er verschenen op deze blog al een aantal stukjes over singles en hun zoektocht naar een eigen woning. Nu is het de beurt aan mij :-)
Sinds begin dit jaar heb ik last van een zwaar gevoel in de maag. De huisarts dacht eerst aan een maagzweer, maar na een reeks medische onderzoeken bleek het om een baksteen te gaan. Ook ik, het prototype van de eeuwige huurder, ontsnap blijkbaar niet aan dit hardnekkige virus.
Ik heb lang het romantisch idee gekoesterd dat ik samen met mijn prinses een droomkasteel ging kopen met een boomgaard, een moestuin en een doolhof voor de kinderen, maar aangezien de prinses wat op zich laat wachten (en ik nog steeds niet de lotto gewonnen heb), opteer ik toch maar voor een knusse rijwoning in de stad. Die lotto winnen kan later ook nog wel ;-)
Het werd dus tijd om uit mijn comfortzone te komen. Ik zocht op, ik leerde bij. Termen als klein beschrijf (minder dokken), abattement (minder dokken), KI (jaarlijks dokken), EPC en HOB kennen geen geheimen meer voor me. Er werden berekeningen gemaakt, raad gevraagd en een afspraak geregeld met de bank. Dit heeft mij een goed zicht gegeven op mijn financiële toestand en alle bijkomende kosten. Het is me al vlug duidelijk geworden dat het niet eenvoudig is om met één inkomen, en zonder enige financiële steun een eigen woning te verwerven. De recente herziening van de woonbonus maakt het er zeker niet makkelijker op (beste dames en heren politici, waarom werd het oude systeem niet behouden voor alleenstaanden?). Een geluk bij een ongeluk is dan weer dat de woonrente vrij laag staat.
Mijn eisen zijn niet mals: ik heb niet veel ruimte nodig, maar ik wil wel twee slaapkamers, een zonnig koertje of tuin en liefst een woning in een rustige, groene buurt maar toch nog in de stad. Een lastige en veel gezochte combinatie, zo blijkt. Maar niet onmogelijk.
Ondertussen heb ik reeds een 10-tal woningen bezocht. Tweemaal was er een klik, en tweemaal heb ik de moed gehad om een bod uit te brengen, helaas zonder resultaat. Misschien moet ik me toch beter laten (ver)leiden door de mooie ogen van immo medewerksters die beweren "dat het huis zeker xxx waard is"? Ik geef mezelf nog een jaar voor ik begin te wanhopen ;-)
Duimen jullie voor me?
M.
Met dank aan onze gastblogger. Jouw verhaal is ook welkom bij oponseentje@gmail.com
Sinds begin dit jaar heb ik last van een zwaar gevoel in de maag. De huisarts dacht eerst aan een maagzweer, maar na een reeks medische onderzoeken bleek het om een baksteen te gaan. Ook ik, het prototype van de eeuwige huurder, ontsnap blijkbaar niet aan dit hardnekkige virus.
Ik heb lang het romantisch idee gekoesterd dat ik samen met mijn prinses een droomkasteel ging kopen met een boomgaard, een moestuin en een doolhof voor de kinderen, maar aangezien de prinses wat op zich laat wachten (en ik nog steeds niet de lotto gewonnen heb), opteer ik toch maar voor een knusse rijwoning in de stad. Die lotto winnen kan later ook nog wel ;-)
Het werd dus tijd om uit mijn comfortzone te komen. Ik zocht op, ik leerde bij. Termen als klein beschrijf (minder dokken), abattement (minder dokken), KI (jaarlijks dokken), EPC en HOB kennen geen geheimen meer voor me. Er werden berekeningen gemaakt, raad gevraagd en een afspraak geregeld met de bank. Dit heeft mij een goed zicht gegeven op mijn financiële toestand en alle bijkomende kosten. Het is me al vlug duidelijk geworden dat het niet eenvoudig is om met één inkomen, en zonder enige financiële steun een eigen woning te verwerven. De recente herziening van de woonbonus maakt het er zeker niet makkelijker op (beste dames en heren politici, waarom werd het oude systeem niet behouden voor alleenstaanden?). Een geluk bij een ongeluk is dan weer dat de woonrente vrij laag staat.
