Februari: de Gehangene

donderdag 10 maart 2016 Gastblogger 3 Opmerkingen

Elle heeft een ongewone hobby: tarot. Ze deed een jaarlegging per maand en wist dus begin 2016 al wat haar dit jaar te wachten stond. Met een maandelijkse blogpost houdt ze ons op de hoogte van haar avonturen als single aan de hand van die jaarlegging.

Uitzichtloosheid, een gevoel van onmacht, geduld hebben. Man, wat ben ik blij dat februari achter de rug is. Niet alleen voor de aantal lichturen en de temperatuur (alhoewel die meeviel), maar vooral voor dat zwarte gat. Want dat kwam er. Ik voelde de bui hangen en schoot in actie: ik bood mij aan als vrijwilliger (nooit meer iets van gehoord, trouwens), ik zocht wanhopig mensen om mee te gaan naar een Valentijnsfuif (tevergeefs) en schreef mij in voor een danscursus (wat doet dat deugd). Alles om toch maar iets te doen te hebben, alles om toch maar niet alleen te zijn en bepaalde gedachten te verdringen. Gelukkig begon ook het volgende semester van een opleiding die ik volg en na de Paasvakantie staat er een fietsherstelcursus op het programma.

Met het lengen van de dagen raakt mij agenda voor het voorjaar gelukkig steeds meer gevuld. Ik ga mij amuseren deze maand, ik zie het zitten.

Deze week wilden ze mij onverwachts weer koppelen aan iemand die binnenkort in mijn appartementsgebouw komt wonen. Ik denk dat er iets op mijn voorhoofd staat. Maar op dit moment weet ik eerlijk gezegd niet of ik zin heb in daten/een relatie. Maar dat ik ‘hem’ spontaan ga tegenkomen zal ik ook maar uit mijn hoofd zetten, zeker?

Wat zijn jullie ervaringen met gekoppeld worden? Of zijn er zelf lustige koppelaars onder jullie?"

Elle


Met dank aan onze gastblogster. Jouw inzending is ook welkom bij oponseentje@gmail.com

3 opmerkingen:

  1. Mijn ervaring met koppelen dateert van zéér lang geleden, toen ik nog maar 17 jaar was en klasgenoten me wilden koppelen aan een 'gast' die plaatjes (ja ja) kwam draaien op onze 100-dagenfuif. Het koppelen heeft toen geen effect gehad, of beter gezegd het omgekeerde effect.
    Sindsdien is me het gekoppeld worden gelukkig bespaard gebleven. Ik vind het eerder zoiets voor jongeren. Ik kan me ook niet voorstellen dat het bij mij zou werken. Laat mij maar spontaan uit eigen beweging iemand tegenkomen (of niet). Anderen moeten zich daar niet mee moeien, voilà! :-)
    Bij mijn collega's zijn er een aantal lustige koppelaars, en ik voel me altijd ambetant in de plaats van degene die ze willen koppelen. Weet niet hoe het komt. Iets met vrijheid en niet willen gepusht worden in een richting zeker?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hierbij een stukje over mijzelf als koppelaarster en als 'slachtoffer' van een koppelpoging: http://oponseentje.blogspot.be/2010/11/braaf-en-proper-op-zijn-eigen.html

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Eén keer meegemaakt in de vroege studentenjaren. "Heeey, gij zou super goed overeenkomen met een vriendin van ons! En die is ook single! Kom, we gaan u beiden eens mee op café nemen!"

    Zit je daar, twee bedeeste dutskes, elkaar met moeite durven aankijken. Niks klik, niks vonken. Terwijl het eigenlijk een derde vriendin was die ik beter zag zitten, maar die vlieger ging al helemaan niet op toen haar vriendje er bij kwam zitten. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen