Gescheiden: getuigenis van een jonge papa (deel 1)

zaterdag 17 oktober 2015 Gastblogger 9 Opmerkingen

Het kan snel gaan: de knoop doorgehakt, de inboedel verdeeld, het hoederecht geregeld en de papieren getekend. Stek apart gezocht, verhuisd, ingericht. En daar zit je dan.

De steun van familie en vrienden is welgemeend, goed bedoeld, en slaat vaak zo hard naast de bal dat het moeite kost om te blijven glimlachen en te knikken. "Jaja, jonge gescheiden papa's met een peuter zijn een vrouwenmagneet". Het zal wel. Ook al is die eerder vermelde peuter, in alle eerlijkheid, de schattigste uk ooit. Moesten ze onverhoopt wél bestaan, die vrouwen: mail gerust! Adres onderaan! 24/7 bereikbaar! Maar hou er rekening mee dat er nog wat emotionele renovatiewerken uit te voeren zijn.

En dan de meervoudige klap op de vuurpijl: "Op welke datingsites ben je al ingeschreven?... hoezo, geen?" Welja, nee dus. Een stukje van mij blijft koppig vasthouden aan het idee dat dat echt wel de állerlaatste strohalm is, en dat daar enkel wanhopige gevallen op te vinden zijn. Ik ben niet wanhopig! Denk ik. Hoop ik. En daarbij, ik heb geen foto's om er op te zetten. Of toch geen goeie. Buh. Nee, het zou best kunnen dat ik die krampachtige vooroordelen en excuses ergens in de toekomst laat vallen, en gewoon accepteer dat het een medium als een ander is om mensen te leren kennen. Maar laat me nog even aan mijn koppigheid vasthouden; ik kan ze gebruiken.

(wordt vervolgd)

Met dank aan onze gastblogger. Jouw getuigenis is ook welkom bij oponseentje@gmail.com.

9 opmerkingen:

  1. Eerlijk gezegd, een jonge gescheiden man met een peuter...een vrouwenmagneet? Niet voor mij althans.
    De realiteit wil echter dat in mijn leeftijdcategorie vrijwel elke man die je tegenkomt wel één of meerdere kinderen heeft. Niks aan te doen dus en leren mee omgaan in mijn geval. Of het jonger gaan zoeken :-)
    Bij een man met kinderen heb je een ex (zijde moeder van het kind) die, willen of niet, stééds in de picture zal blijven. Dit kan vlot lopen maar kan ook voor zever zorgen.
    Een kind gaat ook àltijd voor. Een omgangsregeling die zomaar op het laatste moment wordt overhoop gegooid, kind gaat voor...
    Er is vaak ook de vraag of die man nog kinderen wil, want als hij een single vrouw zonder kinderen tegenkomt heeft die vaak nog een kinderwens. Dit kan dus ook een reden zijn waarom een relatie niet zal slagen.
    Bon, ik wil je niet ontmoedigen... misschien ben ikzelf net iets te vaak ontmoedigd de laatste jaren en zie ik vooral de hindernissen.
    Toch wens ik jou veel moed, en probeer misschien die emotionele renovatie niet teveel op de schouders van een nieuwe partner te leggen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Anoniem: bij jonge mannen heb je dan weer het risico dat ze zich plots willen voortplanten waardoor ze jou inruilen voor een jonger exemplaar ;-)

    Serieus nu: veel speculaties en mogelijke rampscenario's in je betoog. Als beide partijen wat water in de wijn doen denk ik dat het gerust kan meevallen allemaal. Het lijkt me trouwens ook logisch dat het kind voor gaat ten opzichte van de nieuwe partij in het gezin. Het niet hebben van kinderen is bovendien geen garantie dat er geen contact meer zou zijn met een eventuele ex, is dit dan zo onoverkomelijk?

    Aan de auteur van dit stukje: veel succes met het vinden van een partner die jou én je kind aanvaardt. Ik zou je wel willen aanraden om de emotionele renovatiewerken af te werken vooraleer er een nieuwe liefde in je leven komt :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Da's een goede raad van Matthias: eerst emotioneel weer alles op orde krijgen, dan pas aan iets nieuws beginnen. Je nieuwe vlam neemt er al je kind(eren) bij, onverwerkte issues kan ze dan wel missen denk ik.
    Heel belangrijk is hoe de relatie met de ex is. Belanden in een vechtscheiding is worst case scenario, maar het gebeurt maar al te vaak. Erkennen en aanvaarden van nieuwe partners, de kinderen leren kennen, ... Niet evident.

    Ik geloof dat de meeste mensen in de eerste plaats zoeken naar iemand zonder kinderen. Maar zoals Anoniem hierboven al aangeeft: eens je tot een bepaalde leeftijdscategorie hoort zijn de singles zonder kinderen bijna in de minderheid en leer je er ofwel mee omgaan, of je begint er simpelweg niet aan.