Mijn eisen zijn niet mals: ik heb niet veel ruimte nodig, maar ik wil wel twee slaapkamers, een zonnig koertje of tuin en liefst een woning in een rustige, groene buurt maar toch nog in de stad. Een lastige en veel gezochte combinatie, zo blijkt. Maar niet onmogelijk.
Ondertussen heb ik reeds een 10-tal woningen bezocht. Tweemaal was er een klik, en tweemaal heb ik de moed gehad om een bod uit te brengen, helaas zonder resultaat. Misschien moet ik me toch beter laten (ver)leiden door de mooie ogen van immo medewerksters die beweren "dat het huis zeker xxx waard is"? Ik geef mezelf nog een jaar voor ik begin te wanhopen ;-)
Duimen jullie voor me?
M.
Met dank aan onze gastblogger. Jouw verhaal is ook welkom bij oponseentje@gmail.com
Ik duim zeker voor je!
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar en ik ben intussen zo ver dat ik binnen een 2-tal weken de akte onderteken, wat wil zeggen (maar dat leerde je intussen vast wel ;-) ) dat het dan VAN MIJ IS :-)
Een tip die ik je kan meegeven: ga eens langs bij de Immotheker, die kunnen je tot in de kleinste details uitleggen welke soort leningen er bestaan en welke het best past bij jou mogelijkheden en noden. Ze geven informatie die banken je niet geven, omdat ze een onafhankelijk adviesorgaan zijn, leggen de contacten met de bank en nemen je heel wat uitzoekwerk uit handen.
Dat gaat jou lukken!!! (zoals zo velen ook tegen mij hebben gezegd toen ik het nodig had).
Oh ja, ik heb zo'n 40 appartementen bezocht voor ik "het bijna mijne" vond. Op het einde wel tot 5 bezichtigingen per week.
SUCCES!!!
Als alleenstaande iets kopen is inderdaad niet niks. Ik heb het geluk dat ik wel financiële steun krijg van mijn ouders en zelfs dan is het nog steeds niet evident. Na wat zoeken heb ik nu ook het perfecte appartement gevonden. Hoera!
BeantwoordenVerwijderenVeel succes!
@Liz: dank je! De Immotheker kende ik al, er is zelfs een kantoor in mijn buurt. Ga ik zeker een afspraak bij maken. Proficiat met *jouw* appartement! :-)
BeantwoordenVerwijderen@Laure: financiële steun zit er bij mij niet in (tenzij ik een benefietactie opzet ;-)), maar ik mag niet klagen over mijn loon en ik leef vrij sober - dus ik kan wel wat sparen. Bedankt en eveneens proficiat met jouw stekje! :-)
Succes! Ik duim zeker.
BeantwoordenVerwijderenHet is niet simpel, in een wereld van tweeverdieners. Maar laat je niet ontmoedigen daardoor, volgens mij ben jij keihard voorbereid. Ook al komen er momenten waarop je er misschien zelf niet meer in gelooft, je gaat zeker vinden wat je zoekt!
Ik wens je een portie stalen zenuwen, een kilo tijd, een goeie schep geluk en een snuifje creativiteit toe om je droomhuis te vinden binnen je budget! Bij mij bleek dat het ideale recept om mijn huisje te bemachten.
Dank je, Anne. Ik zit nog niet in de fase dat ik er zelf niet meer in geloof, zolang de rente laag blijft, tenminste ;-) Die schep geluk zal ik wel nodig hebben...
BeantwoordenVerwijderenEen tip: ook eens kijken of je geen sociale lening kan krijgen via het Vlaams Woningfonds. Vroeger was het hebben van kinderen een vereiste, sinds 1 januari 2014 viel dat criterium weg (joepie). Zodoende was ik 2 jaar geleden voor het kantoor van Gent de eerste alleenstaande zonder kinderen die een lening kreeg. Als je natuurlijk een keigoede pré hebt (wat ik je toewens :)), zal je uit de boot vallen, maar met een gemiddeld inkomen kom je wel in aanmerking.
BeantwoordenVerwijderen