Lies' liederlijke liefdesleven (de ontknoping)

vrijdag 2 oktober 2015 Lies 14 Opmerkingen

Op een dag kwam de vriendin langs. 'Ik weet om wie het gaat', sprak ze. 'Het is inderdaad een heel lieve, hartelijke man. Iemand met een bijzonder vriendelijke uitstraling.'

'Twee jaar geleden is hij getrouwd.'

THE END


Nabeschouwing

Beste lezer,

Misschien vraagt u zich af waarom iemand een verhaal met zo'n lullig einde vertelt. Meer zelfs, het op een publieke blog plaatst. En waarom zo iemand het bovendien in z'n hoofd haalt de lezer 5 dagen op dat dik tegenvallende slot te laten wachten.

Verdient een dergelijk dun verhaaltje het wel om verteld te worden op deze prestigieuze blog?

De reden waarom ik hier toch het relaas gedaan heb van mijn zonnige zomerse ontmoeting en de druilerige herfstige ontknoping, is omdat er aan sprookjes met een happy end op het internet geen gebrek is. Kortverhalen die eindigen nog voor ze ooit begonnen zijn, komen nochtans vaker voor in het leven zoals het is.

En het echte leven van de single, da's wat we hier op deze blog willen brengen.

Met deze getuigenis wou ik een hart onder de riem steken van alle lezers die soms wel eens een ander einde aan het verhaal van een ontmoeting zouden willen breien, maar nog op zoek zijn naar een tweede priem om dat te kunnen doen. Vandaar dat ik jullie ook de kans gaf om zelf het einde te bedenken.

Ik wou ook een tegenwicht bieden aan alle mensen die geloven dat je een partner vindt als je het maar graag genoeg wil. Aan iedereen die vanuit zijn (hopelijk) knusse, gedeelde zetel meent relatie-vind-advies te kunnen geven aan singles. Aan zij die de verantwoordelijkheid voor het 'nog' single zijn, steevast leggen bij de alleenstaande, nooit bij de talrijke niet-vrije, niet-passende of zelfs ronduit foute mensen die z'n pad kruisen. Terwijl wij singles toch die sympathieke solo speld in de hooiberg gekoppelde mensen moeten weten te vinden en er minder singles zijn dan de statistieken laten vermoeden. Als ik met dit verhaal een beetje meer mildheid tegenover singles kan bewerkstelligen, een beetje minder 'je bent te kieskeurig/zelfstandig/content/angstig om je te binden... (schrappen wat niet past)', dan was het de moeite waard het hier te posten.


14 opmerkingen:

  1. Oooh, wat jammer. Ik leefde al volledig mee! :-)

    Het is wel een fantastisch opzet. Erg herkenbaar ook. Eens je de 30 gepasseerd bent, wordt het er niet makkelijker op. Anderen laten maar al te vaak uitschijnen alsof liefde iets is dat je in de schoot geworpen krijgt. Bij mij is dat alvast niet het geval.
    Ik zou kunnen zeggen dat je dan toch even van de vlinders hebt kunnen genieten? Iemand tegenkomen waarvan je denkt "die zou ik nu toch echt wel eens beter willen leren kennen" gebeurt niet elke week. Het is fijn om even met iemand in je hoofd te zitten. Alleen erg spijtig dat het niet tot een happy end komt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het gaat toch wel om de juiste man? Wie weet is het een vergissing van je vriendin? ;-)
    Ik vind het toch een beetje jammer voor je, hoor...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @Laure: vlinders, zo ver was ik nog helemaal niet, hoor. Gelukkig maar. Ik troost mezelf met de gedachte dat ik mijn portie geluk voor dit jaar al helemaal heb gekregen met de komst van Ukje. Een man erbij zou te mooi geweest zijn om waar te zijn. Maar wie weet volgend jaar? Geduld is een schone deugd voor een single...

