Sms'jes en e-mail blijven onbeantwoord. De vrienden willen niet mee. Die zitten zeker gezellig met hun geliefden voor het haardvuur. Of bij hun schoonouders. En de winkels zijn gesloten.

Boeken lezen, cd's luisteren, frambozenmuffins bakken, in je neus peuteren. Veel meer zit er niet in vandaag. De dag is even vlak en grijs als de lucht. De geest van Karel Van de Woestijne is nooit ver weg op 11 november.

Maar om nu kniehoog in de blubber te moeten staan, in een loopgracht, tussen de ratten en de halfvergane lijken? Je had je kameraden aan je zijde, in de Groote Oorlog, maar daarmee is al het goede gezegd.

Ik ga maar eens een muffin happen – alleen, maar aanzienlijk opgevrolijkt.