    Volgens mij heb je wel al het voordeel dat je een alleenstaande vader bent en geen alleenstaande moeder. Alleenstaande vaders lijken me sneller aanvaard.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat het al dan niet vrouwenmagneet-zijn van gescheiden papa's betreft, de ene vrouw staat ervoor open, de andere niet.
    De verliefdheid van mijn schoonzus op mijn broer werd aangewakkerd door hem liefdevol bezig te zien zijn met z'n peuter (uit een vorig huwelijk).
    Een jonge, kinderloze lezeres van deze blog ontmoette op een blogactiviteit een sympathieke jonge papa en voor zover ik weet, zijn die twee mensen nog altijd gelukkig samen.
    Zelf vind ik mannen met kinderen dikwijls een stuk meer maturiteit hebben dan de nog ongehuwde exemplaren. En als ik val voor de man, sta ik ook open voor zijn kinderen en begrijp ik dat die op de eerste plaats komen. Tot zolang er natuurlijk ook nog tijd is voor fijne momenten met z'n tweeën en ik niet zelf meegezogen en depri word van de eindeloze echtscheidingsmiserie.

    Ik volg de andere lezers in hun advies om eerst emotioneel wat op je positieven te komen. Jezelf op een datingsite zetten, lijkt me op dit moment geen goed idee. Ook al omdat daten betekent dat je soms gaat afgewezen worden en dat kan emotioneel zwaar zijn. Ik zou nu vooral investeren in nieuwe contacten en vriendschappen. Als de ergste pijn op een dag over is, dan kan je nog die stap zetten en dan zal de relatie die er eventueel uit voortvloeit veel meer kansen hebben dan wanneer je nu holderdebolder in een relatie zou stappen.
    De verwerkingsrelatie is een gekend fenomeen en niemand wil graag diegene zijn waarmee iemand iets begint uit verdriet en heimwee naar het verleden.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Laat ik ook nog maar wat toekomstige beren op de weg loslaten:

    Wat ook een mogelijkheid is -ik spreek uit ervaring- is dat het tussen je kind en je nieuwe lief enorm goed klikt, maar dat jullie elkaar toch weinig te vertellen blijken te hebben. Het resulteerde vorig jaar bij mij in een vakantie waarbij één van de vier kinderen zei: "Wij hebben het prima naar onze zin, waarom gaat één van jullie niet naar huis?" Ik vond het een briljante opmerking, en als alleenstaand mama met vier jongens tussen de 9 en 13 had ik me ook prima gered (hij minder, vindt alleen op stap met zijn jongens niet leuk), maar uit respect voor hem, zijn we toch maar huiswaarts gekeerd met z'n zessen. Hij had al eerder relaties zien stuklopen tijdens vakanties en dat zorgde voor een -in mijn ogen- soort van selffulfilling prophecy. Het grootste probleem (voor hem) is nu: we zijn nagenoeg buren. Ik vind het spijtig dat mijn kinderen niet meer ongedwongen met zijn kinderen (kunnen) omgaan. Zo hebben ze er nog een scheiding er bij. http://lehti-paul.blogspot.nl/2014/08/wil-de-overledene-de-modem-even-op-de.html

    Mijn volgend lief zal ik dan ook minder snel in het leven van mijn kinderen betrekken.
    Dat is dan weer het voordeel van gescheiden zijn: in de dagen dat de kinderen bij papa zijn, -met wie ik gelukkig nog wel een goede verstandhouding heb- heb ik het rijk alleen.
    Tot slot: probeer naast het bijeenrapen van de scherven, toch ook af en toe van het leven te genieten. Door alleen te wandelen, met gelijkgestemden naar de film, een eetclub.... Onder de mensen zijn (en af en toe je hart luchten) is de fijnste therapie die er is. Wil vooral niet te snel. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Die 'ik ben geen robot' toevoeging is trouwens behoorlijk waardeloos. Niet alleen onduidelijk, werkt ook niet goed op mijn oude computertje.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Sorry, Lies, nu geen plaatjes aangevinkt, toch werd reactie geplaatst. Geen touw (boot, cocktail, plaatsnaambord, taart) aan vast te knopen.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. @ Matthias, géén speculaties of rampscenario's maar dingen die ikzelf of mensen uit mijn nabije omgeving hebben meegemaakt.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. "Fijn" te lezen dat niet alleen ik met zo'n bezorgdheden zit. Jullie geven elkaar goede tips....Maar het is inderdaad niet makkelijk als alleenstaande ouder, je moet met zoveel zaken rekening houden! Ik denk dat postief blijven denken, je zeker vooruit helpt. Ik heb voor mezelf, als we uit elkaar zijn gegaan, een aantal doelen vooropgesteld zodat ik niet bij de pakken zou blijven zitten. Eens ik die doelen had bereikt, was ik echt trots op mezelf "kijk nu, dat heb ik dan toch flink in mijn eentje klaargespeeld" :-) Toch is het belangrijk om jezelf tijd te geven. Je voelt wel wanneer je klaar bent om iemand nieuw te leren kennen...Af en toe eens naar buiten gaan en de wereld "ontdekken" kan positief werken in dit bewustwordingsproces. Praten helpt zeker ook! Er zijn zoveel tips en tricks maar ik denk dat het belangrijkste is om tijd te maken voor jezelf en je kleintje....

    BeantwoordenVerwijderen