    @Matthias: ik heb die opmerking ook gemaakt toen ze met het nieuws kwam, al geloof ik wel dat ze het over dezelfde man had als diegene die ik zag. Ik vind het ook jammer voor mezelf, maar het is nu ook weer geen ramp.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Jamaar, hoe zit het nu met die prijs die iemand kon winnen ??
    Wie mag er Lies nu gedurende 30 seconden tongzoenen ?
    Of was het een andere prijs ?
    :-p

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @Andy: De prijs was een week in een exclusief hotel. Maar jammer genoeg heeft niemand de juiste afloop kunnen voorspellen ;-).

    BeantwoordenVerwijderen
  6. De combinatie van de prijs van Lies en die van Andy was vast een bonus prijs geweest. :-)

    Op het onderwerp zou ik graag nog wat verder/ vaker willen filosoferen. Want ik heb dus soms het omgekeerde. Ik wil geen relatie, af en toe gezelschap vind ik meer dan genoeg. Maar ik ontmoet alleen (ja, ook leuke) mannen die graag huisje boompje beestje willen. Dat wil ik dus niet (meer). En net zoals zij die graag een duurzame relatie willen soms moeite hebben de ander duidelijk te maken dat geen avontuurtje maar iets serieuzers wilt, vind ik het reuze lastig om een zoekende man duidelijk te maken dat ik dat juist niet zoek. Steeds vaker heb ik de indruk dat het averechts werkt. Dat mannen denken dat ik de 'hard to get' speel. Of dat het zo moet zijn dat ik vast geen relatie wil omdat ik natuurlijk 'de ware' nog niet heb ontmoet. Zoiets.
    Verder weet ik het ook niet.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Woord van troost:

    Mannen schromen niet om je aan te spreken!

    Woord van moed:

    Wil je sneller helderheid, denk je dat niet alle mannen een volgzame, -nederige- vrouw wensen? Opper hem volgende keer zelf een drankje.
    Hij kan nee zeggen (balen maar helder)
    Hij kan ja zeggen (met de toevoeging dat hij getrouwd is)
    Hij kan ja zeggen (zonder de toevoeging dat hij getrouwd is)
    Hij kan ja zeggen en de locatie bedenken. (is hij toch nog de 'leider'. Zoals het hoort).

    Woord van overdenking:
    Ben je liever een zomer lang dromend, of heb je liever gelijk helderheid? In het laatste geval zou hij in zijn eigen netwerk het relaas van jullie ontmoeting kunnen rondbazuinen. Leuke mannen hebben over het algemeen leuke vrienden. :-)

    Woord van mezelf:
    Ik raapte onlangs alle moed bijeen (ja ja, ook ik ken schroom) en vroeg een leuke man of hij al plannen had voor die avond/ of hij het leuk vond samen een hapje te gaan eten.
    Dat deden we. (maar met Lehti's liederlijke liefdesleven valt niks te winnen);-)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. @Lehti: je mag al die mannen die graag een duurzame relatie willen eens meenemen op citytrip naar Gent (ik heb een logeerkamer!).

    De ontmoeting met de vriendelijke man duurde maar een paar minuten. Te kort om er zelfs nog maar aan te denken hem te vragen een glas te gaan drinken. Een eerlijk gezegd zou ik zelfs als de babbel langer had geduurd nooit zelf het initiatief genomen hebben. Ik ben ervan overtuigd geraakt dat je dit als vrouw maar beter niet doet (sinds een man me ooit zei 'als jij het niet direct zo graag had gewild, waren we wel een koppel geworden' Ik had hem dus wat langer moeten jagen om mijn marktwaarde te verhogen). Misschien is het ook een cultureel verschil tussen Nederland en Vlaanderen dat jij dat wel doet. Ik heb altijd het gevoel gehad dat zelf initiatief nemen me bij voorbaat minder aantrekkelijk en zelfs verdacht maakte. Dus doe ik dat niet meer. Lekker lui zijn, heeft ook wel wat ;-). Je kan trouwens door je bodylanguage goed genoeg laten voelen of je iemand sympathiek vindt en het zo wel erg gemakkelijk maken voor de ander om de eerste stap te zetten.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat betreft die bodylanguage heb je groot gelijk.
    Wat betreft het cultuurverschil, weet ik het nog niet.

