De grote verhuis en de statistiek aanvullend
Binnenkort is het eindelijk zover, ik trek het huis uit. 25 jaar, goede job en terugkeren naar een stad waar ik op kot gestudeerd heb en nog veel vrienden en kennissen heb, ideaal. Misschien een stukje later dan ik gepland had want ik had gehoopt rond mijn verjaardag verhuisd te zijn, maar een doodzieke huiskat van gevorderde leeftijd bij ouders thuis hield mij daar.
Maar de verhuis nu, de jacht op een leuk appartement, het spoedig opbergen van cohousing plannen met vrienden toen die niet van de grond kwamen, meubels zoeken, contract tekenen en extra sociale druk ondergaan. Met mijn verhuis in zicht is de familiale druk pas echt goed losgebarsten voor het zoeken van een partner. Ik begrijp hun bezorgdheid. Ik heb nog nooit een relatie gehad, nog nooit intimiteit gekend en zelfs nog nooit een vrouw gekust. Voor je het je afvraagt: nee ik zit niet gewoon diep in de kast. Het zijn altijd vrouwen geweest waar ik verliefd of aangetrokken tot was.
Tot mijn 18 hadden mijn ouders en grootouders andere zorgen. ik deed goed mijn best op school maar was niet bepaald heel sociaal succesvol. Een combinatie van verstandelijk vroegrijp te zijn, eigenzinnige hobbyùs en interesses gecombineerd met een extreem kleine groep leeftijdgenoten maakte dat ik amper vrienden of zelfs vriendelijke kennissen had. Een relatie was dus niet de primaire zorg.
Toen ik ging studeren maakte ik een radicale keuze, ik deed actief mijn best om mensen aan te spreken en vond verbazend snel aansluiting bij kringen die openstonden voor iemand met meer solitaire mindset en eigen mening. Metalheads, hippies, zelfverklaarde filosofen en eco-anarchisten, ik voelde mij heel snel thuis in deze wereld die ik betrad met de geest van een verkenner vol verwondering over de vele kleurrijke mensen die mijn leven nu kende. Mijn (groot)ouders waren even ongerust over mijn nieuwe sociale leven, maar toen ik met excellente resultaten thuis kwam en gelukkiger was dan ooit konden ze mij moeilijk weigeren op kot te gaan. De opmerkingen dat mijn vriendenkring als de bar op tattooine was in Star wars nam ik er met glimlach bij, want ik was dol op mijn gekke wereldje waar elke week wel ergens iets aan de gang was.
(wordt vervolgd)
Maar de verhuis nu, de jacht op een leuk appartement, het spoedig opbergen van cohousing plannen met vrienden toen die niet van de grond kwamen, meubels zoeken, contract tekenen en extra sociale druk ondergaan. Met mijn verhuis in zicht is de familiale druk pas echt goed losgebarsten voor het zoeken van een partner. Ik begrijp hun bezorgdheid. Ik heb nog nooit een relatie gehad, nog nooit intimiteit gekend en zelfs nog nooit een vrouw gekust. Voor je het je afvraagt: nee ik zit niet gewoon diep in de kast. Het zijn altijd vrouwen geweest waar ik verliefd of aangetrokken tot was.
Tot mijn 18 hadden mijn ouders en grootouders andere zorgen. ik deed goed mijn best op school maar was niet bepaald heel sociaal succesvol. Een combinatie van verstandelijk vroegrijp te zijn, eigenzinnige hobbyùs en interesses gecombineerd met een extreem kleine groep leeftijdgenoten maakte dat ik amper vrienden of zelfs vriendelijke kennissen had. Een relatie was dus niet de primaire zorg.
Toen ik ging studeren maakte ik een radicale keuze, ik deed actief mijn best om mensen aan te spreken en vond verbazend snel aansluiting bij kringen die openstonden voor iemand met meer solitaire mindset en eigen mening. Metalheads, hippies, zelfverklaarde filosofen en eco-anarchisten, ik voelde mij heel snel thuis in deze wereld die ik betrad met de geest van een verkenner vol verwondering over de vele kleurrijke mensen die mijn leven nu kende. Mijn (groot)ouders waren even ongerust over mijn nieuwe sociale leven, maar toen ik met excellente resultaten thuis kwam en gelukkiger was dan ooit konden ze mij moeilijk weigeren op kot te gaan. De opmerkingen dat mijn vriendenkring als de bar op tattooine was in Star wars nam ik er met glimlach bij, want ik was dol op mijn gekke wereldje waar elke week wel ergens iets aan de gang was.
(wordt vervolgd)
0 reacties: