Gescheiden: getuigenis van een jonge papa (deel 3)
Mooi aan het andere eind van het spectrum: "Zit niet alleen thuis. Hou uzelf bezig, ga uit, maakt niet uit". En daar begint het meteen minder evident te worden. Vrienden zijn getrouwd (gelukkig getrouwd! cue cynische en diep vanbinnen eigenlijk niet eens gemeende opmerking over het huwelijk) en/of hebben kinderen en/of een lief, moeilijke uren op het werk, etcetera. Herkenbaar, wellicht. Dus ga ik maar alleen, en het kan raar klinken, maar zelfs alleen weg zijn voelt bij momenten wel goed aan. Aan een tafeltje achterin een bar gaan zitten, en met een glas erbij de mensenmassa een beetje observeren, of gewoon met gesloten ogen genieten van de band die speelt, ongeacht wie ze zijn of wat het nu eigenlijk is dat ze brengen. Het hoofd leegmaken, gedachten de vrije loop laten, ho maar. Laat staan het andere geslacht. Hoe zou ik daar begot moeten aan beginnen?
Het voelt pijnlijk onwennig aan, het idee van terug rond te kijken, vrouwen te benaderen, een gesprek aan te knopen. Nuja, "terug" - de laatste keer dat dat nog van toepassing was, ging het om meisjes, niet om vrouwen. Ik ben intussen al zo lang "van de straat" dat ik de straat zelf niet meer weet liggen, en een goeie kaart of GPS vinden is geen sinecure. Dan zit je met collega's een glas te drinken op vrijdagavond, kijk je wat afwezig rond, en merk je een paar tafeltjes verder een eigenlijk-best-wel-knappe juffrouw op die met vriendinnen uit is, mooie ogen én sproetjes heeft, en een lieve lach. Je zou ze wel willen leren kennen, en je hebt geen idee hoe. In je hoofd spelen honderd verschillende scenario's zich af van wat je zou zeggen en wat de reactie zou kunnen zijn. Een half uur later betalen ze en verdwijnen ze in de stad.
Mensenlief, er is nog werk aan de winkel.
Lev
Met dank aan onze gastblogger voor deze openhartige getuigenis. We lezen ook graag jouw verhaal. Mail dus gerust naar oponseentje@gmail.com
Het voelt pijnlijk onwennig aan, het idee van terug rond te kijken, vrouwen te benaderen, een gesprek aan te knopen. Nuja, "terug" - de laatste keer dat dat nog van toepassing was, ging het om meisjes, niet om vrouwen. Ik ben intussen al zo lang "van de straat" dat ik de straat zelf niet meer weet liggen, en een goeie kaart of GPS vinden is geen sinecure. Dan zit je met collega's een glas te drinken op vrijdagavond, kijk je wat afwezig rond, en merk je een paar tafeltjes verder een eigenlijk-best-wel-knappe juffrouw op die met vriendinnen uit is, mooie ogen én sproetjes heeft, en een lieve lach. Je zou ze wel willen leren kennen, en je hebt geen idee hoe. In je hoofd spelen honderd verschillende scenario's zich af van wat je zou zeggen en wat de reactie zou kunnen zijn. Een half uur later betalen ze en verdwijnen ze in de stad.
Mensenlief, er is nog werk aan de winkel.
Lev
Met dank aan onze gastblogger voor deze openhartige getuigenis. We lezen ook graag jouw verhaal. Mail dus gerust naar oponseentje@gmail.com
Dan toch maar Tinder, op zoek naar dames met mooie ogen én sproetjes? (want datingsites zijn tegenwoordig passé, naar het schijnt) :-)
BeantwoordenVerwijderenKlinkt goed! En dan meteen wat filteren op lengte, gewicht, IQ, schoen- en cupmaat, muzieksmaak, ... en dan wachten tot de dames mooi in een piepschuim bakje uit het rek te nemen en in het winkelkarretje te leggen zijn.
BeantwoordenVerwijderenHet klinkt zo gruwelijk oppervlakkig, Tinder... of ligt het aan mij en ben ik gewoon ouderwets?
Ik denk dat het niet minder oppervlakkig is dan het scannen van vrouwen in een café, zoals je beschrijft in je stukje :-) Je kunt natuurlijk nadien de dame in kwestie gaan opzoeken op Tinder om zo een eerste contact te leggen, dat verlaagt de drempel enigszinds ;-)
BeantwoordenVerwijderenM.
Nog werk aan de winkel, maar ook al veel stappen gezet: alleen op stap, rondkijken. Gewoon blijven verder doen en telkens die stap extra ...
BeantwoordenVerwijderenReactie van een lotgenoot
BeantwoordenVerwijderenDoe zo verder, het leven is vallen en opstaan, al lijkt dat net wat ostentatiever in onverwachte, uitdagende levensomstandigheden..
Omarm het feit dat je uniek bent en als alleenstaande papa ben je dat meer dan ooit.
Word meester in leven in het 'nu' en geef je hart & ziel aan elke minuut met je kind. Aanvaard ook elke minuut zonder.
Inderdaad, de wereld is veranderd. Terwijl jij papa werd, werden de meisjes warempel vrouwen.
But Godd**n! Er is, voor mij althans, geen grootsere man als één die zijn kind blijft opvoeden in een gescheiden situatie. Met die maturiteit kan je heus wel een vrouw aan!
Ik heb lang gedwaald in ludduvudu en het moeilijk gehad om afstand te nemen van de traditionele manieren waarin ik mijn zoon ging opvoeden. Maar toen ik alles kon aanvaarden, ging er zo'n rijk leven voor mij open. En de band met mijn kind, die ik nu al jaren in co-ouderschap deels alleen opvoedt, is zo uniek en zo intens, dat ik enkel dankbaar kan zijn voor het leven en alles wat dat leven inhoudt.
Hou je goed! Stel je flexibel op, je zit al in die bar, da's al een goed teken!
PS: ivm de app's .. geef jezelf wat krediet. Als alleenstaande ouder heb je het nu eenmaal al wat drukker. Omarm de nieuwe media en bekijk het positief.. Na enkele berichten op zo'n app weet je tenminste (meestal) waar je aan toe bent .. In real life bekijk je toch ook eerst de prente?! Maar dan ga je misschien je hormonen achterna en geraak je (half)beschonken in avonturen waar je misschien liever niet had in beland .. Zeg nu zelf .. Is het laatste scenario dan ook niet "oppervlakkig"?
Het ga je goed!
A fellow young single dad.
Heh, goed punt... stof om over na te denken!
BeantwoordenVerwijderenHaha, wat zijn mannen en vrouwen toch gelijkend :)
BeantwoordenVerwijderenIk ga ook soms naar een bar, zie een leuke man, scenario's flitsen voorbij en ik laat hem ook steeds naar buiten wandelen.
Wat moet je ook doen, knipogen? Out-of-the-blue "Hey hallo" zeggen?
Vertel het ons anders eens mannen :)
En apps, ik installeerde ze en smeet ze er ook weer af, de steeds weer kerende "amai gij ziet er beter uit in het echt dan op foto" opmerking maakt mijn slaagkansen kleiner.
Ok ja, ik ben zelf ook zeer kieskeurig, Tinderend ga ik bijna altijd naar links...
Misschien toch gewoon terug buiten komen en hopen dat iemand als jij op een keer gewoon "hallo" komt zeggen.
Wel euh... ja, eigenlijk. Eens ostentatief knipogen is wel iets dat we met de beste wil van de wereld niet verkeerd kunnen interpreteren (of er moest al een serieuze bromvlieg in het oog verzeild geraakt zijn... damn, kijk, zelfs dat niet dus).
BeantwoordenVerwijderenOut of the blue "hallo" zeggen: er zijn er die het kunnen, maar ik zou me al meteen een toekomstige jammerlijk onbedoelde figurant voor Femme de Rue II voelen, wetende dat vrouwen (veel) vaker te maken krijgen met minder gewenste aandacht. Beetje tragikomisch eigenlijk. :-)
Misschien spreken we beter een niet mis te interpreteren secret handshake af die de singles van deze site kunnen uitvoeren als ze iemand opmerken die ze kunnen uhm smaken.
BeantwoordenVerwijderenAlleszins Lev, als ik jou tegenkom knipoog ik even in je richting en drinken we er samen eentje ;-)
Strak plan. Nu enkel iets vinden dat herkenbaar genoeg is zonder reden te zijn om als halve gare door de buitenwipper op straat gezet te worden ;-)
BeantwoordenVerwijderenKoffiebars en café's met buitenwippers, zeker dat je in Gent weg gaat? ;)
BeantwoordenVerwijderenWaar een buitenwipper staat wordt er gedanst en contact leggen tijdens het dansen is nu eenmaal iets dat zeer vlot en makkelijk gaat, misschien moet je dat eens proberen.
Wat het teken betreft, hou het bij de knipoog, het vliegenseizoen is voor een paar maanden achter de rug ;)