    Testje: meelezende heren, wat voor indruk maakt het op u als een (leuke) vrouw u (welgemeend) uitnodigt voor een drankje/ hapje?
    Zijt ge perplex? verrast?, beledigd?, vereerd? of misschien zelfs opgelucht? (je durft dat zelf misschien niet zo gauw?) Of is het idd, 'sletterig'. En vinden (hetero) mannen het fijner om te jagen dan bejaagd te worden? Ofzijn ze bang voor 'watje' door te gaan (ik had dat zelf horen te vragen/ nu heb je het verknald)

    En over die man van als jij het niet direct zo graag had gewild, waren we wel een koppel geworden'
    Wees blij Lies! Wees blij! Ik kan me een levendige voorstelling maken bij het bedgebeuren bij zo'n man. Zo lang je je benen 'laat' spreiden is het voor hem koek en ei, maar als hij lijkt te bespeuren dat je er goesting in hebt, is hij gevlogen. Brrrrr. Zo'n man hoort (sorry) in Afghanistan!
    (en nu maar hopen dat de meelezende heren niet schromen om voor dezelfde mening uit te komen) ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. @Lehti: ik vind dat absoluut geen enkel probleem. Meer nog, ik voel me aangetrokken tot vrouwen die initiatief (durven) nemen, misschien omdat dit voor mij als introverte man wat makkelijker is om het ijs te breken. Ik gruwel van de gedachte dat een vrouw afhankelijk zou zijn van me. Neen, ik vind een zelfstandige vrouw heel fijn eigenlijk, zolang ze maar af en toe eens haar kwetsbare kant toont zodat ik haar kan troosten. Dan voel ik me nog enigszins nuttig ;-) Wat ik wel gemerkt heb bij het dating gedoe en andere ontmoetingen, is dat vrouwen er geen probleem mee hebben om het eerste contact te leggen, maar dat de stap om eens af te spreken toch heel vaak verwacht wordt van de man.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. @Lehti: ik heb er helemaal geen probleem mee dat vrouwen initiatief nemen. Ik ben dan aangenaam verrast en vereerd. En inderdaad, ik neem niet snel initiatief, beetje faalangst. Toch raar dat met de emancipatie van de vrouw, vrouwenrechten, gendergelijkheid, ... het initiatief nemen nog steeds overgelaten wordt aan de man. Schaam jullie vrouwen !! Jullie willen enkel de rechten, niet de (soms zo lastige) plichten ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  12. - over het stukje: heel open en eerlijk geschreven, echt 'real life' en dat loopt niet altijd zoals in de films/reclame. Meer van dat op de blog, graag.
    - over initiatief nemen: ik heb dat in het verleden vaak gedaan(als vrouw) en ofwel was het dan 'ja' of 'nee', ik hou van klare taal (en dit is verschillend van 'brute taal'). De mannen die per sé moeten 'veroveren' moet ik niet, ik voel me dan een product waar ze een waarde aan toekennen van hoe 'makkelijk' ik ben. Ik laat mijn waarde niet door een ander bepalen. Mijn omgeving zegt dan 'Ja, maar zo ga je niet makkelijk iemand vinden.' Wel, indien dit al zo is, het zij zo, ik ga mezelf niet veranderen voor een ander en al helemaal geen rolletje spelen. Schrikt dat een man af? Wel, dan ben ik alvast niet de 'juiste' voor hem...

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik hoor het al, dat wordt een dagje op stap met Andy, Matthias en vlinderke! Jullie woorden spreken me erg aan. Maar o jee, ik woon op vier uur rijden! Weet je wat, dan neem ik hierbij het initiatief.... voor Lies!
    Maak er een mooie dag van met z'n viertjes!

    (Deze kon toch wel? Hoop ik? ;-))

    BeantwoordenVerwijderen
  14. @Lehti: aan die vier uur rijden kan een mouw gepast worden hé. Als wij 10 minuten uw richting uit rijden, dan moet je maar 3u50 minuten rijden ;-) Er kan ook halverwege afgesproken worden, Er zijn ook nog andere interessante plaatsen dan Gent hé om eens te bezoeken ;-)

    BeantwoordenVerwijderen